Είκοσι επτά σύγχρονες ιστορίες την εποχή της οικονομικής κρίσης και του κορωνοϊού.
Ιστορίες για τη νέα γενιά που ζει σε μια αποξενωμένη και αντικοινωνική εποχή, που είναι κουρασμένη από την αβάσταχτη τωρινή μοναξιά της, την περιθωριοποίηση των μη προνομιούχων, που τα δικά τους όνειρα δεν είναι ωφελιμιστικά, που το χρήμα κάνει τους νέους αντικείμενα, που δεν μπορούν να αντέξουν την ευθύνη , που δέχονται οι νέοι την ψυχολογική μετάθεση του βάρους της αποτυχίας ,μια γενιά που έχει εθιστεί στο κινητό της, στις οθόνες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που η εφηβεία είναι ίσως η πιο σκληρή περίοδος της ανθρώπινης ζωής, που η κατάθλιψη κατατρώει τον σύγχρονο άνθρωπο και τον κάνει να στρέφεται ενάντια στον εαυτό του , να τρώει ο ίδιος τις σάρκες του , που τον ενδιαφέρει υπερβολικά η γνώμη των άλλων, που το μικρόβιο της πρωτιάς έχει μπει μέσα στους νέους για τα καλά, που νιώθει καλά μόνο μέσα από επιτεύγματα και επαίνους, η γενιά που της λείπει η πίστη στον εαυτό της , που θέλει να αυτοκτονήσει όταν ακόμη υπάρχει στον κόσμο τόση ομορφιά, που σέρνονται πίσω από τη σκιά της μητέρας τους, που βυθίζονται σε μια εργασιακή αβεβαιότητα και έχουν την ανάγκη για μια αξιοπρέπεια της εργασίας, που δεν πρέπει να παίρνουν πολύ στα σοβαρά ούτε τον εαυτό τους ούτε τους άλλους, που ο ναρκισσισμός έχει καταλάβει τα πάντα, που η πανδημία έδειξε στους νέους πόσο μικροί είναι, που θέλουν να γίνουν εξερευνητές, που σαν τον μικρό γλάρο θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους και να τολμήσουν να πετάξουν, που θέλουν να γυρίσουν στην ησυχία που μεγάλωσαν, που δεν έχουν μάθει να δίνουν σημασία στα όνειρα, που έχασαν τα όνειρά τους ,που ζωγραφίζουν με σπρέι χρυσόσκονης τη μοναξιά τους ,την απελπισία τους, τους έρωτές τους, τις φιλοδοξίες τους ,τον θυμό τους, τον φόβο τους ,τη χαρά τους, την απέχθεια τους, την στοργή τους, που ξαναβρίσκουν το παιδί μέσα τους και φτιάχνουν κάστρα στην άμμο, που το βλέμμα τους χάνεται σε ένα κομμάτι ουρανού και θάλασσας, ένα ξέφωτο μέσα σε μια πέτρινη, ανούσια ζωή, που έγιναν πάροχοι μουσικής σε ανοιχτούς χώρους, που τα όμορφα δωμάτιά τους γέμισαν με άμμο και τα πάντα γύρω τους γίνονται έρημος, κι εκείνοι χαμένοι στην έρημο, που αποτελούν μέρος ενός απαίσιου πλήθους που δεν συμπάσχει με τους άλλους ,τους άνεργους ,τους ξένους, τους ανέστιους, τους αποκλεισμένους που οι άνθρωποι γύρω μας υποφέρουν σιωπηλά και σηκώνουν βάρη, που δεν μπορούμε ούτε να τα φανταστούμε, που το ανεκπλήρωτο μας προκαλεί δυστυχία, που η οικογενειακή ευτυχία έγινε σκουπίδια, που όλοι οι γάμοι καταλήγουν σε δυστυχία , που οι πατέρες αναζητούν τον ρόλο τους σε μια εποχή όπου καλούνται να συμμετέχουν ενεργά στην οικογένεια και μητέρες εξαντλημένες αναρωτιούνται αν δικαιούνται να έχουν ακόμη όνειρα, που όλοι οι φόβοι και τα βάρη στη ζωή είναι εμπόδια παιδικά, που η ποίηση δεν είναι κάτι που μπορεί να μετρηθεί σε επιτυχία…


Απέναντι σε όλα αυτά στέκουν η τέχνη, η ομορφιά της φύσης, η χαρά των παιδιών. Πάνω από όλα η αληθινή ανθρώπινη επαφή. Μέσα σε έναν κόσμο, που όλο και σκοτεινιάζει, μόνο η επικοινωνία θα βγάλει τον άνθρωπο του 21ου αιώνα από την απομόνωση και τις ανελέητες εσωτερικές ψυχικές συγκρούσεις. Όσο κι αν μεγαλώνουμε, πάντα στις δύσκολες στιγμές θα χρειαζόμαστε την καλή νεράιδα, ένα μαγικό άγγιγμα, αυτό το κάτι που θα μας κάνει να συνεχίσουμε.


Η Κατερίνα Τζωρτζακάκη νοιάζεται αυτόν τον κόσμο του 21ου αιώνα , δεν τον κρίνει , και προβάλλει ανάγλυφα τα αισθήματά του και τις σκέψεις του.
Πολλά συμβαίνουν εκεί έξω και είναι σα να συμβαίνουν σε εμάς.
Λόγος λιτός και δωρικός.
Ιστορίες αιχμηρές , αφήγηση στα άκρα με ένταση .
Λεπτοδουλεμένη χρήση της γλώσσας, λέξεις επιλεγμένες με προσοχή, παρομοιώσεις και μεταφορές σε διαρκή παρουσία, λυρικό ύφος.
Η Κατερίνα Τζωρτζακάκη διαθέτει έναν δικό της, εντελώς ξεχωριστό τρόπο αφήγησης. Φτιάχνει έναν ολόκληρο κόσμο, γοητευτικό και πλασμένο στην εντέλεια, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Πρόκειται για Αριστούργημα.


Η Κατερίνα Τζωρτζακάκη γεννήθηκε το 1982 και έχει καταγωγή από το Τυμπάκι Ηρακλείου και τους Φούρνους Ερμιονίδας. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Εκπαιδεύτηκε στη Συμβουλευτική και την Ψυχοθεραπεία, το Art Therapy, τη Θετική Ψυχολογία. Έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με τον υποτιτλισμό. Από τα φοιτητικά της χρόνια και για μεγάλα χρονικά διαστήματα εργάστηκε εθελοντικά σε φορείς, που υποστήριζαν ανθρώπους με δυσκολίες. Από το 2016 συντονίζει εργαστήρια δημιουργικής έκφρασης για παιδιά, εφήβους και ενήλικες στα πλαίσια της ειδικής αγωγής και της τυπικής εκπαίδευσης. Τα εργαστήρια αυτά έχουν ως βασικό άξονα τη σύνθεση ιστοριών. Έχει παρουσιάσει σε τρία επιστημονικά συνέδρια προτάσεις για τη χρήση των ιστοριών στην εκπαίδευση. Δράση που βασίστηκε σε παιδικές της ιστορίες παρουσιάστηκε το 2017 σε πανελλήνιο και πανευρωπαϊκό συνέδριο Παιδιατρικής. Έχει γράψει τα πεζογραφήματα «Ο Χορός στη Σκακιέρα», «Παράλληλα Σύμπαντα», «Χαμένες Παραστάσεις». Δημιούργησε τα βιβλία, «Μητρότητα, η δύναμη στην αδυναμία» και «Συναντήσεις με τον πατέρα» σε συνεργασία με την ψυχολόγο Γεωργία Τσούμπα. Είναι επίσης αρθρογράφος.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave