Συγγραφέας του βιβλίου «Πέρα από την αιωνιότητα» – Εκδόσεις «Πηγή»

Με μια συναρπαστική ιστορία, που εκτυλίσσεται σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους, στην πλοκή της οποίας τα παιχνίδια της μοίρας παίζουν καθοριστικό ρόλο, η Ιουλία Ιωάννου μας παίρνει μαζί της σ’ ένα αναγνωστικό ταξίδι γεμάτο ανατροπές.
Το μυθιστόρημά της με κράτησε ξάγρυπνη. Το γράμμα μιας μάνας μ’ έκανε να δακρύσω. Οι περιγραφές της ζωής στο Παλέρμο δημιούργησαν μέσα μου μεγάλη επιθυμία να επισκεφθώ οπωσδήποτε την πρωτεύουσα της Σικελίας. Το μυστήριο, η αγωνία και οι αποκαλύψεις με καθήλωσαν, ενώ από τα πραγματικά γεγονότα που συμπεριέλαβε στο βιβλίο της, έμαθα σημαντικά πράγματα τα οποία αγνοούσα. Όλα μαζί έγιναν καλοκαιρινό μελτέμι και με ακούμπησαν στο γαλάζιο της Σερίφου. Μου έδειξαν το δρόμο που θα με βγάλει στα ίχνη των ηρώων της. Τα ακολούθησα. Μ’ έβαλαν σε μεγάλους, παθιασμένους αλλά και ανολοκλήρωτους «Πέρα από την αιωνιότητα» έρωτες. Στη μία και μοναδική αδελφική αγάπη, στα ανθρώπινα πάθη και λάθη αλλά και τη μετάνοια. Από αυτό το βιβλίο προκύπτουν πολλοί και διαφορετικοί προβληματισμοί, στο θέμα της αθανασίας στους οποίους ο καθένας μπορεί να καταθέσει τη δική του οπτική. Υπάρχει όμως κάτι που πιστεύω θα συμφωνήσουμε όλοι φθάνοντας στον επίλογο. Πως: «η αλήθεια όσα χρόνια και αν μείνει κρυμμένη, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και θα βρει τον τρόπο να κάνει θριαμβευτικά την εμφάνισή της…».

Χαρακτηρίζετε, αυτό το πέμπτο σας βιβλίο, βουτιά σε αχαρτογράφητα νερά και η αλήθεια είναι, πως όχι μόνο το θέμα που καταπιαστήκατε, αλλά και ο τρόπος που το αποδώσατε ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Πώς ήταν, λοιπόν, η εμπειρία να μπείτε σε μια περιοχή που δεν έχει εξερευνηθεί;

Μου αρέσει να καταπιάνομαι με θέματα που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί εκτενώς στη λογοτεχνία (όσο είναι αυτό δυνατόν), με την έννοια ότι θέλω κάτι διαφορετικό από τις συνηθισμένες ιστορίες. Όσο περνούν τα χρόνια οδηγούμαι σε άλλα μονοπάτια γραφής. Το «Πέρα από την αιωνιότητα» είναι ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο, τουλάχιστον από όσα έγραψα έως τώρα κι αυτό γιατί όντως, το θέμα της ταρίχευσης ανθρώπου και οι κοινωνικές του προεκτάσεις τουλάχιστον, δεν είναι κάτι που το βλέπουμε συχνά, στην ελληνική λογοτεχνία.

Μετά από τέσσερα βιβλία, στα οποία καθρεφτιζόταν μέσα από επινοημένους χαρακτήρες η δική σας ψυχή, οι ευαισθησίες και οι προβληματισμοί σας, γινόμαστε μέρος μιας ιστορίας που αγγίζει το θρίλερ. Το γεγονός, δε, πως βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα την κάνει ακόμη πιο συναρπαστική. Ποιο ήταν εκείνο το «κάτι» που ενεργοποίησε τη συγγραφική σας ανησυχία;

Με τα προηγούμενα βιβλία αισθάνθηκα ότι έκλεισε ένας κύκλος και ο νέος που άνοιξε πρέπει να είναι άκρως διαφορετικός. Ήθελα να αφήσω εντελώς ελεύθερη τη φαντασία μου και να φτιάξω μια ιστορία που να θυμίζει όντως θρίλερ. Δεν ξέρω αν το κατάφερα, αυτό θα το κρίνουν οι αναγνώστες. Είναι μια ιστορία που αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα, όπως είναι η ταρίχευση της Ροζαλίας Λομπάρντο, η οποία είναι από μόνη της μια μικρή τρομακτική και τόσο γοητευτική ιστορία, την οποία δεν γνώριζα μέχρι να καταπιαστώ με το θέμα. Είχα στο μυαλό μου πιο πολύ να ανακαλυφθεί ένα άθικτο πτώμα σε μια σπηλιά μετά από πολλά χρόνια και ψάχνοντας έπεσα πάνω στις ανατριχιαστικές φωτογραφίες της «ωραίας κοιμωμένης» όπως την αναφέρουν στο διαδίκτυο. Τρελάθηκα. Δεν είχα ξανακούσει κάτι αντίστοιχο, δεν μπορούσε να το συλλάβει ο νους μου. Μετά από πολύ μεγάλη αναζήτηση, κατέληξα στην ιστορία που αφορά στο ένα σκέλος του βιβλίου, στο Παλέρμο.

Μας ταξιδεύετε «Πέρα από την αιωνιότητα» με τρεις ενδιάμεσους σταθμούς. Το Παλέρμο, τη Σέριφο και το Λαύριο. Η μυθοπλαστική σας παρέμβαση με μια απροσδόκητη πλοκή «έδεσε» τρεις διαφορετικούς τόπους και χρόνους. Πόσο εύκολη υπόθεση είναι αλλά και πόση γοητεία κρύβει η σύνδεση ασύνδετων γεγονότων;

Είναι πραγματικά δελεαστικό σαν σκέψη να συνδέσεις πράγματα φαινομενικά ανόμοια και να βρεις τον τρόπο να έχουν ένα κοινό σημείο επαφής. Μπορεί το Παλέρμο να μην έχει ουδεμία σχέση με τη δική μας Σέριφο, το Λαύριο όμως είχε. Μετά την εξέγερση των μεταλλωρύχων εργατών το 1896 ήταν πολλοί εκείνοι που αναζήτησαν δουλειά στο νησί και όπου υπήρχαν μεταλλεία εκείνη την εποχή, καθώς δούλευαν άντρες κάθε ηλικίας, ανεκπαίδευτοι εργάτες που αναζητούσαν λίγα χρήματα για ένα κομμάτι ψωμί. Η εκμετάλλευση ήταν τεράστια και συνεχίστηκε για πάρα πολλά χρόνια. Αν λοιπόν δεν ψάξει κάποιος να μάθει τι συνέβη σε αυτές τις εξεγέρσεις και στο Λαύριο αλλά και στη Σέριφο το 1916 που ακολούθησε δεν γνωρίζει πως από εκεί ξεκίνησε η διεκδίκηση του οχταώρου και οι καλύτερες συνθήκες εργασίας. Θέλω να πιστεύω ότι έδωσα στο κείμενο τόσες πληροφορίες όσες χρειαζόταν ώστε από τη μία να μην κουράζει τον αναγνώστη αλλά και από την άλλη να δημιουργεί τροφή για σκέψη και περαιτέρω ίσως ψάξιμο.

Ψηλαφίσατε τον χαρακτήρα και την ψυχή των ηρώων σας προετοιμάζοντάς τους για την απόλυτη ανατροπή. Και καθώς είχατε δηλώσει στο παρελθόν “Είμαι μέσα στα βιώματα των ηρώων μου” αναρωτιέμαι πώς αισθανθήκατε όταν βρεθήκατε μέσα στη δίνη τόσο καθοριστικών βιωμάτων.

Άφησα απλά εντελώς απέξω εμένα και μπήκα στο ρόλο του καθενός ξεχωριστά. Βίωσα τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους στο έπακρο και κατά μία έννοια παρακολούθησα ένα μέρος της ζωής στο κοσμοπολίτικο Παλέρμο μα και στο ξεχασμένο Μεγάλο Λιβάδι του προηγούμενου αιώνα.

Από το μυθιστόρημά σας δε λείπει ο έρωτας, ακόμη και ο απαγορευμένος, το πάθος και η αδερφική αγάπη. Πώς αντιμετωπίσατε αυτά τα απλά, ανθρώπινα συναισθήματα, τη στιγμή που θα έπρεπε να αναμετρηθούν με το υπερφυσικό;

Όλα τα συναισθήματα που βιώνουν οι άνθρωποι είναι ίδια σε όποια εποχή και αν κοιτάξουμε. Ο έρωτας είναι ζωή, ακόμη και ο απαγορευμένος έρωτας και θα συνεχίσει να αναστατώνει όλους όσοι έχουν την τύχη ή την ατυχία να τρυπηθούν από τα βέλη του. Δεν μπορεί να πει κανένας με σιγουριά τι είναι καλό και τι κακό, καθώς το ένα δεν υφίσταται χωρίς το άλλο. Η αδελφική αγάπη από την άλλη για μένα είναι πάνω από όλα, συνδέει με τρόπο μοναδικό τους ανθρώπους και είναι τυχεροί όσοι την αισθάνθηκαν στη ζωή τους. Όσο για το υπερφυσικό ή μεταφυσικό στοιχείο χρειάζεται να αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη και να κοιτάξουμε πιο πέρα από ό,τι βλέπουμε για να το αντιληφθούμε.

Η Σέριφος, γίνεται εξαρχής το επίκεντρο του αναγνωστικού μας ενδιαφέροντος. Και το μυθιστόρημά σας είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να μάθουμε την ιστορία του υπέροχου Κυκλαδίτικου νησιού, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με μια αιματηρή εξέγερση. Πόσο επηρέασε το γεγονός αυτό την εξέλιξη του νησιού;
Από τη στιγμή που έμαθα εντελώς τυχαία για την ιστορία της Σερίφου (μετά το άλμπουμ του Χρήστου Θηβαίου το «Σιδερένιο νησί» που αναφέρεται στο γεγονός, ήθελα να γράψω για το νησί. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να μάθω τόσα πολλά πράγματα για έναν τόπο που μέχρι τότε δεν με συνέδεε απολύτως τίποτε. Κι όμως, τώρα αισθάνομαι ότι είναι και δικό μου νησί, ότι θα πρέπει -έστω και τόσα χρόνια μετά- να μάθουν όλοι για την ηρωική στάση των νησιωτών, για την τραγική κατάληξη της εξέγερσης τον Αύγουστο του 1916 αλλά και για το ότι θεωρούνται εκείνοι που καθιέρωσαν το οχτάωρο στην εργασία. Το νησί ζούσε από τα μεταλλεία μέχρι το οριστικό κλείσιμό τους το 1963 και παρά το γεγονός ότι ήταν μια πολύ σκληρή δουλειά και ήταν πάρα πολλοί εκείνοι που χάθηκαν στα έγκατα της γης, δεν παύει να είναι όλη τους η ιστορία αυτή.

Για τις ανάγκες της έρευνας βρεθήκατε εκεί και μάλιστα ξεναγηθήκατε σε κάθε σημείο που μας περιγράφετε από τον ερασιτέχνη ερευνητή και λαογράφο Θεόδωρο Λιβάνιο. Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή αυτού του ταξιδιού;

Ο Θεόδωρος Λιβάνιος με ξενάγησε σε όλο σχεδόν το νησί, μου μίλησε ώρες ολόκληρες για την Ιστορία του, τους ανθρώπους του, μου έδειξε όλα όσα αφορούσαν όχι μόνο την εξέγερση αλλά με έκανε να κατανοήσω τον τρόπο ζωής των ανθρώπων σε έναν τόπο άγονο, μα με τόσο πλούσια ιστορία. Με εντυπωσίασαν πολλά πράγματα εκεί μα θα μου μείνει αξέχαστη η εμπειρία της ξενάγησης στη σήραγγα στο Μεγάλο Λιβάδι, εκεί όπου συνέβησαν τα γεγονότα της εξέγερσης και που ακόμη είναι επισκέψιμη, εκεί όπου μπήκαμε με τους φακούς στο χώρο εργασίας των μεταλλωρύχων. Ήταν μια μοναδική στιγμή.

Η επιθυμία του ανθρώπου για το μυστικό της αιωνιότητας, υπάρχει από τη δημιουργία του. Μόνο που η πολυπόθητη αθανασία συγκρούεται με το σήμερα, με το “ΖΩ”, με το τώρα. Πώς αντιμετωπίζετε το κεφάλαιο «αιωνιότητα» ως άνθρωπος;

Έχετε αναρωτηθεί πώς θα ήταν η ανθρωπότητα εάν δεν ανανεωνόταν; Πώς θα ήταν κάποιος που θα μπορούσε να ζει αιώνια, να μην γερνάει ποτέ, να μην πεθαίνει; Θα μπορούσε να συμβεί άραγε αυτό; Δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε, πολύ απλά. Όσο και αν ορισμένοι (πολλοί) είχαν την επιθυμία να ζουν για πάντα, τι χαρά θα μπορούσε να τους δώσει αυτό, εάν δεν είχαν κοντά τους ανθρώπους αγαπημένους, όσους συμπορεύτηκαν μαζί; Τέτοιου είδους ερωτήματα πάντα με απασχολούσαν και πολλά από αυτά απαντώνται μέσα στο βιβλίο. Για μένα αυτό που έχει αξία είναι να αφήσει κάποιος το αποτύπωμά του σε αυτή τη ζωή, να τον θυμούνται για όσα προσέφερε όσο ήταν εν ζωή. Γιατί δεν πεθαίνεις ποτέ αν δεν ξεχαστείς, θα ζεις και πέρα από την αιωνιότητα…

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Π
ΠαλΕρμο
ΣεΡιφος
Από την αιωνιότητα


Παλέρμο 1920. O νεαρός Αντόνιο παρακολουθεί την ταρίχευση της δίχρονης Ροζαλίας Λομπάρντο από το διάσημο ταριχευτή Αλφρέντο Σαλάφια.
Μεγάλο Λιβάδι, Σέριφος. Ο δεκαπεντάχρονος Μενέλαος βιώνει την εξέγερση των μεταλλωρύχων και την αιματηρή εξέλιξή της τον Αύγουστο του 1916.
Λαύριο 1896. Ο Λεωνίδας μένει ολομόναχος στον κόσμο, μετά το θάνατο του πατέρα του και την εξαφάνιση της μητέρας του.
Ασύνδετα γεγονότα, σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, καθορίζουν την τραγική ένωση τριών ανδρών.
Ανάμεσά τους πρόσωπα και τόποι, που στο πλαίσιο της ιστορίας αποκτούν μελανούς χρωματισμούς, εκτρέπονται στο απρόβλεπτο και επιστρέφουν πάλι, με το μη προβλέψιμο της ανθρώπινης ψυχής.
Ένας παράνομος έρωτας και μια εμμονή οδηγούν σε απροσδόκητες καταστάσεις, καθώς το κυνήγι για το μυστικό της αθανασίας θα ανατρέψει τα αρχικά σχέδια.
Το «Πέρα από την αιωνιότητα» είναι ένα μυθιστόρημα καταιγιστικών ανατροπών, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που εξελίσσεται γρήγορα σε ένα θρίλερ ανατροπών πάνω σε λεπτές ράγες. Μια ιστορία για την αφοσίωση και το άσβεστο πάθος, μια τραγωδία δίχως τέλος ώσπου να γνωρίσουν οι ήρωες το μεγαλείο της αγάπης.

Σύντομο Βιογραφικό
Η Ιουλία Ιωάννου γεννήθηκε και ζει στο Αγρίνιο. Έχει σπουδάσει Οπτικός και για αρκετά χρόνια δούλεψε στον ιδιωτικό τομέα.
Το 2015 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο: «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα». Ακολούθησαν το 2016 οι «Απώλειες», το 2017 τα «Ασημένια μάτια» και τα «Μετέωρα Μυστικά» το 2019.
Από το 2009 είναι διαχειρίστρια της ιστοσελίδας www.vivlio-life.gr, όπου δημοσιεύονται βιβλιοκριτικές, συνεντεύξεις, δελτία τύπου για ενημέρωση επερχόμενων εκδηλώσεων και παρουσίαση νέων εκδόσεων από τους εκδοτικούς οίκους της χώρας.
Είναι παντρεμένη με τον αθλητικογράφο Χρήστο Στούμπο και μητέρα τριών παιδιών.
Email: [email protected]

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave