Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς


Μια συναρπαστική, σπονδυλωτή νουβέλα που έχει σαν σημείο αναφοράς σαράντα ρόδινες και λευκές ορτανσίες, σε μια βεράντα ενός σπιτιού. σε ένα ορεινό χωριό της Κερύνειας της Κύπρου.
Η όψη των ορτανσιών ξυπνά μνήμες μακρινές -όχι πάντα ευχάριστες, ούτε και δυσάρεστες βέβαια-από εποχές που οι ανάγκες ήταν λιγότερο επιτακτικές. Tα συναισθήματα λιγότερο ακραία και ο χρόνος φαινόταν να δουλεύει για τους ήρωες του βιβλίου.
Την αποκλειστική φροντίδα των ορτανσιών την είχε η γιαγιά Ελενού. Οκτώ μήνες μετά τον θάνατο της γιαγιάς οι ορτανσίες πήραν την κάτω βόλτα. Το τέλος των ορτανσιών αποτέλεσε ένα ορόσημο βίαιης ενηλικίωσης, όχι μόνο της εγγονής της Ελένης και της αδελφής της, αλλά για ολόκληρη την οικογένεια.
Κάθε 27 του Μάρτη ημέρα των γενεθλίων της, η Ελένη έφευγε από το σπίτι χαράματα χωρίς εξήγηση. Έκανε μια μεγάλη βόλτα μόνη της στην πόλη και αργά το απόγευμα άναβε δυο κεριά, ένα για τον εξαφανισμένο θείο Αντρίκο μετά την εισβολή των Τούρκων το 1974 και ένα για τη γιαγιά και άφηνε σ΄ έναν τάφο-οποιονδήποτε, μια ορτανσία να τους συντροφεύει στο αιώνιο ταξίδι…


Τα μαθήματα Γαλλικών της Ελένης από την θεία Αυγή, σύζυγο του μικρού αδελφού της μητέρας της, του Αντρίκου, την Κερύνεια, την γη της επαγγελίας, τον κύριο Ανδρέα τον επιφανή φίλο της οικογένειας, τον Νίκο, τον γιο του μπακάλη, με το πουκάμισο το θαλασσί, την περίφημη λάμπα της μαμάς, την μαύρη, κατάμαυρη γάτα, που κοιμάται όλη μέρα, δίχως φιλοδοξίες και ενοχές, την Μυριάνθη τη νέα με τις καλές συστάσεις, που της εμφανιζόταν η σκιά με το μαύρο πέπλο, το στοιχειωμένο ξεροπήγαδο στο Καζάφανι, το νεκρόδειπνο…
Ένα βιβλίο για τον έρωτα και τον θάνατο, το απόλυτο δίπολο που μας κυβερνά και μας εξισώνει, τις σκέψεις… των πεθαμένων, το στολισμένο τραπέζι με τις λευκές ορτανσίες και τα κεριά, την μνήμη, τις αναμνήσεις, την ψυχική νόσο της μητέρας και της Ελένης, την ιστορία της ενηλικίωσης της Ελένης, τα παιδικά της και εφηβικά της χρόνια, τα θραύσματα της ζωής της…


Η Εύα Πολυβίου γεννήθηκε στη Λευκωσία, όπου και ζει με τον σύζυγο και την κόρη της. Σπούδασε κλασική φιλολογία και ιστορία του αρχαίου κόσμου, πρώτα στην Κύπρο και ακολούθως στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Εργάζεται ως καθηγήτρια στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και παράλληλα δραστηριοποιείται στον χώρο των γραμμάτων και του πολιτισμού, κυρίως μέσω του Κέντρου Λογοτεχνικών και Πολιτισμικών Σπουδών (ΚΕΛΟΠΟΣ), του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος. Μελέτες και άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων, ενώ έχει δημοσιεύσει επίσης διηγήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά στην Κύπρο και την Ελλάδα. Οι ορτανσίες είναι το πρώτο της βιβλίο.