Παρουσίαση Μαρία Τσακίρη
Δυο καλοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι αλλά και φίλοι χρόνων, ο Βασίλης Παπαδημούλης και ο Βασίλης Σολιόπουλος κατάφεραν κάτι πολύ σημαντικό για τον τόπο τους, την Κορυφή Βοΐου Κοζάνης. Πήραν στα χέρια τους το υλικό που συγκέντρωνε εδώ και χρόνια ο αείμνηστος συντοπίτης τους, Παύλος Αντωνόπουλος και απλά έκαναν αυτό που ξέρουν καλά να κάνουν: Ένα ολοκληρωμένο και καλοδουλεμένο ρεπορτάζ, το οποίο με τη βοήθεια του Στέργιου Μιχόπουλου που έκανε τις απαραίτητες διορθώσεις, πήρε τον δρόμο του τυπογραφείου και έγινε βιβλίο! Όπως λένε στο Vivlio-life οι δυο δημοσιογράφοι «Η αξία της παράδοσης είναι διαχρονική. Είναι σημαντικό ότι την διέσωζε μέσα στα γραπτά του ο συγγραφέας ώστε τα παιδιά μας να έχουν μια γνωστική βάση, που θα μπορεί να διαμορφώσει μια στενότερη σχέση και ψυχική επαφή με το χωριό. Όλοι έχουμε ένα πνευματικό και ψυχικό δεσμό με τον τόπο που γεννηθήκαμε. Οι Κορυφιώτες εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας σε αυτόν τον άνθρωπο και στους χορηγούς που βοήθησαν στην έκδοση του βιβλίου, για τη μαρτυρία συμβάντων και γεγονότων, που αναδύονται στη μνήμη μεγαλύτερων συγχωριανών, που βίωσαν ή πληροφορήθηκαν από άλλους – άλλα σημαντικά και άλλα λιγότερο – αλλά που αποτελούν την ιστορία του γενέθλιου τόπου μας».
Η έκδοση, που έγινε για λογαριασμό του Πολιτιστικού Συλλόγου Κορυφής, παρουσιάζει μέσα από πλήθος τεκμηρίων την ιστορική διαδρομή του χωριού στο χρόνο, την ανθρωπογεωγραφία του με λεπτομερή αναφορά που προσφέρει στους μεν παλαιότερους τη νοσταλγία, στους δε νεότερους συμπυκνωμένη την αναγκαία γνώση. Εκδόθηκε και κυκλοφορεί με χορηγία τριών Κορφιωτών που ζουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό των γιατρών Δημήτρη και Αντώνη Ζήκο και του επιχειρηματία Χαρίλαου Ζήκου.
Ο Παύλος Αντωνόπουλος (που έφυγε το 2011πριν προλάβει να δει τυπωμένη την έρευνα στην οποία αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του), αγαπούσε πολύ τη μελέτη και την αναζήτηση πληροφοριών και εύκολα διαπιστώνει ο αναγνώστης, πως η αφήγησή του, δεν έχει μόνο τοπικό χαρακτήρα, αλλά αφορά όλο το Άνω Βόιο. Στόχος του ήταν, και τα κατάφερε περίφημα, να διασωθεί η ιστορία και η παράδοση του τόπου του, που τόσο αγαπούσε, και να μεταβιβαστεί ως πολύτιμο κτήμα στις επόμενες γενεές. Πέρα από τη σημαντική βιβλιογραφική έρευνα ο συγγραφέας συνομίλησε με τους γεροντότερους συγχωριανούς του, που ήταν πρωταγωνιστές ή αυτόπτες μάρτυρες γεγονότων ή ακόμα φορείς πληροφοριών από τους γονείς και τους παππούδες τους, φροντίζοντας κατά την καταγραφή να μεταφέρει αυτούσια τα λόγια τους.
Το βιβλίο έχει ως αντικείμενο την καταγραφή των πρώτων διάσπαρτων οικισμών και την συνένωση τους η οποία συνέθεσε τον οικισμό όπως τον βρίσκουμε στην σημερινή του μορφή, καταγράφοντας τις πτυχές της ζωής των κατοίκων. Αφιερώνεται σ’ αυτούς που πέρασαν κι αγάπησαν αυτό τον τόπο, σ’ αυτούς που ζουν και τον αγαπούν, σ’ αυτούς που θα ‘ρθουν και θα τον αγαπήσουν. Ανάμεσά τους και οι μετανάστες που στο παρελθόν χρηματοδότησαν τη δημιουργία καθοριστικών έργων και υποδομών του χωριού και πριν ένα χρόνο χρηματοδότησαν την έκδοση του βιβλίου. Την παρουσίασή του ανέλαβαν οι εκπαιδευτικοί Μαλαματή Αντωνοπούλου και Στέργιος Μιχόπουλος αλλά και ο δημοσιογράφος Πάνος Σόμπολος, που αγάπησε την περιοχή και τους κατοίκους της.
Βασίλης Σολιόπουλος
Όσοι βρέθηκαν στην εκδήλωση, την οποία συντόνισε ο Βασίλης Σολιόπουλος, είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά την Έκθεση γκλίτσας του Δαφνιώτη πρόεδρου της Βοϊακής Εστίας Θεσσαλονίκης Γιώργου Παπαδόπουλου. Παρουσιάστηκαν τριακόσιες από τις συνολικά χίλιες γκλίτσες της συλλογής «Δάφνη», φορτωμένες με παραστάσεις, οράματα, συμβολισμούς, γεωμετρικά σχήματα, ρόδακες, λουλούδια, πουλιά, δικέφαλους αετούς, άλογα, λύκους φίδια, γοργόνες, κριάρια καθώς και ερωτικές παραστάσεις αλλά και ιστορικά θέματα από τον Φίλιππο τον Βασιλιά των Μακεδόνων έως τους ήρωες του 1821 όπως του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Βασίλης Παπαδημούλης
Η Κορυφή, βρίσκεται σε υψόμετρο 941 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και ανήκει στον δήμο Βοΐου της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης Δυτικής Μακεδονίας.
Για την ίδρυση του χωριού δεν υπάρχει καμιά γραπτή ή άλλη μνημειακή μαρτυρία εκτός από το παλιό νεκροταφείο στη θέση Πεθαμένος. Οι τάφοι του νεκροταφείου είναι βυζαντινής εποχής, γι’ αυτό και συμπεραίνεται πως στη θέση του σημερινού χωριού υπήρχε οικισμός από τα χρόνια εκείνα. Στη θέση του από τις αρχές του 18ου αιώνα εμφανίζεται νέο χωριό με το ίδιο όνομα Μπόρσια, στο οποίο το 1692 ζούσαν δύο οικογένειες και άρα η ίδρυσή του τοποθετείται στο τέλος του 17ου και στις αρχές του 18ου αιώνα.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.