Μόλις κυκλοφόρησαν

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Καλό σημάδι της Ελευθερίας Κυρίμη
Μάνη. Δύο νεαρές γυναίκες, διαφορετικές εποχές, παράλληλες πορείες. Τα μυστικά του σκοτεινού παρελθόντος και τα νήματα που ενώνουν τις ζωές τους έρχονται στο φως.

Μια νεαρή δημοσιογράφος φτάνει στον Κόχυλα της μέσα Μάνης, σε ένα παλιό αρχοντικό που λειτουργεί ως πολυτελές ξενοδοχείο. Η ξενάγηση από τους ιδιοκτήτες και οι κουβέντες με τους ντόπιους τής γεννούν υποψίες πως κάτι κρύβεται πίσω από την αψεγάδιαστη εικόνα. Προσπαθώντας να ξεμπλέξει το κουβάρι, τα νήματα θα την οδηγήσουν σε διαπλεκόμενους τοπικούς παράγοντες, αριβίστες πολιτικούς, παραστρατιωτικές ομάδες της εποχής του εμφυλίου και έναν νέο άνθρωπο που από τα γεννοφάσκια του κουβαλά το χρέος προς τον αδικοχαμένο παππού του.
Πολλές δεκαετίες πίσω ένα άλλο κορίτσι από την Ισμαηλία της Αιγύπτου, παντρεύεται με προξενιό τον γιο ενός μεγαλέμπορου. Μαζί θα φτιάξουν μια μεγάλη οικογένεια και θα ζήσουν σε ένα αρχοντικό που το δέρνουν τα κύματα.
Δύο νεαρές γυναίκες, δύο διαφορετικές εποχές, ίδιος τόπος. Ανάμεσα στις πέτρες και τα φρύγανα της άνυδρης γης οι πληγές χάσκουν ακόμη ανοιχτές. Θα καταφέρει να τις διακρίνει μια λαβωμένη ματιά; Θα μπορέσει ένα συνηθισμένο επαγγελματικό ταξίδι να γίνει ταξίδι αυτογνωσίας;

«Κοντοστέκεται στο ύψωμα, όχι πως κουράστηκε, μα να, θέλει να το χορτάσει τέτοιο θέαμα. Μινιατούρες πέτρινων σπιτιών στη σειρά, βουτηγμένες στο γαλάζιο της θάλασσας, στεφανωμένες από τα αγέρωχα βουνά της λακωνικής γης. Από μακριά, μία μία ξεθωριάζουν, μία μία σβήνονται οι ανορθογραφίες από το κάδρο. Κι η πλησμονή της ομορφιάς να της κόβει την ανάσα, σαν να θέλει το χωριό να την περιγελάσει, σαν να θέλει να την εκδικηθεί για τα τόσα πικρόχολα που τόλμησε να του καταλογίσει».
Απόσπασμα από το βιβλίο

Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο Η θάλασσα στο χιόνι.

ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ανησυχία της Linn Ullmann
μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου

Η κόρη του ρωτά. Ο Ίνγκμαρ Μπέγκμαν απαντά. Και έτσι γεννιέται ένα λογοτεχνικό αριστούργημα για το πώς ζούμε, αγαπάμε, ξεχνάμε και γερνάμε.
ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚULTURHUSET STADSTEATERNS 2017
ΒΡΑΒΕΙΟ P2-LYTTERNES ROMANPRIS 2015
ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ NORDIC COUNCIL ΚΑΙ NORWEGIAN CRITICS’ CIRCLE

Εκείνος είναι ένας καταξιωμένος Σουηδός σκηνοθέτης. Εκείνη είναι η κόρη του, η μικρότερη από εννέα παιδιά. Τον επισκέπτεται κάθε καλοκαίρι, από κοριτσάκι, στο αγαπημένο του πέτρινο σπίτι στη Βαλτική. Ο πατέρας της, ο Ίνγκµαρ Μπέργκµαν, τώρα που κοντεύει τα ενενήντα οραματίζεται ένα βιβλίο για τα γεράματα. Ανησυχεί πως χάνει τη γλώσσα του, τη μνήμη του, το μυαλό του. Είναι σκληρή δουλειά τα γεράματα, λέει. Και η κόρη του, η συγγραφέας του βιβλίου, αναλαμβάνει να το γράψει μαζί του. Εκείνη θα ρωτά, εκείνος θα απαντά. Όταν εκείνη θα φτάσει όμως στο νησί, τα γεράματα τον έχουν προφτάσει µε τρόπους που κανείς από τους δυο δεν θα μπορούσε να έχει προβλέψει.
Εφτά χρόνια αργότερα, εκείνη βρίσκει τις μαγνητοφωνημένες συνομιλίες. Βυθισμένη στις αναμνήσεις, αναπλάθει την ιστορία ενός πατέρα, μιας μητέρας, ενός κοριτσιού – ενός παιδιού που ανυπομονεί να μεγαλώσει και δυο γονιών που θα προτιμούσαν να είναι παιδιά.
Μια σπαρακτική και σκοτεινά αστεία απεικόνιση για την οικογενειακή ζωή και την πολυπλοκότητα των σχέσεων, την παιδική ηλικία και τα γηρατειά, την απώλεια και τη μνήμη.

«Να βλέπεις, να θυμάσαι, να κατανοείς. Όλα εξαρτώνται από το πού βρίσκεσαι. Την πρώτη φορά που ήρθα στο Χάµαρς ήμουν μόλις ενός έτους και δεν ήξερα τίποτα για την τεράστια και παθιασμένη αγάπη που µε είχε φέρει εκεί. Στην πραγματικότητα, υπήρχαν τρεις αγάπες».
Απόσπασμα από το βιβλίο

«H Linn Ullmann έγραψε κάτι όμορφο, παρήγορο και αληθινό. Δεν ξέρω πώς κατάφερε να κολυμπήσει σε τόσο επικίνδυνα νερά».
Rachel Cusk, συγγραφέας

«Πραγματικό κατόρθωμα. Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα εδώ και πολύ, πολύ καιρό».
Ali Smith, συγγραφέας

«Θεσπέσιο, οξυδερκές και αστείο, ιδιαίτερα αιχμηρό… Ο φόρος τιμής της Ullmann στην οικογένεια, την τέχνη, την ομορφιά και την αγάπη, εξαιρετικά ζωντανό και μαγευτικά νοσταλγικό».
Booklist

«Ένα γενναίο πορτρέτο των γηρατειών… Ένα μοναδικό έργο, αβίαστο και διαυγές, γεμάτο χάρη και αυτοκυριαρχία. Η Ullmann έχει δεσμευτεί να αποδώσει και τους δύο γονείς της µε όλη τους την πολυπλοκότητα. Κι έτσι κατορθώνει, ασυναίσθητα, να αιχμαλωτίσει την αληθινή αγάπη».
The Times

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η σιωπή δεν σε κρατά ζωντανό του Τάσου Παπαναστασίου
Ποιος αντέχει να μη γίνει μέρος του Κακού, αν αυτό θα τον κρατήσει ζωντανό; Μια αστυνομική περιπέτεια που παίζει με τα ανθρώπινα όρια.

Ένα αστυνομικό μυστήριο με βασικό πρωταγωνιστή την Ιστορία.
Ο αστυνόμος Απτόσογλου έχει αποσυρθεί στο Καρπενήσι, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τα καθήκοντά του. Ο ιδιόρρυθμος αστυνόμος θα αναγκαστεί όμως να επιστρέψει στη δράση για χάρη μιας δεκαεξάχρονης και της γιαγιάς της που ζητούν τη βοήθειά του. Ο φόνος που θα κληθεί να εξιχνιάσει κρύβει ένα καλά θαμμένο μυστικό, και για να το φέρει στο φως ο Απτόσογλου θα πρέπει να ξεμπερδέψει νήματα που μπλέκουν τις οικογενειακές του μνήμες και τον γενέθλιο τόπο του, τη Θεσσαλονίκη, με το Ολοκαύτωμα και τον Εμφύλιο.
Η κατοχική Θεσσαλονίκη, το Άουσβιτς ως τόπος μαρτυρίου, ο Γράμμος ως σκηνικό αλληλοσφαγής, το Καρπενήσι της Αντίστασης και του Εμφυλίου, η Ελλάδα του 2018 υφαίνουν τον χάρτη πάνω στον οποίο τα πρόσωπα του μυθιστορήματος αγωνίζονται να επιβιώσουν, να ξεφύγουν από τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Η Νίνα, που επιβίωσε από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο αμφίθυμος Σίμος, ο μελαγχολικός γιος τους Χάρης και η απρόβλεπτη εγγονή τους Σοφία εμπλέκονται με τα αδυσώπητα γεγονότα του πολέμου, του διχασμού, του μίσους και της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής.

«Ο τρόπος που οι άνθρωποι ξεχνούν είναι περίεργος. Συμβαίνει κάτι πιο δυνατό, κάτι που σε κυριεύει συναισθηματικά, και εκείνο που νόμισες πως δεν θα το ξεχάσεις ποτέ είναι πια μια απλή αμυχή στην ψυχή σου, σκέφτηκε ο Άλκης, πατώντας σταθερά, κρατώντας γερά τη Σοφία και χτενίζοντας με τα μάτια του τις σκιές που γεννούσε το λυκαυγές. Το κορίτσι που είχε υπό την προστασία του δεν έπρεπε να πληγωθεί άλλο. Αυτό τον ένοιαζε πια, αυτό μόνο».
Απόσπασμα από το βιβλίο

NON FICTION

Οκτώ μέρες στη Γιάλτα
Πώς ο Τσόρτσιλ, ο Ρούζβελτ και ο Στάλιν μοίρασαν τον κόσμο της Diana Preston
μετάφραση: Κωστής Πανσέληνος
πρόλογος: Ηλίας Μαγκλίνης
Το χρονικό των οκτώ ημερών που διαμόρφωσαν τον μεταπολεμικό κόσμο: μια γλαφυρή αποτύπωση χωρίς ιστορικά κενά.

ΓΙΑΛΤΑ, 4-11 Φεβρουαρίου 1945
Τον τελευταίο χειμώνα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Τσόρτσιλ, ο Ρούζβελτ και ο Στάλιν συναντήθηκαν στη Γιάλτα, όπου έπειτα από οκτώ ημέρες διαπραγματεύσεων, καβγάδων και μικρών διαλειμμάτων εγκαρδιότητας πήραν αποφάσεις για το τελικό στάδιο του πολέμου, την τύχη της κατακτημένης Γερμανίας, τον καταστατικό χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και τις σφαίρες επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Ελλάδα.
Η διακεκριμένη ιστορικός Diana Preston, έπειτα από διεξοδική έρευνα, αποτυπώνει µε γλαφυρό τρόπο το χρονικό αυτών των ημερών, εναλλάσσοντας την κριτική για την εξωτερική πολιτική µε τις ζωηρές περιγραφές των παρασκηνιακών δραστηριοτήτων πολιτικών και διπλωματών, ακόμα και των σοβιετικών πρακτόρων που παρακολουθούσαν τους φιλοξενούμενούς τους. Οι έντονες προσωπικότητες, οι πικάντικες λεπτομέρειες και οι πολλές διαφορετικές οπτικές συνθέτουν µια καθηλωτική παρουσίαση της διάσκεψης που επηρέασε καθοριστικά τη μεταπολεμική τάξη πραγμάτων.

«Η Γιάλτα έκρυβε πολλά πίσω και πέρα από το ίδιο το γεγονός. Τα πρόσωπα που πήραν μέρος, η προϊστορία τους, οι ισορροπίες, εξωτερικές (στρατιωτικές, πολιτικές, διπλωματικές) αλλά και εσωτερικές (ψυχολογικές), όλα ήταν ένα εκρηκτικό μείγμα. Ως γεγονός, σε αυτό το πολύ σύνθετο ιστορικό, πολιτισμικό πλαίσιο, η Διάσκεψη της Γιάλτας είναι κάτι κομβικό και συμπυκνώνει αγωνίες, επιθυμίες, στόχους, όνειρα, φοβίες και σύνδρομα μιας ολόκληρης εποχής. Όλο αυτό το πλαίσιο αποδίδεται αριστοτεχνικά από την Πρέστον, τόσο σε επίπεδο τεκμηρίων και έρευνας, όσο και αφήγησης».
Από τον πρόλογο του Ηλία Μαγκλίνη

«Εξαιρετικά ευανάγνωστο και λεπτομερές, αποκαλύπτει όλες τις πτυχές των γεγονότων».
Wall Street Journal

«Η Preston είναι ειδήμων στο θέμα… Μια λαμπρή μελέτη ενός σημαντικού ορόσημου στην αυγή του Ψυχρού Πολέμου».
Kirkus Reviews

Γεια, μαμά της Polly Dunbar
μετάφραση: Μάρω Ταυρή
εικονογράφηση: Polly Dunbar
Η ηρωίδα όλων των εποχών έχει ένα όνομα: μαμά.

Ένα πρωτότυπο εικονογραφημένο «ημερολόγιο» για τη μητρότητα από τη βραβευμένη Βρετανίδα εικονογράφο Polly Dunbar: με χιούμορ, ειλικρίνεια και τρυφερότητα αποτυπώνει τη χαρά αλλά και την κούραση και την αγωνία που νιώθει κάθε μητέρα καθώς το παιδί της μεγαλώνει.
Ένα υπέροχο βιβλίο που θα σας κάνει να δακρύσετε από τα γέλια – κι από αγάπη!

«Γράφω και εικονογραφώ παιδικά βιβλία από τότε που αποφοίτησα από τη σχολή καλών τεχνών, αλλά δεν είχα σκεφτεί ποτέ να ζωγραφίσω κάτι για μεγάλους, μέχρι που έκανα τα παιδιά μου. Δεν ήθελα όλες εκείνες οι ξεκαρδιστικές και όμορφες στιγμές της παιδικής τους ηλικίας να χαθούν σαν να τις πήρε ο άνεμος. Ένιωσα ότι ο μόνος τρόπος να τις απαθανατίζω ήταν μέσα από βιαστικά σκιτσάκια, κάτι σαν ημερολόγιο με εικόνες, αν θέλετε. Αυτά τα σκιτσάκια γίνονταν ως επί το πλείστον υπερβολικά νωρίς το πρωί, μ’ έναν καφέ στο χέρι, με το μπλοκ μου στα πόδια μου, με τα αγόρια να σκαρφαλώνουν πάνω μου και να “δανείζονται” τα μολύβια μου.
Ελπίζω ότι, εκτός από την ολοκληρωτική εξάντληση και το απόλυτο πανδαιμόνιο που χαρακτηρίζουν τη μητρότητα, κατάφερα να απεικονίσω ένα μέρος της μαγείας όλης αυτής της περιόδου».
Από τον πρόλογο του βιβλίου

«Ειλικρινές, τρυφερό και αστείο… το ιδανικό δώρο για κάθε μαμά!»
Claire Gillespie, Motherdom

«Η Polly το ’χει πιάσει το νόημα».
Sophie Dahl

«Μαγεία, πανδαιμόνιο και έλλειψη ύπνου – αυτό το υπέροχο βιβλίο μιλάει μια παγκόσμια γλώσσα, αυτή των μαμάδων».
Kate Quilton

«Η Dunbar αποτυπώνει τέλεια τόσο τη χαρά και την ευτυχία όσο και την πίεση και την απελπισία του να είσαι γονιός. Καταπληκτικό».
Ellie Taylor

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave