Πώς να δεχτείς το οριστικό, το αμετάκλητο, το αδιανόητο, το θάνατο!
Όσες φορές κι αν το σκεφτώ, δεν μπορώ να πιστέψω και να δεχτώ τον άδικο θάνατο…

Το Νίκο Γούλια είχα την τιμή μα και την τύχη να τον γνωρίσω -δυστυχώς- πολύ πρόσφατα, συναντηθήκαμε μόνο μία φορά, μα συνομιλήσαμε δεκάδες… ανταλλάξαμε απόψεις, ο λόγος του ήταν πραγματικά φωτεινός και διδακτικός, εμπεριστατωμένος, σοφός μπορώ να πω…
Δεν τολμούσα να τον αποκαλέσω «Νίκο» μα «κύριε Νίκο» κι αυτός με μάλωνε επισημαίνοντας ότι το σωστό είναι ή σκέτο «Νίκο» ή «κύριε Γούλια» κι όταν τελικά κατάφερα να το πω, χάρηκε τόσο πολύ!
Τα βιβλία του τα λάτρεψα!!! Η ΙΑΣΜΗ, Η ΧΑΤΙΣΕ και Η ΣΜΥΡΝΑ θα είναι για πάντα η κορυφή στην πυραμίδα των βιβλίων που ξεχώρισα!!!
Μέσα από τη γραφή του μα και από τις δύο συνεντεύξεις που μου παραχώρησε, κατάλαβα πως δεν ήταν ένας άνθρωπος με συνηθισμένες αντιλήψεις, μα ένας ξεχωριστός, πεφωτισμένος θα τολμήσω να πω χαρακτήρας!
Η συμβουλή του όταν του ανακοίνωσα ότι θα εκδοθεί και το δικό μου βιβλίο ήταν μέσα από την καρδιά του «να μην προδώσεις ποτέ τα πιστεύω σου και τα όνειρά σου προς χάριν κανενός και να μην αλλάξεις, να παραμείνεις όπως είσαι…»
Αυτό θα κάνω και θα θυμάμαι πάντα όσα συζητήσαμε φίλε Νίκο, γιατί σε ένιωθα πραγματικά φίλο, έναν άνθρωπο που είχε τόσα πολλά ακόμη να δώσει, τόσα πολλά να πει… μα δεν πρόλαβε…

Καλό σου ταξίδι… εύχομαι εκεί που πας να μην υπάρχει αδικία… μόνο φως…

Ιουλία Ιωάννου

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave