Η Βασιλική Λεβεντάκη συνομιλεί με την Ιουλία Ιωάννου για το vivlio-life
Συγγραφέας του μυθιστορήματος «Τρέξε στον επόμενο σταθμό» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη
«Τι πάει να πει θέλω ή μπορώ; σκεφτόταν. Τι δύναμη έχει η θέληση μπροστά στον παρορμητισμό της ψυχής; Και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν τελικά ηθικές αξίες και συναισθηματικά δεσμά καλά στημένα, με σφιγμένα τα ζωνάρια τους, που ορίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, περιπλέκοντας αποφάσεις, ενέργειες, αντιδράσεις;»
«Ποτέ δε θα ξεχάσω πως κανένας άνθρωπος δεν είναι κακός με τη θέλησή του. Ας μη μένουμε στην πρώτη εντύπωση. Ας δίνουμε πάντα μια δεύτερη ευκαιρία…»
Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα ιστορία αστυνομικής λογοτεχνίας είναι το μυθιστόρημα της Βασιλικής Λεβεντάκη «Τρέξε στον επόμενο σταθμό», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Αν ο συγγραφέας καταφέρει να κρατάει τον αναγνώστη σε διαρκή εγρήγορση, να τον τροφοδοτεί συνεχώς με νέα στοιχεία, να προσπαθεί σε κάθε κεφάλαιο να ανακαλύψει τον παρανοϊκό δολοφόνο και να μην μπορεί να βρει την αλήθεια που είναι τόσο καλά κρυμμένη και εμφανίζεται λίγο πριν το εντυπωσιακό φινάλε των δολοφονιών, τότε μιλάμε για μια περιπέτεια που αξίζει να διαθέσετε το χρόνο σας, και να απολαύσετε κάθε σελίδα του!
– Συμβαίνει συχνά ο συγγραφέας να ταυτίζεται με τους ήρωές του, να κρύβει μέσα στους χαρακτήρες του στοιχεία του δικού του χαρακτήρα και να περνάει τα μηνύματά του μέσα από τις πράξεις και τις σκέψεις τους. Με ποιον ήρωά σας ταυτιστήκατε περισσότερο και γιατί;
Κομμάτια του νου και της φαντασίας μου όλοι οι ήρωες του Τρέξε στον επόμενο σταθμό έχουν, όχι όμως και της ψυχοσύνθεσής μου. Ο κάθε χαρακτήρας του βιβλίου είναι δομημένος σαν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά βάση του ρόλου που καλείται να ερμηνεύσει στην υπόθεση, δίχως να δανείζεται στοιχεία του δικού μου χαρακτήρα, γι’αυτό και δεν θα μπορούσα να ταυτιστώ με κάποιον. Ούτε ακόμα και με την ειδική πράκτορα της ιστορίας μας, τη Ρενάτα Κίμαν, που δανείστηκε το όνομα της από πραγματικό πρόσωπο, τη δική μου Ρενάτα, αν και η δική μου Ρενάτα μετρά ακόμα πολλά χρόνια μέχρι να φθάσει στην ενήλικη ζωή της.
– Οι γνώσεις ψυχολογίας που έχετε σίγουρα σας βοήθησαν ώστε να αποδώσετε τις ψυχές των ηρώων σας, τα κρυμμένα μυστικά και πάθη τους. Το γεγονός ότι η κεντρική ηρωίδα σας είναι και συγγραφέας και ψυχολόγος ήταν τυχαίο ή εμπνευστήκατε κάτι τέτοιο από τη δική σας ιδιότητα;
Μια εντελώς τυχαία συνάντηση, που δεν πέρασε ούτε για μια στιγμή από την εξεταστική ματιά του συνειδητού. Ίσως πάλι η γοητεία που μου ασκούν τα μυστήρια της ψυχής και ο τρόπος με τον οποίο αναδύονται στην επιφάνεια, ενεργοποιώντας τις δράσεις και αντιδράσεις μας, να πυροδότησαν τη φαντασία, τοποθετώντας την Πία Στόκλιν στο ρόλο όχι μόνο της συγγραφέως αλλά και σε αυτόν της ψυχολόγου.
– Οι ανατροπές είναι συνεχόμενες, τα στοιχεία που δίνετε κάθε φορά γεννούν και νέα ερωτήματα στο ποιος μπορεί να είναι ο δολοφόνος και το παιχνίδι συνεχίζεται με την φοβερή αποκάλυψη που ο αναγνώστης δεν μπορεί να φανταστεί με τίποτα… Σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα είναι συνήθως το αυτονόητο αυτό που θα δώσει το αναμενόμενο σασπένς;
Η εξέλιξη, η αγωνία, το μυστήριο, ακόμα και η ανατροπή σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα αποτελούν τις αλυσιδωτές αντιδράσεις των έντονων συναισθημάτων που βιώνουν οι ήρωες. Όσο πιο βαθιά ριζωμένα τα αισθήματα, τόσο πιο περίπλοκες και οι ενέργειες τους. Ακόμα και το αυτονόητο σε μια αστυνομική εξέλιξη, μπορεί ταυτόχρονα να θεωρηθεί το αναπάντεχο, αφού η ταύτιση μας με τους χαρακτήρες και τα πάθη τους, είναι ικανή να αλλοιώσει την αντικειμενικότητά μας, εξαιτίας της συναισθηματικής φόρτισης.
– Οι περιγραφές που αφορούν τις τοποθεσίες στη Γενεύη είναι μετά από έρευνα ή από προσωπική σας επαφή με τους τόπους που διαδραματίζεται η ιστορία σας;
Η έρευνα ακόμα και στα πιο οικεία μέρη που αναφερόμαστε, για μένα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συγγραφικής διαδρομής. Ίσως γιατί φαντάζει σαν μια ανεξάρτητη οπτική που βοηθά τον δημιουργό να προσεγγίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το έργο του. Από την άλλη, η Ζυρίχη, καθώς και τα γύρω καντόνια που αναφέρονται στο Τρέξε στον επόμενο σταθμό, είναι ταυτόχρονα κι αγαπημένα μέρη που έχω επισκεφθεί, κρατώντας τρυφερές και ονειροπόλες αναμνήσεις από τις ώρες που πέρασα εκεί.
– Θα σας άρεσε να γράψετε μια καθαρά ερωτική ιστορία ή η αστυνομική λογοτεχνία είναι το αγαπημένο σας είδος;
Η έκφραση για δημιουργία είναι πηγαία ανάγκη της ψυχής. Πώς θα μπορούσα λοιπόν ποτέ να αποκλείσω οποιοδήποτε διαφορετικό είδος συγγραφής, αν ήταν αυτό, που, σε δεδομένη στιγμή, θα επιθυμούσε να καταγράψει η ψυχή μου;
– Γράφετε όμως και παιδικά βιβλία. Πώς συνδυάζεται τον «κακό σας εαυτό» που χρειάζεται η πλοκή των εγκλημάτων με τον «καλό και αγνό σας εαυτό» που είναι απαραίτητα για τις παιδικές ιστορίες; Τα διαχωρίζετε εύκολα;
Τα μυθιστορήματα ενηλίκων που γράφω και το παιδικό μου βιβλίο Για Μια Χούφτα Αστέρια μοιράζονται ένα κοινό στοιχείο. Την απόλυτη αλήθεια. Κι η αλήθεια δεν χρειάζεται επεξεργασία για να ειπωθεί ή να καταγραφεί. Μέσα στην κάθε ξεχωριστή ιστορία, βρίσκει τη δική της, μοναδική θέση, και αναπαράγει λόγο αυτόβουλα. Το θέμα αλλάζει. Ίσως και ο τρόπος που μεταφέρονται οι λέξεις. Ο παρανομαστής είναι όμως κοινός και είναι ένας. Οι αξίες και το ήθος που δεν θα πρέπει να μεταβάλλονται, μήτε να αλλοιώνονται με το πέρασμα του χρόνου. Υποθέτω πως κι αυτή ήταν η αιτία που αφέθηκα στη συγγραφή του παιδικού βιβλίου, δίχως να προβληματιστώ λεπτό για τη διαφορετικότητά του από το αστυνομικό μυθιστόρημα.
– Ποιος είναι ο επόμενος δικό σας σταθμός; Τι σχέδια κάνετε για το μέλλον;
Στέκομαι στην άκρη της αποβάθρας του Κίλχμπεργκ και παρακολουθώ όλα εκείνα τα πρόσωπα που μου κράτησαν συντροφιά, αποτελώντας την πηγή έμπνευσής μου. Κι ο επόμενος σταθμός με φέρνει πάλι κοντά τους, γιατί είναι τόσο φρέσκια η ανάμνηση, και τόσο έντονα τα αρώματα που αναδύουν, που ακόμα θέλω να μείνω μαζί τους, να τους συστήσω και σε άλλους ανθρώπους και να απολαύσω για μία ακόμα φορά αυτή τη διαδρομή. Όσο για το μέλλον και τα σχέδια μου; Λατρεύω τις στιγμές που αφήνομαι και ονειροπολώ. Χαλαρώνω απολαμβάνοντας εικόνες από ένα άγνωστο μέλλον, καμωμένο σύμφωνα με τις επιθυμίες μου. Όταν όμως ανοίγω τα μάτια, θέλω να ζω το τώρα και την κάθε στιγμή. Γιατί η ζωή για μένα είναι στιγμές. Στιγμές που πρέπει να καταγράφουμε στην καρδιά, να χαράζουμε στη μνήμη, να απολαμβάνουμε στο παρόν!!!
Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι κάθε επιτυχία σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο!
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις υπέροχες ερωτήσεις!!! Εύχομαι κάθε διαδρομή σου να σε οδηγεί σε Σταθμούς απέραντης ευτυχίας και επιτυχίας!!!
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η Πία Στόκλιν, δημοφιλής συγγραφέας, εξαφανίζεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες μερικές μέρες πριν από την πολυαναμενόμενη κυκλοφορία του νέου της βιβλίου.
Ο Ρόμπερτ Φίσερ, διακεκριμένος ψυχολόγος, αυτοκτονεί πέφτοντας στις γραμμές του σιδηροδρομικού σταθμού του Κίλχμπεργκ, ενώ λίγο νωρίτερα έχει εντοπιστεί η Πία Στόκλιν, βάναυσα χτυπημένη, στην περιοχή του Μπελβιού.
Η Ρενάτα Κίμαν, ειδική πράκτορας του FBI, λαμβάνει ξαφνικά ένα παράξενο μήνυμα, που την τοποθετεί στον πυρήνα μιας πρωτοφανούς υπόθεσης. Κάποιος φαίνεται να αντιγράφει καρέ καρέ σκηνές από το τελευταίο βιβλίο της δημοφιλούς συγγραφέως, σε ένα παιχνίδι που δοκιμάζει τα όρια της λογικής.
Τι συνδέει την απαγωγή της Πία Στόκλιν με την αυτοκτονία του Ρόμπερτ Φίσερ; Τι συμβολίζουν οι γρίφοι που συνεχίζει να λαμβάνει η Ρενάτα Κίμαν; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος ενός μανιακού που χτυπά πάντα με ακρίβεια, σκορπώντας τον θάνατο;
Ένα ξέφρενο κυνηγητό έχει ξεκινήσει στους δρόμους της Ζυρίχης. Ο χρόνος μετρά αντίστροφα για την ειδική πράκτορα και τον συνεργάτη της, αστυνόμο Στέφαν Βέμπερ.
Κι ενώ κάθε ώρα που περνά καταδιώκει τις κινήσεις τους, εκείνοι τρέχουν να προλάβουν. Θα καταφέρουν να φτάσουν πρώτοι στον επόμενο σταθμό;
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Βασιλική Λεβεντάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά, όπου ζει μέχρι σήμερα.
Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Ψυχολογία στην Αθήνα.
Εργάζεται σε ναυτιλιακή εταιρεία.
Είναι παντρεμένη και μητέρα μιας κόρης.
Γράφει μυθιστορήματα αλλά και βιβλία για παιδιά.
Είναι μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ).
Από τις Εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορoύν επίσης τα βιβλία της Η Μοναξιά δεν Έρχεται Μόνη, Οι Δαιμονισμένες και Στα Μονοπάτια του Καπνού.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.