Ελευθερία Κόλλια: συνέντευξη στην Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίου «Σκιές στην Οικογένεια Βέλαμι» – Εκδόσεις «ΕΝΤΟΣ»

Μια οικογένεια που δείχνει ισχυρή και απόρθητη αλλά αποδεικνύεται πως αυτό είναι μόνο η βιτρίνα, γνωρίζουμε στο μυθιστόρημα φανταστικού της Ελευθερίας Κόλλια. Παρακολουθώντας τη ζωή των Βέλαμι, ο αναγνώστης καταλαβαίνει πως είναι αιχμάλωτοι φαντασμάτων του παρελθόντος τους. Πολύ σύντομα, όμως, ανακαλύπτει πως τα μέλη της οικογένειας, ενώ πιστεύουν πως στιγματίζονται από την υπερφυσική περιπέτεια, στην ουσία, τα κυριότερα προβλήματά τους ξεκινούν από τις μεταξύ τους σχέσεις. Ένα μυθιστόρημα με έντονη πλοκή που θα κορυφωθεί όταν μια δεύτερη οικογένεια, εκείνη των Μάλβορι, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια φυλή ανθρωπόμορφων τεράτων διεκδικήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει, παρά τις πληγές του καθενός, πρέπει να διαλυθεί η σιωπή και να λυθεί το μυστήριο της «συνύπαρξης», της «κληρονομιάς» και του «ανήκειν».

• Οικογένεια Βέλαμι. Πρωταγωνιστεί στο μυθιστόρημά σας και κρατά σε αγωνία τους αναγνώστες. Πού έχετε τοποθετήσει χρονικά την ιστορία σας και πού ζει η οικογένεια αυτή;
  Οι Βέλαμι είναι μια τεράστια οικογένεια με ρίζες στα βάθη του παρελθόντος από τότε που ο πρώτος τους πρόγονος, ο νεαρός κυνηγός Τιβέριος Βέλαμι, γεννήθηκε στο φτωχικό χωριό Ίλντε στις αρχές του 1600. Αιώνες μετά, τα μέλη της οικογένειας βρίσκονται μυριάδες κι εξαπλωμένα ανά τον κόσμο σαν μια διασκορπισμένη «δυναστεία» με το αίμα και τη βαριά κληρονομιά του Τιβέριου να τους συνδέει. Η ιστορία του βιβλίου μου, λοιπόν, λαμβάνει χώρα στη σύγχρονη εποχή κι εστιάζει την προσοχή της σε τέσσερις νεαρούς Βέλαμι, τέσσερα αδέλφια, τα οποία, μετά το θάνατο των γονιών τους, προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα μόνα τους στην πολύβουη πόλη Πέτροβιλ.
• Πόσο βάρος έχουν οι «σκιές» του τίτλου σας πάνω από την οικογένεια Βέλαμι;
  Οι Βέλαμι μοιάζουν ξεχωριστοί, αλλά στο τέλος της ημέρας έχουν κάτι το εντελώς ανθρώπινο κι αναγνωρίσιμο. Σε πρώτο επίπεδο, οι απειλές που τους στοιχειώνουν χαρακτηρίζονται από το υπερφυσικό στοιχείο λόγω της σύγκρουσής τους με τους Μάλβορι, για τους οποίους θα επεκταθώ παρακάτω. Οι Βέλαμι δείχνουν ισχυροί και απόρθητοι. Αυτό, όμως, είναι η βιτρίνα. Στο εσωτερικό τους, οι ρωγμές τους διαλύουν εκ των έσω. Είναι αιχμάλωτοι σε «φαντάσματα» απ’το παρελθόν τους. Η οικογένεια στιγματίζεται απ’ την υπερφυσική περιπέτεια, όμως στην ουσία, τα κυριότερα προβλήματα ξεκινούν απ’ τις μεταξύ τους σχέσεις. Τραύματα, μυστικά, περίπλοκοι δεσμοί, σκοτεινές γωνίες που τους επηρεάζουν ψυχολογικά. Στο τέλος της ημέρας, οι σκιές της οικογένειας Βέλαμι έχουν το ασήκωτο βάρος που ενδεχομένως κάθε οικογένεια στον κόσμο προσπαθεί να σηκώσει. Το βάρος της αποστολής για «ισορροπία» στο χάος. Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει, παρά τις πληγές του καθενός, πρέπει να διαλυθεί η σιωπή και να λυθεί το μυστήριο της «συνύπαρξης», της «κληρονομιάς» και του «ανήκειν».
• Πίτερ, Βίκτωρ, Έρικ, Άντριαν. Είναι οι τέσσερις γιοι της οικογένειας. Πόσο θα επηρεαστεί η σχέση τους όταν βρεθούν αντιμέτωποι με το μεγάλο μυστικό που θα αποκαλυφθεί;
  Τα τέσσερα ορφανά κι οι δυναμικές τους είναι η καρδιά της ιστορίας. Οι σχέσεις τους κλυδωνίζονται απ’ το μυστικό που έρχεται στο δρόμο τους. Στην πορεία, όμως, γίνεται εμφανές πως η αποκάλυψή του είναι απλά η αφορμή για να φανερωθούν οι κρυφές αλήθειες και τα προβλήματα που ελλόχευαν χρόνια. Τέσσερις λέξεις για τα τέσσερα αδέλφια είναι: Πίστη, λογική, πάθος και φόβος. Ο Πίτερ είναι η «πίστη», ένα ηθικό αγόρι, που’χει θυσιάσει πολλά για να μεγαλώσει τ’ αδέλφια του, ελπίζοντας στο φως, ενώ υπομένει το σκοτάδι. Ο Βίκτωρ αποτελεί τη «φωνή της λογικής», αλλά προκειμένου να διατηρήσει την ακεραιότητά του, έχει καταλήξει αγέρωχος, πνίγοντας οργή και πληγές στη σιωπή. Ο Έρικ είναι το «πάθος» με τα θετικά και τα αρνητικά της λέξης – μια φλογερή προσωπικότητα, που ονειρεύεται μεγαλεία, ενώ οι παρορμήσεις τον παγιδεύουν. Τέλος, ο Άντριαν, είναι ο «φόβος». Ένας κυνικός, ιδιόρρυθμος έφηβος που παλεύει τις σκιές του με μια σαρκαστική, αιχμηρή διάθεση, όταν στο μεδούλι του φοβάται πως δε θα βρει αποδοχή. Κάθε ένας έχει μια ιδιαίτερη επαφή με τον άλλο. Ο πιο δυνατός δεσμός βρίσκεται ανάμεσα στον Έρικ και τον Άντριαν, το «πάθος» και τον «φόβο» που μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Ο Πίτερ κι ο Βίκτωρ είναι οι
  «πυλώνες» – προστατεύουν, μα δέχονται τα ισχυρότερα χτυπήματα – όπως, άλλωστε, συμβαίνει συχνά με την «πίστη» και τη «λογική». Τα τέσσερα αδέλφια βρίσκονται γύρω μας, αλλά και μέσα μας. Το ερώτημα είναι αν θα ξεπεράσουν τους κλυδωνισμούς, παίρνοντας θέση στον κόσμο.
• Απέναντι από την οικογένεια Βέλαμι στέκουν απειλητικοί, μυστηριώδεις και υποχθόνιοι οι Μάλβορι. Ανθρωπόμορφα τέρατα τους χαρακτηρίζετε. Δώστε μας τα χαρακτηριστικά τους.
  Οι Μάλβορι είναι μια φυλή ανθρωπόμορφων τεράτων, δέσμιοι να ζουν ανάμεσά μας. Τους συνδέει μια πολύχρονη «σύρραξη» με τους Βέλαμι από την εποχή του πρώτου τους προγόνου που αντιμετώπισε τους πρώτους Μάλβορι. Ένας μυστικός πόλεμος βράζει, αθέατος απ’τα μάτια του κόσμου, μια «βεντέτα» στην οποία οι Μάλβορι μοιάζουν τα «Τέρατα» κι οι Βέλαμι οι «Κυνηγοί» τους. Παρ’όλα αυτά, στη διάρκεια κάθε αιματηρής έχθρας, τα σφάλματα είναι άπειρα και στο τέλος γεννάται το ερώτημα ποιοι είναι τελικά τα πραγματικά «θύματα» και ποιοι οι «θύτες». Στην εξωτερική εμφάνιση, οι Μάλβορι μοιάζουν εντελώς με τους ανθρώπους, με εξαίρεση, κάποια ασημένια, όμορφα σημάδια στο μέτωπο και το σώμα τους, τα οποία κρύβουν. Το αίμα τους είναι μαύρο σαν το έρεβος της νύχτας. Οι Μάλβορι έχουν άγνωστη προέλευση. Ο θρύλος αναφέρει πως κατέφτασαν στη γη τη «Νύχτα της Βροχής των Αστεριών». Η αληθινή καταγωγή τους, όμως, παραμένει ένα μυστήριο. Πέρα από τις οξυμμένες αισθήσεις και τα ξόρκια τους, έχουν δυο βασικές ικανότητες: Η πρώτη είναι το «Κάλεσμα της Ιερής Άβεροκ», μιας πράσινης φλόγας, την οποία χρησιμοποιούν σε μια πληθώρα επιθέσεων και που «ξυπνά» μέσα τους κοντά στην ενηλικίωσή τους. Η δεύτερη είναι η δυνατότητά τους να απορροφούν την πνευματική ενέργεια των ανθρώπων, σκοτώνοντάς τους.
• Μια προαιώνια και αδυσώπητη έχθρα χωρίζει τις δυο οικογένειες. Τι είναι αυτό που συνέβη στο παρελθόν και κρατά άσβεστη τη φλόγα του μίσους;
  Ο τρόμος κι ο έρωτας. Ο πρώτος πρόγονος των Βέλαμι, ο Τιβέριος, αντιμετώπισε τους πρώτους Μάλβορι όταν πλησίασαν το χωριό του, σκοτώνοντας ύπουλα τους χωριανούς. Ανάμεσα στα θύματα ήταν κι οι κόρες του. Εκείνος έψαξε τα τέρατα και βρήκε το κρησφύγετό τους σ’ ένα μυστικό ξέφωτο. Οι Μάλβορι τον αιχμαλώτισαν. Τότε, όμως, ο Τιβέριος βρήκε έναν ανέλπιστο σύμμαχο, όταν η Πριγκίπισσα των Μάλβορι, τον ερωτεύτηκε. Τον βοήθησε να δραπετεύσει κι επειδή ήταν βαριά τραυματισμένος του έδωσε το «Βέλεμ», ένα ζωμό φτιαγμένο από μαγεμένα βότανα και μια στάλα απ’ το μαύρο αίμα των Μάλβορι. Το «Βέλεμ», ωστόσο, είχε μια απρόσμενη αντίδραση στον οργανισμό του Τιβέριου. Του χάρισε «ανοσία» στην επίθεση των τεράτων με την οποία απορροφούν την πνευματική ενέργεια των ανθρώπων. Η «ανοσία» αυτή θα περνούσε στο εξής από γενιά σε γενιά στα παιδιά του Τιβέριου, καθιστώντας τα τους μόνους άξιους αντιπάλους των Μάλβορι. Ο Τιβέριος ορκίστηκε να πολεμά τη φυλή κι ο όρκος του σφράγισε σαν βαριά κληρονομιά όλους τους απογόνους, οι οποίοι ονομάστηκαν «Βέλαμι», πράγμα που στη γλώσσα των Μάλβορι σημαίνει «αυτοί που γεννήθηκαν απ’το Βέλεμ». Έτσι, σε συνθήκη τραγικής ειρωνείας, οι Μάλβορι «δημιούργησαν» τους Κυνηγούς τους, καθώς μια δική τους ερωτεύτηκε τον πρώτο πρόγονο των εχθρών τους. Ίσως, όμως, ο έρωτας να’ ναι ξανά η απάντηση που με απρόσμενο τρόπο θα γεφυρώσει το χάσμα των Βέλαμι και των Μάλβορι στο παρόν, σαν απόηχος του παρελθόντος.
• Θα γίνουμε θεατές μιας άνισης αναμέτρησης. Περιγράψτε μας μια πολεμική σκηνή της ιστορίας σας.
  Αν και το βιβλίο κινείται με άξονα τους χαρακτήρες και τις μεταξύ τους σχέσεις, υφίστανται κρίσιμες σκηνές μάχης στο βιβλίο. Μια απ’ αυτές, πολύ περιληπτικά, εκτυλίσσεται σ’ ένα απόκοσμο, τροπικό τοπίο, στην υδάτινη αυλαία ενός χειμαρρώδους καταρράκτη με πανύψηλα δέντρα να περικλείουν την εμπόλεμη ζώνη σαν φύλακες από γερό ξύλο και πλούσιο φύλλωμα. Δυο στρατοί θα πολεμήσουν. Μια μερίδα πεντακοσίων ατόμων απέναντι σε μια μερίδα χιλιάδων. Οι μεν θα ’χουν σύμμαχο ξόρκια, οι δε, εξελιγμένες εφευρέσεις. Μαγεμένα τέρατα απέναντι σε υπερόπλα και σκάφη. Φιγούρες που ίπτανται και σιλουέτες συγκρούονται στο έδαφος. Κόκκινες και πράσινες φλόγες σε μια ατέρμονη σύγκρουση, που πνίγουν στον καπνό καθετί γύρω τους. Θειάφι και στάχτη στη μήτρα της φύσης. Εκρήξεις και κρότοι στα χώματα της σιωπηλής γης. Μια πύρινη κόλαση εκεί που άλλοτε δέσποζε ένας επιβλητικός, εξωτικός παράδεισος. Και στη μέση του χάους, τα τέσσερα αδέλφια, που αγωνίζονται, άνευ στρατοπέδου, να προστατεύσουν ο ένας τον άλλο…
• Θα δούμε επίσης την εξελιγμένη τεχνολογία να αντιπαρατίθεται στις μαγικές δυνάμεις. Χρειάστηκε να κάνετε κάποια έρευνα για τις δυνατότητες της τεχνολογίας και αντίστοιχα αναζητήσατε στοιχεία για τη μαγεία;
  Θεώρησα ενδιαφέρον απέναντι στην υπερφυσική απειλή των Μάλβορι που χρησιμοποιούν ξόρκια να αντιτίθεται η επιστήμη απ’ την πλευρά των Βέλαμι, καθώς αυτή αποτελεί το οχυρό των ανθρώπων απέναντι στις ρεαλιστικές απειλές. Οι δυνατότητες της τεχνολογίας, όσο και της μαγείας στο βιβλίο είναι προϊόν καθαρά φαντασίας κι επιστημονικής φαντασίας. Η έρευνα για τα ήδη υφιστάμενα δεδομένα της τεχνολογικής επικαιρότητας βοηθάει, αλλά κυρίως επιστρατεύεται δημιουργικότητα. Βασίστηκα στους ώμους της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου για να βρω έμπνευση και να σκαρφιστώ κάτι αντίστοιχο, τόσο στις εφευρέσεις των Βέλαμι, όσο και στις μαγικές δυνάμεις των Μάλβορι. Πέρα απ’ τις ιδιαίτερες εικόνες που «ζωγραφίζονται» με τις μεταμορφώσεις και τα ξόρκια των μεν ή τα λέιζερ, τις αντιπυρικές στολές, τις αόρατες ασπίδες και τα ηλεκτροφόρα ξίφη των δε, στο τέλος αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι μέσα απ’ την αντιπαράθεση τεχνολογίας και μαγείας δίνεται έμφαση στο πόσο διαφορετικοί είναι οι δυο κόσμοι των Βέλαμι και των Μάλβορι, αλλά ταυτόχρονα στην προσπάθειά τους να τελειοποιήσουν τα ισχυρά τους σημεία, πόσο ίδιοι και εξίσου απειλητικοί.
• Το μυθιστόρημά σας ανήκει στην κατηγορία του φανταστικού. Εξωτικοί τόποι, στοιχειωμένες αλήθειες, μαγικές δυνάμεις, μυστήριο. Πώς σας κέρδισε αυτό το είδος λογοτεχνίας;
  Όλα τα είδη λογοτεχνίας είναι διαμάντια για τον πνευματικό κόσμο. Από ’κει και πέρα, λίγα λόγια για τη φαντασία: Θεωρώ πως είναι φυσική ανάγκη του ανθρώπου. Από την αρχαιότητα, οι πρόγονοί μας μοιράζονταν μύθους για ήρωες, θεούς και τέρατα. Με αυτόν τον τρόπο, αφενός έβρισκαν μια «απόδραση» απ’ τα προβλήματα της πραγματικότητας, αφετέρου, όμως, το χρησιμοποιούσαν ως όχημα για να επικοινωνήσουν ιδέες, σκέψεις και συνθήκες βαθιά ριζωμένες σ’ αυτήν την πραγματικότητα. Οι ιστορίες φαντασίας έχουν ιδιαίτερα νοήματα, πολύ ανθρώπινους πρωταγωνιστές που μας κάνουν να ταυτιστούμε, ενώ παρέχουν ένα γοητευτικό εργαλείο εξερεύνησης και «ταξιδιού» πέραν των ορίων του φυσικού κόσμου μας. Επικοινωνούν σε συναισθηματικό επίπεδο με το κοινό τους, επιδεικνύοντας στα σωστά δημιουργικά χέρια μεγάλο βάθος και αποτελώντας ουσιαστικά «παραμύθια για ενήλικες», με τεράστια θεματική ποικιλία. Με σπουδαία ονόματα στη φαρέτρα του, όπως ο Ιούλιος Βερν, ο Τόλκιν, ο Όργουελ, ο Όσκαρ Ουάιλντ, η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, ο Τζωρτζ Μάρτιν κι ας μην το ξεχνάμε, ο ίδιος ο Όμηρος, το είδος της φαντασίας αγκαλιάζει την αλληγορία, το δράμα, το χιούμορ, την επική περιπέτεια και την αγωνία μ’ έναν τρόπο μοναδικό. Ανεβάζει τον αναγνώστη στ’ άστρα για να τον προσγειώσει στη γη με μια ματιά ενίοτε «πανοραμική».
• Δεν είστε μόνο συγγραφέας. Φοιτήσατε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Αθηνών. Πώς βλέπετε την πιθανότητα να γράψετε ένα θεατρικό έργο;
  Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ήταν η σχολή των ονείρων μου και βρισκόμενη, πλέον, πολύ κοντά στο πτυχίο μου, αισθάνθηκα πως πλημμύρισα γνώσεις κι εμπειρίες που θα μου μείνουν αξέχαστες. Η πιθανότητα να γράψω ένα θεατρικό έργο έχει περάσει συχνά απ’ το μυαλό μου. Έχει τύχει να γράψω δείγματα για ανάγκες της σχολής μου ή στα πλαίσια ενός μαθητικού συνεδρίου στη Βενετία. Έχω ολοκληρώσει αρκετά μυθιστορήματα – τα οποία εύχομαι, πρώτα ο Θεός, να εκδώσω σιγά, σιγά – όμως ελπίζω στο μέλλον να μπορώ να πω το ίδιο και για το θεατρικό είδος, το οποίο είναι πολύ διαφορετικό απ’ το μυθιστόρημα κι ίσως δυσκολότερο σε αρκετούς τομείς.
• Είστε, όμως και αναγνώστρια. Να υποθέσουμε πως στη βιβλιοθήκη σας τα περισσότερα βιβλία είναι μυστηρίου ή θρίλερ;
  Αν όχι τα περισσότερα, σίγουρα αρκετά. Έχω βιβλία μυστηρίου, όπως Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, αλλά και μερικά θρίλερ κλασσικής λογοτεχνίας που αγαπώ πολύ, όπως τον Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ και τον Αόρατο Άνθρωπο του Γουελς. Διαβάζω πολύ φαντασία όπως μερικών δημιουργών που ανέφερα παραπάνω. Τα θεατρικά έργα, ωστόσο, είναι που κυριαρχούν με τον Σαίξπηρ, τον Μπέκετ, τον Αισχύλο και τον Μπωμαρσαί να μεσουρανούν. Αγαπώ την κλασσική λογοτεχνία, ιδιαιτέρως τον Ντίκενς, αλλά διαβάζω και κλασσικούς Έλληνες συγγραφείς με προτίμηση στον Ξενόπουλο. Υπάρχουν, ωστόσο, κι αρκετοί σύγχρονοι Έλληνες λογοτέχνες που θαυμάζω τη δουλειά τους, όπως η πρωτοεμφανιζόμενη Αγάπη Μπουντούρη. Εδώ να δηλώσω (κι ίσως σ’αυτό να επηρεάζομαι απ’τη μεγάλη αδυναμία που του έχω) ότι ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο μπαμπάς μου, ο οποίος πέρσι εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Οι Ασθενείς του Δόκτορα Ταράντιου». Τέλος, είμαι μεγάλη θαυμάστρια των παλιών κόμικς του αείμνηστου Σταν Λι, του πολυαγαπημένου Καρλ Μπαρκς και του αξέχαστου Ρενέ Γκοσινί.
• Πόσο εξοικειωμένοι πιστεύετε πως είναι οι Έλληνες αναγνώστες με αυτού του είδους μυθιστορήματα, που όπως είναι γνωστό έχουν κερδίσει το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό;
  Θεωρώ πως η φαντασία είναι αναπτυσσόμενο είδος στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια με την επιρροή τόσο του κινηματογράφου, των συνδρομητικών καναλιών, όσο και της ίδιας της ξένης λογοτεχνίας που παράγει σε υπέρογκο βαθμό ανάλογες ιστορίες, η αγάπη και ζήτηση για τη φαντασία αυξάνονται στη χώρα μας. Ακόμη κι αν υπάρχουν αρκετοί αναγνώστες που ακόμη δοκιμάζουν τα νερά με το είδος, θεωρώ ότι – ειδικά ανάμεσα σε πολλά νεαρά άτομα – δημιουργείται ένα εύφορο έδαφος θαυμαστών. Η αντίληψή μου είναι ότι όποιος δοκιμάζει ποιοτικά λογοτεχνικά έργα, είτε ανήκουν στη λογοτεχνία του φανταστικού, είτε σε οποιοδήποτε άλλο είδος, δεν έχει τίποτα να χάσει, παρά μόνο να βγει κερδισμένος.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Οι Βέλαμι, μια ισχυρή, πολυπληθής οικογένεια με ρίζες στα βάθη του παρελθόντος, βαρύνονται εδώ και αιώνες από το ζυγό μιας σκοτεινής κληρονομιάς… Είναι ορκισμένοι να κυνηγούν σ’ ένα μυστικό, υπόγειο πόλεμο μια αρχαία φυλή ανθρωπόμορφων τεράτων, τους Μάλβορι. Η αιματηρή διαμάχη, στοιχειωμένη από αμέτρητους νεκρούς, σκοτεινά ξόρκια και δυνατές μάχες, συνεχίζεται ανά τις γενεές, θάβοντας κάτω από τα ερείπια, αμαρτίες και μυστικά πάσης φύσεως. Τέσσερα αδέλφια Βέλαμι, όμως, μετά την τραυματική δολοφονία των γονέων τους, ο πιστός Πίτερ, ο ευφυής Βίκτωρ, ο παρορμητικός Έρικ κι ο κυνικός Άντριαν, θα έρθουν αντιμέτωποι με μια σκληρή αλήθεια δίχως προηγούμενο… Ένας ανάμεσά τους είναι απόγονος του έρωτα μεταξύ Βελαμι και Μάλβορι… Οι τέσσερις νεαροί θα μπλεχτούν σε μια έντονη περιπέτεια στο ρήγμα του πολέμου, ανήκοντας στις δυο παρατάξεις, αλλά και πουθενά. Κυνηγημένοι, θα κληθούν να ξεθάψουν τις σκιές που ελλοχεύουν στο παρελθόν των Βέλαμι και των Μάλβορι. Αλλά κυρίως στους ίδιους τους εαυτούς τους…

Βιογραφικό

Η Ελευθερία Κόλλια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1998. Αποφοίτησε από το Ράλλειο Γενικό Λύκειο Θηλέων Πειραιά και πέρασε δεύτερη στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Αθηνών, όπου και σπουδάζει. Το 2014 είχε εκδώσει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Το Κλασσικό Παραμύθι (Παρρησία).
Από πολύ μικρή ηλικία απολάμβανε να διαβάζει και να γράφει μυθιστορήματα, κυρίως φαντασίας και με περιπετειώδη πλοκή. Μεγάλες της αγάπες αποτελούν τα βιβλία, το θέατρο κι ο κινηματογράφος, απ’ τα οποία αντλεί την κύρια έμπνευση για τα δικά της έργα, που ελπίζει κάποτε να διασκεδάσουν τους αναγνώστες τους όσο διασκέδαζε κι η ίδια καθώς τα συνέθετε.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της έχει γράψει μικρά θεατρικά έργα και διασκευές για τις απαιτήσεις της σχολής της, όπως και μια κωμική παράσταση για ένα μαθητικό συνέδριο στη Βενετία. Αρθρογραφεί σε blogs και είναι μέλος ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων, ενώ ασχολείται τακτικά και με την κριτική κινηματογραφικών ταινιών. Έχει συμμετάσχει στα γυρίσματα διαδικτυακών σειρών, όπως η «Πρόσκληση», κι έχει παρακολουθήσει ποικίλα σεμινάρια δημιουργικής γραφής και ποίησης. Τέλος, έχει γράψει στίχους προς μελοποίηση κι ασχολείται με τη μουσική και το αρμόνιο.
Το 2020 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΕΝΤΟΣ το δεύτερο βιβλίο της ΒΑΝΤΟΡΙΑ -ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save