Η τριλογία της Άννας Γαλανού Οι δρόμοι της Καταιγίδας ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο μέσα από το τελευταίο βιβλίο με τίτλο Εξιλέωση και η συγγραφέας παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό ένα πόνημα Ιστορικής και Λογοτεχνικής αξίας που θα μείνει στο χρόνο, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Η ίδια ανεβάζει κατά πολύ τον πήχη στη συγγραφική της πορεία, καθώς η προσπάθειά της να πειραματιστεί ή ίσως και να αναμετρηθεί με ένα θέμα «ογκόλιθο» όπως είναι η σκιαγράφηση μιας εποχής η οποία δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό και η οποία δεν διδάσκεται στα σχολικά εγχειρίδια, την κατατάσσει σε συγγραφέα με συγγραφική δεινότητα και ενάργεια.

Η μετάβαση από το δεύτερο στο τρίτο βιβλίο γίνεται και αυτή τη φορά ομαλά, χωρίς να δημιουργούνται ασάφειες ή κενά στην ανάγνωση και δεν υπάρχουν περιττολογίες ή επαναλήψεις που θα κουράσουν τον αναγνώστη ή θα «κόψουν» τη ροή της παράστασης την οποία παρακολουθεί. Και αυτό θέλει τέχνη, τεχνική και μαεστρία για να επιτευχθεί σε ένα πολυσέλιδο έργο. Ξετυλίγει σιγά σιγά το νήμα της μυθοπλασίας και πλέκει τα γεγονότα έτσι ώστε να κλείσει η ιστορία ή ο κύκλος εκεί που ξεκίνησαν όλα. Σαν να διαβάζεις ένα παραμύθι. Με δράκους και κακιές μάγισσες αλλά και με Σταχτοπούτες και πριγκιπόπουλα. Έτσι, η Αριάδνη καταφέρνει να συναντήσει και να γνωρίσει τον αδερφό της τον Ιωάννη, όμως μόνο για λίγο, αφού τον χάνει μέσα από την αγκαλιά της. Ο Ιωάννης εκπληρώνει τον όρκο του στη μάνα του βρίσκοντας την Αριάδνη όμως δεν προλαβαίνει να τη χαρεί… Προλαβαίνει όμως να της αποσπάσει την υπόσχεση πως εκείνη θα ζήσει με όποιο κόστος και δεν θα αποκαλύψει σε κανέναν την αληθινή καταγωγή της. Έπειτα από πάρα πολλές περιπέτειες, δυσκολίες, αναπάντεχα γεγονότα θα βρεθεί η Αριάδνη εκδιωγμένη από το σπίτι του ρέκτορα και χωρίς κανένα από τα προνόμιά της. Με τον θησαυρό του Ιωάννη προφυλαγμένο, όμως επειδή τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τα όσα η μοίρα έχει γράψει ή προ-διαγράψει θα βρεθεί να αποποιείται και αυτό τον θησαυρό. Και κάνει τα πάντα για να ζήσει. Περνάει διά πυρρός και σιδήρου αλλά τα καταφέρνει.

Συνοδοιπόρος της σε αυτή την προσπάθεια στέκεται μια εβραϊκή οικογένεια γιατρών, οι οποίοι τη σώζουν από βέβαιο θάνατο και την περιθάλπουν. Η Άννα Γαλανού εντάσσει τα ιστορικά γεγονότα της Ενετικής κυριαρχίας στην Κρήτη με απλό λόγο και τα πλέκει με τη μυθοπλασία και την εξέλιξη της υπόθεσης με φυσικό τρόπο. Έτσι μαθαίνουμε πως οι Εβραίοι στην ενετοκρατούμενη Κρήτη ζουν πολύ φτωχικά και περιορισμένα, κάτω από δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και με πάρα πολλές στερήσεις. Η πανούκλα που μαστίζει τους κατοίκους και θερίζει ζωές περιγράφεται υπέρ ρεαλιστικά, ωμά κάποιες φορές, για να δοθεί στον αναγνώστη η σφοδρότητα του φαινομένου και των επιπτώσεών του στις ζωές των ανθρώπων αλλά και στην κοινωνία. Οι περιγραφές της Άννας Γαλανού κινούνται ανάμεσα στο ρεαλισμό, τον λυρισμό και την ωμότητα και αυτό εγείρει όλα τα συναισθήματα του αναγνώστη για τα παθήματα των ηρώων. Οι δε ήρωες είναι άρτια σκιαγραφημένοι και εναρμονισμένοι με την εποχή στην οποία ζουν. Από ηθογραφικής πλευράς το μυθιστόρημα είναι άρτια δομημένο και πλεγμένο και το ιστορικό του πλαίσιο και κύρος είναι αδιαμφισβήτητο καθώς είναι αντικειμενικά γραμμένο με σεβασμό και χωρίς παραποίηση των ιστορικών γεγονότων και χωρίς πουθενά η συγγραφέας να καθοδηγεί το αναγνωστικό κοινό ή τους ήρωές της. Αντίθετα οι ήρωές της είναι αυτοί που την καθοδηγούν. Το κείμενο είναι γεμάτο με εικόνες οι οποίες εξάπτουν τη φαντασία του αναγνώστη για την εξέλιξη της υπόθεσης. Η συγγραφέας ξέρει καλά τον τρόπο να κορυφώνει την ένταση εκεί που χρειάζεται αλλά και να την απαλύνει όπου πρέπει, ώστε να παίρνει ο αναγνώστης τις ανάσες αποφόρτισης που χρειάζεται. Το κείμενο δεν μπάζει από πουθενά, δεν δημιουργούνται κενά και ο αναγνώστης διαβάζει λαίμαργα.

Στην εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης η Αριάδνη και ο Ιωσήφ, που την έχει ερωτευτεί και θέλει να την κάνει γυναίκα του, θα συναντήσουν πολλά και ανυπέρβλητα εμπόδια και θα έρθουν αντιμέτωποι με τις θρησκευτικές ακλόνητες πεποιθήσεις των Εβραίων που δεν επιτρέπουν την ένωση δύο αλλόθρησκων. Η Αριάδνη θα βρεθεί υφάντρα στο μεγαλύτερο υφαντουργείο της Σελανίκ και από εκεί θα ξεκινήσει ένα ντόμινο γεγονότων και αποκαλύψεων που θα τη φέρουν μπροστά στο όνειρο. Γιατί τίποτα δεν έχει τελειώσει και το φινάλε θα γραφτεί στο Εντίρνε, εκεί όπου αγαπήθηκαν και έζησαν οι γονείς της και γεννήθηκαν αυτή και ο αδερφός της.

Ποιος ο ρόλος του μυστηριώδους και γοητευτικού νεαρού Κωνσταντή και πώς αυτός ή η μοίρα κινούν τα νήματα ώστε να έρθει η πολυπόθητη λύτρωση και εξιλέωση για την Αριάδνη και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της; Aνατρεπτικό το φινάλε της παράστασης ή του μυθιστορήματος με τέτοιο τρόπο ώστε να κορυφωθούν ο ρυθμός και η ένταση της γραφής. Η θυσία της Ρούσσας, η εκδίκηση του Ιωάννη και η εξιλέωση της Αριάδνης και όλων τους έρχονται σαν φυσική συνέπεια του ενός από το άλλο και ο κύκλος της ζωής τους κλείνει περίτεχνα, όπως το υφαντό της Αριάδνης στο οποίο υφαίνει ουσιαστικά όλη της τη ζωή. Τα γεγονότα έχουν προοικονομηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε έτσι να πρέπει να εξελιχθούν στο τέλος.

Ένα πόνημα Ιστορικής και Λογοτεχνικής αξίας για αναγνώστες που ψάχνουν κάτι πέρα από το προφανές και ένα λογοτεχνικό και ιστορικό έργο με το οποίο η συγγραφέας θα συγκρίνεται για καιρό.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave