Με τι μοιάζει το καλοκαίρι;
Ποια χρώματα το χαρακτηρίζουν;
Πόσα πράγματα σου έρχονται στο νου, μόλις το σκεφτείς;
Η θάλασσα;
Τα χρυσά στάχια;
Ο ζεστός ήλιος;
Ένα καΐκι στα ανοιχτά;
Τα τζιτζίκια που σε ξεσηκώνουν με το τραγούδι τους;

Ένας ζωγράφος προσπαθεί να αποδώσει στους πίνακές του το καλοκαίρι, μα τίποτα δεν τον ευχαριστεί. Πασχίζει ο πίνακας να έχει γεύση, να έχει χρώμα, να έχει άρωμα και υφή καλοκαιριού, να έχει πινελιές που θα σε ταξιδεύουν, να έχει ήχους που να σε παρασέρνουν και βλέποντάς τον να νιώθεις την αύρα του καλοκαιριού να χαϊδεύει τον αυχένα σου.
Τη λύση απρόσμενα θα δώσει το ηλιοκαμένο πρόσωπο ενός παιδιού που φορά ένα ψάθινο καπέλο και έτσι αβίαστα ο πίνακας θα πάρει σάρκα και οστά και θα βρεθεί κρεμασμένος στον τοίχο ενός δωματίου που φιλοξενεί παιδιά στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς και θα έχει πετύχει στο έπακρο τον σκοπό του.
Διάβασα ένα υπέροχο παραμύθι για μικρούς μα και μεγάλους. Ένα παραμύθι ταξιδιάρικο, νοσταλγικό και άκρως συναισθηματικό.
Πόσα και πόσα μας θυμίζουν καλοκαίρι… η ξεγνοιασιά, το παιχνίδι, τα χαρούμενα πρόσωπα, παιδιά που ξεφαντώνουν αφήνοντας κατά μέρους έγνοιες χειμωνιάτικες και σχολικές. Όλα θα τα διαβάσουμε στο παραμύθι της Μαρίας Ανδρικοπούλου, που με αφορμή έναν αληθινό πίνακα θα αναζητήσουμε ο καθένας ξεχωριστά το χρώμα του δικού μας καλοκαιριού.
Με περίσσεια αγάπη θα γίνει λόγος για τον ζωγράφο Νικόλαο Λύτρα, βιογραφικό του οποίου θα βρούμε στο τέλος του παραμυθιού, και θα αναζητηθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Εγώ δε θα ψάξω να τη βρω. Θεωρώ πως είναι έννοιες ανάκατες μεταξύ τους. Εκεί που ζεις στην ρεαλιστική πραγματικότητα, μεταπηδάς ανάλαφρα στο όνειρο, επανέρχεσαι και ταξιδεύεις πολλές φορές και αν θελήσεις να μάθεις, δεν είσαι σίγουρος που ακριβώς βρίσκεσαι.
Στο χέρι μας είναι να αγγίξουμε το όνειρο και να επανέλθουμε στην πραγματικότητα όταν οι καταστάσεις το απαιτούν και πάλι ευνοϊκά να βουτήξουμε πίσω…

Λάτρεψα την ιδιαίτερη εικονογράφησή του και προτείνω το παραμύθι σε ψαγμένους αναγνώστες.

Η Μαρία Ανδρικοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Εργάζεται ως διοικητικό στέλεχος στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι μεταπτυχιακές σπουδές της επικεντρώνονται στην Πολιτιστική Πολιτική, Διοίκηση και Επικοινωνία (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και στις Στρατηγικές Διαχείρισης Περιβάλλοντος, Καταστροφών και Κρίσεων (ΕΚΠΑ).
Άρθρα της σχετικά με το αρχαίο δράμα έχουν δημοσιευτεί στην περιοδική έκδοση του Κέντρου Δράματος και Θεάματος του Παντείου Πανεπιστημίου Τόπος Επίκοινος.
Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Έχει γράψει πολλά βιβλία για παιδιά.

Εικονογράφηση: Βασίλης Κουτσογιάννης.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave