Συγγραφέας του βιβλίου Διπρόσωπη Κίρκη- Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ

Ως φίλος της ρεαλιστικής μυθιστοριογραφίας, που μπορεί και παντρεύει ιδανικά την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία ο Ανδρέας Μήλιος, μας δίνει μέσα από τη «Διπρόσωπη Κίρκη» κάποιες προσωπικές βιωματικές εμπειρίες και καταστάσεις. «Μην ξεχνάτε ότι οι συγγραφείς είναι σαν τους αλχημιστές. Αναμειγνύουν συχνά προσωπικά βιώματα με φαντασία, προκειμένου να δημιουργήσουν ελκυστικό περιεχόμενο για τον αναγνώστη», λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας διευκρινίζοντας, ωστόσο, πως το μυθιστόρημά του δεν είναι αυτοβιογραφικό. Πρωταγωνιστής του ο Στέφανος που τη δεκαετία του 1980 άφησε το νησί του κι έφυγε στη Γερμανία αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Αυτοχρηματοδότησε τις σπουδές του, εργαζόμενος ως σερβιτόρος και ως μουσικός σε ελληνικά εστιατόρια, όπως πολλοί άλλοι Έλληνες τις προηγούμενες δεκαετίες. «Η Διπρόσωπη Κίρκη αποτελεί, ίσως, έναν ύμνο στη δημιουργικότητα και στον δυναμισμό του απόδημου ελληνισμού ανά τον κόσμο».

  • Κίρκη. Μάγισσα ή νύμφη; Όνομα ηρωίδας ή μήπως πίσω από τη δεύτερη λέξη του τίτλου σας δεν υπάρχει πρόσωπο;
    Τίποτα από όλα αυτά. Ο τίτλος είναι λογοτεχνική παρομοίωση της ζωής με την Κίρκη. Παραλληλίζω τα δύο πρόσωπα της ομηρικής Κίρκης, το καλό και το κακό, με τα αντίστοιχα πρόσωπα της ζωής.
  • Αν και ο τίτλος είναι γένους θηλυκού, κεντρικός σας ήρωας είναι ένας Κυκλαδίτης έφηβος που αποφασίζει να φύγει για σπουδές στη Γερμανία. Ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον Στέφανο.
    Ο Στέφανος είναι ένας φιλόδοξος νεαρός με σφριγηλά όνειρα που, στα δέκα οκτώ του χρόνια, ασφυκτιά μέσα στον περιορισμένο ορίζοντα του γενέθλιου νησιού του. Αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του και να δοκιμάσει τις αντοχές και τις δυνατότητές του σε ένα ανοιχτότερο περιβάλλον, με μεγαλύτερο ανταγωνισμό και περισσότερες ευκαιρίες. Αυτοχρηματοδότησε τις σπουδές του, εργαζόμενος ως σερβιτόρος και ως μουσικός σε ελληνικά εστιατόρια. Ολοκλήρωσε με επιτυχία τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική, χωρίς να διακόψει ποτέ την ερωτική σχέση που είχε από μικρός με τη μουσική. Στον έρωτα βίωσε το ανεκπλήρωτο και, εξ’ αιτίας αυτού, επιδόθηκε σε διονυσιακές απολαύσεις. Η Διπρόσωπη Κίρκη αποτελεί, ίσως, έναν ύμνο στη δημιουργικότητα και στον δυναμισμό του απόδημου ελληνισμού ανά τον κόσμο.
  • Αρχιτεκτονική σπούδασε ο πρωταγωνιστής σας, ωστόσο η Μουσική τον κέρδισε για τα καλά. Πώς κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στα δυο; Ή μήπως δε χρειάστηκε να μπει στη διαδικασία της επιλογής;
    Η Αρχιτεκτονική έχει καλλιτεχνική χροιά που συγγενεύει με τη μουσική. Άλλωστε, καταγόταν από ένα κυκλαδίτικο νησί που «παράγει» μουσικούς. Κατάφερε να ισορροπήσει μεταξύ των δύο επειδή τα αγαπούσε πολύ και τα δύο. Η επαγγελματική ενασχόληση με τη μουσική δεν ήταν στις άμεσες προθέσεις του. Προέκυψε από τα πράγματα. Όταν ήρθε η μεγάλη επιτυχία απώθησε μέσα στον χρόνο την ενασχόλησή του με την Αρχιτεκτονική, χωρίς να την απαρνηθεί.
  • Μουσικό εστιατόριο!!! Πολύ ενδιαφέρον, πράγματι. Μπορείτε να μας μιλήσετε για τη λειτουργία του και να μας δώσετε τον ακριβή ρόλο της μουσικής;
    Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, οι περισσότεροι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία διασκέδαζαν, όπως και στην Ελλάδα, με λαϊκή μουσική χαμηλού επιπέδου σε χώρους αντίστοιχους με τα μπουζουξίδικα της ελληνικής επαρχίας. Οπότε, η ιδέα της δημιουργίας ενός ελληνικού μουσικού εστιατορίου επιπέδου, με μοντέρνα ελληνική κουζίνα και μοντέρνα ποιοτική μουσική, εμπλουτισμένη με στοιχεία τζαζ ήταν πρωτοποριακή και είχε μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Ωστόσο, το εστιατόριο δεν στόχευε στο ελληνικό κοινό, αλλά βασικά στο ποιοτικό γερμανικό και το διεθνές κοινό της Φρανκφούρτης που ζούσε στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα των τραπεζών.
  • Τα χρόνια που εργαστήκατε στη Γερμανία πόσο λειτούργησαν ως έμπνευση για το μυθιστόρημά σας;
    Αρκετά! Τα τοπία και ο τρόπος ζωής των Γερμανών και των Ελλήνων μεταναστών ανταποκρίνονται, σε μεγάλο βαθμό, στις πραγματικές συνθήκες. Επίσης, αρκετοί δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι υπαρκτά άτομα που γνώριζα καλά. Έτσι μπόρεσα να καταδυθώ στους λαβυρίνθους των χαρακτήρων τους και να τους αποδώσω πειστικά. Τα υπόλοιπα, πλοκή, πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες και ανατροπές είναι φανταστικά και επινοημένα.
  • Πόσα από αυτά που μας αφηγείστε είναι προσωπικά βιώματα από όσα ζήσατε στο εξωτερικό;
    Είμαι φίλος της ρεαλιστικής μυθιστοριογραφίας που παντρεύει την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία. Πολλές φίλες και πολλοί φίλοι που με γνωρίζουν καλά και διάβασαν το βιβλίο μου λένε ότι σε αρκετά σημεία αναγνωρίζουν εμένα. Ωστόσο, το μυθιστόρημα δεν είναι αυτοβιογραφικό. Έχει βέβαια κάποιες προσωπικές βιωματικές εμπειρίες και καταστάσεις, καθώς και κάποιες ιδέες δικές μου που δεν τις πραγματοποίησα. Το μουσικό εστιατόριο, για παράδειγμα, ήταν μια δική μου ιδέα που ήθελα να πραγματοποιήσω, αλλά δεν το έκανα. Το περιγράφω όπως το είχα φανταστεί στο μυαλό μου. Μην ξεχνάτε ότι οι συγγραφείς είναι σαν τους αλχημιστές. Αναμειγνύουν συχνά προσωπικά βιώματα με φαντασία, προκειμένου να δημιουργήσουν ελκυστικό περιεχόμενο για τον αναγνώστη.
  • Αυτό που χαροποιεί τον αναγνώστη είναι πως ο Στέφανος σε ό, τι κάνει στη Γερμανία δεν ξεχνά την Ελλάδα, φροντίζοντας να κάνει γνωστή την ποιοτική ελληνική μουσική. Έχετε γνωρίσει κάποιο πρόσωπο με τις αρετές του πρωταγωνιστή σας;
    Οι Έλληνες είμαστε τοπικιστές. Είμαστε στενά συνδεμένοι με το γενέθλιο τόπο και με την Ελλάδα, με έναν αόρατο ομφάλιο λώρο. Όπου κι’ αν ζούμε, η νοσταλγία για τον τόπο και την Ελλάδα λειτουργεί ασφυκτικά σαν γλυκό συναίσθημα και μας ωθεί σε επιστροφή. Σαν να είμαστε κοντινοί απόγονοι του Οδυσσέα που πάσχιζε απεγνωσμένα να επιστρέψει στην Ιθάκη. Φαίνεται πως στον τόπο που γεννιόμαστε και στην Ελλάδα αφήνουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας που θέλουμε να ξαναβρούμε. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο ερώτημά σας, έχω γνωρίσει πολλά δυναμικά και επιτυχημένα άτομα στη ζωή μου, αλλά ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή είναι εξ ολοκλήρου επινοημένος. Αυτό δεν σημαίνει πως ορισμένα από τα στοιχεία του χαρακτήρα του πρωταγωνιστή δεν τα συνάντησα σε κάποια άτομα που γνώρισα.
  • Φοιτητής τη δεκαετία του 1980 στη Γερμανία. Πόσο διαφέρει η ζωή του από τον φοιτητή της δεκαετίας του 2020 στην ίδια χώρα; Ας μην ξεχνάμε πως τότε ζούσαμε σε μια πλαστή ευημερία και τώρα στον απόηχο της μεγάλης κρίσης.
    Η πλαστή ευημερία και η κρίση για τις δεκαετίες που αναφέρατε ισχύουν για την Ελλάδα, όχι για τη Γερμανία. Κάποιας μορφής κοινωνική κρίση αντιμετώπισε η Γερμανία τη δεκαετία του ’90, μετά την ενοποίησή της. Η φοιτητική ζωή σε όλο τον κόσμο αλλάζει από γενιά σε γενιά, επειδή αλλάζουν οι κώδικες επικοινωνίας και συμπεριφοράς των νέων, καθώς και οι επιθυμίες, οι ανάγκες και οι φιλοδοξίες τους. Τις δεκαετίες του ’60, ’70 και ’80 η φοιτητική ζωή στη Γερμανία ήταν μοναδικά απολαυστική. Η επικοινωνία εν γένει των ανθρώπων ήταν ουσιαστική και η τεχνολογία δεν καθόριζε τις συνθήκες ζωής και σπουδών στο βαθμό που τις καθορίζει σήμερα. Η κοινωνία ήταν πιο ανοιχτόκαρδη και η επιφυλακτικότητα και η δυσπιστία δεν καθόριζαν τις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό έκανε την ενσωμάτωση των ξένων φοιτητών στη γερμανική κοινωνία εύκολη. Τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, τα πράγματα δυσκόλεψαν με την αύξηση των προσφυγικών ροών από την Ασία και την Αφρική. Οι Γερμανοί έγιναν επιφυλακτικότεροι απέναντι στους ξένους και ο συγχρωτισμός Γερμανών και ξένων έγινε δυσκολότερος, λόγω των τεράστιων πολιτισμικών διαφορών και του τρόπου ζωής των τελευταίων. Αποτέλεσμα της εξέλιξης αυτής είναι η σημαντική άνοδος των εκλογικών ποσοστών του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑFD), που σε πολλά ομοσπονδιακά κρατίδια κατέχει τη δεύτερη θέση στο πολιτικό φάσμα, πάνω από τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους. Σε ό,τι αφορά τις σπουδές, μετατοπίσθηκαν και αυτές προς κάποιες πιο σύγχρονες κατευθύνσεις που σχετίζονται με τις σύγχρονες τεχνολογίες και την έρευνα. Δεν έπαψαν ωστόσο ποτέ να είναι ουσιαστικές, ποιοτικές και αξιόπιστες.
  • «Να ταξιδέψεις στον κόσμο, γιατί όσο ταξιδεύεις τόσο εξελίσσεσαι σαν άνθρωπος. Πατρίδα σου να είναι η γη και κατοικία σου ο κόσμος», διάβασε ο Στέφανος στο γράμμα του πατέρα του. Θα δίνατε αυτή τη συμβουλή σε νέα παιδιά που αναζητούν το όνειρο μακριά από την πατρίδα τους;
    Διαπιστώνοντας πώς εξελίχθηκα εγώ που έζησα 15 χρόνια στο εξωτερικό, αναμφίβολα ναι! Δέκα χρόνια σπουδών και εργασίας στη Β. Ευρώπη ή στη Β. Αμερική, σου ανοίγουν εντυπωσιακά παράθυρα στο μυαλό, σε εξελίσσουν και σου διαμορφώνουν τον χαρακτήρα. Αλλά οι φιλόδοξοι και δυναμικοί νέοι σήμερα δεν χρειάζονται τη συμβουλή μου για να το κάνουν. Το κάνουν ήδη! Αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιοι νέοι σπουδάζουν και εργάζονται στο εξωτερικό, αποκτώντας μοναδικές εμπειρίες. Οι βολεμένοι και οι λιγότερο φιλόδοξοι νέοι δεν πρόκειται ποτέ να πάνε να εργασθούν στο εξωτερικό, ακόμα κι αν τους συμβουλέψουμε εκατό άνθρωποι.
  • Το μυθιστόρημά σας έχει πολλές μικρές ρήσεις μεγάλων ανθρώπων. Πόσο σας βοήθησαν στην προσπάθειά σας να μας αγγίξετε περισσότερο ως αναγνώστες;
    Είμαι φίλος του είδους της γραφής που ταξιδεύει τον αναγνώστη στον κόσμο και του προσφέρει γνώσεις για μια καλύτερη ζωή (ευζωία). Στο πλαίσιο αυτό, έχοντας μελετήσει για δεκαετίες, από την εποχή του διδακτορικού μου στη Γερμανία τη δεκαετία του ‘80, τους αρχαίους και τους σύγχρονους φιλοσόφους, διαπίστωσα πως πολλά κείμενά τους εξακολουθούν να είναι επίκαιρα ακόμα και σήμερα. Τα χρησιμοποιώ στα μυθιστορήματά μου επειδή τα βρίσκω ιδιαίτερα χρήσιμα για τη ζωή και επειδή δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τη δυνατότητα και το χρόνο να διαβάσουν όλους αυτούς τους συγγραφείς. Αν η άποψή σας ότι, τα ρητά αυτά αγγίζουν περισσότερο τους αναγνώστες έχει ευρύτερη αποδοχή θα σημαίνει ότι πέτυχα τον στόχο μου. Δύο από τους κριτικούς πάντως που διάβασαν τη Διπρόσωπη Κίρκη την προτείνουν ως «δυνατό ανάγνωσμα για εραστές της λογοτεχνίας».
  • Ποιο από τα αποφθέγματα που χρησιμοποιήσατε έχετε ως φάρο στη ζωή σας;
    Φοβάμαι πως δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο, επειδή το καθένα έχει τη δική του βαρύτητα, αλλά όλα μαζί συνθέτουν τη συνταγή της ευζωίας. Προσπάθησα, ωστόσο, να πορευθώ στη ζωή μου τηρώντας με συνέπεια τρία από αυτά: το «γνώθι σ’ αυτόν», το «παν μέτρον άριστον» και «η φρόνηση είναι ο δάσκαλος της βούλησης και το θεμέλιο της ευτυχίας». Και μέχρι στιγμής δεν απογοητεύτηκα. Το αντίθετο θα έλεγα!

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ένας Κυκλαδίτης έφηβος μεταβαίνει στη Γερμανία για να σπουδάσει Αρχιτεκτονική.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, η κλίση του στη Μουσική τον οδηγεί στη δημιουργία ενός μουσικού εστιατορίου στο κέντρο της Φρανκφούρτης και στη συνέχεια στη δημιουργία ενός συγκροτήματος που παίζει ποιοτική ελληνική μουσική εμπλουτισμένη με στοιχεία σόλο βιολιού.
Το συγκρότημα σημειώνει τεράστια επιτυχία και εμφανίζεται στις διασημότερες μουσικές αίθουσες του κόσμου.
Αληθινοί χαρακτήρες, επιτυχημένες καριέρες, αλύτρωτοι και εφήμεροι έρωτες, δραματικά περιστατικά και δυνατές ανατροπές διαπλέκονται με τις ανεξιχνίαστες βουλές της μοίρας των πρωταγωνιστών και δημιουργούν έναν πολύχρωμο ιστό από αυτούς που μόνο η ζωή ξέρει να υφαίνει.
Είναι τελικά η ζωή μια πλανεύτρα, διπρόσωπη μάγισσα, που με τα μαγικά της φίλτρα, διαφεντεύει τις τύχες μας, όπως η Κίρκη τη βούληση του πολυμήχανου Οδυσσέα;

Βιογραφικό
Ο Ανδρέας Μήλιος γεννήθηκε στην Καστοριά. Είναι διδάκτωρ Πολιτειολογίας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης και οικονομολόγος με μεταπτυχιακό στο Μάρκετινγκ. Εργάστηκε στη Γερμανία, στην Ελβετία και στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας οκτώ επιστημονικών συγγραμμάτων και δύο μυθιστορημάτων. Τρία από τα συγγράμματά του διανέμονται ως διδακτικά εγχειρίδια σε εννέα πανεπιστήμια. «Η Διπρόσωπη Κίρκη» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του. Το μυθιστόρημα, «Η Νοσηλεύτρια», κυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση, επίσης από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave