Συγγραφέας του βιβλίου «Πολυξένη» – Εκδόσεις «Ψυχογιός»

Ένα κορίτσι που θα στερηθεί πολλά από παιδί, κυρίως το χάδι της μάνας, πρωταγωνιστεί στο νέο μυθιστόρημα της Πένυς Παπαδάκη. Η Πολυξένη, μας κερδίζει από την πρώτη στιγμή με το γλυκό της χαρακτήρα. Την αγαπάμε και τη συμπονούμε. Θέλουμε να ανοίξουμε την αγκαλιά μας και να την κρατήσουμε σφιχτά μέσα της. Να της δώσουμε το χάδι και την αγάπη που στερήθηκε. Να της απλώσουμε το χέρι όταν η ζωή της γυρίζει την πλάτη και βρίσκεται αντιμέτωπη με κρυμμένες αλήθειες που την πονούν. Η μητέρα της η Ασημίνα, από την άλλη, μας θυμώνει και μας εξοργίζει. Είναι μια δύστροπη γυναίκα και πολύ κακιά μάνα. Όπως λέει στο Vivlio-life, η συγγραφέας «Συγκρούστηκα ανελέητα μαζί της κι αυτό το εισπράττει ο αναγνώστης, όμως το να σκιαγραφώ έναν δύσκολο και κακό χαρακτήρα με συναρπάζει».

Παρατηρώντας το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του βιβλίου σας, εισπράττουμε πολλά για της ηρωίδα σας. Στο εξώφυλλο, δίνετε έμφαση στο δεύτερο συνθετικό του ονόματος κι έτσι το μάτι μας «μένει» στο ξένη, ενώ το οπισθόφυλλο κλείνει με τη λέξη Πολυ-ξένη. Είναι φανερό πως κάτι θέλουν να μας πουν τα θλιμμένα μάτια του κοριτσιού και η λέξη ξένη. Μιλήστε μας για την ηρωίδα σας.
Πολυξένη ή αλλιώς Πολύ-ξένη. Πράγματι, το δεύτερο συνθετικό του ονόματός της είναι κι αυτό που ορίζει την μοίρα της σαν παιδί. Νιώθει ότι δεν την αγαπά κάνεις, δεν ανήκει πουθενά, δεν της ανήκει τίποτε ούτε καν η αγάπη της μάνας που για κάθε άνθρωπο, πόσο μάλλον για ένα παιδί, είναι απαραίτητη. Δυστυχώς δεν είναι μόνο μία αίσθηση αλλά μια επώδυνη πραγματικότητα που μετουσιώνεται σε θλίψη και μια σιωπηλή κραυγή που ρωτά «γιατί;»

Η Πολυξένη ζούσε για το φιλί της μάνας της την ημέρα των γενεθλίων της. Ένα φιλί στα μαλλιά της έδινε η Ασημίνα, ποτέ στο μάγουλο και αυτό την ημέρα της γιορτής. Είναι σίγουρο πως υπάρχει κάτι που μετέτρεψε σε κακιά μάνα αυτή τη γυναίκα και θα το συναντήσουμε στην ανάγνωση. Πόσο συγκρουστήκατε ως άνθρωπος και μάνα με το χαρακτήρα μιας γυναίκας να προσπερνά τα θλιμμένα μάτια ενός παιδιού;
Όντως δυσκολεύτηκα πολύ να αποδώσω την σκληρότητα αυτής της γυναίκας. Σαν μάνα, σαν άνθρωπος αγαπώ πάρα πολύ τα παιδιά και θυμώνω όταν κακοποιούνται είτε σωματικά είτε ψυχολογικά και συναισθηματικά αυτά τα αθώα πλάσματα. Συγκρούστηκα ανελέητα μαζί της κι αυτό το εισπράττει ο αναγνώστης, όμως το να σκιαγραφώ έναν δύσκολο και κακό χαρακτήρα με συναρπάζει.

«Καταχράστηκε καθετί δικό της – την ταυτότητά της, τα γνήσια έγγραφά της, την περιουσία της…». Φθάνοντας στο σημείο αυτό ο αναγνώστης θυμώνει. Θυμώνει πολύ και θέλει να φθάσει στο τέλος για να δει ποια θα είναι η τιμωρία της Ασημίνας. Θέλατε να μας θυμώσατε με τη γραφή σας;
Ο θυμός είναι ένα δυνατό συναίσθημα κι είναι γεγονός ότι θύμωσαν πολλοί αναγνώστες με την Ασημίνα, τόσο που κάποια στιγμή δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από μία φίλη που διάβαζε το βιβλίο και μου είπε «Αχ μωρέ, δεν μπορούσα να την έχω για λίγο στα χέρια μου, δεν θα την γλύτωνε κανείς». Είχε τόσο ταυτιστεί που νόμιζε ότι ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Το να κάνει ένας συγγραφέας τον αναγνώστη να θυμώσει, να πονέσει, να σκεφτεί, να γελάσει, να ερωτευτεί, γενικότερα να νιώσει δυνατά συναισθήματα, είναι κι αυτό ένα κέρδος του βιβλίου. Σημαίνει ότι ταυτίζεται με τους ήρωες και ζει τη ζωή τους. Τι μαγικό που γίνεται το ταξίδι όταν το μοιράζεσαι με συνοδοιπόρους!

Η Ασημίνα είναι μια απότομη και απόμακρη γυναίκα. Τα έχει με όλους. Με τους γιους της, με το συγχωρεμένο τον άντρα της, ακόμη και με τον εαυτό της. Άραγε θα έρθει η στιγμή που θα λογαριαστεί με τον κακό της εαυτό;
Για να λογαριαστεί κανείς με τον εαυτό του χρειάζεται να κάνει αυτοκριτική, κι εδώ είναι η δυσκολία της Ασημίνας. Πιστεύει ότι όλοι της χρωστούν αλλά εκείνη δεν χρωστάει σε κανέναν. Ότι είναι στο απυρόβλητο. Κανείς δεν είναι, επομένως θέλει δε θέλει, θα λογαριαστεί με τον κακό της εαυτό.

Με μια φθαρμένη πολυκαιρισμένη βαλίτσα και λίγα υπάρχοντα το εννιάχρονο κορίτσι θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη. Η μόνη εξήγηση της μάνας, όταν την έδιωχνε από το σπίτι ήταν: όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις. Η ηρωίδα σας μεγάλωσε. Κατάλαβε; Δικαιολόγησε τη μάνα;
Η Πολυξένη μεγάλωσε, εξ άλλου δεν υπήρξε ποτέ παιδί με την κλασσική έννοια. Στην ενηλικίωσή της ήρθε αντιμέτωπη με την αλήθεια και κατάλαβε γιατί έγιναν όσα έγιναν ερήμην της, όμως δεν κατάφερε να δικαιολογήσει την σκληρότητα που υπέστη από τη… .μάνα.

Στο σπίτι του θείου Γιάννη στη Θεσσαλονίκη «άλλος την ανεχόταν, άλλος τη δεχόταν…». Η κακομαθημένη ξαδέλφη της η Δέσποινα πάντως της έκανε τη ζωή ποδήλατο. Θα καταφέρουν να συμβιώσουν άραγε ειρηνικά όσο τα δυο κορίτσια θα μεγαλώνουν;
Η Πολυξένη δεν ήταν σε πόλεμο με κανέναν, όμως η κακομαθημένη Δέσποινα δεν διανοούνταν να μοιραστεί την αγάπη του πατέρα της με μια… ξένη κι ας είχαν δεσμούς αίματος. Επομένως όταν κάποιος επιτίθεται μόνιμα δεν μπορεί να γίνει ειρήνη, παρά μονομερής υποχώρηση.

Ο θείος είναι και ο πρώτος άνθρωπος στη ζωή της που θα την επιβραβεύσει και θα της δώσει το πρώτο της φιλί στο μάγουλο. Αυτό το φιλί όμως και το μπράβο της τα χρωστούσε η μάνα. Αλήθεια μπορεί ένα φιλί έστω και από κοντινό μας πρόσωπο να υποκαταστήσει το τρυφερό φιλί της μάνας;
Όταν το φιλί της μάνας είναι τρυφερό τίποτε δεν μπορεί να το υποκαταστήσει. Όταν είναι ψυχρό ή ανύπαρκτο, η παραμικρή ένδειξη αγάπης είναι καλοδεχούμενη. Κι ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πλεόνασμα καλοσύνης και αγάπης να προσφέρουν και λίγο ισορροπούν τα πράγματα.

Τα πάντα στη ζωή της Πολυξένης ανατράπηκαν όταν έφθασε στα χέρια της ένας φάκελος. «Ένα εξώφυλλο περιοδικού πρόβαλε μπροστά στα μάτια της και της έκοψε την ανάσα…», γράφετε. Τι θα δει στο εξώφυλλο;
Το εξώφυλλο του περιοδικού της φανέρωσε το πρόσωπο που την κυνηγούσε στα όνειρά της. Και της έμοιαζε τόσο πολύ που της έκοψε την ανάσα.

Σε μια κόλλα χαρτί και η λέξη «ΣΥΓΝΩΜΗ». Άραγε πόσα συγνώμη θα ελάφρυναν την ψυχή ενός ανθρώπου, που ξυπνά ένα πρωί και διαπιστώνει πως όλη η ζωή του είναι ένα ψέμα και μια απάτη; Πώς θα δεχθεί τις αλήθειες η ηρωίδα σας;
Η συγγνώμη δεν είναι πανάκεια για όλα τα λάθη. Υπάρχουν άνθρωποι που την χρησιμοποιούν εύκολα αλλά δεν την εννοούν, κι άνθρωποι που δεν την λένε αλλά δείχνουν την μετάνοια με τις πράξεις τους. Η έλλειψή της όμως σε συνδυασμό με ψέματα κι απάτες δεν γίνονται αποδεκτά από την ηρωίδα μου.

Λένε πως οι αλήθειες που αποσιωπούνται γίνονται δηλητηριώδεις και πως το χρώμα της αλήθειας είναι γκρίζο. Πόσο θα δηλητηριάσει τη ζωή της Πολυξένης η κρυμμένη αλήθεια και πόσο γκρίζα θα κάνει τα συναισθήματά της;
Η Πολυξένη είναι ένα πληγωμένο πλάσμα που έζησε όντως σε γκρίζο φόντο, όμως η ίδια είναι φωτεινό παράδειγμα καλοσύνης και δύναμης κι αυτό το φως είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο με το οποίο μπολιάστηκε στην παιδική της ηλικία.

Στερήθηκε πολλά η ηρωίδα σας. Κυρίως στερήθηκε μια υγιή παιδική ηλικία. Η απόρριψη, ωστόσο, την έκανε ένα δυνατό παιδί. Την πείσμωσε και την όπλισε με δύναμη να προχωρήσει σε μια ζωή που δεν της χαρίστηκε. Θα δούμε στην ανάγνωση τη μοίρα να μαλακώνει κάποτε απέναντί της;
Ναι, θα δούμε τη μοίρα της να αλλάζει και να της επιστρέφει με τόκο όσα της στέρησε.

Ευθύμης και Αρετή. Δυο άνθρωποι που στάθηκαν στο πλευρό της Πολυξένης. Μιλήστε μας γι’ αυτούς τους ανθρώπους που προσπάθησαν να τη βάλουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής.
Ευθύμης και Αρετή. Η χαρά της ζωής με ανιδιοτελή προσφορά αγάπης απέναντι σε ένα παιδί που θα ήθελαν πολύ να είναι δικό τους. Τους αγάπησα αυτούς τους χαρακτήρες και νομίζω πως το έδειξα μέσα στο βιβλίο μου. Ειδικά την Αρετή που έδειξε με την στάση της πως μάνα δεν σε κάνει η γέννα. Στάθηκε σαν βράχος στην Πολυξένη με τις διακριτική της στάση και τις συμβουλές της που βοήθησαν πολύ την ηρωίδα μου στην μετέπειτα πορεία της.

«Θα έρθει άραγε η λύτρωση; Και αν ναι, για ποια από τις δυο;», αναρωτιέστε. Πόσο θα ικανοποιήσει τον αναγνώστη η λύτρωση που του επιφυλάσσετε στο τέλος της ιστορίας;
Δεν γνωρίζω πόσο θα ικανοποιήσει τους αναγνώστες το τέλος γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει μία αλλά οπτική στα πράγματα. Θεωρώ όμως, πως με τις μέχρι τώρα προσλαμβάνουσες, πιστεύουν πως αποδόθηκε δικαιοσύνη. Το ταξίδι όμως συνεχίζεται και οι όλες οι απόψεις είναι καλοδεχούμενες.

Σας ευχαριστώ θερμά.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η Πολυξένη άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια της. Ένα εξώφυλλο περιοδικού πρόβαλε μπροστά στα μάτια της και της έκοψε την ανάσα. Ήταν η κοπέλα που την επισκεπτόταν στα όνειρά της. Η ομοιότητά τους ήταν συγκλονιστική!
Αυτή είναι η μητέρα σου.
Τα καλλιγραφικά γράμματα της γιαγιάς της έκαναν τις συστάσεις.
Σε ένα άλλο εξώφυλλο χαμογελούσε παιχνιδιάρικα και πίσω της ήταν ένας άντρας· κάποιος είχε κυκλώσει τη μορφή του.
Αυτός είναι ο πατέρας σου, διάβασε και αναρωτήθηκε γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία του στο σπίτι όπου έμενε με την Ασημίνα. Ήταν ένας ωραίος άντρας, ένας άντρας που είχε το ερωτευμένο βλέμμα του καρφωμένο στη μάνα της.
Τουλάχιστον γεννήθηκα από έρωτα, σκέφτηκε κι ευχήθηκε, αν κάποτε αποκτούσε ένα παιδί, να ήταν από έρωτα.
Μια λευκή κόλα χαρτί, που από τα χρόνια είχε ελαφρώς κιτρινίσει στις άκρες, ήταν διπλωμένη στα δύο. Την άνοιξε σχεδόν ευλαβικά για να μην τη σκίσει και διάβασε μία και μόνο λέξη: ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
Αυτή τη λέξη και μια απάντηση στο «γιατί», που της έτρωγε χρόνια την ψυχή, περίμενε η Πολυξένη από την Ασημίνα. Μα η συγγνώμη απαιτεί γενναιότητα και οι απαντήσεις αλήθεια, κι αυτή η γυναίκα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές τις αξίες. Καταχράστηκε καθετί δικό της –την ταυτότητά της, τα γνήσια έγγραφά της, την περιουσία της– κάνοντάς τη να νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά· πως είναι… Πολύ-ξένη.

Θα έρθει άραγε η λύτρωση; Και αν ναι, για ποια από τις δύο;

Βιογραφικό
Η Πένυ Παπαδάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε λογιστική και ασχολήθηκε με το αντικείμενο των σπουδών της για είκοσι πέντε χρόνια, δίχως να επιτρέψει στους αριθμούς να επηρεάσουν το ανήσυχο πνεύμα της. Εργάστηκε επίσης για επτά χρόνια στον τομέα του μάρκετινγκ, μέχρι το 2011, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Μιλά αγγλικά και γερμανικά. Το 2007 έγινε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Τα τελευταία χρόνια καταπιάνεται και με τη στιχουργία. Στίχους της έχουν ερμηνεύσει η Λένα Αλκαίου και ο Θοδωρής Νικολάου. Ύστερα από αρκετά χρόνια που ασχολείται με τη συγγραφή εξακολουθεί να πιστεύει πως η μεγαλύτερη δημιουργία της ζωής της είναι τα δύο παιδιά της, στα οποία σχεδόν πάντα αφιερώνει τα βιβλία της. Όνειρό της; Να παραμείνει ονειροπόλα και το πνεύμα της να συνεχίσει να είναι ανήσυχο. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν άλλα επτά μυθιστορήματά της, που έχουν πουλήσει συνολικά περισσότερα από 50.000 αντίτυπα.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave