Ποιητική Συλλογή «Πειραγμένα χειρόγραφα» – Εκδόσεις «Όστρια»

«Τα ποιήματα είναι εικόνες εκφρασμένες με έναν ιδιαίτερο προσωπικό τρόπο δίχως αναλύσεις για να μη χαθεί η μαγεία». Αυτή την απλή αλλά γεμάτη ουσία απάντηση έδωσε η Γιώτα Παπαδοπούλου στη συνομιλία μας για την ποίηση. Στην πολύ ενδιαφέρουσα συζήτησή μας για την ποιητική της συλλογή, η οποία φέρει ως τίτλο δυο λέξεις που την ικανοποιούν απόλυτα, τέθηκε και η μοναχικότητα των ποιητών. Όπως λέει στο Vivlio-life «Σε τέλεια αρμονία μπορούμε να βρεθούμε μονάχα με τον εαυτό μας και μέσα στη σιωπή του νου μας, ως εκ τούτου η μοναχικότητα είναι ευλογία, είναι η κατάσταση του να είσαι μόνος δίχως να αισθάνεσαι μοναξιά, είναι η ίδια μας η φύση». Αυτό που διαπιστώνεις διαβάζοντας τα ποιήματά της είναι πως πρόκειται για μια πραγματική ψυχική κατάθεση. «Η ποίηση είναι προσωπική, δεν αξιολογείται με κανόνες. Είναι ζωή, η κάθε στιγμή είναι ποίηση». Πόσο δίκιο έχει…

Έχω την αίσθηση πως το εξώφυλλο της ποιητικής σας συλλογής προσφέρεται για ερωτήσεις. Γιατί, λοιπόν, «Πειραγμένα χειρόγραφα»; Πώς επιλέχθηκε ο ιδιαίτερος αυτός τίτλος; Και γιατί «Πειραγμένα χειρόγραφα»; Και γιατί όχι «Πειραγμένα ποιήματα» θα μπορούσε να σκεφθεί κάποιος…
Δε θα μπορούσα να επιλέξω άλλον τίτλο για το συγκεκριμένο βιβλίο. «Πειραγμένα χειρόγραφα» ή ακόμη και «Πειραγμένα ποιήματα» είναι οι καταλληλότεροι, οι πιο ταιριαστοί. Δεν σκέφτηκα κάποιον περίεργο ή ευφάνταστο τίτλο για να τραβήξω την προσοχή του αναγνώστη απλά αυτόν που αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα. Ένας ξεκάθαρος τίτλος δύο λέξεων που με ικανοποιεί απόλυτα.

Αφυπνιστική ποίηση διαβάζω κάτω από τον τίτλο της συλλογής. Αφύπνιση σημαίνει σύμφωνα με το λεξικό: ξύπνημα και μεταφορικά: επαναφορά στην πραγματικότητα (για κάποιον που είναι προσκολλημένος στον ονειρικό κόσμο). Δώστε μας λοιπόν τον ορισμό της δικής σας αφυπνιστικής ποίησης.
Η αφύπνιση απασχολεί τους ανθρώπους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Πνευματική αφύπνιση σημαίνει να έχουμε γνώση της αληθινής μας φύσης και να ζούμε σύμφωνα με την πραγματικότητα της αληθινής μας ύπαρξης. Είναι η συνειδητοποίηση και η βίωση του «Είναι» μας πέραν από τις εκτιμήσεις του νου, δίχως τα φίλτρα του «Εγώ». Ο στόχος δεν είναι να γίνεις κάποιος που δεν είσαι, δεν είναι ν’ αλλάξεις τον εαυτό σου. Ο στόχος είναι η ενθύμηση του ποιος πραγματικά είσαι! Αρχικά φαίνεται δύσβατος ο δρόμος γιατί βιώνεις συναισθήματα που οφείλονται σε εγγραφές και πεποιθήσεις του παρελθόντος που πρέπει ν’ αντικαταστήσεις. Το πνευματικό «ξύπνημα» είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας. Σήμερα πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται πως βιώνουν την πνευματική τους αφύπνιση έστω και σε μια αυθεντική στιγμή φωτός δηλαδή ξυπνούν από την κατάσταση που δημιουργεί ο εγωϊκός νους. Το «Εγώ» υπάρχει εξαιτίας των πεποιθήσεων και των σκέψεων, στην πραγματικότητα όμως δεν έχει ταυτότητα. Δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας μηχανισμός του μυαλού που μας απομακρύνει από την πνευματική μας ανέλιξη. Η τέχνη πάντοτε λειτουργεί ως όχημα, ως εργαλείο ανάπτυξης μα ιδιαίτερα η αφυπνιστική ποίηση η οποία μεταδίδει ιδέες, ανοίγει γέφυρες ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης.

Ζωγραφισμένο ταξίδι αυτογνωσίας χαρακτήρισε ο καθηγητής Α.Π.Θ. Πανίκος Παπαδόπουλους την ποιητική σας συλλογή. Αν συμφωνείτε μαζί του ποια χρώματα θα θέλατε να βάλετε στον ποιητικό σας ζωγραφικό πίνακα;
Ο αγαπητός φίλος και καλός συνοδοιπόρος στο ταξίδι της αυτογνωσίας Πανίκος, θα μπορούσα να πω, πως γνωρίζει πολύ καλά την αξία των χρωμάτων την οποία μεταφέρει στη ζωή του. Τα φωτεινά χρώματα καταπραΰνουν την ψυχή μου, ιδιαίτερα το καθαρό, βαθύ και πλούσιο μπλε ηρεμεί το νου, δίνει αρμονία και γαλήνη στη σκέψη μου, έχω την εντύπωση ότι ρέει στην αύρα μου, σε αντίθεση με τα σκοτεινά και θολά χρώματα μου προκαλούν στενοχώρια, άγχος και πόνο. Άλλωστε, ζούμε σε έναν κόσμο όπου λόγος και εικόνα συνυπάρχουν αναδύοντας τη διάσταση της ποίησης και της ζωγραφικής. Τα ποιήματα είναι εικόνες εκφρασμένες με έναν ιδιαίτερο προσωπικό τρόπο δίχως αναλύσεις για να μη χαθεί η μαγεία.

«Αυτό το «παιδί» που κρατάς στα χέρια σου δεν είναι ένα ξαφνικό ξέσπασμα της σκέψης μου αλλά μια βαθμιαία ανάπτυξη που άρχισε από χρόνια», διαβάζω στο εισαγωγικό σας σημείωμα. Πότε γράψατε τους πρώτους σας στίχους και ποια ήταν η έμπνευση εκείνης της δημιουργικής στιγμής;
Έγραφα ποιηματάκια από παιδί μα αυτά που κράτησα φυλαγμένα στο συρτάρι ήταν κυρίως από τα φοιτητικά μου χρόνια. Παρά το νεαρό της ηλικίας μου τα θεωρώ πολύ ώριμα ως σκέψεις. Βέβαια με το χρόνο εμβάθυνα όλους τους νεανικούς στοχασμούς μου ακολουθώντας την εσωτερική μου καθοδήγηση μέσα από μια ισόβια αναζήτηση της αλήθειας. Έμπνευσή μου είναι η αντίληψη της ανθρώπινης ζωής και του ποιοι πραγματικά είμαστε, ποια είναι η σχέση μας με το Θεό ή με την αγάπη, με την Συμπαντική αγάπη, με το «Όλον» γιατί δεν υπάρχει διαχωρισμός, είμαστε συνδεδεμένοι, όλα στο Σύμπαν είναι αλληλοσχετιζόμενα, «Είμαστε Ένα». Μου είναι δύσκολο να μην νιώθω λύπη όταν βλέπω αυτά που γίνονται στον κόσμο. Πάντα είχα μια έντονη επιθυμία να εκφράζω αυτό που βίωνα ως πνευματικότητα, τα βαθιά αισθήματα και τις αντιλήψεις για τη ζωή, αυτόν τον απέραντο ωκεανό γεμάτο με θεϊκή αγάπη και ενέργεια, κάθε στίχος είναι μια ψυχική κατάθεση.

Επιλέγω το ποίημά σας με τίτλο «Αυτογνωσία» που με άγγιξε. Μιλήστε μας γι’ αυτό.
Πρόκειται για μίαν αργή διαδρομή.
Ακολουθώ τα επίπονα βήματα της μοναξιάς.
Δεν έχω τίποτα να δώσω από το σκοτάδι της γυμνής ψυχής μου.
Μπορώ μόνο να βλέπω τα μηνύματα τ’ ουρανού.
Μπορώ μόνο ν’ ακούω τον σιωπηλό μύστη.
Ίσως ο χρόνος επουλώσει τις βαθιές ρυτίδες του νου που παρενοχλούν τη συνείδηση.
Ίσως το διαμαντένιο Φως, εξάρτημα του Σύμπαντος αναβλύσει τη μαγεία του στέλνοντας τις θεϊκές αχτίδες να διεισδύσουν σ’ όλες τις γωνιές της καρδιάς μου.
Βλέπω τα φώτα από απόσταση.
Μπερδεύω τα βήματά μου. Φώτα-Βήματα μπροστά στο κατώφλι της αυτογνωσίας.
Έτσι ψάχνω για τον εαυτό μου!
Έτσι βρίσκω τον εαυτό μου!
Για εμένα αυτός είναι ο δρόμος της αυτογνωσίας όπως τον βιώνω. Είναι η ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία ελέγχου των σκέψεων, των συναισθημάτων και κατ’ επέκταση της συμπεριφοράς μου και των ενεργειών μου. Το «Γνώθι σ’ αυτόν» του Σωκράτη που θεωρείται το κλειδί για την πνευματική μας εξέλιξη, φαίνεται αυτονόητο, λίγοι όμως είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται τη σημασία του. Πρόκειται αρχικά για μια δύσβατη και επίπονη διαδρομή που επιτυγχάνεται μέσω της αυτοπαρατήρησης. Δεν είναι εύκολη υπόθεση η διαδικασία της αυτοπαρατήρησης καθώς στην προσπάθειά μας αυτή, ερχόμαστε σε επαφή με εσωτερικούς μηχανισμούς αντίστασης κυρίως με το φόβο για το άγνωστο. Η αυτοπαρατήρηση χωρίς ταύτιση και χωρίς κριτική είναι μία πράξη αφύπνισης, σε βοηθάει να γίνεσαι διαρκώς και καλύτερος άνθρωπος, σου προσφέρει την ευκαιρία να γνωρίσεις πραγματικά τον εσώτερο εαυτό σου, την ύπαρξή σου.

Έχετε ιδρύσει τη Φιλοσοφική Ομάδα: Φιλοσοφικό Καφενείο της Εστίας Πιερίδων Μουσών. Τι είναι αυτή η ομάδα και πόσο σας έχει επηρεάσει στον τρόπο σκέψης και πνευματικής δημιουργίας;
Στο πλαίσιο της προσπάθειάς μας ν’ αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που όλοι βιώνουμε, επιχειρήσαμε ν’ ανταποκριθούμε στις αναζητήσεις και τις προσδοκίες για εποικοδομητικό διάλογο και ανταλλαγή απόψεων. Στο ταξίδι της ζωής μας όπου καλούμαστε να τοποθετηθούμε σε ερωτήματα που τέθηκαν από αρχαιοτάτων χρόνων, η εφαρμογή της φιλοσοφίας και της πνευματικότητας στην καθημερινότητα αποτελούν τα σημαντικότερα εργαλεία μας. Η ζωή που δεν εξετάζεται δεν αρμόζει σε άνθρωπο, είπε ο Σωκράτης «ὁ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ». Η Εταιρεία Πιερικών Μελετών, «Εστία Πιερίδων Μουσών» βραβευμένη για την προσφορά της από την Ακαδημία Αθηνών, αποτελεί τον μεγαλύτερο πολιτιστικό πυλώνα του νομού μας. Βασικός της στόχος είναι η διατήρηση και διάδοση της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Με την αρωγή του δραστήριου προέδρου κ. Γρηγόρη Μιτσοκάπα ενεργοποιήθηκε το τμήμα Φιλοσοφίας με σκοπό τη διάδοση της γνώσης, του φιλοσοφικού στοχασμού μέσα από την καθαρότητα και την αλήθεια, διοργανώνοντας μέσα σε φιλική, γεμάτη σεβασμό ατμόσφαιρα και σε μηνιαία βάση φιλοσοφικές συναντήσεις, τα γνωστά Φιλοσοφικά μας Καφενεία όπου μοιραζόμαστε προσωπικά βιώματα, απόψεις και προβληματισμούς νιώθοντας την ζωτική ανάγκη για ποιοτική, ανιδιοτελή και άμεση επικοινωνία, αυτογνωσιακά σεμινάρια και διαλέξεις με εκλεκτούς καλεσμένους. Πολύτιμη είναι επίσης η προσφορά της φίλης και συγγραφέως κ. Μάγδας Παπαδημητρίου για το αμείωτο ενδιαφέρον και την ενεργό συμμετοχή της, μα και όλοι οι αγαπητοί φίλοι που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα, τιμούν και συνδράμουν με την παρουσία τους, τη διαδραστική συμμετοχή τους και κυρίως την ανοιχτή εγκάρδια δυναμική τους. Μπορείτε να μας επισκεφθείτε στη σελίδα μας στο facebook: Φιλοσοφικό Καφενείο της Εστίας Πιερίδων Μουσών https://www.facebook.com/1756238161347597/?ref=your_pages

Είστε επίσης Ραδιοφωνικός Παραγωγός της εκπομπής «Φιλοσοφικές Ματιές» από τη συχνότητα του Ράδιο Ενημέρωση Πιερίας. Πόσο εμβαθύνουν στην ποίηση οι ραδιοφωνικές σας «Ματιές»;

Προ πενταετίας είχα ξεκινήσει με τρεις καλές μου φίλες τη ραδιοφωνική εκπομπή, κοινωνικού περιεχομένου «Με παρέα είναι αλλιώς». Την επόμενη χρονιά στο ίδιο ραδιόφωνο, «Ράδιο Ενημέρωση Πιερίας 92,2fm» και εντελώς τυχαία προέκυψαν για μένα οι «Φιλοσοφικές Ματιές». Με γοήτευσε αυτή η εκπομπή γιατί συνδύαζε τη φιλοσοφία με τη μουσική. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι, αποτελούν έμπνευση για εμάς καθώς μέσα από τη ζωή και το έργο τους, μας μετέδωσαν όλες τις πνευματικές αρχές. Στα ραδιοφωνικά ταξίδια γνωρίσαμε φιλοσόφους και πνευματικούς δασκάλους έχοντας πάντα την πρόθεση να διαδοθεί πολύπλευρη γνώση για πνευματική ενδυνάμωση αλλά και ανάδειξη του Ελληνικού Πνεύματος και της Φιλοσοφίας. Οι εκπομπές μου είναι αναρτημένες στη διεύθυνση: www.mixcloud.com/γιώτα-παπαδοπούλου/

Ένας Αμερικανός ποιητής είχε πει πως «ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις». Ισχύει; Αν, όχι, τι είναι ποίηση για σας;
Βεβαίως και ισχύει. Η ποιητική φόρμα είναι η αποτύπωση των σκέψεων με λέξεις όταν οξύνονται οι αισθήσεις σου. Η ποίηση είναι προσωπική, δεν αξιολογείται με κανόνες. Είναι ζωή, η κάθε στιγμή είναι ποίηση! Μας καλεί στην πιο απλή και ταυτόχρονα στην πιο σύνθετη συνάντηση, στην συνάντηση με τον εαυτό μας, σ’ εκείνο το μέρος του «Είναι» μας που συγκινεί και απελευθερώνει. Κάθε ποίημα είναι αυτόνομο, φεύγοντας από τον δημιουργό του ο αναγνώστης μπορεί να το εμβαθύνει, να το εμπλουτίσει με τα δικά του βιώματα, με τους δικούς του διαθέσιμους συνειρμούς. Εν δυνάμει είμαστε όλοι ποιητές της ζωής μας.

Είστε από εκείνους που πιστεύετε πως η ποίηση απαραίτητα πρέπει να είναι κατανοητή από όλους;
Ανατρέχοντας στο παρελθόν θα διαπιστώσουμε ότι η ποίηση είναι ο πρώτος λόγος του ανθρώπου. Ο ποιητικός λόγος αποκτά ενδιαφέρον και αγαπιέται όταν είναι κατανοητός. Τεράστιοι ποιητές μας είπαν πολύ απλά σπουδαίες έννοιες. «Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας» του Ελύτη, «Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα» του Σεφέρη, «Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό» του Ρίτσου, «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις» και πολλοί άλλοι, γιατί η σπουδαία ποίηση δεν είναι αυτή που διαβάζεται στα συμπόσια αλλά αυτή που συντροφεύει τον καθημερινό άνθρωπο σε κάθε στιγμή της ζωής του. Επίσης ας μην ξεχνάμε την πληθωρική παραγωγή του δημοτικού τραγουδιού.

Θα χρησιμοποιήσω άλλη μια γνωστή ατάκα Πορτογάλου ποιητή και συγγραφέα αυτή τη φορά: «Για μένα η ποίηση δεν είναι φιλοδοξία, αλλά τρόπος για να μένω πάντα μόνος». Χρησιμοποίησα τα λόγια του επειδή πάντα πίστευα πως οι ποιητές είναι μοναχικοί τύποι. Πως αναζητούν χώρο και χρόνο για να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους. Είναι έτσι και με σας;
Σε τέλεια αρμονία μπορούμε να βρεθούμε μονάχα με τον εαυτό μας και μέσα στη σιωπή του νου μας, ως εκ τούτου η μοναχικότητα είναι ευλογία, είναι η κατάσταση του να είσαι μόνος δίχως να αισθάνεσαι μοναξιά, είναι η ίδια μας η φύση. Καταλαβαίνω τη σιωπή, αναζητώ χρόνο και δημιουργώ χώρο γι’ αυτήν επειδή τη θεωρώ εξαιρετικά σημαντική. Πολλοί μίλησαν για την μοναξιά του πνευματικού ανθρώπου υπό την έννοια της μοναχικότητας και όχι της περιθωριοποίησης ή της απομόνωσης.

Στην έκδοση των ποιημάτων μου προχώρησα μετά από την ενθάρρυνση και παρότρυνση των φίλων μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τις εκδόσεις «Όστρια» για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν καθώς και όλους όσους συνέβαλαν στην παρούσα προσπάθεια, βοήθησαν να ομορφύνει η ποιητική συλλογή. Ιδιαίτερα τον Άλκη Τριανταφυλλόπουλο και τον Παναγιώτη Φτάρα οι οποίοι τη διάνθισαν με τις εξαιρετικές φωτογραφίες τους, επίσης τις καλές μου φίλες Χρύσα Λουλοπούλου, Λίνα και Πόπη Γιαμούζη, Κυριακή Γρηγοριάδου με τους υπέροχους πίνακες, την αγαπημένη μου Σάσα Ταχτσίδου με τα σκίτσα και τη γλυκιά μου Ζωή Γαλαξίδου που προλόγισε.

Βιογραφικό

Η Γιώτα Παπαδοπούλου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Κατερίνη. Αποφοίτησε από το UNIVERSITA DEGLI STUDI DI BARI, ITALIA, με τον τίτλο «DOTTORE IN LETTERE E FILOSOFIA» με πτυχιακή διατριβή στη Φιλοσοφία και στη συνέχεια από το ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, τμήμα Φιλολογίας, κατεύθυνση Νεοελληνική-Βυζαντινή. Κατέχει την άδεια διδασκαλίας της Ιταλικής Γλώσσας από τη Δ/ΝΣΗ Β/ΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ καθώς επίσης και της χρήσης H/Y, ECDL και MASTER MICROSOFT. Εργάστηκε επί σειρά ετών σε δημόσια σχολεία και ΙΕΚ της χώρας. Γράφει ποίηση και αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Το Μάρτιο του 2020 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή της με τον τίτλο «Πειραγμένα Χειρόγραφα» από τις εκδόσεις Όστρια. Είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός της εκπομπής «Φιλοσοφικές Ματιές» από τη συχνότητα του Ράδιο Ενημέρωση Πιερίας, μέλος της διοίκησης της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας, μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Νομού Πιερίας, έφορος δραστηριοτήτων του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών «Κόρες Πιερίων, οι Κατερινιώτισσες», μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής του Φεστιβάλ Ολύμπου, ΟΡ.ΦΕ.Ο. Είναι ιδρύτρια της Φιλοσοφικής Ομάδας, Φιλοσοφικό Καφενείο της Εστίας Πιερίδων Μουσών, Ε.Π.Μ.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave