Μια ψυχή γράφει ένα γράμμα στα αστέρια του ουρανού!!!
«Κοιτάζω τ’ αστέρια και ξέρω ότι είσαι κάπου εκεί ανάμεσα, το πιο μεγάλο, το πιο φωτεινό, το πιο λαμπερό, το πιο όμορφο. Και με κοιτάζεις κι εσύ και περιμένω να έρθει το βράδυ μήπως και πέσεις στην αγκαλιά μου, κάνω ευχή κάθε φορά που κάποιο θα έρθει φωτεινό προς τη γη, περιμένω και ξέρω ότι κάποτε θ’ ανταμώσουμε ξανά.
Όμως έχω κοντά μου τη συνέχειά σου, την κόρη μας, που είναι τόσο ίδια με σένα, μου θυμίζει τόσο εσένα, και όσο μεγαλώνει τόσο πιο ίδια με σένα γίνεται. Υπάρχουν στιγμές που λυγίζω, που νιώθω την τρέλα να με κυκλώνει, που δεν θέλω να συνεχίσω άλλο, όμως τότε σκέφτομαι μόνο τη μικρή μου πριγκίπισσα και σκέφτομαι ότι αξίζει τον κόπο να παλέψω, να τη δω να γίνεται σαν κι εσένα, να σε νιώθω ξανά κοντά μου με όποιο τρόπο. Κι αυτή σε ζητάει και της λείπεις, είναι άλλωστε τόσο νωρίς, είναι τόσο μικρή, δεν πρόλαβε να σε ζήσει, δεν προλάβαμε να την χαρούμε μαζί όπως ονειρευόμασταν.
Όμως είναι δυνατή, καταλαβαίνει. Όταν με κοιτάζει μ’ αυτά τα τεράστια εκφραστικά ματάκια της είναι σαν να μου λέει: «μη φοβάσαι μπαμπά, θα είμαι εγώ κοντά σου για πάντα». Και τη λατρεύω διπλά, είναι το μόνο πράγμα για το οποίο ευγνωμονώ το Θεό, που τουλάχιστον πρόλαβες να μου τη χαρίσεις.
Το βράδυ θα βρέξει και πάλι αστέρια κι εγώ θα περιμένω με ανοιχτά τα χέρια να πέσει κάποιο στην αγκαλιά μου και να έχει κάτι από τη μυρωδιά σου, θα κλείσω τα μάτια και θα ονειρευτώ ότι είμαι κι εγώ ένα αστέρι και δίπλα-δίπλα θα φωτίζουμε σαν φλόγες αναμμένες το πελώριο σύμπαν…»
Ιουλία Ιωάννου
