Η καρδιοχειρουργός Αλεξάνδρα, κρατά στα χέρια της την άκρη του νήματος μιας παλιάς ιστορίας που έλαβε χώρα, χρόνια πριν. Λατρεύει να χαζεύει και να αναζητά πολύτιμα για εκείνη αντικείμενα σε παλαιοπωλεία, έχει μια κόρη την 27χρονη Θέκλα και κάτω από κάπως μπερδεμένες συνθήκες, θα μας διηγηθεί την ιστορία της Ανέζας και της Δόμνας. Πρόκειται για δυο γυναίκες φαινομενικά άγνωστες μεταξύ τους που το μέλλον τους θα αλληλοεπιδράσει και μαζί θα χαράξουν κοινές αναμνήσεις, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε όχι.
Λάτρης των παραμυθιών η ίδια, θα μας αφηγηθεί μια ιστορία για ανθρώπους που δεν γνωρίζει, για ανθρώπους που πόνεσαν, που διώχτηκαν, που μεγαλούργησαν. Η Ανέζα και η Δόμνα, η Δόμνα και η Ανέζα, στα χέρια της Αλεξάνδρας παίρνουν πνοή και ξετυλίγουν το κουβάρι τους αργά και σταθερά, αφήνοντας σε εμάς τους αναγνώστες το ελεύθερο να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα για τις πράξεις τους, τις επιλογές αλλά και τα λάθη τους.

…αν θέλεις να ζήσεις, γίνε ο λεπτοδείκτης στο ρολόι σου…

Μια πένα κρυμμένη για χρόνια στο σαθρό πάτωμα ενός αρχοντικού, το καφενείο του φιλότιμου, λογικού, ιδεαλιστή και καλόκαρδου Γρηγόρη, η φεγγαρένια του που έρχεται να ρίξει φως στη σκοτεινή και θλιμμένη ζωή του, μια αποτυχημένη εγχείρηση που κατατρώει τον υπεύθυνο ιατρό, αλλά και η ακαμάτρα, μοχθηρή και συνάμα γκρινιάρα και κακόψυχη Σταυριανή που προστίθεται στο κάδρο, είναι τα πρώτα στοιχεία που ξεχώρισα και απομόνωσα από το βιβλίο.
Η φεγγαρένια του Γρηγόρη, είναι η Ανέζα της ιστορίας μας. Μια συνηθισμένη γυναίκα μεν, με κοφτερό μυαλό και θέληση να ορθοποδήσει, ούσα ορφανή και μόνη. Αρωγός της θα σταθεί η χήρα Ευτέρπη και το φιλόξενο ραφτάδικό της. Εκεί, στο πρόσφορο και ασφαλές περιβάλλον, η Ανέζα θα επωάσει, θα μάθει την τέχνη της ράφτρας και με την αξία και την επιμονή της θα γίνει το δεξί χέρι της Ευτέρπης και αργότερα, ο πιο δικός της άνθρωπος.
Θα διαβάσουμε για την ιστορία της μοδίστρας και της βερβερίτσας με τα μαγικά εργαλεία, την κατάταξη του Γρηγόρη στον στρατό και το μέτωπο και θα γνωρίσουμε τη δεύτερη ηρωίδα του βιβλίου Δόμνα. Η Δόμνα μεγαλώνει σε ένα οικοτροφείο που το λειτουργούν καλόγριες. Φιλοξενείται στο οικοτροφείο από μωρό, μοναδικός της συγγενής είναι ο θείος Μηνάς καπετάνιος στο επάγγελμα και προστάτιδά της είναι η Ηγουμένη του οικοτροφείου που την προστατεύει όσο καλύτερα μπορεί. Είναι μια ανεξάρτητη, εγωίστρια, αυθόρμητη και πεισματάρα νεαρή που πλησιάζει ο καιρός να φύγει από το οικοτροφείο και η ευκαιρία της ζωής της την ωθεί στη Γαλλία.
Ακολουθούν γράμματα από το μέτωπο, η ορμήνια του ντελβέ, ένα όνειρο που έρχεται κάθε βράδυ, ένα ναυάγιο στα νερά του ινδικού ωκεανού, η στολή του πιερότου που κρύβει καλά την ταυτότητα κάποιας και η εργασία ως κουβερνάντα στο σπίτι μιας παλιάς συμμαθήτριας.
Οι δυο γυναίκες παραμένουν άγνωστες, ζουν διαφορετικές ζωές, δεν γνωρίζει η μια την ύπαρξη της άλλης, αλλά ο συνδετικός τους κρίκος Ευτέρπη, έχει άλλα σχέδια κατά νου.
Ο γοητευτικός Μαξίμ που θα μπλέξει στα δίχτυα του τη Δόμνα, το μικρό και μαύρο καρνέ που κάποιος φυλάσσει εντός του τα ερωτικά ραντεβού του, μια γυναίκα που παρά τη ντροπή που νιώθει οπλίζεται με θάρρος και εξιστορεί τη ζωή και τα λάθη της, αλλά και ένα άδειο περίστροφο στραμμένο στο μέρος της καρδιάς, περιπλέκουν την ιστορία και εναποθέτουν στον αναγνώστη αγωνία για τη συνέχεια.
Η σειρά κοσμημάτων της Ολυμπίας που βλέπει με καλό μάτι ο Μαξίμ, το γράμμα μιας απελπισμένης γυναίκας προς τον άντρα της, οι 10.000 λίρες που ζητά ο εραστής για να ξεχάσει μια παράνομη σχέση, οι πύρινες γλώσσες που γλείφουν ένα κακοφορμισμένο κτήριο μαζί με το περιεχόμενό του, αλλά και ο αδίστακτος, επικίνδυνος και πανέξυπνος Κίμωνας, δίνουν τη σκυτάλη στους τίτλους τέλους, μια ματωμένη σκυτάλη που αδημονεί να αλλάξει χέρια.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Ισμήνης Χαρίλα, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…όταν φεύγεις, δεν πρέπει ποτέ να κοιτάζεις πίσω, γιατί τότε θα σε τραβά το χθες και όχι το αύριο. Να κοιτάζεις μόνο μπροστά και να προσηλώνεσαι σε αυτό που σε περιμένει. Το μέλλον δεν κρατά ποτέ το χέρι του παρελθόντος…

Δυο φλιτζάνια τσάι, μια άνιση μάχη ανάμεσα σε έναν άντρα και δυο γυναίκες, δυο φρεσκοφυτεμένες τριανταφυλλιές και δυο αδερφές που πολλά χρόνια μετά αποφασίζουν να πουλήσουν ένα παλιό τους σπίτι, γράφουν τον επίλογο στην ιστορία της Αλεξάνδρας, ενόσω η Ανέζα κράτησε μέχρι το τέλος καλά κρυμμένα τα μυστικά της και η Δόμνα καιρό μετά κατάφερε να ζήσει μια ήρεμη ζωή χωρίς πολλούς εφιάλτες.

Η ζωή πολλές φορές είναι απρόσμενη. Σκηνοθετεί ιστορίες και θέτει πρωταγωνιστές απλούς ανθρώπους όπως τη Δόμνα ή την Ευτέρπη, σε δύσκολους ρόλους. Πολλές φορές όμως, στέλνει ανθρώπους ικανούς να μας προστατεύσουν και να μας δείξουν τον σωστό δρόμο, όπως την Ανέζα.
Όπως και να έχει, αν πραγματικά θέλεις να ζήσεις, πρέπει εσύ να γίνεις ο πρωταγωνιστής της ζωής σου!

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου.
Η Ισμήνη Χαρίλα αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου ολοκλήρωσε και τη διδακτορική της διατριβή. Εργάζεται σε ιδιωτικό οργανισμό και παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή και τη βιβλιοκριτική.
Έργα της ιδίας: «Αλέμ Τσιγκί, τα βιολιά της ευτυχίας» και «Γεύσεις με Νοσταλγία».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
«Να μην μάθει ποτέ την αλήθεια, να την προστατέψεις με όποιον τρόπο μπορείς».

Δύο κορίτσια που μεγάλωσαν σε δύο διαφορετικούς κόσμους και θα πορευτούν στα χνάρια που τους υπαγορεύει το ένστικτό τους.
Η Δόμνα, ήθελε να ανοίξει τα φτερά της μακριά από το οικοτροφείο. Να φύγει από το νησί και να μην γυρίσει ποτέ ξανά. Και τα κατάφερε. Όμως, η εκδίκηση θα την τυφλώσει και η μοίρα θα απαιτήσει από εκείνη ένα βαρύ αντίτιμο αν θέλει να λυτρωθεί.
Η Ανέζα, προτίμησε να μείνει και να παλέψει για τις επιλογές και τα όνειρά της. Δίπλα στον πατέρα της, που έκανε τα πάντα για να την μεγαλώσει και μετά στη γυναίκα που της στάθηκε σαν μάνα όταν όλος ο κόσμος της είχε γκρεμιστεί.
H ζωή τις ενώνει αιώνια με έναν όρκο σιωπής. Έναν όρκο που η Ανέζα έδωσε προτού καν γνωρίσει τη Δόμνα. Μία υπόσχεση που έπρεπε να τηρηθεί όποιο και να ήταν το κόστος. Μία ιστορία γεμάτη πάθη, λάθη και πόνο. Άραγε, θα καταφέρουν να βρουν το μονοπάτι της γαλήνης και της ελευθερίας;

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave