Ο θησαυρός της Σμύρνης
ΜΕΤΑΞΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Σμύρνη, 9 Σεπτεμβρίου 1922. Ο νεαρός Αρίστος Κογκαλίδης αποφασίζει να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να καταφύγει με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Ξέρει ότι η μέρα της καταστροφής πλησιάζει και ο μοναδικός τρόπος να σωθούν είναι να ακολουθήσουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Δεν τον φοβίζει το μέλλον, καθώς θα πάρει μαζί του όλα εκείνα που θα του επιτρέψουν να ξεκινήσει μια νέα ζωή: χρήματα, κοσμήματα αλλά και τον πολύτιμο θησαυρό του… Όμως, ο νεαρός Γαβρίλης Ραγιόγλου ανατρέπει την τελευταία στιγμή τα σχέδιά του με τον χειρότερο τρόπο…

Αθήνα, σήμερα. Όταν ο αιωνόβιος Χριστόδουλος Ραγιόγλου δολοφονείται, ο συνταξιούχος πλέον αστυνομικός Μάνος Βαρσάμης, παλιός φίλος του θύματος, και η ψυχολόγος Έλσα Γληνού αναλαμβάνουν την υπόθεση. Όσοι ήταν κοντά του μπαίνουν στο στόχαστρο του Βαρσάμη που πιστεύει πως ένας από αυτούς είναι ο δολοφόνος. Όταν, όμως, η Έλσα συνειδητοποιεί πως όλοι τους σχετίζονται με τη Σμύρνη, οι ισορροπίες ανατρέπονται και τα νέα δεδομένα οδηγούν σε ένα ακόμα έγκλημα και μια απόπειρα δολοφονίας.

Το παρελθόν μπλέκεται με το παρόν και καλά κρυμμένα μυστικά βγαίνουν στο φως. Ποιος θέλησε να σκοτώσει έναν άνθρωπο που ήδη βρισκόταν στο κατώφλι του θανάτου; Ο Μάνος και η Έλσα, στην προσπάθειά τους να ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της τόσο σκοτεινής υπόθεσης, καλούνται να ανατρέξουν στο 1922…

Όλα οδηγούν στη Σμύρνη… ή ξεκινούν αποκεί…

Αμαλία
ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

«Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζει και σαλεύει μια μυστική, ανώτερή μου ουσία. Κι ούτε ρωτώ, δε με νοιάζει».
Νίκος Καζαντζάκης

ΣHΜΕΡΑ: Ένας serial killer εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του, όλα ανήλικα κορίτσια, αφήνοντας ως υπογραφή μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη. Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός, αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του, κυνηγά τον δολοφόνο ισορροπώντας στα όρια του χρόνου. Καθώς η κλεψύδρα αδειάζει, ζωές κρέμονται από μια λεπτή κλωστή…

35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΟΡΕΙΝΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ: Μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της γιαγιάς της, η Αμαλία έρχεται αντιμέτωπη με μια ιδιότυπη κληρονομιά. Ωστόσο, ούτε η ίδια γνωρίζει αν πρόκειται για ευχή ή κατάρα. Το δάσος, που ως τότε ήταν το καταφύγιό της, πλέον δεν μπορεί να την κρύψει. Τώρα τρέχει. Για να σωθεί…

«Ιδιαίτεροι» άνθρωποι εξουσιάζουν τους αδύναμους.
Μπορούν να ορίσουν το Καλό και το Κακό;
Ο συγγραφέας παρασύρει τους αναγνώστες σε ένα μυστηριακό μονοπάτι σωστών επιλογών και πλάνης. Άραγε ένα αχνό φως, σαν την καύτρα του τσιγάρου, είναι ικανό να φωτίσει αρκετά το σκοτάδι;

Συλλέκτες βιβλίων στην Νταράγια, Η ιστορία της μυστικής βιβλιοθήκης στη Συρία

ΝΤΕΛΦΙΝ ΜΙΝΟΥΙ

Στη σκιά του πολέμου, οι φράσεις μπορούν να πάλλονται και πάλι. Τέλεια ταξινομημένες και τοποθετημένες στα ράφια, οι λέξεις στέκονται όρθιες, είναι γερές, θριαμβεύτριες, αγέρωχες, γενναίες, αξιόπιστες, γεμάτες αλήθεια. Ανοίγουν δρόμους στη σκέψη, χειμάρρους ιδεών, ιστοριών για να ξεφεύγεις.

Από το 2012 έως το 2016 η εξεγερμένη Νταράγια, προάστιο της Δαμασκού, υπέστη μια ανελέητη πολιορκία από τις δυνάμεις του Μπασάρ αλ-Άσαντ. Τέσσερα χρόνια καθόδου στην κόλαση, σημαδεμένα από βομβαρδισμούς, επιθέσεις με χημικά αέρια, στερήσεις και πείνα. Μπροστά στη βία του καθεστώτος Άσαντ, σαράντα περίπου νεαροί επαναστάτες αποφασίζουν να ελευθερώσουν χιλιάδες βιβλία θαμμένα κάτω από τα ερείπια και να τα συγκεντρώσουν σε μια βιβλιοθήκη κρυμμένη σε ένα υπόγειο.

Η αντίστασή τους μέσω των βιβλίων είναι αλληγορική: ενσαρκώνει την απόλυτη άρνηση απέναντι σε κάθε μορφή πολιτικής ή θρησκευτικής επιβολής. Ενσαρκώνει την τρίτη φωνή, μεταξύ καθεστώτος Άσαντ και Ισλαμικού Κράτους. Φωνή που ο πόλεμος απειλεί να πνίξει. Η αφήγηση, καρπός της επικοινωνίας μέσω Skype ανάμεσα στη Γαλλίδα δημοσιογράφο Μινουί και τους ανυπότακτους ακτιβιστές, είναι ένας ύμνος στην προσωπική ελευθερία και στη δύναμη της λογοτεχνίας.

Άκου, Ανθρωπάκο!
Φάροι Ιδεών

ΡΑΪΧ ΒΙΛΧΕΛΜ

Mεταφραστής : ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ

«Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και με ποιον τρόπο
είναι μικρός. Ο Ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι
μικρός και φοβάται να το μάθει».

Δυστυχώς ποτέ δεν βγήκε εκτός μόδας το Άκου, Ανθρωπάκο! –όπως δεν υπήρξε ποτέ ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων–, κι ας γράφτηκε με αφορμή την έλευση ενός κύματος φασισμού που όμοιό του δεν ξαναζήσαμε έκτοτε. Το βιβλίο παραμένει επίκαιρο σήμερα, που η χώρα μας βιώνει μια παρόμοια, στα πρώτα της στάδια, επέλαση ενός ναζιστικού μορφώματος· μπορεί να μιλήσει κατευθείαν στην ψυχή των Ελλήνων αναγνωστών, ειδικά σε εκείνους που παρατηρούν τη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής με απάθεια, χωρίς καν να διανοούνται να αντιδράσουν. Ο Ράιχ μοιάζει να το έγραψε (και) για εμάς.
Από τον πρόλογο
του Άρη Δημοκίδη

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μυστικοί αρραβώνες

Και να με συλλογίζεστε όταν είστε μόνος. Η σκέψη που θα μου στέλνετε με τον αιθέρα θα με βρίσκει στη μοναξιά μου, όπου κι αν είμαι, και θα με κάνει ευτυχισμένη. Αχ, μη με ξεχνάτε στιγμή, στιγμή… Κι εγώ δεν είναι στιγμή που να μη σας έχω στον νου μου. Είστε για μένα ο αέρας που αναπνέω και ζω…
Ανώτερη, ιδανική, εξευγενισμένη είναι η αγάπη της δεκαοκτάχρονης και εντυπωσιακά όμορφης Θάλειας προς τον Ανάστη, τον αναγνωρισμένο ζωγράφο των Αθηνών, τον μποέμ τύπο με το προσεγμένο ντύσιμο, που τραβά τα βλέμματα στα σαλόνια των λογίων και των καλλιτεχνών. Όταν εκείνος θα αρχίσει να ανταποκρίνεται στο ερωτικό κάλεσμα του κοριτσιού, θα βρεθεί αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο δίλημμα στη ζωή του. Τα γράμματα που θα ανταλλάξουν οι δύο νέοι θα σφραγίσουν τον μεγάλο έρωτά τους, αλλά και θα συναντήσουν ένα καλά κρυμμένο μυστικό…
Οι Μυστικοί αρραβώνες έχουν την ωραιότερη ερωτική επιστολογραφία, γιατί είναι πραγματική. Όπως έγραψε ο Ξενόπουλος στην Αυτοβιογραφία του το 1939, δέκα χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, ο κεντρικός ήρωας είναι ο ίδιος. Δεν αποκάλυψε όμως ποτέ το πραγματικό όνομα της Θάλειας, η οποία όπως έγινε γνωστό στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό της εποχής εκείνης επρόκειτο για την ποιήτρια Θεώνη Δρακοπούλου, γνωστή ως Μυρτιώτισσα.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave