Είναι στιγμές που ο κάθε άνθρωπος νιώθει μοναξιά, να μην έχει γύρω του κανέναν φίλο ή έστω έναν άνθρωπο που να θέλει να μοιραστεί μαζί του στιγμές της ζωής του. Όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε αλλάζει και ο τρόπος που βλέπουμε τους άλλους γύρω μας, όπως σαφώς και ο τρόπος που μας βλέπουν οι άλλοι. Δεν είναι δυνατόν να κρατήσει μια φιλία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους και να μην επηρεαστεί από τις αλλαγές που γίνονται στη ζωή αυτών των δύο ανθρώπων.
Άλλα προβλήματα και έννοιες έχει κάποιος στα 20, άλλα στα 30, άλλα στα 40 και ούτω καθεξής. Το να ωριμάζεις σημαίνει να γίνεσαι και πιο επιλεκτικός με τους γύρω σου, να μην ανοίγεσαι τόσο εύκολα όσο όταν είσαι μικρότερος. Αντιμετωπίζεις κάθε πρόβλημα με άλλη οπτική, δεν θεωρείς απαραίτητο να χρειάζεσαι τη γνώμη κάποιου άλλου για τη λύση του προβλήματός σου αλλά προσπαθείς να δεις μόνος σου τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις. Τον μεγαλύτερο ρόλο σε αυτό παίζει ο επαγγελματικός ανταγωνισμός, δυστυχώς οι άνθρωποι είμαστε ανταγωνιστικά πλάσματα και δεν είναι εύκολο να παραβλέψεις παράγοντες που επίσης φροντίζουν να επηρεάσουν και τις προσωπικές σχέσεις.
Δεν υπάρχει φιλία ανάμεσα σε ανθρώπους που σχετίζονται με κάποιον τρόπο επαγγελματικά και η καθημερινότητα φθίνει τις όποιες καλές στιγμές έχουν ζήσει δύο φίλοι. Από την άλλη όμως αυτό είναι και απόλυτα υγιές, γιατί κατά μέσο όρο κάθε δεκαετία ανανεώνουμε τον περίγυρό μας και τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Το να γίνεσαι πιο επιλεκτικός δεν σημαίνει ότι γίνεσαι και σνομπ, απλά άλλοι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να σε καταλάβουν τώρα και πιθανόν να έχεις περισσότερα κοινά από ότι πριν μια δεκαετία. Όταν για παράδειγμα το παιδί σου πάει στον παιδικό σταθμό ή στο δημοτικό δεν μπορείς να κάνεις παρέα και να σε καταλάβει ένας άνθρωπος που δεν έχει υποχρεώσεις παιδιών, είτε γιατί σπουδάζουν είτε γιατί δεν έχει παιδιά.
Βέβαια υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις, διαφορετικά ενδιαφέροντα και συνθήκες σε κάθε συναναστροφή. Όμως εδώ δεν αναφέρομε σε απλές παρέες, για τη συνάντηση ανθρώπων που θα πάνε διακοπές μία φορά το χρόνο ή θα πάνε σε μια ταβέρνα για ένα ποτήρι κρασί. Αναφέρομαι σε πραγματική φιλία, ανιδιοτελή ίσως κάποτε αλλά που χρόνο με το χρόνο αφέθηκε κι αυτή να παρασυρθεί στο χείμαρρο των εξελίξεων της ζωής μας.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι αν ψάξει ο καθένας μέσα του θα δει ότι η φίλη ή ο φίλος που θεωρούσε κάποτε «κολλητό» έχει πάψει πλέον να ανήκει στο σήμερα αλλά στο πρόσφατο παρελθόν.
ιουλία ιωάννου
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.