Γιώργος Αγγελίδης: συνέντευξη στην Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίου «Ζωές στο αντίθετο ρεύμα» – Εκδόσεις «Bell»

Άραγε μπορούν να χωρέσουν τριακόσιες ογδόντα οκτώ σελίδες σε μία μέρα; Ο Γιώργος Αγγελίδης, απέδειξε πως μπορεί να το κάνει παρακολουθώντας τη ζωή της Κυριακής, της Ζωής και της Ασημίνας. Τι κοινό έχουν οι ηρωίδες του; Η καθεμιά, σε διαφορετική φάση της ζωής της και για διαφορετικό λόγο, αγάπη, φιλοδοξία, πόνο ή έναν αλλόκοτο συνδυασμό όλων αυτών, έχασαν την κυριότητα των επιλογών και της ζωής τους. Ίσως εκείνη τη στιγμή οι ζωές τους βγήκαν στο αντίθετο ρεύμα και η σύγκρουση μεταξύ τους ήταν μετωπική! Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας γράφοντας «αφηνόμουν στις ηρωίδες και την πλοκή, τις συνόδευα κατά κάποιον τρόπο και παρακολουθούσα τις εξελίξεις. Ήμουν μαζί τους σε κάθε στάδιο του ταξιδιού, σε κάθε στιγμή αυτής της μίας ημέρας…»

• Τρεις γυναίκες – Τρεις ιστορίες – Μία μέρα. Είναι οι τρείς υπότιτλοι του μυθιστορήματός σας. Ας γνωρίσουμε τις τρεις ηρωίδες σας.
  Θα μείνω πιστός στη σειρά του βιβλίου! Η Κυριακή, η πρώτη απ’ τις τρις ηρωίδες που γνωρίζουμε, είναι σύντροφος ενός επικηρυγμένου ληστή τραπεζών και έχοντας πάρει διάφορες αμφιλεγόμενες –ακόμα και για την ίδια– αποφάσεις στο παρελθόν καλείται τώρα να αναλάβει την ευθύνη και να προσπαθήσει να σώσει την κόρη της. Ο δρόμος της την οδηγεί στη Ζωή, μια φαινομενικά πετυχημένη παρουσιάστρια της τηλεόρασης που με το σύζυγό της απολαμβάνουν έναν τέλειο γάμο στα φώτα της δημοσιότητας, όμως μάλλον εν τέλει τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς όπως φαίνονται ούτε στον επαγγελματικό ούτε στον προσωπικό τομέα της ζωής της. Ενωμένες, θα συναντήσουν την Ασημίνα, η οποία με τη σειρά της βρίσκεται αντιμέτωπη με τους δικούς της δαίμονες.
• Κυριακή – Ζωή – Ασημίνα, λοιπόν. «Ο χρόνος κυλά αντίστροφα… Ώσπου οι δρόμοι τους συναντιούνται». Πού, πότε και πώς γίνεται αυτή η συνάντηση;
  Η κάθε μία από τις συναντήσεις αποτελεί κι ένα κομμάτι της «λύσης» του μυστηρίου, οπότε δεν θα ήθελα να προδώσω περισσότερα απ’ όσα είπαμε στην απάντηση της προηγούμενης ερώτησης. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι κάθε συνάντηση λαμβάνει χώρα στο αποκορύφωμα των εσωτερικών συγκρούσεων της κάθε ηρωίδας και με ίσως απροσδόκητο τρόπο η μία λειτουργεί για την άλλη ως από μηχανής θεός – όχι απαραίτητα μόνο με τους προφανείς τρόπους.
• Μόνο είκοσι τέσσερις ώρες χρειάζονται για να αλλάξουν οι ζωές τους. Πόσο εύκολο είναι να παρακολουθείς τρεις διαφορετικές ζωές όταν σε κυνηγάει αδυσώπητα ο χρόνος;
  Από συγγραφικής πλευράς η αλήθεια είναι πως δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Όταν όλη η ζωή σου ξετυλίγεται σαν κουβάρι μπροστά στα μάτια σου είναι αναμενόμενο να σκέφτεσαι το παρελθόν, τις αποφάσεις που σε οδήγησαν εκεί, το τι θα μπορούσες να έχεις κάνει διαφορετικά. Έτσι η σύμβαση του κομβικού σημείου στις ζωές των τριών γυναικών είναι αυτή που ξεδιπλώνει το παρελθόν τους παράλληλα με το παρόν τους και μας τις συστήνει σε βάθος ενώ παρακολουθούμε τη δράση. Σε κρίσιμες καταστάσεις συχνά μαθαίνουμε περισσότερα για κάποιον σε λίγες ώρες απ’ ότι υπό διαφορετικές συνθήκες θα μαθαίναμε σε μήνες ή και χρόνια – αυτό αναφορικά τόσο με τις ηρωίδες μεταξύ τους όσο και με τους αναγνώστες που παρακολουθούν την πορεία τους. Τα flash-backκεφάλαια έρχονται να συμπληρώσουν ή και να έρθουν σε αντίθεση με το παρόν των ηρωίδων.
• Ο τίτλος του βιβλίου μάς προετοιμάζει για μετωπικές συγκρούσεις χαρακτήρων. Πριν βγουν «στο αντίθετο ρεύμα» οι ζωές των ηρωίδων σας ποιος ήταν ο συνδετικός κρίκος που τις ένωνε;
  Πράγματι, στο βιβλίο έρχονται σε σύγκρουση πολλοί χαρακτήρες, ίσως κάποια στιγμή και οι πρωταγωνίστριες μεταξύ τους. Όπως συνειδητοποιούν στην πορεία του βιβλίου και οι ίδιες, όμως, εν τέλει είναι πιο όμοιες απ’ ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Νομίζω ότι βασική τους ομοιότητα είναι πως η καθεμιά τους, σε διαφορετική φάση της ζωής της και για διαφορετικό λόγο, αγάπη, φιλοδοξία, πόνο ή έναν αλλόκοτο συνδυασμό όλων αυτών, έχασαν την κυριότητα των επιλογών και της ζωής τους. Οι ζωές τους συναντιούνται ακριβώς όταν αποφασίζουν ή αναγκάζονται να αναλάβουν και πάλι τα ηνία.
• Από τις «Τρεις ιστορίες» ποια πιστεύετε πως θα μας κρατήσει ξάγρυπνους, μιας και πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα μυστηρίου;
  Κάθε ιστορία έχει έναν διαφορετικό λόγο να «κερδίσει» τον αναγνώστη, ενώ όλες αποτελούν πτυχές της ιδίας μεγαλύτερης ιστορίας. Η καθεμία κι ο καθένας θα ταυτιστεί με κάποια απ’ τις τρείς γυναίκες περισσότερο και συνεπώς θα αγωνιά για την εξέλιξη της ιστορίας της. Όμως ακόμη κι αν το δούμε ξεκάθαρα από άποψη πλοκής, κάθε μέρος του βιβλίου προσφέρει μια διαφορετική εμπειρία σε όποιον/α το διαβάζει. Με συνδετικό κρίκο τις κοινωνικές πτυχές που διαρρέουν ολόκληρο το μυθιστόρημα, και το γενικό μυστήριο για τις ζωές των ηρωίδων, το πρώτο μέρος του βιβλίου έχει περισσότερα στοιχεία δράσης, το δεύτερο περισσότερα στοιχεία δράματος ενώ το τρίτο σε σημεία γίνεται θρίλερ αγωνίας –κάτι που έγινε εντελώς τυχαία. Οπότε, καταλήγω, απ’ όλες τις απόψεις η απάντηση είναι υποκειμενική για κάθε αναγνώστη.
• «Μία μέρα». Δώστε μας σε τίτλους κάποια από τα κορυφαία γεγονότα που θα ζήσουμε αυτή τη δραματική μέρα.
  Ένοπλή ληστεία. Ανθρωποκυνηγητό. Ομηρία στον τηλεοπτικό αέρα. Αιχμαλωσία. Και πολλά πολλά ακόμα. Πρόκειται για μια πραγματικά «γεμάτη» μέρα!
• Πόσο εύκολο ήταν να χωρέσετε 388 σελίδες σε μία μέρα;
  Μάλλον ευκολότερο απ’ όσο φαίνεται γιατί το βιβλίο πριν την τελική επιμέλεια ήταν ακόμη μεγαλύτερο! (Γέλιο). Γράφοντας τις «Ζωές στο Αντίθετο Ρεύμα» αφηνόμουν στις ηρωίδες και την πλοκή, τις συνόδευα κατά κάποιον τρόπο και παρακολουθούσα τις εξελίξεις. Ήμουν μαζί τους σε κάθε στάδιο του ταξιδιού, σε κάθε στιγμή αυτής της μίας ημέρας, οπότε η γραμμική ροή του χρόνου και της αφήγησης ήρθε φυσικά.
• Η πρωτοπρόσωπη αφήγησή σας -και μάλιστα σε πραγματικό χρόνο- μας κάνει συνοδοιπόρους σ’ αυτό το συγγραφικό ταξίδι. Ποιο είναι το «όπλο» του συγγραφέα ώστε να κρατήσει μέχρι τον επίλογο αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη; Είναι μόνο οι ανατροπές;
  Η λατρεία μου για τις ανατροπές είναι γνωστή σε όποιον έχει διαβάσει κάποιο έργο μου. Όμως για να «πετύχουν» οι ανατροπές ο συγγραφέας πρέπει πρώτα να έχει καταφέρει να ταυτιστεί ο αναγνώστης με την/τις ηρωίδες, να συμπάσχει, να αγωνιά για το μέλλον τους. Διαφορετικά η οποιαδήποτε ανατροπή δεν «ενδιαφέρει» κανέναν. Οπότε θα έλεγα πως οι ανατροπές είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Αν η τούρτα είναι άγευστη, μάλλον δεν του δίνεις ιδιαίτερη σημασία.
• Μέσα από τις ιστορίες των ηρωίδων σας ανοίγετε κάποια κεφάλαια επίκαιρα, όπως είναι η βία, η κακοποίηση, τα ναρκωτικά, ακόμη και η εξουσία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Υπάρχει έρευνα πίσω από το μυθιστόρημά σας;
  Στόχος μου μέσα από κάθε μυθιστόρημα, πέρα από το να πω μια ωραία ιστορία, είναι αυτό να προσφέρει και κάτι τόσο στον αναγνώστη όσο και σ’ εμένα τον ίδιο. Η έρευνα, λοιπόν, πέρα απ’ τη δημιουργία ενός ρεαλιστικού και αληθοφανούς υπόβαθρου για την ιστορία είναι απαραίτητη ώστε το βιβλίο να ενημερώσει, να ευαισθητοποιήσει ίσως ακόμη και να παρακινήσει κάποιου είδους αλλαγή στο ατομικό επίπεδο. Για εμένα κάθε ιστορία πρέπει να έχει ένα (ή και περισσότερα) ηθικό δίδαγμα, έστω κι αν αυτό δεν συνοψίζεται σε μια φράση ή πρόταση όπως στα παραμύθια, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως το δίδαγμα αυτό γίνεται αυτοσκοπός. Το σίγουρο είναι πως μέσα από τα βιβλία μου καταθέτω την οπτική μου για διάφορα ζητήματα, άμεσα ή έμμεσα. Πίσω απ’ τις «Ζωές», λοιπόν, υπάρχει έρευνα για όλους τους θεσμούς και τις εξουσίες που αναφέρονται, ενώ πολλές απ’ τις πτυχές της ιστορίας είναι βασισμένες σε αληθινές αφηγήσεις.
• Μέσα από την τριλογία «Η αυτοκρατορία του Φεγγαριού» σας γνωρίσαμε ως συγγραφέα λογοτεχνίας φανταστικού. Ποιες είναι οι βασικές διαφορές ανάμεσα στα δυο είδη και πόσο εύκολη ήταν η «μετάβαση» από το ένα στο άλλο;
  Πράγματι ξεκίνησα τη συγγραφική μου πορεία (δεκατρία σχεδόν χρόνια πίσω) γράφοντας λογοτεχνία του φανταστικού ενώ οι «Ζωές» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Δεν θα τη χαρακτήριζα, ωστόσο, μετάβαση. Διαρκώς μου έρχονται ιδέες που ανήκουν σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη κι ακόμη και οι «Ζωές» δεν μπορούν να τοποθετηθούν αυστηρά σε ένα μόνο είδος. Πάντα αφήνω την ιδέα να με καθοδηγήσει και δε σκέφτομαι μέχρι αρκετά αργά στην πορεία του βιβλίου τους κανόνες του κάθε είδους –ορισμένες φορές δεν τους σκέφτομαι και καθόλου. Μια ενδεχόμενη διαφορά είναι πως στη λογοτεχνία του φανταστικού θεωρητικά δεν υπάρχουν κανόνες, είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις, ενώ στα υπόλοιπα μυθιστορηματικά είδη υπάρχουν. Κι όμως κάθε «κόσμος», υπαρκτός ή φανταστικός, πάντα υπακούει σε κάποιους νόμους -σε ένα φανταστικό σύμπαν απλά τους δημιουργείς εσύ αλλά καλείσαι να παραμείνεις εξίσου πιστός σε αυτούς- οπότε ούτε αυτή η «διαφορά» είναι απολύτως υπαρκτή. Μιλώντας για είδη, το βιβλίο που μόλις ολοκλήρωσα ανήκει πάλι σε εντελώς διαφορετικό είδος ή, μάλλον, είδη, όντας ένα κράμα ψυχολογικού θρίλερ με στοιχεία γοτθικού τρόμου και μυστηρίου.
• Αφιερώνετε το βιβλίο στη γιαγιά σας Άννα «που όχι μόνο αγαπά τις ιστορίες αλλά έχει πολλές να αφηγηθεί και η ίδια». Υπάρχει κάποια αφήγησή της στις «Ζωές στο αντίθετο ρεύμα»;
  Ενώ υπάρχουν ψήγματα αληθινών αφηγήσεων στις «Ζωές», δεν ανήκει κάποια από αυτές στη γιαγιά μου. Πράγματι η γιαγιά μου έχει ζήσει μια απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες και book-worthy ζωές που έχω ακούσει ποτέ. Προς το παρόν απολαμβάνω να μου αφηγείται αποσπάσματα αναμνήσεων κατ’ ιδίαν αλλά -ποιος ξέρει;- ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον οι ιστορίες της αποτελέσουν τη βάση ενός επόμενου βιβλίου.
• Η ζωές πολλών γυναικών κινούνται «στο αντίθετο ρεύμα» τα τελευταία χρόνια. Αν κάτι επιθυμούν να κρατήσουμε εμείς οι γυναίκες από τη ζωή τους η Κυριακή, η Ζωή και η Ασημίνα, τι είναι αυτό;
  Σίγουρα το γεγονός πως μπορείς πάντα να αλλάξεις ό,τι δεν σου αρέσει και δεν σου κάνει στη ζωή σου. Μπορείς να κάνεις τα πάντα αν το αποφασίσεις. Το να πάρεις την απόφαση ενδεχομένως να φαντάζει και να είναι δύσκολο αλλά άπαξ και παρθεί αυτή τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μπορούν τρεις άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι να αλλάξουν ο ένας τη ζωή του άλλου μέσα σε λιγότερο από είκοσι τέσσερις ώρες;
Η Κυριακή, σύντροφος ενός διαβόητου, επικηρυγμένου ληστή, έρχεται αντιμέτωπη με εγκλήματα θαμμένα στο παρελθόν όταν καλείται να αναλάβει δράση για να προστατέψει την τετράχρονη κόρη της.
Η Ζωή, γνωστή παρουσιάστρια της τηλεόρασης, βλέπει την κοσμοθεωρία της να καταρρέει όταν, αντί να καταφύγει σε ένα ακόμη τέλειο ψέμα, επιλέγει να αποδεχτεί την αλήθεια για το γάμο και την καριέρα της.
Η Ασημίνα, έχοντας έρθει περισσότερες από μία φορές αντιμέτωπη με το θάνατο, συνειδητοποιεί πως η έσχατη προσπάθειά της για σωτηρία ίσως είναι στην πραγματικότητα ο χειρότερός της εφιάλτης.
Ο χρόνος κυλά αντίστροφα και για τις τρεις, τα όρια ανάμεσα στο θύτη και το θύμα εξαϋλώνονται και η λύτρωση μοιάζει να απομακρύνεται κάθε στιγμή.
Ώσπου οι δρόμοι τους συναντιούνται.
Τελικά είναι πολύ πιο εύκολο να βλέπεις το μέλλον σου να γκρεμίζεται μπροστά σου, παρά ν’ ακούς το παρελθόν σου να γκρεμίζεται πίσω σου.

Βιογραφικό
Ο Γιώργος Αγγελίδης γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία με ειδίκευση στη Λογοτεχνία και τον Πολιτισμό. Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα του Πολιτισμού και του Κινηματογράφου. Η τριλογία fantasy Η Αυτοκρατορία του Φεγγαριού (2015-2017) ήταν το πρώτο του λογοτεχνικό έργο. Το 2017, υπέγραψε το σενάριο της δημοφιλούς παράστασης Δικός Σου, η οποία απέσπασε το βραβείο κοινού στα 6α Queer Theater Awards. Το 2018, το μικρού μήκους σενάριό του Cicada εκδόθηκε στο Χόλιγουντ και απέσπασε σειρά βραβείων και διακρίσεων (Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου Μικρού Μήκους και Βραβείο
Courage & Fortitude στο Fresh Voices Screenplay Competition 2018-2019, Επίσημη Επιλογή στο Orlando Film Festival 2019 κ.ά.). Το 2020 εκδόθηκε στο Λος Άντζελες το σενάριό του Stigma, ενώ κυκλοφόρησε online η ταινία μικρού μήκους Morosis. Έχει συμμετάσχει σε πληθώρα λογοτεχνικών συλλογών. Εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνικών βιβλίων και παιδικών τηλεοπτικών σειρών και ως επιμελητής στον ιστότοπο Will o’Wisps. Συνεργάζεται εθελοντικά με τη θεατρική και κινηματογραφική ομάδα της Κιβωτού του Κόσμου.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save