Όπως όλα τα καλά συνήθως «…έτσι ξαφνικά έγιναν όλα»!

Το όνειρο έγινε πραγματικότητα, και το πρώτο βιβλίο της καλλίγραφης Ιουλίας στολίζει, σαν κόκκινο μπουκέτο τριαντάφυλλα που ακουμπά μια ασπροφορούσα καλλονή, ανάλαφρα στο εξώφυλλο που αναπαύεται στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων της πόλης!
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, όπως ’λεγαν οι σοφοί αρχαίοι μας πρόγονοι, κι αυτή έγινε ήδη για εκείνη, το μακρινό «σμολιανίτικο» όνειρο δεν είναι πλέον όνειρο!!!!!!!!!!
Είναι αλήθεια, μια απίστευτη αλήθεια για το ανήσυχο κοριτσάκι που ήθελε πολύ να ανακαλύπτει όσα μπορούσε και δοκιμάστηκε γι’ αυτό με χίλιους δυο τρόπους από τη μοίρα και τη ζωή, σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο…
Το πάλεψε, δεν κιότεψε, ρισκάρισε τα πάντα και πέτυχε το μέγιστο, ό,τι ονειρευόταν πάντα, πως δεν μπορεί, θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα πραγματοποιήσει αυτό που έκρυβε βαθιά μέσ’ την ψυχή της. Άλλη μια απόδειξη ότι, όποιος θέλει κάτι, πάντα συνωμοτεί το σύμπαν να το πετύχει, ασφαλώς ανάλογα το πόσο το θέλει και το πιστεύει, κι η Ιουλία -προφανώς- το πίστεψε και το ήθελε!!!!!!
«Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα» όπως το παρθενικό της όνειρο πραγματικότητα, το πρώτο βιβλίο της σαλπάρισε σαν πλοίο για τα πέλαγα του κόσμου, προς τέρψιν εκείνης κι όσων την αγαπούν!!!
Το βλέπουν τώρα όλοι στις βιτρίνες να ατενίζει το μέλλον αισιόδοξα και στα ράφια απ’ τα βιβλιοπωλαδικα, να στέκει όρθιο, με περηφάνια δίπλα από τους μεγάλους συγγραφείς που θαύμαζε και θαυμάζει…
Έτοιμο, να τρέξει να αγκαλιάσει εμένα, εσένα, όλους… γνωστούς και φίλους, αφού για την καλή μου φίλη Ιουλία, δεν υπάρχουν άγνωστοι σε τούτη, παρά μόνο φίλοι που δεν «έτυχε να γνωριστούν ακόμη» όπως μου είπε κάποια στιγμή και όποιος ποθεί να τη γνωρίσει, να αγγίξει την ψυχή της η δική του, θαρρώ πως ξέρει τι πρέπει να κάνει… ό,τι όλοι οι φίλοι της και εγώ, αφού… «έτσι ξαφνικά γίνονται όλα», όπως ξαφνικά τη γνώρισα κι εγώ!
Μιλήσαμε για πολλά βιώματα, καθώς καταγόμαστε από διπλανά χωριά, που έτσι ξαφνικά ’γιναν το προζύμι, όπως λένε οι «σμολιανίτες» τη μαγεία… Αυτά που ζυμώθηκαν εν καιρώ μες στο μυαλό της κι όταν ήρθε η ώρα έγιναν το ψωμί της εμπειρίας στο μυαλό της αγαπημένης μου φίλης Ιουλίας!
Το βιβλίο που έχω μπροστά μου και με ταξιδεύει στον κόσμο της Έλενας, που πίστεψε στο amerikan dreem για να ζήσει αντί γι’ αυτό, τον εφιάλτη κάθε γυναίκας…
Μου μίλησε και για τις “απώλειες” δεν μου είπε πολλά, μου υποσχέθηκε όμως πως θα μου πει σύντομα… ότι όλα έχουν την ώρα τους…
Τιμή μου που με θεωρείς φίλο σου αγαπημένη μου φίλη Ιουλία, σα γραφολόγος κι εγώ όπως κι εσύ, θαρρώ πως βλέπω τη σκιά απ τη χαρά σου, απόλαυσε το «νέκταρ» του ονείρου!!!!!!!!!!!
Άσε τις «απώλειες»… αν θες να τις ευγνωμονείς, γιατί θαρρώ χάρη σ’ αυτές, αν το σκεφτείς… δεν ονειρεύεσαι, κι ας μοιάζει με όνειρο ό,τι ζεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι ξαφνικά γίνονται όλα… το ποτάμι δε γυρνάει πίσω, καλοτάξιδο αγαπημένη μου φίλη και θα περιμένω να μου πεις για τις «απώλειες» κάποια στιγμή, τώρα όμως…
Ζήσε το Όνειρο!!!!!!!!!!!!!

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave