Ιφιγένεια Θεοδώρου, “Μελέκ Θα Πει Άγγελος” βιβλιοκριτική από τον αστερισμό του βιβλιου
Μελέκ Θα Πει Άγγελος, Ιφιγένεια Θεοδώρου
Είδος : Koινωνικό/Αισθηματικό
Βαθμολογία: 8/10
από την Ελισσάβετ Μαρία Δέδε
Εκδόσεις Πατάκη
Σελίδες 315
Ημ/νια Εκδοσης 21/7/2015
Τιμή στην Αγορά 14,84- 8,54 ευρώ
Η Ιφιγένεια Θεοδώρου μας σεργιανά στα άδυτα της πομάκικης κοινωνίας, αναδεικνύοντας τη γοητεία της συνύπαρξης με το διαφορετικό, και τη δύναμη του έρωτα που υπερβαίνει σύνορα και προκαταλήψεις.
Ελάτε να πετάξουμε ως τα θρακικά χωριά με τη Μελέκ -[που]Θα πει Άγγελος.(εκδόσεις Πατάκη)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο φύλακας του χριστιανικού νεκροταφείου της Σμύρνης ζει χρόνια στη σιωπή και στα λουλούδια που ανθίζουν με την αγάπη του…
Την ησυχία του θα διαταράξει ένα κορίτσι με πύρινα μαλλιά.
Είναι η κόρη του πρέσβη Λεούση , ο οποίος- με συνοδοιπόρο τη σύζυγο Λουκία και τον πρόξενο Βασίλη Κουβαρά καλείται να λύσει ένα μυστήριο επικίνδυνο για την ισορροπία αναμέσα σε Τουρκία κι Ελλάδα:
‘Είναι ο αιφνίδιος θάνατος της χειραφετημένης Πομάκας Γιλντίζ, που- ύστερα από το μοιραίο τροχαίο στα ελληνοτουρκικά σύνορα- άφησε πίσω της τη μικρή Μελέκ, η οποία κρύβει το μεγάλο μυστικό του έρωτα στην τρομαγμένη της σιωπή…
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Ιφιγένεια Θεοδώρου φέτος χάρισε στο κοινό ένα πολύ ξεχωριστό κοινωνικό μυθιστόρημα, που παρά τη χαμηλόφωνη ομορφιά του, κρύβει έναν παράφορο έρωτα στις σελίδες του.
“Μελέκ Θα πει Άγγελος” ,αλλά συνάμα…θα πει και καλή λογοτεχνία !!!!
Στο Μελέκ Θα πει Άγγελος πρωταγωνιστούν τα στελέχη του ελληνικού προξενείου, που καλούνται να επιλύσουν έναν μυστηριώδη θάνατο και να προστατεύσουν ένα ορφανό πλέον κοριτσάκι..
Μέσα από το έργο αυτό της Θεοδώρου βλέπουμε πίσω από τις κλειστές πόρτες, πίσω από τις ατσαλάκωτες, ευχάριστες φιγούρες των εκείνων που πασχίζουν να διατηρήσουν την αρμονία και να γεφυρώσουν αναίμακτα τα χάσματα των χωρών για χάρη κυβερνήσεων αλλά και λαών.
Γνωρίζουμε, δηλαδή τη δύσβατη πορεία ενός διπλωμάτη, που σαν Οδυσσέας γυρίζει στον κόσμο με Ιθάκη του την ..ειρήνη, που αγωνίζεται να εξασφαλίσει με ωφέλιμο για όλους τρόπο.
Η πορεία αυτή μας ταξιδεύει στην Ευρώπη, στην Ασία, μα κυρίως σε “χαμένες πατρίδες”, όπου μεγαλούργησε και μαρτύρησε το ελληνικό στοιχείο, διερευνώντας τον απόηχο της παρουσίας του στο σήμερα, σαν τον φωτογραφο που χαρτογραφεί νέα εδάφη μετά τον κουρνιαχτό μιας καταστροφής.
Μέσα από τη συνύπαρξη ελληνικού και τούρκικου στοιχείου σε Θράκη και Σμύρνη μεταπολεμικά αναδεικνύονται τόποι, χρώματα, αντιθέσεις,παραδόσεις και λαογραφικά στοιχεία- με συγκινητικότερο το πλεκτό χαλί, που προσμένει το τακίμι του…
Παράλληλα στο μυθιστόρημα αυτό εγείρεται το γυναικείο ζήτημα μέσα από την ολόπλευρη παρουσία της Γυναίκας- με κάθε γυναικείο χαρακτήρα να συμβολίζει κι από μια παράμετρο…
Ξεκινάμε από την παρθενική αθωότητα της Μελέκ και της Σοφίας.Τα παιδιά στο βιβλίο είναι δρώντα υποκείμενα με αποφασιστική συμβολή στην πλοκή.
Κατόπιν, προχωράμε στους ενηλίκους, όπου η γυναικεία παρουσία εναλλάσσει πολλαπλούς ρόλους, όπως ακριβώς μέσα στην ιστορική της πορεία.
Βλέπουμε την τόσο οικεία στην εποχή μας χειραφετημένη κυνηγό καριέρας που ευνουχίζει και πληγώνει τον σύντροφό της, ώσπου αλλοτριώνει την ίδια τη φύση της…(Χρυσα)
Στον αντίποδα, η αθόρυβη παραστάτιδα, που αφοσιώνεται στην οικογένεια της, εκχωρώντας το εγώ της, σε μια θυσία παραγνωρισμένη- μπορεί και μάταιη…(Λουκία)
Παράλληλα παρακολουθούμε τη γυναίκα- αιχμάλωτη που πασχίζει να αποκόψει τα δεσμά της πατριαρχικής κοινωνίας, ακόμη κ μέσα από τη σύγκρουση.(Γκιλντίζ)
Η Μητρότητα όμως πάντα κατέχει τα σκήπτρα της γυναικείας ύπαρξης τους και αποτελεί το ισχυρότερο ορμέφυτο…
Εντούτοις εξαίρεση σε αυτό, αποτελεί η εξιδανικευμένη, σαιξπηρικών προδιαγραφών ερωμένη που παραδίνεται στη σαρωτική κυριαρχία του έρωτα, καταλύοντας ακόμη και τη μητρική υπόσταση για χάρη του…
Με αυτά τα συστατικά ξεδιπλώνεται λέξη τη λέξη μια τραγική οικογενειακή ιστορία με ένα μυστικό αδιανόητο, που αποδεικνύει την παράφορη φύση του έρωτα.
Η σκηνοθεσία του βιβλίου είναι ομιχλώδης και αργόσυρτη-σχεδόν “αγγελοπουλική” –
με εναλλαγή τριτοπρόπσωπης αφήγησης ,εσωτερικών μονολόγων και ψυχογραφημάτων.
Σε συνδυασμό με μια μοναδική “σκηνογραφία” από τοπία και χώρους -έχουμε ένα ατμοσφαιρικό έργο.
Μικρή αδυναμία θα εντόπιζα στο διφορούμενο ύφος, που ενίοτε είναι πιο ερμητικό από ό,τι χρειάζεται και δυσχεραίνει τον αναγνώστη.
Ωστόσο ιστορία σύντομα κερδίζει στα σημεία με ορισμένες στιγμές πολύ υποβλητικές, που μπαίνουν στην καρδιά σου, όπως η στιγμή ανάμεσα “στον άντρα και στο κορίτσι”….
Δεσπόζουσα μορφή του βιβλίου, που ίσως κινεί άθελά του τον μοχλό της ιστορίας μας, είναι ο δύσμορφος κλειδοκράτορας του Κοιμητηρίου:
Ο παραμορφωμένος από την απομόνωση Νικόλας που το μίσος των ανθρώπων του φίμωσε τη λαλιά και καταδίκασε την καμπάνα του στη σιγή , παραπέμπει ευθέως στον θρυλικό κωδωνοκρούστη Κουασιμόδο από την Παναγία των Παρισίων του Βίκτορ Ουγκό…
Τον διατρέχει η ίδια τραγικότητα, το ίδιο βουβό αίτημα αγάπης.
Τη δική του ιδιότυπη ομορφιά μόνο η αγνότητα των παιδιών και των τρελών μπορεί να την αποκρυπτογραφήσει…
Στο πρόσωπο εκείνου έρχεται αιφνιδιαστικά μια κάθαρση γλυκόπικρη σε ένα φινάλε που αφοπλίζει
Ανακαλύψτε λοιπόν αυτό το ξεχωριστό μυθιστόρημα με τον ελκυστικό τίτλο και πετάξτε στα λημέρια ενός έρωτα που εγείρει ηχηρά το αίτημα για συναδέλφωση, ειρήνη και πίστη!
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.