Η Ιουλία Ιωάννου συνομιλεί με την Ευαγγελία Ευσταθίου για το vivlio-life.gr

Συγγραφέας του μυθιστορήματος «Πριν χαθεί η νύχτα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη

«Υπάρχουν όρια. Και η ψυχή είναι το πιο περίπλοκο όργανο της ανθρώπινης υπόστασης. Κυριεύεται πολύ εύκολα από πάθη. Είναι διάσπαρτη από σκοτεινά κελιά, συνήθως απωθημένα από τη λογική…»

Στο νέο μυθιστόρημα της Ευαγγελίας Ευσταθίου «Πριν χαθεί η νύχτα» που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη, έχουμε τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε μαζί της στα πιο σκοτεινά κελιά της ψυχής και του μυαλού! Με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία η κυρία Ευσταθίου αναλύει τα πιο μύχια μυστικά ενός εξαιρετικά επικίνδυνου δολοφόνου, που η δύναμη του μυαλού του είναι τέτοια που παρασύρει στον κόσμο του αθώα θύματα σπέρνοντας τον πανικό, αφήνοντας πίσω του διαλυμένες ψυχές.
Τι ρόλο παίζει το παρελθόν και η παιδική ηλικία στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της πορείας που καλείται ο καθένας να ακολουθήσει μεγαλώνοντας;
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο δράση και περιπέτεια, ένα αστυνομικό – ψυχολογικό θρίλερ που δεν αφήνει τον αναγνώστη να ησυχάσει μέχρι και την τελευταία σελίδα του!
Οι έξυπνοι διάλογοι, η καλοδουλεμένη πλοκή και η τροπή της υπόθεσης δίνουν την αίσθηση πως η συγγραφέας βούτηξε τόσο βαθιά στη δομή των χαρακτήρων που έπλασε η φαντασία της και προσωπικά, η αίσθηση που μου άφησε είναι να τη βλέπω προσηλωμένη πάνω από τον υπολογιστή της, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να πλέκει τα νήματα, να ξηλώνει και να ράβει, να παίρνει πότε την έκφραση του κυνηγού που ανελέητος χτυπά και πότε του θύματος που προσπαθεί να ξεφύγει…

Ορισμένες προτάσεις που ξεχώρισα μέσα στο μυθιστόρημα…

«Γιατί έζησα απώλειες χειρότερες από τις δικές σου, και έμεινα όρθια. Φυσικά, καθένας θρηνεί τις απώλειές του με διαφορετικό τρόπο. Άλλος πνίγει τον πόνο του στο ουίσκι, άλλος καταπίνει ηρεμιστικά. Αυτό δεν έχω το δικαίωμα να το κρίνω. Κανένας δεν είναι άτρωτος. Αν όμως είναι στο χέρι μας να μείνουμε όρθιοι την ώρα του θρήνου για να μην υπάρξουν κι άλλες απώλειες, τότε πρέπει να μείνουμε».

«Γιατί ο πόθος ελέγχεται, και υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι για να σβήσει. Η αγάπη όμως; Πώς μπορείς να ελέγξεις την αγάπη; Και πώς να την κάνεις να σβήσει; Η αγάπη είναι ανεξάρτητη από το σώμα. Υπάρχει και όταν ο άλλος είναι απών. Υπάρχει και όταν ο άλλος έχει φύγει…»

«Γιατί κατάλαβα κι εγώ, έστω και αργά, πως αγάπη δεν είναι όσα ονειρεύεσαι να ζήσεις νιώθοντάς την, αλλά όσα ζεις και μπορούν να γίνουν όνειρα… Θα σε μάθω να μην ντρέπεσαι τις στιγμές που ο εαυτός σου δε θα μπορεί να κρύψει τις αδυναμίες ή τη δύναμή του. Και θα με μάθεις να περιμένω πριν διεκδικήσω, ακόμη κι αν κατάφερες να με αγαπάς τις ώρες που διεκδικούσα χωρίς να περιμένω. Ισότιμα».

– Μετά τους Δεσμώτες των σκιών και το κυνηγητό για τη λύση μιας πανάρχαιας προφητείας, επανέρχεστε με το νέο σας μυθιστόρημα Πριν χαθεί η νύχτα, κυνηγώντας έναν παρανοϊκό δολοφόνο! Πόσο εύκολο είναι για έναν φυσιολογικό άνθρωπο να καταφέρει να «μπει» στο μυαλό και την ψυχή ενός παράφρονα;

Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα κατά τη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Η προσωπικότητα του Κυνηγού και κυρίως, ο εντελώς παρανοϊκός τρόπος σκέψης του, είναι στοιχεία εκ διαμέτρου αντίθετα με τον χαρακτήρα μου κι ως εκ τούτου έπρεπε κυριολεκτικά να μπω στα άδυτα μιας ψυχής που δεν γνώριζα, αλλά και που έπρεπε να μάθω πολύ καλά προκειμένου να αποδώσω με αληθοφάνεια την έκταση της διαστροφής και των αλλοιώσεων που είχε υποστεί.

– Η έρευνα που χρειάστηκε να γίνει για τη Νύχτα σας, πέρα από την αίσθηση ότι κυνηγούσατε να εξιχνιάσετε ακραίες δολοφονίες, σας έκανε περισσότερο ευαίσθητη σε τέτοια θέματα; Γιατί, όσο και να είναι στη σφαίρα της φαντασίας τέτοιοι άνθρωποι, κατά καιρούς ακούμε γύρω μας αντίστοιχα περιστατικά, όπου η λογική πάει περίπατο και το μίσος οδηγεί τις πράξεις τους.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας που ήταν πολύμηνη και ιδιαίτερα ενδελεχής, ήρθα αντιμέτωπη με μονοπάτια της ψυχής εντελώς σκοτεινά και αβυσσαλέα, τα οποία με συγκλόνισαν και κέντρισαν πράγματι τις ήδη οξυμένες ευαισθησίες μου. Αποστασιοποιήθηκα εντελώς αυτή τη φορά από τον χαρακτήρα του «κακού» κι όσο κι αν προσπάθησα να τον κατανοήσω για χάρη της αληθοφάνειας, παρέμεινε ξένο σώμα για μένα ως την τελευταία σελίδα του βιβλίου.

– Κατά τη διάρκεια της συγγραφής έχετε τη δυνατότητα να ταξιδέψετε σε άλλες χώρες, σε άλλους πολιτισμούς, να «δείτε» όσα σαν Ευαγγελία ίσως δεν σας δινόταν ποτέ η δυνατότητα! Πόση μαγεία κρύβει αυτή η διαδικασία και όταν έρχεται το τέλος… τι είναι αυτό που κυριεύει την ψυχή σας;

Αυτό είναι πράγματι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα της συγγραφής. Έχω γράψει δέκα βιβλία και μέσα από αυτά έχω βρεθεί στη Νέα Υόρκη, στην Αφρική, στα Πυρηναία, στις Οινούσσες, στο Συρράκο και τους Καλαρρύτες, στη μεσαιωνική Ισπανία, στις βουνοκορφές της Κρήτης, στην μαγευτική Κορνουάλη και τώρα στην Αυστραλία και τις εξωτικές σαβάνες της. Το σώμα μου δεν βρέθηκε ποτέ σε ετούτα τα μέρη, όμως η ψυχή μου ήταν εκεί και με τη βοήθεια του διαδικτύου που έχει εκμηδενίσει πλέον τις αποστάσεις, προσπάθησα να αποδώσω τις περιγραφές όσο πιο πιστά γινόταν, ώστε να ταξιδέψει κι ο αναγνώστης μαζί μου δίχως σφάλματα και ανακρίβειες. Ναι, είναι μαγευτικό. Κι απίστευτο τις περισσότερες φορές. Μακάρι να μπορούσα να περιγράψω δια ζώσης όλα αυτά τα μέρη, αλλά επειδή είναι αδύνατο, εύχομαι το αποτέλεσμα των νοερών μου περιπλανήσεων να είναι τίμιο για τον αναγνώστη.

– Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων στο νέο σας βιβλίο είναι αποτέλεσμα μόνο έρευνας ή πήρατε τη συμβουλή ειδικών σε τέτοιου είδους εγκλήματα και ψυχολόγων ίσως για τη διερεύνηση του ψυχισμού τους;

Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι ένας συνδυασμός μελέτης στο διαδίκτυο, πολλών βιβλίων ψυχολογίας και μίας συνέντευξης από φιλικό μου άτομο που κάνει ειδίκευση στην Εγκληματολογία. Ωστόσο, θα πρέπει να παραδεχτώ πως ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχογραφίας είναι αποτέλεσμα δικών μου υποθέσεων, συμπερασμάτων και εκτιμήσεων βάσει και της δικής μου αγάπης για την ψυχολογία, την οποία πάντα ήθελα να σπουδάσω πιο εξειδικευμένα, αφού όσα διδάχτηκα στο πανεπιστήμιο μου φάνηκαν απίστευτα συναρπαστικά αλλά και απογοητευτικά λίγα.

– Ως εργαζόμενη μητέρα, αλλά και μια επιτυχημένη συγγραφέας, νιώθετε ότι η ζυγαριά κάποιες φορές γέρνει προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, δημιουργώντας σας ενοχές ότι δεν δίνεστε ολοκληρωτικά σε όλες σας τις υποχρεώσεις;

Ναι, συμβαίνει αυτό και επειδή συμβαίνει ουκ ολίγες φορές, ένιωσα την ανάγκη να το γράψω στο εισαγωγικό μου σημείωμα. Όταν η ζυγαριά γέρνει προς το μέρος της οικογένειας και των υποχρεώσεων που συνεπάγονται από την ανατροφή των παιδιών και τη φροντίδα του σπιτιού, μοιραία μου λείπει ο χρόνος που θα μπορούσα να αφιερώσω στη συγγραφή του εκάστοτε βιβλίου μου. Κι όταν κλέβω τον χρόνο από τις υποχρεώσεις αυτές για να αφοσιωθώ όσο γίνεται στο βιβλίο, μοιραία νιώθω ανεπαρκής στα υπόλοιπα καθήκοντά μου. Αυτό είναι αρκετά ψυχοφθόρο και πυροδοτεί μια σειρά από συμπλέγματα ενοχικής συμπεριφοράς, αλλά έχω μάθει να ζω έτσι και να κάνω το καλύτερο δυνατό για όλους τους ρόλους που μου αναλογούν προσπαθώντας σκληρά να μην υπάρχουν σοβαρές ανεπάρκειες σε κανέναν ρόλο.

– Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στην καθημερινότητά σας, πέραν ίσως της σωματικής κούρασης ώστε να τα προλάβετε όλα; Ακούτε από την οικογένειά σας παράπονα του στυλ, «δεν είσαι εδώ, ζεις σε άλλο σύμπαν όταν γράφεις» ή έχετε καταφέρει μετά από δέκα βιβλία να διαχωρίζετε πλήρως τους ρόλους σας;

Δεν μπορώ να πω ότι έχω καταφέρει απόλυτα να ξεπεράσω αυτές τις δυσκολίες και ναι, έχω ακούσει τέτοιου τύπου παράπονα. Καταβάλλω σκληρή προσπάθεια για να μην έχουν συνέπειες οι ελλείψεις μου και θεωρώ ότι το έχω καταφέρει σε ένα μεγάλο βαθμό. Είμαι παρούσα ως μαμά και σύζυγος, παρούσα ως δασκάλα και φίλη αλλά απούσα ως καλή νοικοκυρά. Οι ανεπάρκειές μου έχουν περιοριστεί-ευτυχώς!-μόνο σ΄ αυτόν τον τομέα. Δεν είναι όλα τα ρούχα σιδερωμένα, δεν επικρατεί απόλυτη τάξη στο σπίτι, τρέχω σαν μαραθωνοδρόμος στο σούπερ μάρκετ για ελλείψεις που εντόπισα λίγο πριν κλείσουν τα καταστήματα και θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δεκαπέντε μονές κάλτσες στα συρτάρια των παιδιών μου. Μη με ρωτήσετε πού πήγαν τα ζευγάρια τους. Σίγουρα χάθηκαν μεταξύ Πυρηναίων και Αυστραλίας…

Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι κάθε επιτυχία στην προσωπική και επαγγελματική σας πορεία!

Εγώ ευχαριστώ θερμά για τις υπέροχες ερωτήσεις και την εξαιρετική εισαγωγή της συνέντευξης. Τα επιλεγμένα αποσπάσματα είναι και δικά μου αγαπημένα. Να είστε πάντα καλά και αντεύχομαι με αγάπη.

Πριν χαθεί η νύχτα – Ευσταθίου Ευαγγελία

Η ζωή της Έμιλι Ρομάνη γίνεται συντρίμμια εξαιτίας της δολοφονικής μανίας ενός άντρα που η αστυνομία αποκαλεί Κυνηγό.
Ο έγκριτος εγκληματολόγος Μάνος Κορυζής, στην προσπάθειά του να τον παγιδεύσει, κάνει ένα κρίσιμο λάθος και αργότερα οδηγείται άδικα στη φυλακή.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά, ο Κυνηγός επιστρέφει αποφασισμένος να ολοκληρώσει το παρανοϊκό του έργο.
Η Έμιλι και ο Μάνος συμμαχούν εναντίον του, με τις διαφορές τους να μοιάζουν αγεφύρωτες.
Εκείνη, επιτυχημένη δημοσιογράφος πλέον, δεν τον έχει συγχωρήσει για το λάθος του.
Εκείνος, αληθινό θηρίο πια, κουβαλάει μια ψυχή γεμάτη σκοτάδια.
Οι δυο άσπονδοι σύμμαχοι εμπλέκονται σε ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό από την Αθήνα ως τις σαβάνες της βόρειας Αυστραλίας, αντιμετωπίζοντας θανάσιμους κινδύνους που μετατρέπουν το σκοτάδι γύρω τους σε έρεβος.
Η αγάπη που αρχίζει να γεννιέται δείχνει αποκαρδιωτικά εύθραυστη.
Ο δρόμος μέχρι το χάραμα φαντάζει μακρύς.
Και είναι πολλοί οι κίνδυνοι που παραμονεύουν στις σκιές πριν χαθεί η νύχτα.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Ευαγγελία Ευσταθίου γεννήθηκε και µεγάλωσε στον Πειραιά.
Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τµήµα Δηµοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών και εργάζεται ως δασκάλα στη δηµόσια εκπαίδευση τα τελευταία δεκαέξι χρόνια. Ξεκίνησε να γράφει από µικρή ηλικία, στην αρχή παραµύθια και στη συνέχεια διηγήµατα.
Ασχολείται επίσης µε τη ζωγραφική και τις κατασκευές από φυσικά υλικά. Μιλάει αγγλικά και ιταλικά.
Είναι παντρεµένη και έχει µία κόρη και έναν γιο.
Από τις Εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της Προσωπικές Στιγµές, Πέτρινοι Κύκνοι, Μ’ Άλλα Λόγια Σ’ Αγαπώ, Αν τον Άνεµο Ρωτήσεις, Μετά την Καταιγίδα, Το Γυάλινο Ρόδο, Βαθύ, Βελούδινο Σκοτάδι, Ψίθυροι στις Φλόγες και Οι Δεσμώτες των Σκιών.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save