Η ποιητική συλλογή του Θεσσαλονικιού δημοσιογράφου Χρήστου Φραντζανά που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο «ΟΣΤΡΙΑ», με τον τίτλο «Ερωτικά», έχει ήδη μαγνητίσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών που αγαπούν την ποίηση κι έχει αποσπάσει τις πρώτες καλές κριτικές.

Ποια εσωτερική ανάγκη έστρεψε το ενδιαφέρον σας στον όμορφο κόσμο της ποίησης;

Δώρο Θεού πιστεύω. Όταν βαφτιζόμαστε το Άγιο Πνεύμα μας δίνει διάφορα χαρίσματα. Οπότε ένα από αυτά που μου χάρισε είναι να γράφω και ποίηση. Βεβαίως δεν μπορώ να παραβλέψω την εσωτερική ανάγκη που προέκυψε στα μαθητικά μου χρόνια να αποτυπώσω τις σκέψεις μου σ’ ένα χαρτί. Η μια σκέψη έφερε την άλλη και κάπως έτσι γράφτηκε ο πρώτος στίχος από το πρώτο μου ποίημα!

Από τα διακόσια πενήντα ποιήματα της συλλογής έχετε ξεχωρίσει κάποιο που αγαπάτε πιο πολύ;

Φυσικά και όχι. Όλα τα θεωρώ «παιδιά μου». Όπως ο γονιός δεν ξεχωρίζει τα παιδιά του, έτσι κι εγώ, τα αγαπώ όλα. Το καθένα θα έχει για πάντα τη δική του θέση στην καρδιά μου.

Εφόσον όπως λένε πίσω από κάθε στίχο υπάρχει μελωδία, ποιο είδος μουσικής πιστεύετε πως του ταιριάζει;

Λατρεύω τις μπαλάντες. Ακούω όλα τα είδη μουσικής φυσικά. Απλά είμαι παθιασμένος με τις ερωτικές μπαλάντες και πιστεύω πως δένουν ιδανικά με τους στίχους που έγραψα. Πολλές φορές καθώς γράφω μου ‘ρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι ή μια μουσική που αγαπώ και η έμπνευση αμέσως αποκτά χρώμα.

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο, εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος πως έρωτας και χωρισμός εναλλάσσονται μέχρι και την τελευταία σελίδα. Σε ποιο βαθμό η πένα σας έχει επηρεαστεί από τα προσωπικά σας βιώματα;

Ο έρωτας, η αγάπη και φυσικά ο χωρισμός εναλλάσσονται έτσι κι αλλιώς και στη ζωή μας. Έτσι δεν είναι; Άλλωστε ο έρωτας δεν κρατάει πολύ. Η αγάπη, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλοεκτίμηση, αυτά είναι που έχουν διάρκεια και σ’ αυτά στηρίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Τα προσωπικά μου βιώματα σαφώς και μ’ επηρέασαν. Ομολογώ σε μεγάλο βαθμό και αυτό πιστεύω πως περνάει στον αναγνώστη. Τα περισσότερα ποιήματα είναι η δική μου κατάθεση ψυχής.

Μπορεί ένας άνθρωπος χωρίς ευαισθησίες να γράψει ποίηση;

Με τίποτε. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ευαισθησίες είναι ικανοί για πολλά άσχημα πράγματα, το σίγουρο είναι πως δεν μπορούν να αγγίξουν ψυχές μ’ ένα στίχο τους.

 

Είστε επαγγελματίας δημοσιογράφος. Είναι πιο εύκολο για έναν άνθρωπο που γράφει να ασχοληθεί με την ποίηση;

Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Πολλοί συνάδελφοι έχουν εκδώσει ποίηση. Είναι καθαρά ζήτημα επιλογής. Άλλωστε όλοι στην Ελλάδα γράφουν. Αυτό που πάντα μετράει το αποτέλεσμα δεν είναι;

Πριν από αρκετά χρόνια γράφατε κείμενα για την εκπομπή «Αμάν τα καθάρματα». Σκεφτήκατε ποτέ από την ποίηση να περάσετε στο σενάριο;

Ήταν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο της ζωής μου αυτή η συνεργασία. Εργαζόμασταν σχεδόν δώδεκα ώρες ώστε να πετύχουμε το τέλειο αποτέλεσμα. Το τηλεοπτικό κοινό λάτρεψε την εκπομπή, απλά δεν γνώριζε πόσο αγωνιζόμασταν για κάθε επεισόδιο. Πατούσαμε γκάζι, στερούμασταν πολλά, αλλά τελικά παίρναμε θετικές μετρήσεις και καλές κριτικές και αυτό μας ήταν αρκετό. Για μένα ήταν – αν και κουραστική – μια υπέροχη εμπειρία. Τώρα, ναι, ετοιμάζω ένα θεατρικό καθώς και μια ταινία.

Όταν έχετε έμπνευση πιάνετε χαρτί και μολύβι ή τρέχετε στον υπολογιστή σας;

Η έμπνευση κάνει «επισκέψεις» όποτε θέλει όπως ξέρετε. Αυτό το έχω υπόψη μου και γι αυτό πάντα κρατώ πάνω μου ένα σημειωματάριο ή ένα χαρτί για να σημειώσω τη σκέψη μου, τη στιγμή που θα μ’ επισκεφθεί… Μετά επεξεργάζομαι τα πάντα στον υπολογιστή.

 

Ζούμε στον κόσμο του διαδικτύου. Γιατί θα πρέπει κάποιος ν’ αγοράσει μια ποιητική συλλογή ή ένα μυθιστόρημα αφού μπορεί να το διαβάσει στον υπολογιστή του, ακόμη και να το εκτυπώσει;

Έχει τεράστια διαφορά το να βλέπεις στίχους, ή κεφάλαια σ’ ένα word και άλλο να ζεις την εμπειρία της ανάγνωσης. Το βιβλίο έχει ζωή, σου δίνει ενέργεια. Και όχι μόνο. Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που πρέπει να μυρίσω εκείνη την υπέροχη μυρωδιά του βιβλίου, να κρατήσω το εξώφυλλό του και μετά να ταξιδέψω στις σελίδες του. Βέβαια ο καθένας το βλέπει διαφορετικά. Σέβομαι απόλυτα την κάθε επιλογή.

Το επόμενο ποιητικό σας εγχείρημα να το περιμένουμε άμεσα; Υπάρχουν στο συρτάρι σας ποιήματα που περιμένουν το δρόμο της έκδοσης;

Ήδη γράφω το νούμερο δυο «Ερωτικά», ένα μυθιστόρημα αλλά κι ένα σατυρικό πάνω σε όλα τα ζητήματα που ταλανίζουν την κοινωνία, δοσμένα πάντα με σατυρική διάθεση. Πιστεύω πως σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κόσμος έχει ανάγκη και από γέλιο και από σάτιρα.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave