Κριτική για το βιβλίο: Ο Ιάπωνας εραστής της Ιζαμπέλ Αλιέντε από την Δέσποινα Δημητριάδου
«Έχεις μόνο μια ζωή, αλλά αν τη ζήσεις καλά, φτάνει και περισσεύει. Το μόνο αληθινό είναι το τώρα, το σήμερα. Τι περιμένεις για ν’ αρχίσεις να είσαι ευτυχισμένη; Η κάθε μέρα μετράει.»
Με μαθηματική ακρίβεια αυτό το μυθιστόρημα θα σας ξαγρυπνήσει αφού Ο Ιάπωνας εραστής της Ιζαμπέλ Αλιέντε που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, είναι ένα έξοχο δείγμα πλούσιας μυθοπλασίας και ιστορικής πραγματικότητας το οποίο χάρη στην ενδιαφέρουσα πλοκή του, με μεγάλη δυσκολία θα καταφέρει να αφήσει κάποιος από τα χέρια του, πριν το ολοκληρώσει.
Η ιστορία ξεκινάει σε μια πανσιόν για ηλικιωμένους που κατασκευάστηκε το 1900 και φέρει το παράξενο όνομα Το σπίτι του Κορυδαλλού. Ο ζεστός και φιλόξενος χώρος, καταφέρνει να συγκεντρώσει ανθρώπους από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και φυλές με πλούσιο παρελθόν. Η πανσιόν αυτή, παίρνει τον ρόλο του συνδετικού τόπου που διευκολύνει την αφήγηση, είναι ένας στιβαρός κρίκος που δένει το παρόν με το παρελθόν και το υπερφυσικό καλύπτοντας ένα εξαιρετικά σημαντικό χρονικό εύρος αναφορών, το οποίο ξεπερνάει τα 100 χρόνια (1912-2013). Το σπίτι του Κορυδαλλού, παρέχει το κατάλληλο βήμα και δίνει αφορμές στους πολυάριθμους ήρωες της ιστορίας για να μοιραστούν τις ξεχωριστές ιστορίες που κουβαλούν στις αποσκευές των εμπειριών τους. Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, σαφέστατα κυριαρχεί ο μεγάλος έρωτας μεταξύ της Άλμα Μπελάσκο από την Πολωνία και του Ιτσιμέι Φουκούντα που κατάγεται από την Ιαπωνία. Αυτός ο ισχυρός συναισθηματικός δεσμός, ακολουθεί τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι και το τέλος της ζωής τους. Όμως πριν και κατά την διάρκεια αυτού του δυνατού έρωτα υπάρχει μετανάστευση, πόλεμος, κοινωνικός αποκλεισμός, ρατσισμός, καθημερινότητα, συγκρούσεις, θάνατος, γεννήσεις, δημιουργία, επιθυμίες, προκαταλήψεις, όνειρα, πόνος, εκμετάλλευση, φιλία, συντροφικότητα, γλέντια, μυστικά… με λίγα λόγια όλα όσα μπορεί να περιλαμβάνει αυτό που θα χαρακτήριζε μια πραγματικά γεμάτη ζωή.
Η συγγραφέας, χρησιμοποιώντας απλό και καθημερινό λόγο, χωρίς να επιστρατεύει λογοτεχνικές λοβιτούρες, εντάσσει τον αναγνώστη σταδιακά στη δομή της ιστορίας. Ξεκινώντας από τα εισαγωγικά στοιχεία που περιλαμβάνουν τους χώρους, τους τόπους, τις καταγωγές και δίνοντας επεξήγηση της καθοριστικής τους σημασίας για την εξέλιξη της ιστορίας, περνάει στα κεντρικά πρόσωπα του μυθιστορήματος συστήνοντας το καθένα χωριστά. Καθώς η αφήγηση προχωράει παρακολουθούμε τις συσχετίσεις των προσώπων μεταξύ τους στο πέρασμα των χρόνων και τους συγγενικούς, φιλικούς ή συναισθηματικούς δεσμούς που αυτά έχουν ή αναπτύσσουν με τα χρόνια.
Ένα χαρακτηριστικό δείγμα της έξοχης συγγραφικής ικανότητας που διαθέτει η Αλιέντε μεταξύ άλλων, είναι και το ότι καταφέρνει να ενσωματώσει μέσα στο μυθιστόρημά της πολλά και ετερόκλιτα μεταξύ τους θέματα τόσο ιστορικά όσο και κοινωνικά. Παρουσιάζοντάς τα με λογικό και δομημένο τρόπο τα μετατρέπει σε αναπόσπαστα κομμάτια της αφήγησής της. Άξιο αναφοράς είναι και το ότι μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου δεν λείπουν οι ανατροπές που ενισχύουν συναισθηματικά την αναγνωστική εμπειρία με το γοητευτικό στοιχείο της έκπληξης.
Είναι ένα βιβλίο που πραγματικά ευχαριστήθηκα για τις αφοπλιστικές του αλήθειες, την τρυφερότητά του, τον πλούτο της πλοκής του, την πολυσυλλεκτικότητα των δεδομένων του, την δύναμη του έρωτα και της θέλησης, το ιστορικό του υπόβαθρο, τα κοινωνικά του μηνύματα, την θετική στάση των πρωταγωνιστών του απέναντι στο δώρο της ζωής. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο από εικόνες, συναίσθημα και αισιόδοξα μηνύματα που νομίζω ότι πολύ δύσκολα μπορεί να αφήσει ανικανοποίητο κάποιον αναγνώστη του.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.