Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ (1943-1945)

[… Ο αξιωματικός των Ες Ες του είπε: « Εσύ, Εβραίε, θα πας στο Άουσβιτς, εκεί θα παρακαλάς να σε σκοτώσουν, τόσο άσχημα είναι»…]

Τι κι αν έχουν περάσει τόσα χρόνια από το αποτρόπαιο ολοκαύτωμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Τι κι αν έχουν κυκλοφορήσει αμέτρητα βιβλία για το Άουσβιτς; Ιστορικά ντοκουμέντα, μαρτυρίες επιζώντων, μυθιστοριογραφίες κάθε τι που διαδραματίζεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πάντα θα συγκλονίζει. Οι εκδόσεις Πατάκη, έφεραν στην χώρα μας φέτος τον Απρίλιο το έργο του ΕΝΤΥ ΝΤΕ ΒΙΝΤ με τίτλο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ και υπότιτλο Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ (1943-1945). Ένα ιστορικό ντοκουμέντο μια βιογραφία που συγκαταλέγεται στο πάνθεον της παγκόσμιας λογοτεχνίας του Ολοκαυτώματος, μια πολύτιμη ανάγνωση, για να μην ξεχαστεί ποτέ τι έκανε η ναζιστική θηριωδία κατά της ανθρωπότητας.

Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, την αφήγηση του ΕΝΤΥ ΝΤΕ ΒΙΝΤ που όμως χρησιμοποιεί το όνομα Χανς. Η ιστορική αλήθεια όπως την έζησε ο Ολλανδός γιατρός ΕΝΤΥ ΝΤΕ ΒΙΝΤ φυλακισμένος στο Block 9 με χαραγμένο τον αριθμό 27903.

Το αυθεντικό φωτογραφικό υλικό που παρεμβάλλεται στις σελίδες του βιβλίου, συγκλονιστικό. Όπως και το υστερόγραφο από την οικογένεια του Ντε Βιντ, το οποίο περιλαμβάνει την ζωή του Έντυ πριν το Άουσβιτς, τον πόλεμο, το στρατόπεδο συγκέντρωσης, το μετά το Άουσβιτς και την αναφορά στην νέα έκδοση του βιβλίου 75 χρόνια μετά, αφού ο Ντε Βιντ το έγραψε το 1946, όταν ακόμα τα συναισθήματα και τα βιώματα ήταν νωπά. Βοηθητικό το γλωσσάριο στο τέλος του βιβλίου και το σχεδιάγραμμα του κύριου στρατοπέδου του Άουσβιτς.

Ένα καθηλωτικό έργο παγκόσμιας ιστορίας η μαρτυρία του συγγραφέα για την ζωή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, για τον αγώνα και τις συνθήκες επιβίωσης. Η ιστορία του στρατοπέδου εξόντωσης σωμάτων και ψυχών από τον επιζώντα Ντε Βιντ. Ένα έργο ισάξιο με το «Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος» του Πρίμο Λεβί.

«Ο Ολλανδός ψυχίατρος Έντυ ντε Βιντ και η Γερμανίδα γυναίκα του Φρίντελ εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς τον Σεπτέμβριο του 1943. Είχαν γνωριστεί στο στρατόπεδο μεταγωγών του Βέστερμπορκ, στην ανατολική Ολλανδία, απ’ όπου οι Εβραίοι εκτοπίζονταν κυρίως στο Άουσβιτς αλλά και στο Μπέργκεν Μπέλσεν. Ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στο στρατόπεδο και μεταφέρθηκαν μαζί στο Άουσβιτς λίγους μήνες μετά. Κι εκεί οι δρόμοι τους χώρισαν: ο Έντυ κατέληξε στο μπλοκ 9 και η Φρίντελ στο 10, το μπλοκ των ιατρικών πειραμάτων, υπό τη διεύθυνση του περιώνυμου, πλέον, Γιόζεφ Μένγκελε. Όταν οι Ρώσοι πλησίαζαν στο Άουσβιτς στα τέλη του 1944, οι ναζί προσπάθησαν να εξαφανίσουν τα ίχνη τους υποχρεώνοντας τους κρατούμενους, μαζί τους και τη Φρίντελ, να περπατήσουν μέχρι τη Γερμανία – αργότερα οι πορείες αυτές θα ονομάζονταν πορείες θανάτου. Ο Έντυ κρύφτηκε και παρέμεινε στο Άουσβιτς. Βρήκε ένα τετράδιο και ένα μολύβι και άρχισε να γράφει. Στο Τελευταίος σταθμός Άουσβιτς, ο Έντυ ντε Βιντ αφηγείται τη φρίκη του στρατοπέδου και αναλύει και παρατηρεί την ανθρώπινη συμπεριφορά – και την καλοσύνη και την κακία. Η μαρτυρία του, καθώς την καταγράφει μέσα από το στρατόπεδο αμέσως μετά την απελευθέρωσή του, είναι μοναδική και πηγαία».

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave