Ένα μυστηριώδες γράμμα που μιλά για έναν αμύθητο θησαυρό. Ένας άνδρας που δεν μπορεί να το αποκρυπτογραφήσει. Ένας ηγούμενος που ξέρει, αλλά δεν μπορεί να μιλήσει. Ένας έρωτας ανάμεσα σε έναν παθιασμένο αρχαιολόγο και μια φλογερή γυναίκα. Και ένα μεθύσι που κάνει όποιον πέσει στα δίχτυα του να ξεφύγει από κάθε όριο, διότι είναι το μεθύσι που προκαλεί το κρασί που γεννά η γη της Σαντορίνης, το Vinsanto. Ανατροπές και εκπλήξεις με φόντο ένα από τα πιο όμορφα τοπία του πλανήτη υπόσχεται η Αργυρώ Μαργαρίτη στις σελίδες του βιβλίου της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
– Κυρία Μαργαρίτη, το μυθιστόρημά σας με το μεθυστικό τίτλο VINSANTO μας ταξιδεύει στο μαγευτικό νησί μας, τη Σαντορίνη. Έχετε επισκεφθεί το συγκεκριμένο νησί, τα τοπία που περιγράφετε, γεμάτα από τους μύθους και τις παραδόσεις;
Προτού να επισκεφτώ έναν τόπο, μου αρέσει να μαζεύω πληροφορίες ώστε να μπορώ να αναγνωρίζω τα σημάδια που αφήνει το πέρασμα της ιστορίας. Βρέθηκα στη Σαντορίνη πριν από 12 περίπου χρόνια. Από την αρχή ένιωσα πως το τοπίο, η θάλασσα, τα βράχια, οι άνθρωποι, όλα ελέγχονται, δένονται και εξαρτώνται από το ηφαίστειο. Αυτή η αίσθηση με έκανε να ψάχνω παντού για θρύλους, μύθους και παραδόσεις. Το Βισάντο μέθυσε τη φαντασία μου και με έκανε να διακρίνω πιο εύκολα πίσω από τις σκιές.
– Από τα πολύ παλιά χρόνια έχουμε ακούσει για αμύθητους θησαυρούς, για σεντούκια γεμάτα λίρες, για σημάδια και χάρτες που οδηγούν σε θαμμένες και ξεχασμένες κάσες γεμάτες με κοσμήματα και λάφυρα. Τι σας οδήγησε στο να γράψετε ένα τέτοιο μυθιστόρημα για κάποιον που κυνηγάει ένα θησαυρό και προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει το γράμμα που τον οδηγεί σε αυτόν;
Η ίδια η ερώτηση αρκεί για να ξεσηκώσει τη φαντασία μου. Η Θήρα ήταν ένα πλούσιο νησί, το μαρτυρούν τα ευρήματα, οι γυναίκες στις τοιχογραφίες φορούν πανάκριβα κοσμήματα, βρέθηκε ένας ολόχρυσος αίγαγρος! Πού να βρίσκονται, λοιπόν, όλα αυτά τα πολύτιμα; Θαμμένα στην κίσσηρη, κρυμμένα σε σπηλιές που άνοιξε η λάβα; Αν είχα ποτέ την τύχη να κρατώ στα χέρια μου ένα χάρτη που θα με οδηγούσε σε κρυμμένο θησαυρό, θα ξεκινούσα το κυνήγι κι ας μην τον εύρισκα ποτέ!
– Εσείς προσωπικά, πιστεύετε σε τέτοιους μύθους και εικασίες;
Απόλυτα! Διαβάζω με πάθος μυθολογία, πάνω από όλα την Ελληνική, αλλά και χώρες όπως η Αίγυπτος, η Περσία, οι Ινδίες έχουν να παρουσιάσουν μύθους που καθηλώνουν. Οι εικασίες είναι κάτι διαφορετικό. Λατρεύω να ακούω τα συμπεράσματα των άλλων. Ξέρετε, οι εικασίες δεν στηρίζονται σε αποδείξεις, αλλά σε υποκειμενικές ερμηνείες, σε διαισθητικά συμπεράσματα. Η καλύτερη μαγιά για έναν συγγραφέα!
– Το κρασί της Σαντορίνης είναι ιδιαίτερα γνωστό και ιδιαίτερο στη γεύση μα και στον τρόπο παραγωγής και φύλαξής του. Πώς πήρατε τις πληροφορίες που χρειαστήκατε για τη συγκεκριμένη διαδικασία, ρωτήσατε ντόπιους να σας πουν τα μυστικά τους;
Ήταν το ίδιο το Βισάντο που μου έδωσε τις πρώτες πληροφορίες. Σας προτείνω να ακολουθήσετε τις γευσιγνωστικές οδηγίες: Κινείστε το ποτήρι με το κρασί για να ελευθερωθούν τα αρώματα. Απολαύστε το χρώμα, οσφρανθείτε τις μυρωδιές. Πιείτε μια γουλιά Βισάντο, κλείστε τα μάτια, κρατήστε λίγο το κρασί στον ουρανίσκο να ξεσηκωθούν οι γευστικοί αισθητήρες και καταπιείτε αργά… Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Άλλωστε οι κρασάδες χαίρονται να μοιράζονται τα μυστικά τους γιατί ξέρουν πως έτσι διατηρείται η παράδοση.
– Ο έρωτας παίζει καταλυτικό ρόλο στην ιστορία που περιγράφετε όπως άλλωστε και στην ίδια τη ζωή. Πόσο αληθινή θα μπορούσε να είναι μια τέτοια ιστορία;
Ε.Ρ.Ω.Σ = αυτό που συνεχώς κυνηγάμε (Ε), με πάθος και απληστία (Ρ), μας απογειώνει όπως το Μέγα Ο (Ω) και μας αναγκάζει να σερνόμαστε πάνω του συρίζοντας όπως τα φίδια (Σ)! Χωρίς τον έρωτα, τίποτα!
Από την άλλη, κανένα μυθιστόρημα δεν μπορεί να μιμηθεί σε πλοκή και φαντασία την ίδια την πραγματικότητα! Οι ήρωες του Βισάντο είναι άνθρωποι οικείοι. Ακόμα και η Νίνα, η μονάκριβή μου. Το βάρος που κουβαλάει καθορίζει τη μοίρα της και τη ζωή των άλλων. Αν είχε τη δύναμη να το αποτινάξει, εγώ δεν θα έγραφα αυτό το μυθιστόρημα. Όσο για την Κάρμεν, τον Ζοζέ, τον Σπύρο, τον γέρο καλόγερο και τους άλλους, εγώ κάνω πιο ανάγλυφο το χαρακτήρα τους προκειμένου να αναδείξω αδυναμίες και ελαττώματα. Θα με ενδιέφερε να μάθω πώς θα αντιδρούσαν οι αναγνώστες μου αν δέχονταν τις προκλήσεις των ηρώων του βιβλίου.
– Έχετε εκδώσει και στο παρελθόν μυθιστορήματα μα ασχοληθήκατε και με τηλεοπτικά σενάρια. Τι διαφορά έχει ένα κείμενο που προορίζεται για σενάριο από ένα μυθιστόρημα;
Υπάρχει μόνο μία ειδοποιός διαφορά. Στο σενάριο, καλείσαι να δώσεις λόγια στην εικόνα. Ο ηθοποιός εκφράζεται, κινείται, το τοπίο, ο χώρος δεν χρειάζονται περιγραφή. Στόχος είναι η καλή ατάκα! Στο μυθιστόρημα, οφείλεις να εξάψεις τη φαντασία του αναγνώστη για να φτιάξει μόνος του τις εικόνες, να φανταστεί μορφασμούς και εκφράσεις, να αισθανθεί τη βροχή ή το κάψιμο της φωτιάς. Όμως και στις δύο περιπτώσεις, τον πρώτο ρόλο έχει η πλοκή, η μυθιστορία. Ο αριστοτέλειος ορισμός της τραγωδίας είναι κανόνας.
Στην οθόνη ο ιθύνων νους είναι ο σκηνοθέτης. Στο βιβλίο, ο συγγραφέας. Και ο ρόλος του δέκτη είναι διαφορετικός, θεατής ή αναγνώστης!
– Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός μυθιστορήματος που θα συζητηθεί, που θα το εκτοξεύσει στην κορυφή και οι αναγνώστες θα το αγκαλιάσουν;
Αυτό κι αν είναι ανεξήγητο μυστήριο! Αν υπήρχε τέτοια συνταγή, θα είχαμε μόνο best sellers! Όμως καλύτερα έτσι. Κάτι που για μένα είναι αριστούργημα, για κάποιον άλλον μπορεί να είναι σκουπίδι. Βαρετό να είμαστε όλοι ίδιοι. Η τέχνη θα ήταν ανιαρή, αν όλα της τα έργα προκαλούσαν το θαυμασμό μας. Πιστεύω πως κι ο ίδιος ο Μίδας δεν ήξερε ποιο είναι το μυστικό του χρυσού του αγγίγματος.
Ιουλία Ιωάννου
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ένα παράξενο γράμμα, μισό στα πορτογαλικά, το άλλο μισό σε ανορθόγραφα ελληνικά, που αναφέρεται σε έναν αμύθητο θησαυρό, γίνεται αφορμή να βγουν στην επιφάνεια ψέματα σκεπασμένα από τη λάβα. Εκεί, λοιπόν, στο νησί με το κοιμισμένο ηφαίστειο, θαμμένοι ναοί από την εποχή της έκρηξης κρύβουν τον θρύλο που μπολιάζει πάθη και οπλίζει χέρια. Κορυφαίοι του χορού η αλλοπρόσαλλη Νίνα και ο Ζοζέ με το μαυριτάνικο αίμα, που κουβαλούν μυστικά πλεγμένα με μύθους. Η όμορφη Κάρμεν και ο παθιασμένος αρχαιολόγος της, βουτηγμένοι σε έναν έρωτα που ψεύδεται κι απογειώνεται. Κι εκείνο το κάθαρμα ο Σπύρος, που δεν μπορεί να αποκρυπτογραφήσει το παράξενο γράμμα, γι’ αυτό και σέρνεται στο κυνήγι ενός θησαυρού χωρίς να γνωρίζει το τίμημα. Ψηλά, στο μοναστήρι του Αϊ-Σύκα του Παλαβιάρη, ένας μυστηριώδης ηγούμενος που ξέρει αλλά δεν μπορεί να μιλήσει. Όλοι τους μεθυσμένοι απ’ το κρασί της λάβας, το βισάντο, λιωμένο ρουμπίνι φυλακισμένο για χρόνια στα βαρέλια. Ίσως γι’ αυτό τα πρόσωπα της ιστορίας δεν έχουν τον έλεγχο. Γιατί το βισάντο το φτιάχνει ο ήλιος και το ηφαίστειο. Ίντριγκες, παθιασμένοι έρωτες, ανεξήγητοι θάνατοι και φονικά, ακριβά όνειρα και προδοσίες. Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να είναι οδοιπορικό στο ωραιότερο νησί του κόσμου, ερωτικό γιατί τα κορμιά δεν ντρέπονται όταν σφαδάζουν πλεγμένα πάνω στα βότσαλα, μυστηριώδες αφού κανείς δεν περιμένει αυτό που ξετυλίγεται σε κάθε σελίδα.
Η ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία. Μεγάλωσε σε μια προσφυγική γειτονιά, τότε που το παιχνίδι στους δρόμους ήταν τρόπος ζωής. Σπούδασε γαλλική και ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανε μεταπτυχιακό στη Σορβόννη, παρακολούθησε μαθήματα γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μπεζανσόν, ιστορία της τέχνης στο Γαλλικό Ινστιτούτο και συμμετείχε για δύο χρόνια στα διεθνή προγράμματα Lingua. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στο Πειραματικό Λύκειο Αναβρύτων και τα τρία τελευταία χρόνια στο Ελληνικό Σχολείο των Βρυξελλών. Έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία, έχει επιμεληθεί δύο ντοκιμαντέρ και έχει γράψει τηλεοπτικά σενάρια.
