Συγγραφέας του βιβλίου «Θράσσα» – Εκδόσεις «Κλειδάριθμος»
Στην εποχή του Βυζαντίου, η γυναίκα είναι ταπεινή και αποκλεισμένη από τη μάθηση και τις κοινωνικές δραστηριότητες. Η αρχοντοπούλα Ζωή, ωστόσο, κατορθώνει να ταξιδέψει για να γνωρίσει τον κόσμο. Η ηρωίδα της Νάγιας Δαλακούρα, αναζητώντας την ταυτότητά της γνωρίζει τον Πέταρ. Ελληνίδα εκείνη, Βούλγαρος εκείνος. Οι διαφορές σε θρησκεία και νοοτροπία πολλές αλλά «οι δυο τους κατορθώνουν να συνυπάρξουν αρμονικά, να ερωτευτούν βαθιά». Μέσα από την περιπετειώδη ζωή των δυο ηρώων της η συγγραφέας μας μεταφέρει στη Μοσυνούπολη, τη σπουδαία καστροπολιτεία της Θράκης.
Όπως λέει στο Vivlio-life, σήμερα η Μοσυνούπολη είναι επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος. «Ορατά στους επισκέπτες είναι τμήματα του τείχους του κάστρου και τα θεμέλια του περίκεντρου εξάγωνου ναού της πόλης, όπου είναι αρκετά ευδιάκριτα τα τμήματα που περιγράφονται στη ΘΡΑΣΣΑ».
Οροσειρά Ροδόπης, σωτήριο έτος 1206… «Σταυροφόροι και Βούλγαροι σεργιανούν ανενόχλητοι στις καστροπολιτείες». Ταξιδεύοντας μαζί σας στο χρόνο φθάνουμε κι εμείς σ’ αυτόν τον επικό κόσμο. Περιγράψτε μας τον τρόπο που σας ενέπνευσε μυθοπλαστικά.
Θέλοντας να γράψω για τον τόπο μου και ανατρέχοντας στο παρελθόν του οδηγήθηκα στον 13ο αιώνα, μια εποχή άγνωστη εν πολλοίς, η οποία ωστόσο ανέτρεψε τις ισορροπίες στη Θράκη. Παράλληλα, είναι μια εποχή κατά την οποία ο τόπος αυτός πλημμύριζε από διαφορετικές εθνικότητες, θρησκείες, ήθη, χρώματα, αρώματα και γεύσεις, ώστε μου θύμισε πολύ τη Θράκη σήμερα – έναν τόπο πολυπολιτισμικό και πολύχρωμο.
Ας ρίξουμε λίγο φως στην ιστορία και να μάθουμε από εσάς τι συμβαίνει στη Θράκη εκείνο το σωτήριο έτος 1206, καθώς όπως διαπιστώνουμε στην ανάγνωση, οι καιροί είναι ιδιαίτερα ταραγμένοι και σκοτεινοί.
Το έτος 1206, δύο χρόνια μετά την άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους, οι καστροπολιτείες της Θράκης δέχονται επίθεση και καταστρέφονται από τον τσάρο των Βουλγάρων Ιωάννη Σκυλογιάννη. Ανάμεσα στα κάστρα που λεηλατήθηκαν και κάηκαν ήταν και η Μοσυνούπολη, σπουδαία πόλη της βόρειας Ελλάδας, οι πρόσφυγες της οποίας στράφηκαν σε κοντινό φρούριο και ίδρυσαν τον πυρήνα των Κουμουτζηνών (Κομοτηνή). Στο σκηνικό του πολέμου, σε μια εποχή που η ανθρώπινη ζωή μοιάζει ασήμαντη, γνωρίζει ο αναγνώστης τους δύο βασικούς ήρωες της ΘΡΑΣΣΑΣ, τη Ζωή και τον Πέταρ, οι οποίοι επιμένουν ότι η ζωή είναι σημαντική.
Μια αρχοντοπούλα από τη Μοσυνούπολη, η Ζωή, μ’ ένα αινιγματικό παρελθόν επιλέξατε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μιλήστε μας για την ηρωίδα σας.
Η Ζωή είναι Θράσσα από τη Μοσυνούπολη, κόρη του τοπικού φεουδάρχη και μιας Νορμανδής χορεύτριας. Σε αντίθεση με τις γυναίκες της βυζαντινής εποχής, η Ζωή είναι μια αρχοντοπούλα η οποία με απροσδόκητο τρόπο και κάτω από ανορθόδοξες συνθήκες κατορθώνει να ταξιδέψει και να δει τον κόσμο πέρα από τα στενά περιθώρια του υποστατικού της. Στον κόσμο αυτό περιπλανιέται και αναζητά επίμονα την ταυτότητά της επηρεάζοντας δυνατά όσους βρίσκονται κοντά της.
Προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα σε πολεμιστές, μάγισσες και μαγγανείες της Μεσαιωνικής εποχής, «σε μια εποχή που σταυροφόροι και Βούλγαροι σεργιανούν ανενόχλητοι στις βυζαντινές καστροπολιτείες…». Περιγράψτε μας τη θέση και το ρόλο της γυναίκας στην εποχή που πραγματεύεστε.
Η γυναίκα στο Βυζάντιο ήταν ταπεινή και αποκλεισμένη από τη μάθηση και τις περισσότερες κοινωνικές δραστηριότητες. Οι πηγές μας για τις γυναίκες είναι ελάχιστες και αφορούν μόνο εκείνες της αυτοκρατορικής Αυλής, οι οποίες ήταν και οι μόνες που λάμβαναν στοιχειώδη μόρφωση και ασχολούνταν κυρίως με τη φιλανθρωπία. Η έλλειψη πληροφοριών για τις γυναίκες του περιθωρίου και της επαρχίας ήταν ένας από τους λόγους που με παρακίνησε να γράψω για αυτές.
Η Ζωή θα επιβιώσει από τη λεηλασία της Μοσυνούπολης από τους Βουλγάρους αλλά θα ερωτευθεί τον Βούλγαρο Πέταρ, που θα την απελευθερώσει και θα γίνει σωτήρας της. Ένας έρωτας που κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Μιλήστε μας για τα συναισθήματα των δυο αυτών ηρώων.
Η σχέση των δύο βασικών ηρώων είναι μια σχέση αντιθέσεων. Η Ζωή είναι Ελληνίδα, ο Πέταρ Βούλγαρος. Εκείνη παγανίστρια, εκείνος Χριστιανός. Αυτή ζει νότια της οροσειράς της Ροδόπης, αυτός βόρειά της. Η Ζωή πιστεύει στον κόσμο του υπερβατού, εκείνος πατάει γερά στον επίγειο και δεν αναγνωρίζει άλλο κόσμο. Κι όμως μέσα από τις αντιθέσεις, οι οποίες διέπουν και όλο το μυθιστόρημα, οι δυο τους κατορθώνουν να συνυπάρξουν αρμονικά, να ερωτευτούν βαθιά και να μεταδώσουν ένα μήνυμα ειρήνης, αποδοχής για το διαφορετικό και αισιοδοξίας για το μέλλον των ανθρώπων.
Αυτά που τους χωρίζουν σίγουρα είναι περισσότερα από αυτά που ενώνουν τους δυο ήρωες. Πώς θα διαχειριστεί την κατάσταση η αρχοντοπούλα σας η Ζωή;
Η Ζωή θα προσπαθήσει να μετατρέψει τα εμπόδια σε πλεονεκτήματα. Θα έχει υπομονή, θέληση και πίστη, ώστε εν τέλει θα κατορθώσει να φέρει τον κόσμο με το μέρος της.
Υπάρχουν και άλλα πρόσωπα που γνωρίζουμε στη «Θράσσα». Όπως ο Βάραγγος Μποργκ, η καπήλισσα Ξένη ή η οιωνοσκόπος Κρεμασία. Ποιοι όμως είναι εκείνοι που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην κορύφωση της πλοκής;
Ο Ρότζερν του Λορν, Σκωτσέζος άρχοντας και σταυροφόρος, και η Θεοφανώ, Θράσσα από την Ηράκλεια, είναι δύο δυνατοί ήρωες οι οποίοι κρύβουν την ιδιοσυγκρασία τους και καθορίζουν την πλοκή με τρόπο απροσδόκητο.
Μοσυνούπολη. Θα ήταν καλό να μάθουμε για τον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο της Κομοτηνής, που ίσως κάποιοι από εμάς πρώτη φορά συναντούμε και σας ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό.
Η Μοσυνούπολη υπήρξε σπουδαία καστροπολιτεία της Θράκης με περίπου σαράντα πύργους. Είναι χτισμένη στο πέρασμα της Εγνατίας Οδού, στους πρόποδες του Παπικίου όρους, σε μια εύφορη πεδιάδα, ανάμεσα σε δυο βυζαντινά κάστρα, το Περιθεώριον και τα Κουμουτζηνά. Τον 14ο ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός αναφέρει ότι είναι «πόλις εκ πολλών ετών κατεστραμμένη».
Στο βιβλίο σας δε γνωρίζουμε μόνο τη Μοσυνούπολη. Μας ταξιδεύετε σε όμορφους τόπους της Θράκης και μας κάνετε μέρος της ιστορίας σας. Δε θα μπορούσε να λείψει από το συγγραφικό σας ταξίδι, φυσικά, και η Σαμοθράκη. Ποιος είναι ο ρόλος που κρατήσατε για το μυστικιστικό αυτό τόπο;
Η Σαμοθράκη είναι ο πιο μυστηριακός τόπος της Θράκης, ένα νησί με το οποίο είμαι συναισθηματικά ιδιαίτερα δεμένη και για αυτό είχα αποφασίσει εξαρχής ότι θα αποτελούσε βασικό σταθμό στη ζωή των ηρώων μου.
Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Κομοτηνή και δραστηριοποιείστε στο χώρο των μουσείων. Επομένως, όχι μόνο είχατε πρόσβαση σε πληροφοριακό υλικό αλλά κυρίως να το αξιοποιήσετε σωστά. Από πού ξεκίνησε η έρευνά σας και πόσο διήρκεσε;
Η έρευνά μου ήταν τόσο επιτόπια όσο και βιβλιογραφική. Καταρχάς, χρειάστηκε να περιπλανηθώ ανάμεσα στα ερείπια των βυζαντινών θέσεων, να ξαναγνωρίσω τους αρχαιολογικούς χώρους μέσα από τη ματιά της συγγραφέως και όχι της αρχαιολόγου, και να προσπαθήσω να ανασυνθέσω τον χώρο στον 13ο αιώνα. Στη συνέχεια ακολούθησε η έρευνα σε βιβλιογραφικές πηγές (χρονικογράφοι, ιστορικοί, βυζαντινοί αρχαιολόγοι), η οποία διήρκησε όσο όλη η συγγραφή, καθώς διαρκώς ενέκυπταν θέματα, για τα οποία έπρεπε να συμβουλευτώ την επιστημονική βιβλιογραφία.
Αν επισκεφθούμε σήμερα τη Μοσυνούπολη, ποια ευρήματα μπορούμε να δούμε ανάμεσα σ’ εκείνα τα σπουδαία που ήρθαν στο φως από την αρχαιολογική σκαπάνη;
Σήμερα η Μοσυνούπολη είναι επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος σε απόσταση 7 χλμ. από την Κομοτηνή. Ορατά στους επισκέπτες είναι τμήματα του τείχους του κάστρου και τα θεμέλια του περίκεντρου εξάγωνου ναού της πόλης, όπου είναι αρκετά ευδιάκριτα τα τμήματα που περιγράφονται στη ΘΡΑΣΣΑ.
Η αγάπη σας για τον τόπο σας είναι μεγάλη και μπορούμε να τη διακρίνουμε σε κάθε λέξη αυτού του βιβλίου. Έχει, όμως, η Θράκη την προσοχή που της αξίζει ως τόπος με μεγάλη ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων;
Νομίζω ότι η Θράκη έχει πολλές ακόμη ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν και πολλά μέρη προς ανακάλυψη.
Είναι η «Θράσσα» αλλά και τα άλλα βιβλία που γράφονται από εσάς τους Έλληνες συγγραφείς, ένας τρόπος να κρατάτε ζεστή την καρδιά μας γι’ αυτόν τον όμορφο και ιστορικό τόπο;
Τα μυθιστορήματα έχουν έναν μοναδικό τρόπο να μας αφυπνίζουν, να μας ταξιδεύουν νοερά εκεί όπου θέλουμε να βρεθούμε και να μας γεμίζουν με όνειρα και σκέψεις για νέους προορισμούς!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη!
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Οροσειρά Ροδόπης, σωτήριον έτος 1206
Στη σκιά των βουνών της Ροδόπης, που από αιώνες χωρίζουν και ενώνουν τους ανθρώπους, σταυροφόροι και Βούλγαροι σεργιανούν ανενόχλητοι στις βυζαντινές καστροπολιτείες. Εκεί, ο παγανισμός παλεύει µε τον χριστιανισμό, σκοτεινές μαγγανείες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας, κακόφημα καπηλειά μετατρέπονται σε τόπους εξομολογήσεων και µια νεαρή Θράσσα αγωνίζεται να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο ανισόρροπους κόσμους.
Με φόντο το πολυπολιτισμικό ψηφιδωτό της Θράκης, τόπο ιδιότροπων θεών και γενναίων ανθρώπων, ο συναρπαστικός κόσμος του περιθωρίου συναντά τους λόγιους ιππότες της ∆ύσης και μυημένοι φρουροί μυστικών ταγμάτων δεσμεύονται µε όρκους σιωπής.
Στον επικό αυτό κόσμο, η Ζωή, Θράσσα αρχοντοπούλα από τη Μοσυνούπολη, αναζητεί επίμονα την ταυτότητά της. Στο ταξίδι της στα κάστρα της Θράκης θα τη συντροφεύουν άγιοι και δαίμονες, πολύτιμοι συνοδοιπόροι, όπως ο Βάραγγος Μποργκ, ο βογιάρος Πέταρ, η καπήλισσα Ξένη, η οιωνοσκόπος Κρεµασία, οι μοναχοί του Παπικίου όρους, αλλά και οι θρυλικές µορφές των Πορφυρογέννητων της Πόλης, του Γοδεφρείδου Βιλεαρδουίνου, του τσάρου Καλογιάννη των Ασέν και πολλών ακόμη μικρών ή μεγάλων ηρώων του 13ου αιώνα.
Βιογραφικό
Η Νάγια Δαλακούρα γεννήθηκε το 1980 και μεγάλωσε στην Κομοτηνή. Δραστηριοποιείται στον χώρο των μουσείων ως επιμελήτρια εκθέσεων και μουσειοπαιδαγωγός. Από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος κυκλοφόρησε το 2019 το πρώτο μυθιστόρημά της με τίτλο Το λιμάνι των χαμένων γυναικών.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.