Μπορεί μια ιστορία θρίλερ να είναι άκρως χιουμοριστική; Μπορεί τα «φαντάσματα» να είναι επιλεκτικά στο τι μουσική προτιμούν ή τι άρωμα τους αρέσει; Κι όμως η Ελένη Δαφνίδη καταφέρνει με έναν ανάλαφρο τρόπο να μεταφέρει τρομακτικές σκηνές, να περάσει τα μηνύματα των «φαντασμάτων» της, να μας κάνει να γελάσουμε με τα παθήματα των ηρώων της. Ένα χωριό που θα μπορούσε να θυμίζει ελληνική επαρχία, κι όμως κατοικείται από παράξενα πλάσματα, όλοι είναι περίεργοι και κανένας σχεδόν δεν είναι στην πραγματικότητα αυτό που δείχνει. Όπως και να έχει όμως, είναι μια ωραία ιστορία που διαβάζεται ευχάριστα και μας κάνει να δούμε με άλλο μάτι τα άσχημα που μπορεί να μας επιφυλάσσει η ζωή.
– Στην προσωπική σας ζωή, πιστεύετε σε εκφράσεις όπως «ενός κακού μύρια έπονται»;
Ποτέ. Βρίσκω τον φαταλισμό ιδιαιτέρως κακό σύμβουλο. Στην πραγματικότητα είναι οι ενέργειες και η στάση μας απέναντι στη ζωή που καθορίζουν τα γεγονότα. Αναπόφευκτα θα μας συμβούν διάφορες αναποδιές στην πορεία της ζωής αλλά αν πάρουμε τον έλεγχο στα χέρια μας κι αποφύγουμε την μεμψιμοιρία τότε όλα παίρνουν στροφή προς το καλύτερο.
– Είστε παιδί της πόλης, θα την εγκαταλείπατε για κάποιο λόγο και να απομονωθείτε σε ένα ερημικό χωριό χωρίς τις ανέσεις που προσφέρει πλέον η τεχνολογία κυρίως;
Φαντάζομαι θα αναφέρεστε σ’ ένα ορεινό μέρος σαν αυτό που μετακόμισε η ηρωίδα του βιβλίου μου. Σ’ ένα απομακρυσμένο σπίτι πάνω στο βουνό, λίγο έξω απ’ το χωριουδάκι με τους τριάντα κατοίκους… Όχι, δεν νομίζω ότι θα αποτολμούσα κάτι τέτοιο. Τις ανέσεις της πόλης και της τεχνολογίας θα της αντάλλαζα μόνο με ένα σπίτι στη θάλασσα. Σ’ ένα μικρό νησάκι ας πούμε. Αυτό ναι, θα το επιχειρούσα. Είναι μία σκέψη που περνά συχνά απ’ το μυαλό μου.
– Βρήκατε ομολογουμένως έναν ευχάριστο τρόπο να περνάτε μηνύματα ζωτικής σημασίας με αστείο και συγχρόνως καυστικό λόγο. Και τώρα όπως και στα προηγούμενα μυθιστορήματά σας οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν είναι άνθρωποι της καθημερινότητάς μας, όμως έχουν έναν μοναδικό τρόπο να αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους. Αυτό είναι κομμάτι της δικής σας προσωπικότητας;
Προσπαθώ να εντοπίζω πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων εκεί όπου μπορώ. Πολλές φορές και την αστεία πλευρά αν υπάρχουν αυτά τα περιθώρια. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η συγκεκριμένη τακτική είναι ό,τι πιο εύκολο για να εφαρμοστεί. Έχω αποτύχει πάμπολλες φορές στη ζωή μου, τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε, είναι και η αποτυχία μέρος του παιχνιδιού. Πολλές φορές οι αναγνώστες μου λένε «σ’ αυτή την ιστορία θα ήθελα ένα happy end» και η απάντηση μου είναι ότι στη ζωή δεν έχουν όλες μας οι ιστορίες ευτυχισμένο τέλος. Αυτό που έχει σημασία είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες και το πόσο αλώβητος και αισιόδοξος βγαίνεις απ’ αυτές καθώς και ποια μαθήματα έχεις πάρει απ’ αυτό που σου συνέβη. Έχεις αποτύχει σ’ ένα έρωτα, έχεις αποτύχει στις εξετάσεις σου, έχεις χάσει τη δουλειά σου και τι έγινε; Μήπως είσαι ο μόνος ή μήπως χάθηκε ο κόσμος; Αν γκρεμίστηκε κάτι καιρός να χτίσεις κάτι καινούριο. Στην τελική δεν είμαστε παρά μία κουκκίδα στο σύμπαν. Ή θα σηκωθείς και θα προχωρήσεις ή θα μείνεις στάσιμος έχοντας την ψευδαίσθηση ότι το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από σένα κι όλα συνωμοτούν εναντίον σου.
– Κατάγεστε από την Κύπρο, ολοκληρώσατε τις σπουδές σας στη Θράκη και εργάζεστε ως δικηγόρος. Ανάμεσα σε όλα αυτά η στιχουργική, η ποίηση και τα μυθιστορήματα! Παρά το νεαρό της ηλικίας σας έχετε μακριά θητεία στο ενεργητικό σας. Πότε τα προλαβαίνετε όλα αυτά;
Πάντα υπάρχει χρόνος για να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Κάπως έτσι εγώ έγραψα εφτά βιβλία, ένας άλλος κατέκτησε την κορφή ενός βουνού, κάποιος δημιούργησε μία εκπληκτική οικογένεια, ένας τέταρτος έφτιαξε τον δικό του κήπο με βότανα. Το τι κάνει ευτυχισμένο κάθε άνθρωπο είναι υποκειμενικό. Ούτε υπάρχει μέτρο για να αξιολογείς την επιτυχία έτσι όπως την ορίζει κάθε άνθρωπος. Καθένας από εμάς προσπαθεί για κάτι διαφορετικό κι αυτό είναι που κάνει τις ζωές των ανθρώπων τόσο διαφορετικές και όμορφες και μας γλιτώνει από την πλήξη της ομοιομορφίας.
– Ως δικηγόρος έχετε συναντήσει πρόσωπα που μπορεί να σας ενέπνευσαν ώστε να γράψετε ένα μυθιστόρημα, να πρωταγωνιστήσουν στη φαντασία σας και μετά να εξελίξετε εσείς την υπόθεση με τον δικό σας τρόπο;
Όχι.
– Τι σας ιντριγκάρει περισσότερο, είστε διατεθειμένη να φτάσετε κάτι στα άκρα από πείσμα και μόνο;
Η καθημερινότητα είναι από μόνη της μία ίντριγκα για το αν θα καταφέρεις να την βγάλεις καθαρή μέχρι το τέλος της μέρας. Όσο για το πείσμα δεν είναι κακό. Είναι το όχημα που θα σε οδηγήσει στην κατάκτηση των στόχων σου. Μπορώ να φτάσω στα άκρα για να καταφέρω κάτι, αρκεί ο σκοπός για τον οποίο παλεύω να είναι ουσιαστικά ωφέλιμος για μένα κι αρκεί εκείνα τα άκρα για τα οποία μιλάμε να μην βλάπτουν τρίτους. Δεν είναι καθόλου κακό να φτάνουμε στα άκρα όταν ο στόχος μας εκπορεύεται από την ανάγκη να βελτιώσουμε μακροπρόθεσμα την ζωή μας και όχι για να ικανοποιήσουμε πρόσκαιρα τον εγωισμό μας. Γι’ αυτό πριν ξεκινήσουμε να επενδύουμε τον χρόνο και την ενέργεια μας σε κάτι είναι καλό να μετριάζουμε τον αυθορμητισμό μας, να βάζουμε τον εγωισμό μας στη σιγή, να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να το κοιτάζουμε από απόσταση και να ρωτάμε τον εαυτό μας «Το θέλω πραγματικά; Αξίζει τον κόπο; Θα βελτιώσει τη ζωή μου;» Αν σε κάποιο απ’ αυτά τα ερωτήματα η απάντηση είναι «όχι» τότε το αφήνουμε στην άκρη και προχωράμε για άλλα. Υπάρχουν εκατομμύρια προκλήσεις. Το ζήτημα είναι να επιλέγουμε τις σωστές.
Ιουλία Ιωάννου
Λίγα λόγια για την ίδια
Η ΕΛΕΝΗ ΔΑΦΝΙΔΗ γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1978. Το 1996 αποφοίτησε από το κλασικό τμήμα του Παγκύπριου Γυμνασίου και ακολούθησε νομικές σπουδές στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη στιχουργική και την ποίηση. Σήμερα εργάζεται ως δικηγόρος. Από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Η ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΠΑΡΜΠΙ, το οποίο έχει μεταφραστεί στα γερμανικά και θα κυκλοφορήσει σύντομα και στα τουρκικά, ΜΙΚΡΕΣ ΑΠΙΣΤΙΕΣ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΙΜΩΡΙΕΣ, ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΣΤΙΣ ΔΩΔΕΚΑ και ΕΜΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΛΗΓΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ, Σ’ΑΓΑΠΩ, ΔΕ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ και Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΨΕΜΑΤΩΝ.
