Συγγραφέας του βιβλίου «Club 23.4» – Εκδόσεις «Βακχικόν»

Μέσα από τους ήρωές του, ο Ντίνος Γιώτης, προσπάθησε όπως λέει στο Vivlio-life, να καταδυθεί σε όσα τον απασχολούν ως ανθρώπινο όν. Αυτό που κατάφερε είναι να κάνει και μας τους αναγνώστες να αναζητήσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα «για την ύπαρξη και την ανυπαρξία, για το είναι και το τίποτα, για την αρχή και το τέλος, για τον λυσιμελή έρωτα και τον αναπόδραστο θάνατο». Η αλήθεια είναι πως παρακολουθούμε τους ήρωές του, τέσσερα αγόρια και δυο κορίτσια από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Και αυτό, γιατί, «αντί να τους απασχολούν τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής αυτοί ασχολούνται με την ύπαρξη και την ανυπαρξία, την φυσική και την κοσμολογία, την ομορφιά και τον έρωτα. Βρίσκουν περισσότερο ενδιαφέρον σ’ ένα τραγούδι ή σ’ ένα σονέτο παρά σε μια πολιτική διακήρυξη ή ένα κοινωνικό μανιφέστο».

  • «Club 23.4». Δώστε μας την ταυτότητα του club και κάντε μας για λίγο να αισθανθούμε μέλη του.
    Η ταυτότητά του έχει σχέση με το θαύμα της ζωής που συντελείται πάνω στη Γη που γυρίζει λοξά γύρω από ένα κοινό άστρο, μόνη της στην απέραντη μοναξιά του σύμπαντος. Από τη στιγμή που γεννιόμαστε, όλοι μας γινόμαστε ανίδεοι θαμώνες του, αφού δεν γνωρίζουμε τι υπάρχει έξω από αυτό, καταφεύγοντας στον έρωτα, στην τέχνη και γενικά στη δημιουργία για να συμφιλιωθούμε με τη θνητότητά μας, που αλλιώς θα μας ήταν αβάσταχτη.
  • Κλεάνθης, Σωτήρης, Σένον Κωνσταντίνος, Ρεβέκκα, Αταλάντη. Είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές σας. Εκτός από το «Club 23.4» τι άλλο τους συνδέει;
    Η παρέα των τεσσάρων αγοριών και των δύο κοριτσιών δένεται με φαινομενικά ακατάλυτους δεσμούς φιλίας. Πέρα και έξω από τα μοτίβα και τα στερεότυπα που ευδοκιμούν εκείνη την εποχή, αυτοί δείχνουν λοξοί και αποσυνάγωγοι. Πώς άλλωστε διαφορετικά, αφού αντί να τους απασχολούν τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής αυτοί ασχολούνται με την ύπαρξη και την ανυπαρξία, την φυσική και την κοσμολογία, την ομορφιά και τον έρωτα. Βρίσκουν περισσότερο ενδιαφέρον σ’ ένα τραγούδι ή σ’ ένα σονέτο παρά σε μια πολιτική διακήρυξη ή ένα κοινωνικό μανιφέστο.
  • Να υποθέσουμε πως τους χωρίζουν πολλά περισσότερα;
    Οι έξι κολλητοί φίλοι προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους στη ζωή που ανοίγεται μπροστά τους. Αν και με ορθάνοιχτα μάτια στην πραγματικότητα είναι absolutebeginners- τελείως αρχάριοι- όπως έλεγε και ένα τραγούδι της εποχής του DavidBowie. Πιστεύουν ότι η φιλία τους θα είναι παντοτινή και δεν μπορούν να σκεφτούν κάτι που θα την υπονομεύσει. Μέχρι που ξαφνικά ένα τραγικό γεγονός εξακοντίζει τον καθένα σε διαφορετική κατεύθυνση, καταρρίπτοντας μέσα τους μια σειρά βεβαιότητες. Τώρα πια δεν αισθάνονται και δεν είναι καθόλου αρχάριοι. Έχουν γευτεί πια το δηλητήριο της ύπαρξης και αναπόφευκτα οι δρόμοι τους χωρίζουν.
  • Αν σας αναζητήσουμε θα σας βρούμε ως πρωταγωνιστή, δευτεραγωνιστή ή απλά αφηγητή των βιωμάτων μιας νεανικής παρέας;
    Βρίσκομαι διαρκώς και αφανώς στο υπόστρωμα αυτής της ιστορίας.
  • Πόσα χρόνια παρακολουθείτε τις ζωές τους και πότε κλείνετε το κεφάλαιο του «Club»;
    Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, από φοιτητές μέχρι τη σημερινή εποχή. Ιδιαίτερα για τον Σένον και την Αταλάντη στέκομαι από πάνω τους, δίπλα τους, μέσα τους αλλά και από απόσταση, σε όλη τους τη ζωή, παρακολουθώντας τους από μικρά παιδιά μέχρι ώριμους ενήλικες. Φαινομενικά το club κάποια στιγμή «κλείνει» και οι ήρωες απέρχονται, αλλά για τον προσεκτικό αναγνώστη ίσως και να μην συμβαίνει αυτό.
  • Σένον και Αταλάντη δείχνουν να σας απασχολούν αρκετά, λοιπόν. Άλλωστε σαράντα χρόνια μετά συναντιούνται ξανά με την ηρωίδα σας να εξαφανίζεται και πάλι. Δώστε μας κάτι από τα ανολοκλήρωτα κεφάλαια του Σένον που θα τον κάνει να την αναζητήσει.
    Όχι αρκετά, με απασχολούν πάρα πολύ θα έλεγα. Είναι οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου μου, που μέσα από αυτούς κυρίως προσπάθησα να καταδυθώ σε όσα απασχολούν και εμένα ως ανθρώπινο όν: για την ύπαρξη και την ανυπαρξία, για το είναι και το τίποτα, για την αρχή και το τέλος, για τον λυσιμελή έρωτα και τον αναπόδραστο θάνατο. Για όλα εκείνα τα αντίβαρα της ζωής που μας απαλύνουν το φόβο πριν από το οριστικό τέλος. Όσον αφορά στα ανολοκλήρωτα κεφάλαια της ζωής του Σένον αυτά δεν μπορούν να περιγραφούν σε λίγες γραμμές.
  • Όσοι ζήσαμε τη δεκαετία του ’80 μπορούμε να πλησιάσουμε περισσότερο σε μια καθημερινότητα, που πολύ απέχει από τη σημερινή. Πόσο σημαντική ήταν αυτή η δεκαετία για σας και πόσο τη νοσταλγείτε;
    Η νεότητα είναι σημαντική για κάθε άνθρωπο, επειδή είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ψευδαίσθηση της αθανασίας. Και αλίμονο αν δεν ήταν. Αλίμονο αν ο νέος που σφύζει από ορμονική ευφορία διαχειριζόταν τη ζωή που ανοίγεται γεμάτη υποσχέσεις μπροστά του, ως προετοιμασία θανάτου, κατά την πλατωνική εκδοχή, ή το σώμα του ως φυλακή της ψυχής, κατά τη χριστιανική θεώρηση. Πόσο πιο φτωχός και πόσο πιο ερασιθάνατος θα ήταν ο κόσμος. Ο κάθε άνθρωπος νοσταλγεί την εποχή της νιότης του, ακόμα και αν την πέρασε μέσα σε δύσκολα χρόνια.
  • Η ύπαρξη – η ανυπαρξία, το είναι, το τίποτα… Οι νέοι της δεκαετίας του ΄80 ζητούσαν απαντήσεις σ’ αυτές τις έννοιες. Πιστεύετε πως απασχολούν και τους σημερινούς νέους;
    Δεν είναι ίδιο χαρακτηριστικό της δεκαετίας του ΄80 και οποιασδήποτε άλλης οι τέτοιου είδους αναζητήσεις. Από την εποχή των πρώιμων κοινωνιών μέχρι τον σημερινό τεχνολογικό πολιτισμό πάντα θα υπάρχουν νέοι, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, που θα αναρωτιούνται για όλα αυτά, επειδή ίσως, κατά τον Αριστοτέλη, πάντες άνθρωποι του ειδέναιορέγονται φύσει*.
  • «… θα μου άρεσε να ζω τον χειμώνα κοντά στη φωτιά και το καλοκαίρι κάτω από τη σκιά». Είναι η εικόνα που συμπυκνώνει την προσωπική ευτυχία του αφηγητή. Πόσο σας εκφράζει ως άνθρωπο αυτή η πρόταση;
    Απόλυτα. *Όλοι οι άνθρωποι έχουν από τη φύση τους έφεση για γνώση

Λίγα λίγα λόγια για το βιβλίο
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Σένον, φοιτητής στο Φυσικό της Αθήνας, αναζητά απαντήσεις στις έννοιες όπως η ύπαρξη, η ανυπαρξία, το είναι, το τίποτα, στον δρόμο που ανοίγεται γεμάτος υποσχέσεις μπροστά του. Μαζί με αυτόν, ο Κλεάνθης, ο Σωτήρης, ο Κωνσταντίνος και η Ρεβέκκα. Στην παρέα έρχεται να προστεθεί, έναν χρόνο αργότερα, η Αταλάντη. Ο Σένον είναι ερωτευμένος μαζί της από τότε που, μικρό παιδί, είχε πρωτοαντικρίσει την ομορφιά της.
Για τις επόμενες δεκαετίες οι πορείες των φίλων είναι εντυπωσιακές μεν, προδιαγεγραμμένες δε. Όπως η τροχιά ενός κομήτη στο στερέωμα. Μόνο η πορεία του Σένον ακολουθεί μια απροσδιόριστη, τεθλασμένη γραμμή. Που θα τον φέρει να συναντηθεί ξανά, σαράντα χρόνια αργότερα, με την Αταλάντη. Τότε, κάτω από το αμείλικτο βάρος της ζωής, εκείνη θα σταθεί για μια τελευταία φορά στο περβάζι του χρόνου, θα κοιτάξει κοροϊδευτικά πίσω της και θα εξαφανιστεί. Εκείνος θα την αναζητήσει στο παρελθόν και στους παλιούς τους φίλους.
Και μαζί μ’ αυτήν θα αναζητήσει και τα ανολοκλήρωτα κεφάλαια της ζωής του.

Βιογραφικό
Ο Ντίνος Γιώτης γεννήθηκε το 1961 στην Άρτα και σπούδασε Γεωλογία και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημοσιογράφησε σε αθηναϊκές εφημερίδες και κυρίως σε περιοδικά. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα «E-mail» (εκδόσεις Πατάκη 2001), «Η αναγνώριση του Μάξιμου Ροδομάνου» (εκδόσεις Μεταίχμιο 2004), «Η Γαλλίδα δασκάλα» (εκδόσεις Ψυχογιός 2013) και «Ο άγγελος που έχασε τον δρόμο για τον παράδεισο» (εκδόσεις Ψυχογιός 2016). Ακόμα, το βιογραφικό βιβλίο για την ποδοσφαιρική ομάδα της Άρτας Αναγέννηση, «μια ζωή» (2019), ενώ διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά.
Έχει γράψει επίσης το αρχικό σενάριο της ταινίας «Ελεύθερη κατάδυση» (1995) και το σενάριο της ταινίας «E-mail» (2001) σε διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματός του. Για την τηλεόραση έχει γράψει το σενάριο «Ελευθέριος Βενιζέλος» της σειράς Οι Μεγάλοι Έλληνες, ενώ για τον κινηματογράφο έχει σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ «Μια ζωή» (επίσημη συμμετοχή στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 1ο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο 12ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Λονδίνου κ.ά.).
Το «Club 23,4» είναι το πέμπτο μυθιστόρημά του.