Συγγραφέας του βιβλίου «j’adoube» – Εκδόσεις «ΟΤΑΝ»

Με έναν γαλλικό και εξειδικευμένο σκακιστικό τίτλο, ο Γιώργος Φράγκος μας βάζει σ’ έναν όμορφο κόσμο, στον οποίο όλα ξεκινούν από «ένα ανύποπτο τηλεφώνημα», που βάζει σε λειτουργία μια ολόκληρη παρτίδα σκάκι. Ηρωίδα του η Χριστιάνα, μια δυναμική γυναίκα καριέρας, με μοναδική διέξοδο σ’ αυτό που έχει χτίσει γύρω της, τον γάτο της. Το πρόσωπο που θα προκαλέσει το αναγνωστικό μας ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι ο Ιάκωβος, που όπως λέει στο Vivlio-life, «είναι ένας αδίστακτος επιχειρηματίας, δίχως ηθικά όρια και χωρίς κανένα δισταγμό προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του». Επιδίωξή του συγγραφέα όσοι δεν ασχολούμαστε με το σκάκι, με αφορμή το βιβλίο του να ξεκινήσουμε. Γιατί όχι;

  • Επιλέξατε ένα δύσκολο τίτλο, που όμως εύκολα μπορούν να κατανοήσουν όσοι ασχολούνται με το σκάκι. Εξηγήστε μας, λοιπόν, τι σημαίνει η έκφραση «j’ adoube».
    Ο τίτλος είναι από λίγο ως αρκετά εξειδικευμένος. Ωστόσο σε ένα αμιγώς σκακιστικό μυθιστόρημα μού ήταν δύσκολο να επιλέξω κάτι διαφορετικό. Επιδιώκω με αυτόν τον τίτλο, όσοι δεν ασχολούνται με το σκάκι και με αφορμή το βιβλίο μου να ξεκινήσουν. Η πλοκή του βέβαια είναι καθαρή και δεν χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει σκάκι προκειμένου να το διαβάσει. Ο τίτλος, προέρχεται από τον γαλλικό σκακιστικό όρο που επιτρέπει στον σκακιστή να προσαρμόσει το κομμάτι του (έτσι ονομάζονται τα πιόνια στο σκάκι) στην ήδη υπάρχουσα θέση. Αν δεν αναφερθεί αυτός ο όρος, τότε ο σκακιστής που άγγιξε το κομμάτι είναι υποχρεωμένος να το μετακινήσει.
  • Όλα ξεκινούν στο μυθιστόρημά σας από «ένα ανύποπτο τηλεφώνημα», που βάζει σε λειτουργία μια ολόκληρη παρτίδα σκάκι. Ποιοι παίζουν τη συγκεκριμένη παρτίδα; – Ας γνωρίσουμε τους κεντρικούς ήρωες της ιστορίας σας, ξεκινώντας από τη Χριστιάνα. «Είχε αφοσιωθεί τόσο πολύ στην καριέρα της που έβαζε σε δεύτερη μοίρα τον ίδιο της τον εαυτό», γράφετε. Αυτός ο τρόπος ζωής πόσο θα επηρεάσει την πλοκή του μυθιστορήματος;
    Στην παρτίδα παίζουν όλοι οι ήρωες του βιβλίου, είναι μέρος της και ο κάθε ένας δίνει την δική του δυναμική στην εξέλιξη της. Η Χριστιάνα όμως είναι ο βασικός ήρωας. Μια δυναμική γυναίκα, σύγχρονη, που έχει κάνει την καριέρα της τρόπο ζωής. Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει κάτι άλλο στην ζωή της. Μοναδική διέξοδος της σε αυτό που έχει χτίσει γύρω της ο γάτος της. Το τηλεφώνημα είναι η αρχή μιας απίστευτης περιπέτειας που έρχεται να γκρεμίσει αυτόν τον κόσμο! Όχι, ο τρόπος ζωής της δεν επηρεάζει την πλοκή, αντίθετα η πλοκή είναι που έρχεται να διαταράξει όλη της την ύπαρξη και αυτό είναι που αρέσκομαι να κάνω στους ήρωες μου. Η πλοκή να αλλάζει αυτούς και όχι να συμπλέει η πλοκή μαζί τους.
  • Σοφία Δελούδη. Μία παγκοσμίου φήμης ζωγράφος που ζει στο Παρίσι και φίλη της Χριστιάνας. Ποια σχέση έχει με τις εξισώσεις που καλούμαστε να λύσουμε όσο προχωρά η ανάγνωση;
    Είναι σαν μια αλληγορία. Οι εξισώσεις που καλούμαστε να λύσουμε στο βιβλίο δεν είναι μαθηματικές και δεν θα τις δούμε ποτέ να αναπτύσσονται. Οι εξισώσεις που καλούμαστε να λύσουμε μέσα από την πλοκή και το σκακιστικό παιχνίδι είναι παρόμοιες με αυτές που προσπαθούμε να λύσουμε στην καθημερινότητα μας. Οι ανθρώπινες σχέσεις, οι εργασιακές, οι φιλικές, οι συναισθηματικές. Μια καθημερινή προσπάθεια του καθενός μας με τους γύρω του. Ο ρόλος της Δελούδη είναι ένας εξισορροπητικός ρόλος και αυτό θα φανεί.
  • Ένα πρόσωπο που μας προβληματίζει είναι ο Ιάκωβος Εγγονιάδης. Ποια χαρακτηριστικά δώσατε στον άνθρωπο που μπαίνει αναπάντεχα στις ζωές των δυο γυναικών;
    Ο Ιάκωβος, όσο και αν φανεί παράξενο, είναι ένας αγαπημένος μου ήρωας. Προβλημάτισε και εμένα και τον εκδότη μου αλλά και τον επιμελητή μου!! Είναι ένας αδίστακτος επιχειρηματίας, δίχως ηθικά όρια και χωρίς κανένα δισταγμό προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Αλλά ακόμα και μέσα σε αυτή την παρανοϊκή λογική υπάρχουν κάποιοι κανόνες που δεν τους παραβαίνει! Κάθε άνθρωπος έχει κανόνες, ακόμα και ο πιο ανήθικος. Κανόνες που φαίνονται παράλογοι, ακατανόητοι, όμως υπάρχουν και ακολουθούνται. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον Ιάκωβο, όσο αδίστακτός και αν μοιάζει, υπάρχουν οι κανόνες του που τον οριοθετούν έστω και οριακά.
  • «Κάθε κίνηση οδηγεί σε ανατροπή», όπως σημειώνετε. Τελικά είναι οι ανατροπές εκείνες που κάνουν ένα μυθιστόρημα πιο συναρπαστικό;
    Ναι. Κατά την γνώμη μου, κάθε συγγραφέας πρέπει να ανατρέπει κάθε τι. Αν ο αναγνώστης πάρει κάποιο μυθιστόρημα στα χέρια του και από τις πρώτες σελίδες έχει καταλάβει τι θα συμβεί, τότε δεν νομίζω πως υπάρχει νόημα να γραφεί ένα βιβλίο. Αυτό δεν αναιρεί ότι δεν θα οδηγηθούμε στο ίδιο αποτέλεσμα. Σε μια διαφορετική ανάγνωση της Ιθάκης του Καβάφη … δεν είναι η Ιθάκη τι θα σου δώσει, αλλά η διαδρομή ως τα εκεί. Έτσι και στην πλοκή του μυθιστορήματος, δεν είναι το τέλος, είναι τι έχει συμβεί μέχρι να φτάσεις σε αυτό.
  • Πολύ σύντομα αντιλαμβανόμαστε ως αναγνώστες, πως οι ήρωές σας περνούν από την πραγματικότητα στο παράδοξο, κάτι που συμβαίνει και σε άλλα σας βιβλία. Πόσο εύκολη είναι αυτή η μετάβαση για τον συγγραφέα;
    Για εμένα προσωπικά είναι πολύ εύκολη. Μου βγαίνει αυθόρμητα, δίχως να προσπαθώ με κόπο να το εντάξω στην πλοκή. Μοιάζει να μου συμβαίνει εντελώς φυσικά. Στο J’adoube βέβαια συμβαίνει πολύ λιγότερο από ότι στα άλλα βιβλία μου, ίσως γιατί είναι το είδος του βιβλίου που δεν επιτρέπει παραδοξότητες. Το σκάκι έχει κανόνες απαράβατους και το συγκεκριμένο σκακιστικό μυθιστόρημα, επειδή, ίσως, είναι μοναδικό στο είδος του, αφού ο αναγνώστης μπορεί να παίξει πάνω σε ένα σκακιστικό ταμπλό τις κινήσεις και να δει τους ήρωες να κινούνται και να τελειώνουν το μυθιστόρημα, δεν μου επέτρεψε να μετακινούμαι εύκολα από την πραγματικότητα στο παράδοξο.
  • Τι είναι αυτό που σας κρατάει σ’ αυτό το λογοτεχνικό είδος;
    Η μαγεία! Το άγνωστο. Το πόσο ο ίδιος θα ήθελα να κινούμαι σε τέτοιους δρόμους. Είναι απίθανο να το καταφέρω στην ζωή και έτσι το ζω μέσα από την συγγραφή.
  • Χρησιμοποιείτε πολλούς και εξειδικευμένους όρους στο βιβλίο σας. Ποια είναι η σχέση σας με το κορυφαίο παιχνίδι στρατηγικής το σκάκι;
    Ξεκίνησα και έμαθα τους βασικούς κανόνες από τον πατέρα μου σε ηλικία εφτά ετών και αργότερα συνέχισα μαζί του την εκπαίδευση πάνω σε αυτό. Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ καλός σκακιστής, με διπλώματα και επαίνους πάνω στο άθλημα από την Βενεζουέλα στην οποία είχε μεταναστεύσει από δεκαέξι χρονών.
  • Στους διαλόγους ανάμεσα στους πρωταγωνιστές διαβάζουμε πως «το σκάκι θεωρείται άθλημα». Ποια είναι η δική σας άποψη;
    Είναι ξεκάθαρα ένα άθλημα. Ίσως να μην μοιάζει με τον στίβο ή το τένις αλλά είναι ένα άθλημα. Άλλωστε υπάρχει και ολυμπιάδα σκακιού που διεξάγεται από το 1924!
  • Από τη μια το σκάκι και από την άλλη η τέχνη της ζωγραφικής. Στο μυθιστόρημά σας ο συνδυασμός τους είναι αρμονικός. Ποιος από τους δυο χώρους, όμως, προσφέρει τις μεγαλύτερες συγκινήσεις;
    Και οι δύο, χωρίς ο ένας χώρος να επισκιάζει τον άλλον και χωρίς βέβαια να συγκρίνονται. Και στις δυο μορφές τέχνης, γιατί πέρα από άθλημα το σκάκι είναι και μια μορφή τέχνης, χρειάζεται ευφυΐα. Βρίσκεσαι εμπρός από έναν πίνακα ζωγραφικής… του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου για παράδειγμα και δεν μπορείς να μην αισθανθείς δέος γι’ αυτό που αντικρίζεις. Το ίδιο συμβαίνει αν παρακολουθήσεις έναν αγώνα σκάκι στο οποίο αναμετρώνται δυο μετρ. Οι κινήσεις, ο τρόπος που μπορούν να δουν, να αντιληφθούν τι θα συμβεί δεκάδες κινήσεις αργότερα προκαλούν δέος και συγκίνηση.

Σας ευχαριστώ πολύ!

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ένα ανύποπτο τηλεφώνημα βάζει σε λειτουργία μία ολόκληρη παρτίδα σκάκι. Ο νικητής θα αποκτήσει πρόσβαση σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά του κόσμου.
Η πρώτη κίνηση στέλνει τη Χριστιάνα στο Παρίσι, στην πόλη όπου ζει η παγκοσμίου φήμης ζωγράφος και φίλη της Σοφία Δελούδη. Κάτω από ελαιογραφίες, κρυπτογραφημένες πάνω στους καμβάδες, βρίσκονται οι εξισώσεις που αποκαλύπτουν μία ανεξάντλητη πηγή ενέργειας και μία μυθική δύναμη που μπορεί να κινήσει όλον τον πλανήτη, αλλά και να μετατραπεί σε ένα τρομακτικό υπερόπλο.
Το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε, ασταμάτητο πια μέχρι το ματ και την εξουδετέρωση του ενός από τους δύο βασιλιάδες.
Αναπάντεχες προδοσίες, απρόσμενες συμμαχίες, νέοι έρωτες και περίεργες συμπτώσεις διαπερνούν την παρτίδα μέσα από τα λευκά και τα μαύρα κομμάτια με μοναδικό σκοπό να καταφέρουν τα πλήγματα που θα αποδυναμώσουν τον αντίπαλο.
Κάθε κίνηση οδηγεί σε ανατροπή. Η πλάστιγγα της νίκης γέρνει πότε στη μία και πότε στην άλλη πλευρά μέχρι την τελική και απρόβλεπτη έκβαση.
«J’ adoube: Σκακιστικός όρος που χρησιμοποιείται όταν ένας σκακιστής θέλει απλώς να τοποθετήσει ακριβέστερα ένα κομμάτι στο τετράγωνο στο οποίο ήδη βρίσκεται χωρίς να το μετακινήσει σε άλλη θέση…»

Βιογραφικό
Ο Γιώργος Φράγκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε στη Βενεζουέλα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα τελείωσε τις βασικές σπουδές και απέκτησε το πτυχίο του οδοντοτεχνίτη, επάγγελμα που ασκεί μέχρι και σήμερα.
Δεν είχε σκεφθεί ποτέ να ασχοληθεί με τη συγγραφή, μέχρι τη στιγμή που για να περάσει την ώρα του σε ένα ταξίδι με το ΚΤΕΛ, αποφάσισε να διαβάσει το πρώτο του βιβλίο. Από εκείνη τη στιγμή δεν έχει σταματήσει να γράφει, με απόλυτη συνέπεια, μυθιστορήματα που οι ήρωες έχουν την ιδιομορφία να περνούν από την πραγματικότητα στο παράδοξο με δεξιοτεχνία.
Για διάστημα τριών ετών καταπιάστηκε με τη δημοσιογραφία, με άρθρα και συνεντεύξεις να φιλοξενούνται στις σελίδες των Athens Voice, Lifo, Grafistas, Press4all, και στο ΒΗΜΑ. Όμως αυτή η ενασχόληση τον ανάγκαζε να αμελεί τους ήρωές του και έτσι αποφάσισε να αφιερωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή μυθιστορημάτων.
Μέχρι σήμερα έχει γράψει εννέα μυθιστορήματα και πολλά διηγήματα τα οποία έχουν δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά.
Το 2017 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα «Ο άνθρωπος που έχασε το είδωλό του», εκδόσεις Ταξιδευτής.
Έργα του έχουν βραβευθεί από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και από την Κοβεντάρειο Βιβλιοθήκη.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave