ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΝΕΥΡΟΚΟΠΛΗ

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ
ΜΑΓΙΑ ΤΖΟΥΡΙΤΣ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΑΝΟΣ

Η Οδύσσεια προσφέρεται σε µια γλώσσα σύγχρονη, απλή και ζωντανή, που κάνει το έπος προσιτό ακόµα και στις µικρές ηλικίες. Με πρόσθετο µορφολογικό στοιχείο τη ζευγαρωτή οµοιοκαταληξία, αναδύονται ανάγλυφα, µε λυρισµό, ρεαλισµό και συνάµα συναίσθηµα, εικόνες του έπους που µαγνητίζουν τον αναγνώστη. Πρόκειται για µια αληθινά πρωτότυπη διασκευή, η οποία, σεβόµενη το πρωτότυπο, στην ουσία το αναδηµιουργεί.
Γιάννης Σ. Παπαδάτος αν. καθηγητής, Τ.Ε.Π.Α.Ε.Σ. Παν/µίου Αιγαίου, κριτικός παιδικού και εφηβικού βιβλίου

Η Βασιλική Νευροκοπλή, µε όχηµα τον ιαµβικό δεκαπεντασύλλαβο, τον πιο οικείο στο ελληνικό αυτί στίχο, προσφέρει στο νεανικό κοινό την παγκοσµίως αγαπητή Οδύσσεια επιτυγχάνοντας έναν άθλο. Ο άθλος συνίσταται στο ότι χειρίστηκε αξιοθαύµαστα το µέτρο και τη ρίµα στη µεγάλη δυσκολία της επιλογής των στοιχείων του οµηρικού έπους που διατήρησε στη διασκευασµένη του εκδοχή, χωρίς να χαθεί ούτε η υπόθεση ούτε η µαγεία του έργου, και στο ότι, επιδιώκοντας την ποικιλία στην οµοιοκαταληξία και στα σχήµατα λόγου, ενσωµατώνει στον στίχο της χαρακτηριστικά τόσο του προσωπικού δεκαπεντασύλλαβου (διασκελισµούς και κατάργηση της ισοµετρίας) όσο και αυτού της δηµοτικής παράδοσης (π.χ. τριµερή χνάρια και παραλληλισµούς), χωρίς να καταφεύγει στην ευκολία της χασµωδίας. Έτσι, µας προσφέρει ένα σύγχρονο κείµενο, που µε όχηµα τη νεοελληνική παραδοσιακή µετρική, µας γνωρίζει και µας εξοικειώνει µε το αρχαιότερο ελληνικό ποιητικό έργο.
Τασούλα Μαρκοµιχελάκη επίκουρη καθηγήτρια, Τµήµα Φιλολογίας Α.Π.Θ.

Από τότε που οι ιθύνοντες του νεοελληνισµού στην παιδεία και την γλώσσα αφαίρεσαν σταδιακά από τον νέον άνθρωπο την πρώιµη και άµεση επαφή του µε τα οµηρικά έπη, προέκυψε το πρόβληµα της µετάφρασής τους, µε όλους τους κινδύνους που αυτό επισύρει του ιδεολογικού σφετερισµού και της εµπλοκής σε ατέρµονες συζητήσεις περί µεταφράσεων. Η Νευροκοπλή, µε πλήρη συνείδηση του προβλήµατος, αλλά χωρίς να εντάσσεται σε µια εκ των προτέρων λύση του, µας παρουσιάζει την πρότασή της, µια θαυµάσια νεοελληνική Οδύσσεια µε άκρα προσοχή στα οµιλήµατά της, στους τρόπους της ευσέβειάς της –βασική µέριµνα και αυτή του µεταφραστή–, αλλά και στην περιπέτεια της αφήγησής της, διασταυρώνοντας φωνές από την σεµνότητα της παράδοσης και την ποίηση της καθηµερινότητας, και αφήνοντας σταθερά πίσω της τον «διανοούµενο» Όµηρο µε την φωνή σαν ποιητικίζουσα εκφώνηση οµιλιών, κάτι που έχουµε συνηθίσει να ακούµε εδώ και έναν αιώνα τώρα και είναι καιρός αλλού να στρέψουµε πλέον την ακοή µας.
Αθανάσιος Αγγέλου βυζαντινολόγος

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΓΛΑΣ

ΣΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΥΜΑΣ

Στη Σµύρνη των αρχών του 20ού αιώνα η παρουσία των Ελλήνων είναι κυρίαρχη. Η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα των εµπόρων αλλά και της υψηλής κοινωνίας. Εκτός από την εµπορική δραστηριότητα, το ελληνικό στοιχείο διακρίνεται στις τέχνες και στα γράµµατα. Η οικονοµική και πολιτιστική άνθηση της πόλης βρίσκεται στο ζενίθ, όταν απειλητικά σύννεφα µαζεύονται στον ορίζοντα. Και τότε ξεσπά η καταιγίδα που φέρνει την ολοκληρωτική καταστροφή. Η οικογένεια Μελισσουργού, µετά τον εµπρησµό της Σµύρνης τον Αύγουστο του 1922, ξεριζώνεται και σκορπίζει κυνηγηµένη στα τέσσερα σηµεία του ορίζοντα. Ο Μάξιµος, η Αυγή, ο πιστός τους σκύλος Ασλάν, οι γονείς τους Ζαχαρίας και Πολύµνια αλλά και η γιαγιά Αρετώ βολοδέρνουν καβάλα στα σαράντα κύµατα, προσπαθώντας να ξανασµίξουν. Θα τα καταφέρουν;

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΕΝΟΣ ΜΑΓΚΑ

Το παρόν πόνηµα δε διεκδικεί καµία διάκριση. Είναι σκόρπιες σκέψεις, σκόρπιες εµπειρίες, σκόρπια βιώµατα, σκόρπιες απόψεις, σκόρπιοι µύθοι και κάµποσο σκόρπιο παραµύθι. ∆εν είναι βιογραφία, αν και πολλά στοιχεία του είναι.
∆εν είναι απόψεις γενικά προσωπικές, αν και πολλές από αυτές είναι. ∆εν είναι προσωπικά βιώµατα, αλλά κάποια από αυτά µπορεί και να είναι.
Τελικά, µ’ αυτό που θα διαβάσετε µπορεί να συµφωνήσετε ή και να διαφωνήσετε εν πολλοίς ή και στα επιµέρους. Εσείς έχετε την άποψή σας. Εγώ τη δική µου. Η σωστή µάλλον δεν υπάρχει.

Στη φωτογραφία του εξωφύλλου απεικονίζεται ο συγγραφέας µε την κόρη του.

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

ΟΥ ΤΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΠΡΟΣΩΠΟΝ

Και το ποτάμι πράσινο, μακρύ, είχε τα μάτια φιδιού.
Και οι θεοί-τοξότες έριχναν τα βέλη στις ραφές τ’ ουρανού.
Και σιγά-σιγά τα άστρα χρυσά καρφιά αποκοιμώνται.
Και τρυφερές καμινάδες στέλνουν νέφη μπαχαρικών ακαταπαύστως.
Και φτερωτοί καλόγεροι θυμιάζουν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Και ξαναψέλνω Μεγάλη Τρίτη το άγνωστό μου απολυτίκιον.
Και ακούω τον αντίλαλο να με φωνάζει Αδάμ! Αδάμ!
Και στα πολύ παλιά χρόνια βλέπω την πρώτη-πρώτη αυγή.
Και αναγνωρίζω το αρχαίο ποδοβολητό.
Και έρχεσαι σε αυτό που θα πουν Παράδεισο οι φίλοι
–αιώνες μετά– με μια χρυσή μπίρα στο χέρι.
Και σε συναγωνίζομαι σε κείνο το πρωτόπλαστο αδέξιο φιλί.
Και ο Θεός μαγειρεύει το πρώτο μου λάθος.
Και από τότε σου δίνει την αρχηγία.
Και αστραπιαία, το ρόδινό σου δάχτυλο χαϊδεύει τη σκανδάλη.
Και προσεύχομαι, με συντριβή βαθιά, να σε έχω για πάντα.
Και ο Θεός με ακούει, γιατί πραγματοποιεί πάντα τις επιθυμίες όσων πιστεύουν βαθιά.
Ειδικά όταν θέλει να τους τιμωρήσει.

PAULO COELHO

Ο ΤΟΞΟΒΟΛΟΣ

Ο δρόµος του τόξου είναι ο δρόµος της χαράς και του ενθουσιασµού, της τελειότητας και του λάθους, της τεχνικής και του ενστίκτου.

Ο καλύτερος τοξοβόλος της χώρας, ο Τετσούγια, που τώρα ζει ως ταπεινός ξυλουργός σε ένα χωριό, αποδέχεται την πρόκληση ενός άλλου τοξοβόλου που έρχεται από µακριά… Ο Τετσούγια διδάσκει τον ξένο καθώς και ένα ντόπιο αγόρι τη φιλοσοφία της τοξοβολίας.
Στον Τοξοβόλο, ο Paulo Coelho σκιαγραφεί τον δρόµο του τόξου, που αντιστοιχεί όχι µόνο στην τοξοβολία, αλλά σε όλες τις πτυχές της ζωής, και φανερώνει τις αρετές που πρέπει να τη διακρίνουν.
Έγραψα αυτό το βιβλίο στο οποίο το τόξο, το βέλος, ο στόχος και ο τοξοβόλος αποτελούν αναπόσπαστα µέρη του ίδιου συστήµατος ανάπτυξης και πρόκλησης.
―Paulo Coelho

Από τον συγγραφέα που γράφει σε µια παγκόσµια γλώσσα και τα βιβλία του
έχουν αντίκτυπο σε εκατοµµύρια ζωές, µια εµπνευσµένη ιστορία.

ΚΟΥΤΙ

PAULO COELHO

ΚΑΙ Η ΕΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ

ΤΡΙΛΟΓΙΑ

ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΠΙΕΔΡΑ ΚΑΘΙΣΑ ΚΙ ΕΚΛΑΨΑ
Η ΒΕΡΟΝΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ ΠΡΙΜ

Η Βερόνικα Αποφασίζει να Πεθάνει, Στις Όχθες του Ποταμού Πιέδρα Κάθισα κι Έκλαψα (1994) και Ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ (2000) αποτελούν την τριλογία Και την Έβδομη Ημέρα. Κάθε ένα από τα τρία βιβλία αφορά μια εβδομάδα στη ζωή απλών ανθρώπων, οι οποίοι όλοι ξαφνικά έρχονται αντιμέτωποι με την αγάπη, τον θάνατο και τη δύναμη. Πάντα πίστευα ότι στη ζωή καθενός ξεχωριστά, όπως και γενικότερα στην κοινωνία, οι βαθιές αλλαγές πραγματοποιούνται μέσα σε συγκεκριμένο και σύντομο χρονικό πλαίσιο. Εκεί που δεν το περιμένουμε, η ζωή μάς στέλνει μια πρόκληση για να δοκιμάσουμε το θάρρος και τη θέλησή μας για αλλαγή. Σε μια τέτοια στιγμή, δεν έχει νόημα να προσποιούμαστε ότι τίποτα δεν έχει συμβεί ή να ισχυριζόμαστε ότι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι. Η πρόκληση δε θα περιμένει. Η ζωή δεν κοιτάζει πίσω. Μια εβδομάδα είναι παραπάνω από αρκετός χρόνος για να αποφασίσουμε αν θα αποδεχτούμε ή όχι το πεπρωμένο μας.

Ο Paulo Coelho είναι ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς στον κόσμο. Όλα τα μυθιστορήματά του έχουν γίνει μπεστ σέλερ και έχουν μεταφραστεί σε 88 γλώσσες.
Βρείτε τον Paulo Coelho στο blog του: http://paulocoelhoblog.com

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave