Συγγραφέας του βιβλίου «Η ερωμένη των φάρων» – Εκδόσεις «Ψυχογιός»

«… δεν ήξερε και η ίδια τι ήτανε… Αυτό που ήξερε όμως πολύ καλά ήταν τι δεν ήτανε». Είναι ίσως η πιο δυνατή φράση της Νατάσας που έκανε την Πηνελόπη Κουρτζή, ν’ ασχοληθεί με την πιο εκκεντρική ιστορία που άκουσε ποτέ. Τον θρύλο της «Ερωμένης των φάρων». Η ηρωίδα της, ένα κορίτσι που γεννήθηκε στη θάλασσα και έζησε στους φάρους. Μια γυναίκα που αναζήτησε στα κύματα τη χαμένη της νεανική αγάπη. Ένα αλληγορικό μυθιστόρημα, με την υπερβολή του παραμυθιού, γεμάτο από συναίσθημα και το γαλάζιο των ελληνικών θαλασσών. «Στην πραγματικότητα ήταν απλώς μια σφοδρά και χωρίς ελπίδα ερωτευμένη γυναίκα;» λέει στο Vivlio-life για την πρωταγωνίστριά της η συγγραφέας.

Ένα ταξίδι στην όμορφη Σέριφο, μας περιμένει στο νέο σας βιβλίο. Κι εκεί, στο μπαλκόνι του φάρου χαμένη στη σαγήνη της θάλασσας, γεμάτη ζωντάνια και νεανική ορμή η Νατάσα, που στη συνέχεια θα τη δούμε ν’ αναζητά την ελπίδα στους φάρους όλης της Ελλάδας. Μιλήστε μας γι’ αυτό το κορίτσι.
Η Νατάσα.. η Νατάσα της Σερίφου. Ένα κορίτσι που δεν έχει ρίζες και παρελθόν και μεγαλώνει με μόνες εικόνες τον κόσμο ενός απομονωμένου φάρου, τον ουρανό και την μορφή ενός φαροφύλακα. Η Νατάσα, ως λογικό είναι ένα ιδιαίτερο σχεδόν απόκοσμο ον μια γυναικεία μορφή σφυρηλατημένο εξ’ ολοκλήρου με τα χρώματα της θάλασσας και της μοναξιάς. Φέρει την λάμψη των αστεριών στον χαρακτήρα αλλά και το τραχύ των κυμάτων. Η Νατάσα δεν μπορεί να κοιμηθεί αν δεν βρίσκεται σε φάρο και έτσι, όταν αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον φάρο της Σερίφου, ξεκινάει ένα οδοιπορικό ανά τους φάρους της πατρίδας μας ψάχνοντας αυτόν που θα νιώσει φιλόξενο να μείνει… και εκεί αρχίζει η περιπέτειά της που έδωσε τελικά και το όνομα στον θρύλο. «Η ερωμένη των φάρων»

Είναι μόνο η απογοήτευση του χαμένου εφηβικού έρωτα και της εγκατάλειψης, που θα μετατρέψουν την ηρωίδα σας σε μια γοργόνα που θ’ αναζητά τον άντρα που αγάπησε και δόθηκε ολοκληρωτικά στους φάρους;
Η απογοήτευση του νεανικού έρωτα, η βίαιη απόρριψη είναι ουσιαστικά το έναυσμα για να δημιουργηθεί η στρέβλωση στο μυαλό της Νατάσας και να κλειδώσει για πάντα στο μυαλό της η μορφή του έρωτα που είναι φάρος και θα την σώσει. Φυσικά κάτω από όλο αυτό υφέρπει μια ολόκληρη ψυχοσύνθεση δομημένη στην αναζήτηση της εστίας που δεν είχε ποτέ και του φωτός που εκπέμπει η οικογένεια. Η Ερωμένη των Φάρων έχει ως μόνη ελπίδα να βρει ένα φάρο που θα της δείξει μια νέα πατρίδα εφόσον ποτέ δεν είχε..

«Δεν είμαι νεράιδα. Δεν είμαι τρελή και δεν είμαι πόρνη», έλεγε στους άντρες που δινόταν. Γιατί είχε τέτοια απέχθεια στην λέξη πόρνη, εφόσον η ίδια ψέλλισε τη λέξη αυτή στον ψαρά που προσπάθησε να τη σώσει;
Η Νατάσα δεν είχε απέχθεια στην λέξη, στην έννοιά της είχε. Γνώριζε πολύ καλά πως ό,τι «φαίνεσαι είσαι» και ήξερε πως φαινόταν έτσι στα μάτια των απλών ανθρώπων. Από την άλλη, όπως λέει και η ίδια κάποια στιγμή, έδινε το σώμα της όταν ήθελε για να θρέψει το πνεύμα της και αυτή η πράξη ήταν ό,τι πιο κοντά σε αγκαλιά μπορούσε να φανταστεί. Μέχρι βαθιά μέσα στο οδοιπορικό της δεν ήξερε και η ίδια τι ήτανε. Ή και αν ήξερε δεν μπορούσε να το δείξει στους άλλους. Αυτό που ήξερε όμως πολύ καλά ήταν «τι δεν ήτανε». Για αυτό και αν σας μιλήσω προσωπικά θα σας πω πως αυτή η φράση της, είναι από τις πιο δυνατές που έχω ζήσει μαζί με την Νατάσα…

Παρακολουθώντας τη ζωή της Νατάσας ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημά της είναι πως δε θέλει να ριζώνει σ’ έναν τόπο. Το θεωρεί σκλαβιά και απλά πάντα παίρνει την απόφαση και το σκάει. Πόσες φορές όμως μπορεί να το σκάει από τον εαυτό του ο καθένας από εμάς;
Δυστυχώς όπως δείχνει η ιστορία της Νατάσας, ένας άνθρωπος μπορεί να φτάνει σε τόπους μέσα στην αναζήτησή του και σε καθένα από αυτούς να βρίσκει φυλακές. Πόσες φορές άραγε μπορεί ένας άνθρωπος με ρωτάτε να φεύγει και να συνεχίζει; Θα σας πω πολλές, όπως το έκανε η Νατάσα. Γιατί δεν θεώρησε ποτέ ένα τόπο σκλαβιά, τον συμβιβασμό θεωρούσε σκλαβιά και είχε την ορμή να τον απορρίπτει και να συνεχίζει. Δεν ξέφευγε από τον εαυτό της, τον έψαχνε για να βρει την καλύτερη μορφή του μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου και ενός φάρου που θα της ταίριαζε. Η Νατάσα είχε μια σταθερά που δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Την ελπίδα και την εικόνα ενός λαμπρού φωτός που την περίμενε στο τέλος της διαδρομής.

Άραγε αν δεν είχε φύγει ο Κωστής από τη ζωή της θα μπορούσε να μείνει ριζωμένη σ’ έναν φάρο και να γίνει νεράιδα μόνο για τα δικά του μάτια;
Α, βέβαια!!! Αυτό σίγουρα! Για την Νατάσα και τον μικρόκοσμό της, εκείνη η ζωή με τον Κωστή αποτελούσε τον απλοϊκό ορισμό της ευτυχίας και της πληρότητος και θα έμενε εκεί για πάντα. Η ζωή όμως, έχει τα δικά της σχέδια και το πόσο μεγάλο είναι το ταξίδι που μας επιφυλάσσει το ξέρουν μόνο τα αστέρια εκεί ψηλά..

«Για την Νατάσα ο φάρος ήταν συνώνυμο της αναμονής και κυρίως της επιμονής», διαβάζω. Από τον φάρο της Τζιας και της Πάρου, ως της Πάτρας και του Ναυπλίου και από κει σε τόσους και τόσους άλλους φάρους… Τι θα μπορούσε να σταματήσει αυτήν την ανεξέλεγκτη πορεία και το ξόδεμα ψυχής της πρωταγωνίστριάς σας;
Η αγάπη!!! Το φως που θα φώτιζε και θα λείανε τα ελλείμματα της ψυχής της αντί να τα κάνει να φαίνονται πιο τραχιά! Όπως και της εύχομαι να γίνει στην πορεία!!

Ένα από τα πρόσωπα που συναντάμε κατά την ανάγνωση είναι ο Φίλιππος Χοσέ Θηρεσίας ντε Πρατ Αγουρδαμένδο. Ποιος είναι αυτός ο άντρας και γιατί αναζητά την Νατάσα;
Ο Φίλιππος, αυτή η μυστηριώδης προσωπικότητα μέσω της οποίας στο βιβλίο γνωρίζουμε την άλλη πλευρά της Νατάσας, αυτήν όπως την εξιστορούσε ο κόσμος, είναι στην ουσία παλιός γνώριμος… η ιστορία του κρατάει από το προηγούμενο βιβλίο «Το ΠριγκιπΌτο», αυτό το διάσημο ξενοδοχείο της Μπελ Εποκ που κληρονομούσε σε αυτούς που το επισκεπτόταν τον «θυμό του έρωτα». Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω παραπάνω γιατί είναι σημαντικό κομμάτι της πλοκής της ιστορίας της Νατάσας, θεωρώ όμως πως είναι από αυτούς τους ανθρώπους που λειτουργούν ταυτόχρονα και ως φάρος πορείας και ως φάρος επικινδυνότητος…

Εύκολα αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πως η ιστορία της πρωταγωνίστριάς σας έχει συμβολικό χαρακτήρα και οι φάροι λειτουργούν ή θα μπορούσαν να εκληφθούν ως αλληγορικά στοιχεία. Αυτός ήταν ο σκοπός σας εξαρχής;
Σαφώς και ναι!!! Όπως πολύ σωστά είπατε, ολόκληρη, μα ολόκληρη η ιστορία της Νατάσας είναι μια βαθιά αλληγορία από την πρώτη λέξη έως την τελευταία. Για αυτό άλλωστε έχει και την υπερβολή του παραμυθιού. Ο θρύλος της, εξερευνά πολύπλευρα το σύμβολο του φάρου, του ανθρώπου φάρου, του τόπου φάρου, του συναισθήματος που προκύπτει από το «φαρικό σύστημα» με το οποίο αλληλεπιδρά ο καθένας μας στην πορεία της ζωής του. Φάροι πορείας και φάροι επικινδυνότητος. Και οι διαδρομές του μυαλού μας κάθε φορά που ένα ερέθισμα λειτουργεί στα μάτια μας ως μια δέσμη φωτός.

Η εικόνα ενός φάρου είναι από εκείνες που γοητεύουν. Κι εσείς όπως μας λέτε στην εισαγωγή από μικρή θέλατε να τους εξερευνήσετε. Αν είχατε τη δυνατότητα να μείνετε δυο μέρες σε κάποιον από αυτούς, θα επιλέγατε τον φάρο της Σερίφου; Εκείνον που πρώτα αγάπησε η ηρωίδα σας;
Λοιπόν είναι πολύ ωραία η ερώτησή σας και για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να επιλέξω. Μέσα από την ιστορία της Νατάσας με έχουν γοητεύσει εκ νέου όλοι οι φάροι που επισκέφτηκα και μελέτησα για να γραφτεί αυτή η ιστορία και αν είχα την δυνατότητα θα ήθελα να μείνω σε όλους! Αν αυτή την στιγμή θα έπρεπε να διαλέξω κάποιον ίσως να σας έλεγα τον φάρο απέναντι από την Σαπιέντζα, το νησί καρδιά!

Πώς υποδέχτηκαν οι αναγνώστες την ηρωίδα σας; Τι συναισθήματα προκύπτουν από την πιο εκκεντρική ιστορία που έχετε ακούσει ποτέ, όπως μας λέτε στην πρώτη σελίδα του κειμένου σας;
Οι αναγνώστες και νιώθω βαθιά τυχερή για αυτό, έχουν αγαπήσει την Νατάσα και την ιστορία της. Σε κανένα άλλο βιβλίο μου δεν έχω συναντήσει τόσο συγκινητικά λόγια και τόσες προεκτάσεις που δίνουν οι αναγνώστες στην ίδια την ιστορία και στην «Ερωμένη των Φάρων». Ναι για μένα, όπως το λέω στην αρχή είναι η πιο εκκεντρική ιστορία που ασχολήθηκα ποτέ και το γεγονός ότι τα περισσότερα μηνύματα που λαμβάνω μου λένε το ίδιο, με κάνει βαθιά περήφανη!!

Πιστεύετε πως θα πειστούν με την πρόταση που κλείνει το οπισθόφυλλό σας; Πως στην πραγματικότητα ήταν απλώς μια σφοδρά και χωρίς ελπίδα ερωτευμένη γυναίκα;
Ναι γιατί όχι; Ακριβώς έτσι είναι…

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Έχω μείνει γνωστή στην ιστορία ως η «ερωμένη των φάρων».
Γεννήθηκα σε έναν φάρο και όλη μου τη ζωή δεν έχω κοιμηθεί ποτέ δίχως να με συνοδεύει ο ήχος της θάλασσας. Έχω γίνει βασίλισσα σε κάποιους από αυτούς, δούλα σε άλλους και γοργόνα στους μακρινούς. Έχω κρυφτεί σε αμπάρια, έπιασα τουφέκι και έχω μια αποκρουστική ουλή, η οποία σκίζει το δεξί μου μάγουλο. Γέννησα ένα παιδί, που όμως δεν αγκάλιασα ποτέ. Είδα ναυάγια και κολύμπησα σε μέρη όπου δεν έχει καταφέρει να φτάσει άνθρωπος. Μίσησα και μισήθηκα, πόθησα και με αγάπησαν. Έχω μαγέψει πειρατές και έχω τρέξει γυμνή στα βράχια. Έχω αντικρίσει θησαυρούς αμύθητους, που ούτε καν φαντάζεστε ότι υπάρχουν.
Έχω γυρίσει όλους τους επανδρωμένους φάρους που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και κάποιους που δεν υπάρχουν πια και σώζονται μόνο τα ερείπια τους.
Κάθε φορά που έφτανα σε κάποιον από αυτούς, με περίμεναν με ανυπομονησία, γιατί ενώ η θάλασσα έφερνε συχνά στους φαροφύλακες φόβο, δεινά και δυσκολίες, εγώ τους έφερνα πάντα τον έρωτα.
Ναι. Έχω μείνει γνωστή ως η «ερωμένη των φάρων», αν και στην πραγματικότητα ήμουν απλώς μια σφοδρά και χωρίς ελπίδα ερωτευμένη γυναίκα.

Βιογραφικό
Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ γεννήθηκε στην Άρτα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιοτεχνολογία και εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα δραστηριοποιείται στον επιχειρηματικό χώρο και παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή, που αποτελεί και τη μεγάλη αγάπη της. Έχει ταξιδέψει αρκετά, μιλάει τέσσερις γλώσσες και ερασιτεχνικά ασχολείται με το αργεντίνικο τάνγκο. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και έχει γράψει θεατρικά έργα.
Έγραψε τα βιβλία: «Το Πριγκιποποτό» – «Δεκατρία μπαλώματα» – «Κουμκουάτ».

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave