ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Το Δόγμα μυθιστόρημα φαντασίας της Μαρίας Παναγοπούλου
Τη μέρα που η Αλίκη και ο Μάρκος –δύο νέοι ειδικευμένοι στις προ-Δογματικές τέχνες– ξαναβλέπονται τυχαία μετά από καιρό, λαμβάνουν στο τερματικό τους την ίδια παράξενη πρόσκληση: Κάποιος Άρης ζητά να βρεθούν για να μιλήσουν σχετικά με μια «μη διαβαθμισμένη έρευνα».
Η συνάντηση αυτή θα τους εμπλέξει σε μια αλυσίδα από πρωτόγνωρες εμπειρίες και ερωτήματα που τους ξεπερνούν: Σε τι χρησίμευσαν στον άνθρωπο η φαντασία, η ομορφιά, η τέχνη, ο έρωτας; Πού σταματά η αυταπάτη και πού αρχίζει η αλήθεια στους μύθους του προ-Δογματικού πολιτισμού; Μήπως άραγε το γνωστικό οικοδόμημα του Δόγματος λειτουργεί σαν παραμορφωτικός καθρέφτης;
Σε μια κοινωνία όπου όλες οι αποφάσεις έχουν ανατεθεί στην τεχνητή νοημοσύνη, οι δυο τους θα ανακαλύψουν, θέλοντας και μη, το βάρος της αυτονομίας στη σκέψη και στη δράση, και το ξεχασμένο νόημα της προσωπικής ευθύνης.
Ανιχνεύοντας ένα από τα δυνατά μέλλοντα, Το Δόγμα ακολουθεί τον άνθρωπο σε μια ανεξερεύνητη περιοχή: εκεί όπου θα βρεθεί όταν εγκαταλείψει την ίδια του την πολιτική φύση.
Σαν κολιμπρί δεύτερη συλλογή διηγημάτων της Δοξούλας Παλαμάρα
Οι γυναίκες, στις είκοσι δύο ιστορίες του βιβλίου, με διαφορετικές ηλικίες και προσδοκίες, από διαφορετικό περιβάλλον και κοινωνικό υπόβαθρο, με ανισοβαρείς άμυνες και αντοχές, δεν είναι πάντα αξιοθαύμαστες, ούτε είναι πάντα αξιολύπητες.
Σαν ένα μικρό, μικρότατο, κολιμπρί που κατορθώνει να αιωρείται πάνω από ένα λουλούδι, κινώντας τα φτεράκια του τόσο γρήγορα που χτυπά η καρδιά του να σπάσει, προσπαθούν και οι ηρωίδες του βιβλίου να ισορροπήσουν μέσα σε έναν κόσμο όπου όλα αλλάζουν ταχύτερα από τις προκαταλήψεις, όπου οι άνθρωποι αυθαίρετα διαχωρίζονται σε λογικούς άντρες και συναισθηματικές γυναίκες. Δυνατά αρσενικά και τρυφερά θηλυκά χρησιμοποιούν τα κατάλοιπα παλαιών, ριζωμένων αντιλήψεων, με σκοπό να χειραγωγήσουν ο ένας τον άλλο, σε έναν κύκλο ασυνεννοησίας.
Και τα δυο μισά τσαλαβουτούν σε θολά νερά, ψάχνοντας επίμονα και οδυνηρά, να βρουν νέους τρόπους, νέους τόπους όπου η δύναμη και η τρυφερότητα μπορεί να συνυπάρχουν. Η επιτυχία και η αποτυχία είναι ρευστές, πρόσκαιρες και ανειρήνευτες.
Ο κόσμος των τρελών, συλλογή διηγημάτων του συγγραφέα Δαμιανού Λαουνάρου.
Το να αποδέχεσαι την πραγματικότητα είναι πολλές φορές δύσκολο! Οπότε πλάθεις τη δική σου και επιλέγεις να ζεις σε αυτήν. Εκεί μέσα, όλα είναι υποφερτά.
Ένας φαντάρος που παλεύει με τους δαίμονές του, ένας πατέρας που καταπιέζει την κόρη του, ένας υπάλληλος που θα πουλούσε και την ψυχή του ακόμα για να αποκτήσει χρήματα, ένας άστεγος που τα βάζει με το σύστημα, ένας υπερήρωας-εκδικητής και ένα μικρό παιδί σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα.
Σε δεκατέσσερις αυτοτελείς ιστορίες (κάποιες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα) Ο κόσμος των τρελών παρουσιάζει την αποσύνθεση των κοινωνικών δομών που ορίζουν τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Ήθη, αξίες, πρότυπα, οικογενειακή καταπίεση, διαπροσωπικές σχέσεις και έρωτας. Θέματα καθημερινά που, συνειδητά ή ασυνείδητα, αρνούμαστε να αντικρίσουμε, όντας παραδομένοι στο ευκαιριακό και βολικό φαίνεσθαι της εποχής, γεννούν ερωτήματα για το τι θεωρείται τελικά τρέλα και τι λογική.
Όσα δεν έγιναν, νουβέλα του Χριστόφορου Ευθυμίου.
Καθώς σκέφτεται το παρελθόν, ο Νίκος συνειδητοποιεί πως αυτά που δεν συνέβησαν, δεν γερνούν ποτέ. Μετατοπίζονται κάθε στιγμή προς το μέλλον και όσο πιο βαθιά καταχωνιάζονται τόσο πιο επίμονα μας καλούν να τα φέρουμε στο φως.
Τρεις δεκαετίες πριν, τελειόφοιτος της Φιλοσοφικής, αγωνιζόταν να κάνει σχέση με την Αγγέλα, με την οποία είναι πλέον ζευγάρι, σε έναν γάμο αδιέξοδο και για τους δύο. Με το πέρασμα των χρόνων συμβιβάζεται με μια δουλειά ανούσια και πολλές φορές ταπεινωτική. Σε ώριμη πια ηλικία, γνωρίζει τη Βιβή, με την οποία ξεκινά μια εξωσυζυγική σχέση. Η ψυχική εγγύτητα μεταξύ τους είναι τόσο ισχυρή, ώστε ο Νίκος βρίσκει το θάρρος να αποκαλύψει ένα καλά κρυμμένο μυστικό από τη φοιτητική εποχή, κάτι που δεν έχει εξομολογηθεί σε κανέναν και που τον βασανίζει σε όλη του τη ζωή.
Στο Όσα δεν έγιναν, στοιχεία παρωδίας και αγωνίας, ατομικής περιπέτειας και συλλογικής μνήμης συνδυάζονται σε μία ιστορία προσωπικής ενηλικίωσης, συντροφικότητας και πολιτικής αναζήτησης, κοινωνικής αποξένωσης και επαγγελματικής ενσωμάτωσης.
Όταν ο χρόνος ψιθύρισε, νουβέλα της Ευθυμίας Καλαϊτζίδου
Γιατί ξεκινά ένας πόλεμος; Γιατί οπλίζεται ένα χέρι μέσα σε μια κατοικία; Γιατί συγκρούονται δύο τρένα; Γιατί βυθίζεται η Γη στην ίδια της τη λάσπη;
Μία εικόνα και λίγες σκόρπιες λέξεις αρκούν για να σε οδηγήσουν στην απάντηση. Έτσι, το μικρό παιδί, ένα παιδί δίχως όνομα, φύλο, θρησκεία, χωρίς καμία πατρίδα, ξεκινά για το μεγάλο ταξίδι της ζωής, μιας ζωής που, ωστόσο, δεν είναι μόνο δική του.
Συναντήσεις με γνωστούς και αγνώστους πλάθουν το μονοπάτι που έχει χαραχτεί μπροστά του. Στο πλάι του ο χρόνος σιγομουρμουρίζει κάθε τόσο φανερώνοντας νέα στοιχεία. Ποια θα είναι η απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα; Θα καταφέρει άραγε το μικρό παιδί να ενώσει τα κομμάτια του παζλ και να φτάσει στη μία και μοναδική αλήθεια αυτού του κόσμου;
Μία αλήθεια του σήμερα με την ευχή να πάψει αύριο.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.