Συγγραφέας του βιβλίου Η κραυγή του φεγγαριού – Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη
Με πολύ έντονα συναισθήματα βρέθηκε αντιμέτωπος κατά τη συγγραφή του βιβλίου του -εμπνευσμένο από αληθινή ιστορία της Μάνης- ο Θόδωρος Δεύτος. Είναι εκείνα τα συναισθήματα που αποδείχτηκαν πολύ βαριά για τις πλάτες ενός νεαρού κοριτσιού, της ηρωίδας του. Φόβος, ντροπή, προδοσία, θυμός! Όλα μαζί αλλά και το καθένα ξεχωριστά στα χέρια της μοίρας έπαιξαν «το πιο άθλιο, το πιο επαίσχυντο παιχνίδι», σε βάρος της γλυκιάς Μυρτώς. Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας «Πολλές φορές κατά την διάρκεια της συγγραφής προσπάθησα να μπω στα παπούτσια αυτού του κοριτσιού και να αισθανθώ ή να καταλάβω, πώς ένιωθε άραγε το δόλιο με τόσα που περνούσε. Που προσπαθούσε να ισορροπήσει, για να μην προκαλέσει μεγαλύτερη συμφορά. Δεν σας κρύβω ότι ήταν αρκετές οι φορές που σηκώθηκα από το γραφείο με μάτια βουρκωμένα. Η διαχείριση όλων αυτών των συναισθημάτων δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση…»
- Εμπνευσμένο από αληθινή ιστορία της Μάνης, που κατά κάποιον τρόπο ζήσατε από κοντά είναι το μυθιστόρημά σας και αυτό είναι που το κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον. Δώστε μας μια γεύση από την «κραυγή» σας.
Είναι αλήθεια ότι έζησα τα γεγονότα από πολύ κοντά, γι αυτό και η επιρροή που είχαν στον ψυχισμό μου ήταν πολύ μεγάλη. Με είχαν επηρεάσει τόσο που δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ ποτέ με αυτό το θέμα. Όμως οι πολύ μεγάλες αλλαγές στο κοινωνικό status, οι πολλές γυναικοκτονίες, η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας τα τελευταία χρόνια, με προβλημάτισαν πολύ και θεώρησα ότι αναδεικνύοντας αυτή την σκληρή ιστορία από την Μάνη θα μπορούσα να βοηθήσω λίγο. - Μυρτώ. Είναι η γλυκιά σας ηρωίδα, που κερδίζει την καρδιά και τη συμπόνια μας από την πρώτη στιγμή όχι μόνο με τον γλυκό της χαρακτήρα αλλά με ό, τι της επιφύλαξε η μοίρα. Πόσο σας ταλαιπώρησε η ψυχογραφία της;
Η Μυρτώ ήταν ένα υπέροχο κορίτσι, έξυπνο, όμορφο, άξιο! Ήταν ένα χαρισματικό παιδί θα έλεγα στο οποίο η ζωή έπαιξε το πιο άθλιο, το πιο επαίσχυντο παιχνίδι. Η Μυρτώ ήταν αυτό που λέμε, η χαρά της ζωής. Δεν μπορώ να πω ότι με ταλαιπώρησε, σίγουρα όμως με στενοχώρησαν όλα αυτά τα γεγονότα καθώς τα έφερνα στο μυαλό μου και τα έβαζα στο χαρτί. - Φόβος, ντροπή, προδοσία, θυμός. Βαριά συναισθήματα. Πολύ βαριά για τις πλάτες ενός νεαρού κοριτσιού. Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε πως οι λέξεις είναι λίγες για την περιγραφή τους;
Πολλές φορές κατά την διάρκεια της συγγραφής προσπάθησα να μπω στα παπούτσια αυτού του κοριτσιού και να αισθανθώ ή να καταλάβω, πώς ένιωθε άραγε το δόλιο με τόσα που περνούσε. Που προσπαθούσε να ισορροπήσει, για να μην προκαλέσει μεγαλύτερη συμφορά. Δεν σας κρύβω ότι ήταν αρκετές οι φορές που σηκώθηκα από το γραφείο με μάτια βουρκωμένα. Η διαχείριση όλων αυτών των συναισθημάτων δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση, πιστέψτε με. - «Πώς μπορείς να είσαι πραγματικά ασφαλής ως γυναίκα ζώντας σε ένα περιβάλλον συντηρητικών ηθών και αυστηρών παραδόσεων;» αναρωτιέστε στο οπισθόφυλλο δίνοντας κάποια στοιχεία ιστορίας μιας άλλης εποχής. Πιστεύετε πως έχουν αλλάξει αυτά δεδομένα σήμερα;
Θέλω να πιστεύω πως τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά προς το καλύτερο. Όλο αυτό το κίνημα των τελευταίων χρόνων άνοιξε στόματα και αυτό είναι πολύ θετικό. Όχι ότι θα εκλείψουν τέτοιες καταστάσεις, αλλά τουλάχιστον θα περιοριστούν, ελπίζω. - Αριστείδης Ντόκας. Είναι ο νεοδιόριστος καθηγητής μαθηματικών της ιστορίας σας και εύκολα αντιλαμβανόμαστε πως του έχετε δώσει πολλά δικά σας στοιχεία. Το ερώτημα είναι ποια κοινά χαρακτηριστικά έχετε και αν τελικά εσείς και ο ήρωάς σας είστε το ίδιο πρόσωπο.
Είναι ένα ερώτημα που μου κάνουν πολλοί, λόγω του ότι είμαι κι εγώ μαθηματικός. Όχι, δεν έχω καμία απολύτως σχέση με τον πρωταγωνιστή Αριστείδη Ντόκα. - Βρεθήκατε στην Αρεόπολη της Μάνης ως νεοδιόριστος καθηγητής μαθηματικών. Ποιο ήταν το πιο ακραίο κομμάτι του συντηρητισμού της περιοχής που κληθήκατε να διαχειριστείτε;
Θα σας φανεί παράξενο, αλλά δεν βρέθηκα ποτέ σε δύσκολη θέση να διαχειριστώ μια ακραία περίπτωση. Μπορεί η νοοτροπία της περιοχής να ήταν σκληρή γενικά, αλλά ήταν σκληρή και απέναντι στα παιδιά τους. Εκείνο, δε, που εντυπωσίαζε ήταν το γεγονός ότι όταν οι γονείς ερχόταν σχολείο να ρωτήσουν, το πρώτο πράγμα που ρώταγαν ήταν, είναι καλό παιδί; Είναι σεβαστικό; Και μετά θα ρώταγαν για την επίδοσή τους. - Κακοποίηση. Ένα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής κοινωνίας. Η λογοτεχνία την συμπεριέλαβε για τα καλά στα κεφάλαιά της. Πόσο ικανή είναι, όμως, να αφυπνίσει συνειδήσεις;
Δεν θα ισχυριστώ ότι η συμβολή της είναι καθοριστική. Θεωρώ όμως ότι είναι μια συνεισφορά που για τον καθένα ζυγίζει διαφορετικά. - Είναι πλέον η εκπαιδευτική κοινότητα πιο «υποψιασμένη» σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας; Μπορεί ο δάσκαλος ή ο καθηγητής να «διαβάσει» την κακοποίηση στο βλέμμα ενός μαθητή ή μιας μαθήτριας; Μας ενδιαφέρει η απάντηση ενός συγγραφέα που υπήρξε εκπαιδευτικός για τριάντα δυο χρόνια.
Αναμφίβολα η βοήθεια της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι καθοριστική στην ανίχνευση τέτοιων περιστατικών. Ο δάσκαλος και ο καθηγητής είναι εκείνος που γνωρίζει καλά τον ψυχισμό του κάθε παιδιού, επομένως μια ματιά του και μόνο μπορεί να συλλάβει το αρνητικό σήμα. Άλλωστε και η υπόθεση της Μυρτώς, από τις παρατηρήσεις των καθηγητών της ξεκίνησε. - Άλλο ένα πρόσωπο μας εξέπληξε ευχάριστα στο μυθιστόρημά σας. Ο ιδιωτικός ερευνητής Γιώργος Τσούκαλης! Φαντάζομαι πως δε χρησιμοποιήσατε τυχαία το συγκεκριμένο όνομα. Μιλήστε μας γι αυτή τη συνεργασία.
Ο Γιώργος Τσούκαλης εκτός από δαιμόνιος ιδιωτικός ερευνητής, είναι και ένας γλυκύτατος άνθρωπος. Είναι επιπλέον πατριώτης μου και καλός φίλος. Όταν λοιπόν χρειάστηκα για τις ανάγκες του μυθιστορήματος έναν ιδιωτικό ερευνητή, δεύτερη επιλογή δεν υπήρχε. Του τηλεφώνησα, του το πρότεινα να είναι αυτός ο ερευνητής και αμέσως μου είπε το ναι. - Ανάμεσα στα σοβαρά κοινωνικά θέματα με τα οποία καταπιάνεστε, βλέπουμε σε διαλόγους ηρώων σας ονόματα πολιτικών όπως του Καραμανλή, του Μητσοτάκη, ή του Ανδρέα αλλά και ονόματα που απασχόλησαν την κοινή γνώμη όπως εκείνο του Κοσκωτά. Η πρόταση του Αριστείδη «Δυστυχώς ξεχνάμε πολύ γρήγορα εμείς οι Έλληνες», πόσο σας εκφράζει ως άνθρωπο και ως συγγραφέα;
Η ιστορία η οποία αναφέρεται στο βιβλίο, δεν διαδραματίζεται σε κενό αέρος, αλλά σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο που συμβαίνουν και άλλα πράγματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του συγγραφέα, τουλάχιστον το δικό μου. Έτσι λοιπόν θεωρώ αυτονόητο ότι είναι και αυτά μέρος του συγκεκριμένου ιστορικού γίγνεσθαι, γι αυτό και δεν τα αφήνω ασχολίαστα. Είναι επίσης αλήθεια, ότι ξεχνάμε πολύ γρήγορα ως Έθνος.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Πώς μπορείς να είσαι πραγματικά ασφαλής ως γυναίκα, ζώντας σε ένα περιβάλλον συντηρητικών ηθών και αυστηρών παραδόσεων; Ποιος μπορεί να σε προδώσει και ποιος να σε σώσει από την κόλαση και πού μπορεί να βρίσκεται αυτή; Μπορεί η αγάπη να νικήσει τον σκοταδισμό; Πώς μπορείς να αποδράσεις από την ασφυξία και τη νοσηρότητα; Η Μυρτώ θα βρεθεί, από πολύ μικρή, αντιμέτωπη με τα ερωτήματα αυτά, τα οποία θα αλλάξουν για πάντα τη ζωή τη δική της, αλλά και του καθηγητή της, Αριστείδη Ντόκα. Η πληγή που της προκάλεσε ένα δικό της πρόσωπο είναι βαθιά και δεν επουλώνεται εύκολα. Ωστόσο, η νέμεσις δεν θα αργήσει να έρθει και θα είναι πάλι μέσα από την οικογένειά της… Η άγρια ομορφιά της Μάνης, τα ανείπωτα τραύματα που αναζητούν την επούλωσή τους, τα βίαια σκοτάδια που βγαίνουν στο φως και η νεανική δίψα για έρωτα και λύτρωση συνθέτουν αυτήν τη σκληρή ιστορία ενηλικίωσης, που μόνο συνηθισμένη δεν είναι. Ή μήπως είναι;
Βιογραφικό
Ο Θοδωρής Δεύτος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1957. Έχει δύο κόρες, τη Μαριλίζα και την Ασπασία. Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε τη δημόσια εκπαίδευση για τριάντα δύο έτη. Διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Ηπειρωτών Ιλίου για δέκα χρόνια (2001-2011). Εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Ιλίου (2006-2018) και υπηρέτησε ως πρόεδρος του Πολιτιστικού και Αθλητικού Οργανισμού για έξι χρόνια. Επίσης το 2006 εκλέχτηκε στο Δ.Σ της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος.
Εμφανίστηκε στα γράμματα το 2004 με το λαογραφικό του έργο: «Ο Ηπειρώτικος γάμος». Ακολούθησαν επτά μυθιστορήματα: «Μη ρωτάς γιατί» (2006), «Σμύρνη, συγγνώμη» (2008), «Μήπως αγάπησα λάθος πατρίδα;» (2011), «Τραπεζούντα, το διαμάντι της Ανατολής» (2015), «Είμαι Πολίτισσα, τζάνουμ» (2016), «Το Πέρασμα Αντίκρυ» (2018), «Ο Αλεξιπτωτιστής ήταν δικός μας» (2020), «Ασπασία, το μυστικό της Καπετάνισσας» (2022).
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.