ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ ΝΤΑΝΟΥ

Το 2006 η Ιαπωνέζα συγγραφέας Καζούκι Σακουράμπα έγραψε το μυθιστόρημα με τίτλο “ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ” και υπότιτλο “Ο θρύλος των Ακακουτσίμπα” το οποίο το 2007 κέρδισε το Ιαπωνικό Βραβείο Μυστηρίου. Το βιβλίο μεταφράστηκε στα Ελληνικά και κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ. Πρόκειται για ένα σημαντικό έργο της σύγχρονης Λογοτεχνίας, με κοινωνικά, ιστορικά, λαογραφικά στοιχεία της Ιαπωνίας από το 1953 μέχρι το 2006, που διαβάζεται με ευκολία, παρά τις 455 σελίδες του.
Στην κατανόηση του περιεχομένου συμβάλλουν: η πολύ καλή μετάφραση σε εύληπτη Νεοελληνική, η δομή του βιβλίου σε τρία μέρη με τιτλοφορημένα κεφάλαια το καθένα και τα στοιχεία στο οπισθόφυλλο “ένα μωρό θα βρεθεί εκτεθειμένο στις παρυφές ενός χωριού. Μια πολυμελής οικογένεια χωρικών θα το περιθάλψει και κανείς δε θα το αναζητήσει. Η Μάνγιο με την άγνωστη καταγωγή μεγαλώνει και έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα : προφητεύει το μέλλον των ανθρώπων. Ένα τυχαίο γεγονός θα είναι η αιτία να γνωρίσει την αυταρχική αρχόντισσα Ακακουτσίμπα, που τη συμπαθεί και την παντρεύει με τον πρωτότοκο γιο της”.
Τάτσου, Μάνγιο, Κεμάρι, Τόκο (αφηγήτρια): τέσσερις γενιές γυναικών που καθορίζουν τη ζωή της οικογένειας Ακακουτσίμπα, στο κόκκινο αρχοντικό τους στην κορυφή του βουνού, στο Μπενιμιντόρι της επαρχίας Σανίν, στην Ιαπωνία. Ο παλιότερος της οικογένειας, ο Γιασουγιούκι και η Τάτσου έχουν μεγάλη οικονομική επιφάνεια και παντρεύουν το γιο τους Γιότζι με τη Μάνγιο, συνεχίζοντας τις παραδόσεις. Από το γάμο αυτό γεννιούνται τέσσερα παιδιά (ο Ναμίντα, η Κεμάρι, η Καμπάν, ο Κοντόκου) και η Μομόγιο από τη σχέση του Γιότζι με την υπηρέτριά του Μασάγκο. Το καθένα με το χαρακτήρα και τη ζωή του, κάτω από τις οδηγίες της Τάτσου και της Μάνγιο, που πολύ γρήγορα αποκτά μεγάλη δύναμη, μιας και ο Γιότζι ασχολείται πολύ με τις επιχειρήσεις της οικογένειας.

Η οραματίστρια Μάνγιο ξέρει το μέλλον των ανθρώπων της, βλέπει οράματα, αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι, για να αποτρέψει τη μοίρα κανενός. Ο Τογιοχίσα, η Μιντόρι, η Άιρα, το ζεύγος Τάντα, ο Σόχο, ο Γιουτάκα είναι πρόσωπα σημαντικά, που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή της οικογένειας. Πώς η καλλιτέχνις Κεμάρι (η μητέρα της αφηγήτριας και νεότερης Τόκο) ξεχωρίζει; Ποιο είναι το τέλος των προσώπων και γιατί η Τόκο ασχολείται τόσο με την αποκάλυψη κάποιου φόνου; Τι ήταν τελικά ο Ναμίντα; Το όνομα των προσώπων είναι τυχαίο ή συμβολίζει κάτι; Υπήρχε η κοιλάδα με τις τριανταφυλλιές, που έβαζαν τους νεκρούς σε κουτιά; Τι σήμαινε το όραμα της Μάνγιο με τον ιπτάμενο Τογιοχίσα;


Διαβάζοντας το βιβλίο ταξιδεύουμε στη μακρινή Ιαπωνία για μισό και πλέον αιώνα. Καταπληκτικά τοπία, στοιχεία της Παγκόσμιας Ιστορίας, θρύλοι και μύθοι, τρόπος ζωής με τα έθιμα και τις παραδόσεις σε Τόκιο και επαρχία, τόσο στις ευχάριστες όσο και τις άσχημες στιγμές της ζωής των ανθρώπων. Ο ρόλος των γυναικών, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η αλλαγή του τρόπου ζωής, οι αντιλήψεις που επηρεάζουν κυρίως την ψυχή των νέων, ο ρόλος του έρωτα, η αναζήτηση μιας άλλης τύχης και η φυγή από το πατρικό σπίτι, η δύναμη της φιλίας ειδικά σε στιγμές δύσκολες. Και οι λέξεις, που έχουν το δικό τους ξεχωριστό νόημα: τριαντάφυλλα, υψικάμινος, μάνγκα, πυρηνικά, πορνεία, μονόφθαλμος, φλαμένγκο, άνεμος γιαμαορόσι, παραβατικός, ποδήλατο ή μηχανάκι, τρομπέτα, φωτιές τατάρα, ενδοσχολική βία, σύνδρομο Μαντόνα, μόλυνση περιβάλλοντος, χαλυβουργία.

Στο τέλος του βιβλίου η αφηγήτρια Τόκο, η νεότερη από τις γυναίκες, γράφει “εδώ αρχίζει το μέλλον μου, όπως αρχίζει και το δικό σας. Ελπίζω σ’ αυτό το μέλλον, τούτη η χώρα στην οποία γεννηθήκαμε να παραμείνει η ίδια παράξενη, μυστηριώδης κι όμορφη χώρα”. Αυτό νομίζω εύχεται και η συγγραφέας Καζούκι Σακουράμπα για τη χώρα της! Αποτελεί την καλύτερη επιθυμία και ευχή για κάθε αναγνώστη και τη δική του χώρα, με ειρήνη, αρχές και όμορφα ταξίδια ζωής…

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave