Συγγραφέας του βιβλίου «ΚΑΝΖΕΪ» – Εκδόσεις BELL
Η Αΐκο και ο Κρίστοφερ «δεν έχουν καν το δικαίωμα να κοιταχτούν στα μάτια». Ο έρωτας, ωστόσο, έρχεται με την πρώτη κλεμμένη ματιά. Είναι μεγάλος, αλλά απόλυτα απαγορευμένος. Βλέπετε, οι ήρωες της Ίρις Καλβά, ζουν στην Ιαπωνία του 1865 και στη δίνη του αιματηρού εμφύλιου ανάμεσα στους οπαδούς του αυτοκράτορα και στους σαμουράι. Εκείνη γαλουχημένη με το καθήκον και την απόλυτη υποταγή, εκείνος ξένος εχθρός, μισητός. Το Κανζέι (καθήκον) μια άγνωστη εντελώς λέξη σ’ εμάς αλλά και πολλούς άλλους λαούς, αποτελεί την πιο σημαντική λέξη της ιαπωνικής κουλτούρας. Μια λέξη συνυφασμένη με την τιμή και την απόλυτη υπακοή, που θα μπει ανάμεσά στους ήρωες της ιστορίας. Ένα μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει σε όμορφους, μακρινούς τόπους που όλοι κάποτε θέλουμε να επισκεφθούμε, όπως άλλωστε και η συγγραφέας. Όπως χαρακτηριστικά λέει στο Vivlio-life «Θέλω να γνωρίσω από κοντά αυτή την όμορφη χώρα. Έχει κατακτήσει τόσο την καρδιά μου, έχω “μπει” τόσο πολύ μέσα σ αυτήν, που θα είναι σαν να επιστρέφω στο ‘’σπίτι’’ μου!»
- Ιαπωνία 1865. Ποιο ήταν εκείνο το κάτι που κέντρισε το ενδιαφέρον σας για έναν τόσο μακρινό τόπο αλλά συγχρόνως και σε μια τόσο μακρινή εποχή;
Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που μου κάνουν όλοι. Στο διάστημα της έξαρσης της πανδημίας, τότε που είμαστε όλοι κλεισμένοι μέσα, ήθελα – όπως όλοι πιστεύω – να ‘’δραπετεύσω’’. Όσο πιο μακριά γίνεται. Μακριά από την γνώριμη Ευρώπη. Ήθελα κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό που να με παρασύρει. Η Ιαπωνία πάντα με γοήτευε με την τελειότητα της στις λεπτομέρειες και την τόση ομορφιά της. Ήταν το εξωτικό μέρος που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Έτσι απόλαυσα ένα μοναδικό ‘’ταξίδι’’ και πέρασα υπέροχα γράφοντάς το. Το ίδιο υπέροχα ήθελα να περάσουν και οι αναγνώστες μου. Πάντα αυτό προσπαθώ, να τους παρασύρω σε όμορφα διαφορετικά περιπετειώδη ταξίδια. - Κανζέι. Μια παντελώς άγνωστη λέξη σ’ εμάς τους Έλληνες. Σημαίνει «καθήκον». «Η πιο σημαντική λέξη – έννοια – της ιαπωνικής κουλτούρας εκείνης της εποχής», όπως γράφετε στον πρόλογό σας. Να μείνουμε στην έννοιά της;
Το Κανζέι ήταν συνυφασμένο με την τιμή. Η ζωή τους δεν είχε καμία αξία αν ατιμάζονταν, έπρεπε να αυτοκτονήσουν για να έχουν τουλάχιστον αξιοπρεπή και έντιμο θάνατο. Επίσης το Κανζέι ήταν ταυτισμένο με την απόλυτη υπακοή, θεωρούσαν δικαίωμα τους να αυτοκτονήσουν αν τους απαγόρευαν να υπακούσουν στον άρχοντά τους. - Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα από «τις τόσο ξεκάθαρες και απόλυτες απαγορεύσεις» που κρύβει μέσα της η λέξη Κανζέι;
Η σκέψη για δικαίωμα στην “προσωπική” ζωή ήταν αδιανόητη, οι προσωπικές επιθυμίες ήταν απολύτως απαγορευμένες. Το αντίθετο σήμαινε ατίμωση και θάνατο, ακόμα και από το ίδιο τους το χέρι. Κάθε εκδήλωση συναισθήματος εθεωρείτο ντροπή. Ωστόσο μην φανταστείτε πως ήταν δυστυχισμένοι, μη γνωρίζοντας άλλο τρόπο ζωής θεωρούσαν το δικό τους ιδανικό. - Αΐκο. Από αρχόντισσα, γκέισα. Στη φαντασία μας και με τη βοήθεια της γυναικείας μορφής του εξωφύλλου, δημιουργούμε μια εικόνα όμορφη. Μια εικόνα ρομαντική. Θα θέλαμε, πραγματικά, να τη δούμε μέσα από τη ματιά της δικής σας έμπνευσης.
Η Αΐκο, όπως το τονίζω και στο βιβλίο είναι ένα μοναδικής ομορφιάς πλάσμα τόσο στην όψη όσο και ως προσωπικότητα. Ας μην ξεχνάμε ήταν μισή Αγγλίδα και μισή Γιαπωνέζα γαλουχημένη με τους μεγάλους δασκάλους την Ιαπωνικής κουλτούρας. Η φύση όταν ενώνει δύο τόσο ξεχωριστά πλάσματα – μιλάω για τον Άγγλο πατέρα της και την Γιαπωνέζα αρχόντισσα μητέρα της – επιλέγει τα καλύτερα στοιχεία και των δύο τόσο διαφορετικών φυλών. Έτσι λοιπόν όταν υπακούει δεν είναι τόσο από παράδοση, αλλά από αγάπη για την πριγκίπισσα. Το ευρωπαϊκό αίμα της επιθυμεί τη ζωή, την αγάπη αλλά η ανατροφή της επιβάλει το Κανζέι. - Ένας μεγάλος, αλλά απαγορευμένος από την αρχή, έρωτας, γεννιέται. Η Αΐκο και ο Κρίστοφερ «δεν έχουν καν το δικαίωμα να κοιταχτούν στα μάτια». Εκείνη γαλουχημένη με το καθήκον και την απόλυτη υποταγή, εκείνος ξένος εχθρός, μισητός. Και όταν κοιτάχτηκαν…;
Ήταν αδιανόητο να κοιταχτεί ένας άντρας και μία γυναίκα στα μάτια, οι νεαρές Γιαπωνέζες κοιτούσαν συνήθως το πάτωμα. Ο έρωτας ωστόσο ήρθε αμέσως με την πρώτη κλεμμένη ματιά, κι ας προσπαθούσαν να το αρνηθούν, κι ας μην το ομολογούσαν ούτε στον εαυτό τους. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε. Η Αΐκο γνώριζε πως οι ξένοι ήταν η αιτία που χανόταν, βουτηγμένος στο αίμα, ο κόσμος που ήξερε κι αγαπούσε. Και για εκείνον όμως μία αρχόντισσα του κάστρου του Σογκούν, όπως η Αΐκο, είναι αυτό ακριβώς που θέλουν οι δικοί του να εξαφανίσουν. Όμως ο έρωτας όσο τον πολεμάς, δυστυχώς ή ευτυχώς, τόσο θεριεύει. - Φιλίππα. Είναι η ηρωίδα που επιλέξατε να ζει στην Ελλάδα του σήμερα. Μιλήστε μας για το πρόσωπο που μάλλον θα μας απασχολήσει πολύ στην ανάγνωση.
Η Φιλίππα είναι το ίδιο αιχμάλωτη του Κανζέι. Είναι μία δυνατή και διψασμένη για εκδίκηση νέα γυναίκα που έχει πάρει όρκο αίματος να τιμωρήσει αυτούς που κατέστρεψαν και ξεκλήρισαν τόσο άδικα την οικογένεια της. Έστω κι αν αυτός ο δρόμος περνάει πάνω από τον άντρα που λατρεύει και που ξέρει πως την λατρεύει το ίδιο και εκείνος, αυτό δεν έχει σημασία. Ούτε η καρδιά της που σπαράζει έχει σημασία. Το Κανζέι είναι πιο δυνατό. - Φαντάζομαι πως μας περιμένει μια αναγνωστική περιπέτεια σχετικά με αυτό που ενώνει τις μοίρες των δυο γυναικών και από εσάς περιμένουμε το «κάτι» που θα μας κρατήσει δέσμιους της ανάγνωσης, μέχρι να το ανακαλύψουμε.
Πιστεύω πως η ίδια η υπόθεση θα σας κρατήσει ‘’δέσμιους’’. Η Αΐκο με τον Κρίστοφερ θα σας ‘’πάρουν μαζί’’ τους, το ίδιο και η Φιλίππα με τον Λούκα. - Τοποθετήσατε τους επινοημένους σας ήρωες ανάμεσα σε αληθινά πρόσωπα, όπως είναι η πριγκίπισσα Καζού, ο αυτοκράτορας Μουτσουχίτο, ο νεαρός σογκούν Ιεμότσι Τοκουγκάβα. Αυτό σημαίνει πως πίσω από την ευαίσθητη ιστορία σας κρύβεται μια κοπιαστική έρευνα. Πώς κινηθήκατε για τις πληροφορίες και τη διασταύρωσή τους;
Όταν θέλω να γράψω ένα βιβλίο προηγείται πάντα ενδελεχής έρευνα. Σκοπός μου είναι να μπω στα ‘’παπούτσια και στα ρούχα’’ της εκάστοτε εποχής. Η εύκολη λύση, που δυστυχώς ακόμα και σε ξένα βιβλία ή σε χολιγουντιανές ταινίες βλέπουμε να χρησιμοποιούν, είναι να δανείζεσαι ονόματα και τίτλους και οι ήρωες σου να δρουν και να συμπεριφέρονται όπως σήμερα. Σαν να έχουν μεταφερθεί εκεί με μηχανή του χρόνου. Εγώ προσπαθώ μελετώντας πολύ προσεκτικά την κάθε εποχή και συλλέγοντας άπειρες πληροφορίες, να ζωντανέψω πραγματικά εκείνο τον κόσμο και να τοποθετήσω αληθινούς ανθρώπους στην ιστορία μου. Η Αΐκο και ο Κρίστοφερ θα μπορούσαν κάλλιστα να ζουν σε εκείνη τη εποχή. Πολύτιμες στην έρευνα μου, στάθηκαν δύο Ελληνοαγγλίδες φίλες που μου έστειλαν πολύ πλούσιο υλικό από βιβλία και ταξιδιωτικά ημερολόγια εκείνης της εποχής. - Δώστε μας το επίσημο ιστορικό πλαίσιο της εποχής που επιλέξατε, μέσα στο οποίο κινηθήκατε καθώς μοιράζατε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους του μυθιστορήματός σας.
Επέλεξα την μεταβατική εποχή, γύρω στο 1865, όταν ακόμα η Ιαπωνία είχε την παλαιά της μορφή, να ξεκινήσει η ιστορία μου, και να διαδραματιστεί μέσα στα χρόνια του εμφυλίου, όταν με βαρύ φόρο αίματος έγινε η σύγχρονη Ιαπωνία που γνωρίζουμε σήμερα. Τότε δεν ήταν καν ενιαία χώρα, αποτελούνταν από μικρά κρατίδια που παλαιότερα μάχονταν μεταξύ τους και τώρα τα κυβερνούσαν οι Νταΐμιο, ένα είδος βασιλιάδων ή μεσαιωνικών φεουδαρχών, με δικαίωμα ζωής και θανάτου στους υπηκόους τους. Και μπορεί να αναγνώριζαν όλοι τον αυτοκράτορα, αλλά ήταν περισσότερο ένα ιερό πρόσωπο παρά κυβερνήτης της χώρας. Εκείνος που κυβερνούσε ήταν ο Σογκούν. Αυτόν ήθελαν, και τελικά κατάφεραν, να εξαφανίσουν οι ξένοι. Αφού δολοφόνησαν τον αυτοκράτορα Κομέι και στη συνέχεια και τον νεαρό σογκούν Ιεμότσι κατάφεραν και πήραν με το μέρος τους τον έφηβο διάδοχο του αυτοκρατορικού θρόνου Μουτσουχίτο γοητεύοντας τον με τα “ επιτεύγματα “ της Δύσης και πείθοντας τον ότι ο Σογκούν του κλέβει την εξουσία. Κι άρχισε ο αιματηρός εμφύλιος ανάμεσα στους οπαδούς του αυτοκράτορα και στους σαμουράι. Γιατί εκτός από τον αυτοκρατορικό στρατό που υπήρχε αποκλειστικά για να προστατεύει τον αυτοκράτορα, υπήρχαν μόνο οι σαμουράι. Αυτούς ακριβώς ήθελαν οι δυτικοί να ξεφορτωθούν ακόμα και σαν θεσμό. Οι σαμουράι ήταν ένα είδος μισθοφόρων που εθεωρούντο ευγενείς και έχαιραν τιμής και σεβασμού. Ήταν άριστα εκπαιδευμένοι σκληροτράχηλοι πολεμιστές αφοσιωμένοι μέχρι θανάτου στον αφέντη τους. Και πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού αν έμεναν δίχως αφέντη γινόντουσαν Ρόνιν, δηλαδή ένα είδος που απεχθάνονταν όλοι. Γιατί δίχως να οφείλουν σεβασμό σε κανένα και αρνούμενοι οι περισσότεροι να γίνουν απλοί αγρότες – δηλαδή τίποτα – περνούσαν συνήθως στη βία. - Υπήρξε στιγμή που φοβηθήκατε πως έχετε εμπλακεί στα μικρά γράμματα άγραφων νόμων μιας κουλτούρας και μια στάσης ζωής που απέχουν πολύ από τους Έλληνες αναγνώστες;
Όχι καθόλου, άλλωστε το να γνωρίσουμε καινούργια πράγματα διαφορετικές κουλτούρες δεν είναι το νόημα των ταξιδιών; Να ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα, να αλλάξουμε παραστάσεις και να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας; Αυτό προσπαθώ να προσφέρω κι εγώ. Μαγευτικά ταξίδια γεμάτα περιπέτεια και φυσικά έρωτα. - Έχει γραφτεί πως η πατρίδα της όμορφης Αΐκο, είναι ένα μέρος σχεδόν εθιστικό! Νιώσατε να έχετε εθιστεί όσο κράτησε το ταξίδι σας στην Ιαπωνία;
Ασφαλώς και το ένιωσα, το νιώθω ακόμα. Η Αΐκο και ο Κρίστοφερ παραμένουν στην καρδιά μου, φίλοι αγαπημένοι και ένα ταξίδι στην Ιαπωνία η μεγαλύτερη επιθυμία μου. Θέλω να γνωρίσω από κοντά αυτή την όμορφη χώρα. Έχει κατακτήσει τόσο την καρδιά μου, έχω “μπει” τόσο πολύ μέσα σ αυτήν, που θα είναι σαν να επιστρέφω στο ‘’σπίτι’’ μου!
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Κανζέι σημαίνει Καθήκον. Ιαπωνία, 1865. Στο λυκαυγές της Ιαπωνίας, όταν ο παλαιός τρόπος ζωής χάνεται βαμμένος με αίμα, για να χαράξει η ενωμένη σύγχρονη Ιαπωνία, γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας. Απαγορευμένος όμως από την αρχή. Εκείνος ξένος, εχθρός μισητός. Εκείνη γαλουχημένη με το καθήκον και την απόλυτη υποταγή. Κόρη της παλαιάς τάξης πραγμάτων που χάνεται. Σ’ αυτόν τον κόσμο που αλλάζει δραματικά, ένας Άγγλος αξιωματικός, ο Κρίστοφερ, και μια Γιαπωνέζα αρχόντισσα, η Αΐκο, σε τι μπορούν να ελπίζουν –όταν δεν έχουν καν το δικαίωμα να κοιταχτούν στα μάτια; Υπάρχει άραγε απάντηση στα όνειρά τους όταν και οι δύο είναι αιχμάλωτοι του κανζέι; Ελλάδα, σήμερα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η Φιλίππα τόσα χρόνια αργότερα βρίσκεται παγιδευμένη στο ίδιο τραγικό δίλημμα. Διχασμένη ανάμεσα στον όρκο που έδωσε να εκδικηθεί –για το κακό που έκαναν στην οικογένειά της– και στον μεγάλο έρωτα. Ποια κοινή μοίρα ενώνει αυτές τις δύο γυναίκες που βρίσκονται το ίδιο παγιδευμένες στο κανζέι;
Βιογραφικό
Η Ίρις Καλβά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κηφισιά. Η συγγραφή την κέρδισε πολύ νωρίς. Στα δεκατέσσερά της έγραψε το πρώτο της σενάριο, µια νεανική περιπέτεια φαντασίας µε κοινωνικές προεκτάσεις. Στα είκοσι είχε την πρώτη της εβδομαδιαία τηλεοπτική εκπομπή, όπου, εκτός από το σενάριο, την παρουσίαζε και έπαιζε και η ίδια, τις “Μαριονέτες” του Λάκη Αποστολίδη, και συνέχισε µε την εκπομπή “Άνθρωποι και κούκλες”. Ακολούθησαν πολλές τηλεοπτικές σειρές, θεατρικά έργα και ταινίες. Το θεατρικό της έργο “Σήµα κινδύνου”, µε θέμα τα ναρκωτικά, προτάθηκε από το Υπουργείο Παιδείας ως εξαίρετο και διδακτικό θέαμα για τα σχολεία. Ωστόσο οι σπουδές της (Νομική, Δραματική Σχολή -υπήρξε μαθήτρια του αείμνηστου Πέλου Κατσέλη-, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Τμήμα Κοινωνιολογίας) έγιναν αιτία να εργαστεί επί σειρά ετών σε διάφορες θέσεις, όπως υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων και Marketing, σύμβουλος σε όμιλο επιχειρήσεων -εργασίες που της έκλεβαν πολύ χρόνο και δεν μπορούσε να αφοσιωθεί στη συγγραφή όσο θα ήθελε. Τώρα μοιράζει το χρόνο της μεταξύ Αίγινας και Κηφισιάς. Δεν είναι παντρεμένη. Τα Κάστρα των Ονείρων, το πρώτο της μυθιστόρημα, διακρίθηκε στην τελική δεκάδα στην κατηγορία «Ηρωίδα Έμπνευση» των Βραβείων Βιβλίου Public 2017. Το Κανζέι είναι το έκτο βιβλίο της.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.