Γεωργία Κακαλοπούλου: συνέντευξη στη Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίου Κι αν δε σου το είπα σ’ αγαπώ – Εκδόσεις Silk

Σύλια και Ραούλ. Μια δυνατή κι έντονη ιστορία πάθους, πόνου, έρωτα που εκτυλίσσεται στην Σικελία. Ένα ρομαντικό μυθιστόρημα μέσα από το οποίο η Γεωργία Κακαλοπούλου επιχειρεί να δώσει «φως και χρώμα σε αυτό το σταχτί, μαύρο τοπίο της ζοφερής πραγματικότητας πολλών γυναικών του χθες και του σήμερα». Ο τίτλος του, όπως λέει στο Vivlio life η συγγραφέας «γίνεται μάθημα και περνά ένα βασικό μήνυμα προς όλους, το να μην ξεχνάμε να λέμε σ αγαπώ έγκαιρα, να λέμε σ αγαπώ δίχως ίχνος τσιγκουνιάς ή δισταγμού, να μην τρομάζουμε, να μην λιποψυχούμε, να μην το αφήνουμε για αργότερα. Έχουμε ανάγκη να το ακούμε συχνότερα και κατά συνέπεια πρέπει και να το λέμε συχνά».

• Επαρχία της Καλτανισέτα της Σικελίας. Εκεί μας μεταφέρει η ρομαντική σας ιστορία. Δώστε μας κάποια στοιχεία για τον τόπο αυτό και εξηγείστε μας τον λόγο που τον επιλέξατε.
  Λοιπόν, όταν Σαρακηνοί επιτέθηκαν στην πόλη την ονόμασαν Νίσα, που σημαίνει γυναίκα. Το κάστρο της πήρε το όνομα Κάλτ α Νίσα που σήμαινε το Κάστρο της Γυναίκας που στην ιταλική τελικά κατέληξε σε Καλτανισέττα. Ψάχνοντας έναν τόπο να τοποθετήσω την ιστορία μου που περιστρεφόταν γύρω από την ηρωίδα μου, γύρω από το παρελθόν και το παρόν της, την ψυχολογία και τον ερωτισμό της, τα σκοτάδια που αναγκάστηκε να διαβεί και το φως που της επιφυλάσσουν οι σωστές επιλογές της, μου φάνηκε σαν σημάδι από τη μοίρα αυτή η ονομασία. Μια περιοχή της Σικελίας, όχι τόσο γνωστή κι ευφάνταστη στα αυτιά των αναγνωστών που όμως θα κυοφορούσε μια παθιασμένη, ερωτική και συναισθηματική ιστορία όπως της Σύλια και του Ραούλ κι έτσι, αργά και σταθερά θα τους αποκάλυπτε και την ομορφιά και την ιδιαιτερότητα της.
• Σύλια Μαρή. Η γνωριμία της με τον Ιταλό Ραούλ Φαμπρίτσι, επεισοδιακή. Μιλήστε μας για την στιγμή που διασταυρώθηκαν τα βλέμματά τους.
  Ηλεκτρισμός. Υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά; Δεν ξέρω. Σίγουρα όμως υπάρχει πάθος. Ίσως να είναι θέμα χημείας των σωμάτων, ίσως και των ψυχών, όπως κι αν έχει, το αποτέλεσμα είναι μια δυνατή κι έντονη ιστορία πάθους, πόνου, έρωτα.
• «Οι σκέψεις πως την έλκυε από το πουθενά και τόσο έντονα ένας ξένος την τρόμαξαν». Τι ήταν εκείνο που τον έκανε εκθαμβωτικό – όπως τον χαρακτηρίζετε – στα μάτια της και τι είδους «περίεργα σήματα», έστελνε στο κορμί της;
  Στην πραγματικότητα δεν ήταν ένα ή δυο πράγματα και τα ανακαλύπτει σταθερά κατά την έκβαση της ιστορίας. Τίποτε δεν είναι άσπρο ή μαύρο στον ψυχισμό ενός ανθρώπου και πολύ περισσότερο στον τρόπο με τον οποίο έλκεται ερωτικά από κάποιον άλλον. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όσα συνέδεσαν την Σύλια με τον Ραούλ ήταν μια πληθώρα από συμπτώσεις, γεγονότα, τραύματα του παρελθόντος και εκρηκτική χημεία. Ο Ραούλ Φαμπρίτσι ήταν έτσι κι αλλιώς ένας άντρας που δεν θα άφηνε αδιάφορη μια γυναίκα επί τη εμφανίσει και τα περίεργα σήματα που προκαλούσε η εγγύτητα του στην ηρωίδα μας ήταν ένα δυνατό τράνταγμα στην τραυματισμένη και κοιμισμένη της θηλυκότητα.
• Ο Ραούλ, πάντως, «είχε καταφέρει να κόψει πολλές από τις σιδεριές της φυλακής της…», γράφετε και θέλουμε να μάθουμε ποιος κλείδωσε αυτές τις σιδεριές στην ψυχή και το κορμί της.
  Το παρελθόν της Σύλιας κάθε άλλο παρά σπαρμένο με ροδοπέταλα ήταν. Μια γυναίκα που κακοποιήθηκε, που εξαναγκάστηκε σε έναν δυστυχή γάμο, που έζησε χρόνια κλεισμένη στον εαυτό και τα τραύματα της, σωματικά και ψυχικά. Δυστυχώς, μια από τις πολλές γυναίκες γύρω μας… Η ιστορία μου όμως ήθελα να δώσει φως και χρώμα σε αυτό το σταχτί, μαύρο τοπίο της ζοφερής πραγματικότητας πολλών γυναικών του χθες και του σήμερα. Αν δεν βρεθεί ένας Ραούλ να τους αγγίξει όπως τους αξίζει, θα βρεθεί κάποιος άλλος, επειδή είναι άξιες να προστατευθούν, να αγαπηθούν, να ευτυχίσουν. Πρέπει όλες να σπάσουν τα σίδερα που τις κρατούν φυλακισμένες δίπλα σε ανθρώπους τέρατα και να παλέψουν για μια καλύτερη ζωή, για τη δική τους ζωή. Με ή χωρίς σύντροφο δίπλα τους, αξίζουν το καλύτερο.
• Οι ερωτικές στιγμές που περιγράφετε είναι αρκετές και κάποιες φορές πολύ παραστατικές. Νιώσατε κάποια συστολή καθώς μιλούσατε για τις παθιασμένες ερωτικές σκηνές Σύλιας και Ραούλ;
  Καμιά απολύτως. Γιατί να νιώσω συστολή περιγράφοντας δυο ελεύθερους κι ερωτευμένους ανθρώπους σε αισθησιακές στιγμές όταν διαβάζουμε βιβλία και βλέπουμε ταινίες γεμάτες με διαστροφή, εγκλήματα, βιασμούς, φόνους, βασανιστήρια και τρόμο; Ο έρωτας είναι παρεξηγημένος κι ενοχοποιημένος ενώ στην ουσία είναι η μεγαλύτερη πράξη λατρείας ανάμεσα σε δυο συντρόφους.
• Είναι το δεύτερο αισθηματικό μυθιστόρημά σας, και, όπως και Η εποχή των μυστικών δείχνει να κερδίζει τις καρδιές, κυρίως των γυναικών. Θα θέλατε να έχει αυτό το είδος λογοτεχνίας περισσότερους άντρες αναγνώστες;
  Πιστεύω πως ως είδος κατέχει αρκετούς άντρες αναγνώστες και πως μελλοντικώς θα κερδίσει ακόμη περισσότερους όταν και οι υπόλοιποι ανακαλύψουν πως το αισθηματικό βιβλίο δεν έχει μείνει στερεοτυπημένο, δεν είναι μελό ή στάσιμο σε άλλες εποχές αλλά κινείται με βάση το σήμερα και τον σύγχρονο κόσμο και τους αφορά. Κάτι βασικό στο είδος των αισθηματικών μυθιστορημάτων είναι πως οι συγγραφείς του πλέον το διανθίζουν με ενδιαφέροντα στοιχεία, ένα εκ των οποίων, η εκπροσώπηση του αντρικού ψυχισμού στην εκάστοτε ιστορία. Όλα αυτά δίχως να συμπεριλάβουμε την περιπέτεια, το μυστήριο, το αστυνομικό ή και το μεταφυσικό στοιχείο μιας πλοκής. Εγώ προσωπικά έχω αρκετούς άντρες αναγνώστες. Όποιος έχει αγοράσει το βιβλίο θα γνωρίζει ήδη πως το έχω αφιερώσει σε δυο από αυτούς. Τον Γιάννη και τον Θόδωρο, δυο νέα και μοντέρνα παιδιά που διαβάζουν οτιδήποτε είναι καλό πέρα από ταμπέλες, στερεότυπα ή και προκαταλήψεις.
• Η έκφραση Κι αν δε σου το είπα σ’ αγαπώ, που έγινε και τίτλος του μυθιστορήματός σας ποιον από τους δύο ήρωές σας εκπροσωπεί;
  Αυτό θα το αφήσω να το ανακαλύψουν οι αναγνώστες αποφεύγοντας το σπόιλερ- όπως συνηθίζεται να λέγεται η αποκάλυψη της πλοκής. Το σίγουρο είναι πως η φράση-τίτλος του βιβλίου γίνεται μάθημα και περνά ένα βασικό μήνυμα προς όλους, το να μην ξεχνάμε να λέμε σ αγαπώ έγκαιρα, να λέμε σ αγαπώ δίχως ίχνος τσιγκουνιάς ή δισταγμού, να μην τρομάζουμε, να μην λιποψυχούμε, να μην το αφήνουμε για αργότερα. Έχουμε ανάγκη να το ακούμε συχνότερα και κατά συνέπεια πρέπει και να το λέμε συχνά.
• «Η χημεία δεν έχει να κάνει με τη λογική ούτε με το συναίσθημα». Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μας πείτε ως συγγραφέας αισθηματικής λογοτεχνίας, τελικά η χημεία μεταξύ δυο ανθρώπων, με τι έχει να κάνει…
  Με την βασική έλξη ανάμεσα σε δυο σώματα. Είναι το σαρκικό κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης, είναι ο μαγνητισμός που ασκούν τα στοιχεία μέσα σου όταν είσαι ελεύθερος να τα ακολουθήσεις. Το λέω αυτό επειδή ακόμη κι αν το σώμα είναι χημεία, η ψυχή και το πνεύμα είναι παντοδύναμα και κατέχουν τα ηνία όταν τους τα δίνουμε και δεν τυφλωνόμαστε από τα ένστικτα. Η σύνδεση με την ψυχή μας και ο πνευματισμός μας είναι αυτά που μας κάνουν να διαφέρουμε από τα άλλα πλάσματα στον πλανήτη. Τελικά, ερχόμαστε στα λόγια του Ραούλ Φαμπρίτσι, πως η χημεία δεν έχει να κάνει ούτε με τη λογική, ούτε με το συναίσθημα.
• Στην αρχή του μυθιστορήματός σας γινόμαστε μάρτυρες της κακοποίησης μιας γυναίκας. Πόσο πίσω κρατά μια τέτοια τραυματική εμπειρία τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου; Τι μαθαίνουμε από την ιστορία σας;
  Τρομάζω και μόνο που καταπιάνομαι έστω και τόσο ‘ανώδυνα’ με αυτό το θέμα. Με όσα συμβαίνουν γύρω μας, με την κατηφόρα που έχει πάρει ο κόσμος, την αύξηση της βίας και της εγκληματικότητας και με τόσες γυναικοκτονίες και ενδοοικογενειακή βία, πιστεύω πως οδεύουμε προς την απόλυτη φθορά μας και ίσως την εξαφάνιση μας. Οι πράξεις βίας (σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής ή οποιαδήποτε μορφής κι αν είναι), τραυματίζουν το θύμα για χρόνια. Ακόμη κι αν έχει την καλή θέληση να ξεπεράσει την εμπειρία του και να προχωρήσει παρακάτω, όσα έζησε θα ξεφυτρώνουν στην ψυχή και το μυαλό του σαν ζιζάνια σε στιγμές που δεν θα το επιθυμεί και θα του δημιουργεί εμπόδια, θα το κρατά πίσω, θα του βάζει τρικλοποδιές. Είμαι σίγουρη πως τα θύματα όλων των περιστάσεων βίας χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη πέραν των άλλων.
  Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας θα απαντήσω πως πρέπει να αποκτήσουμε, εν συναίσθηση, να νοιαστούμε για τον συνάνθρωπο, να προστατέψουμε αυτόν κι εαυτόν, να διαπαιδαγωγήσουμε σωστά τα παιδιά μας, να ξεσκεπάσουμε και να τιμωρήσουμε τους θύτες, να παλέψουμε και να απαιτήσουμε ταυτόχρονα μια δίκαιη και ειρηνική κοινωνία από τους διοικούντες, επιτέλους να αντιδράσουμε.
• Σε μία ανάρτησή σας την 8η του Μάρτη γράψατε πως «Η ιστορία μας δίδαξε πως ό,τι φοβάται περισσότερο ο άνθρωπος το δαιμονοποιεί», «δαιμονοποίησε τις γυναίκες επειδή διαφορετικά θα είχαν καταλάβει τα ηνία αυτού του κόσμου κι όλα θα έβαιναν επιτέλους καλύτερα…» Αυτό το καλύτερα τι περιλαμβάνει για σας;
  Περισσότερη δικαιοσύνη ανάμεσα σε ανθρώπους, φύλα και λαούς, ειρήνη και πραγματική πρόοδο, τέχνη και πολιτισμό, έναν κόσμο σαφώς καλύτερο…
• Τόσο εσείς όσο και ο εκδότης σας έχετε προαναγγείλει την έκδοση και δεύτερου βιβλίου σας μέσα στην τρέχουσα χρονιά, το οποίο όμως δε θα είναι μια ευαίσθητη ρομαντική ιστορία. Θέλετε να μοιραστείτε με τους φίλους του Vivlio-life μια πληροφορία για το μυθιστόρημα του φθινοπώρου;
  Το βιβλίο του φθινοπώρου βασίζεται σε αληθινή ιστορία, τα πρόσωπα και τα γεγονότα είναι σχεδόν όλα αληθινά και ναι, είναι μια εκρηκτική και ταυτόχρονα άκρως συγκινητική ιστορία που επιθυμώ διακαώς να βγει στο φως κι ευχαριστώ από καρδιάς τον εκδότη μου που της δίνει αυτή την ευκαιρία. Αναφέρατε πως δεν είναι μια ευαίσθητη ρομαντική ιστορία αλλά σας διαβεβαιώνω πως κατέχει τη δική του ιστορία αγάπης… Η αλήθεια θα ήθελα να μαρτυρήσω τα πάντα αλλά δυστυχώς είμαι αναγκασμένη να κρατήσω το στόμα μου κλειστό και να αφήσω τον καιρό να παρέλθει ώσπου το βιβλίο θα βρεθεί στις αγκαλιές και τις καρδιές των αναγνωστών.
  Ως τότε, το ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΣΟΥ ΤΟ ΕΙΠΑ Σ ΑΓΑΠΩ θα τους ταξιδεύει ρομαντικά, ερωτικά και συναισθηματικά στην πανέμορφη Σικελία και στην δυνατή ιστορία του Ραούλ και της Σύλια.

Ευχαριστώ από καρδιάς την Μαρία Τσακίρη και το Vivlio life για το βήμα και την ευκαιρία να μιλήσω το νέο μου βιβλίο.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
“Σου δίνω την ευκαιρία να αποδράσεις, Σύλια…”
“Η χημεία δεν έχει να κάνει με τη λογική ούτε με το συναίσθημα”.
“Αν με κοιτάζεις έτσι, δε θα μπορώ να κρατήσω την υπόσχεσή μου”.
“Μοιάζεις με κυνηγημένο ελάφι”.
Όταν εκείνη η γυναίκα παρολίγο να βρεθεί κάτω από τις οπλές του αλόγου του, ο Ραούλ Φαμπρίτσι, ο νεότερος κόμης του οίκου Φαμπρίτσι και κάτοχος ιπποφορβείου στην επαρχία της Καλτανισέτα της Σικελίας, ένιωσε πως η ζωή του δε θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια. Ευγενής, δυναμικός και εγωιστής, πάλεψε να αναστήσει τη χαμένη περηφάνια του οίκου του αλλά τα βρήκε σκούρα με μια τρομαγμένη ελαφίνα. Την Ελληνίδα Σύλια Μαρή. Η χημεία ανάμεσά τους είναι εκρηκτική, αλλά εκείνη επιμένει να την αποστρέφεται.
Η Σύλια είχε εξαναγκαστεί να παντρευτεί εκείνον που την κακοποίησε και την άφησε έγκυο. Και κατάφερε να ζήσει μαζί του έξι γκρίζα χρόνια. Κλεισμένη στον εαυτό της, θάβοντας τα όνειρά της, παραμερίζοντας τον ερωτισμό της. Μετά το διαζύγιο, οι δικοί της τής προτείνουν να φύγει για διακοπές στην Ιταλία, στο παλιό εξοχικό των παππούδων της. Όμως εκεί θα κινδυνέψει!
Ο Ραούλ Φαμπρίτσι είναι επικίνδυνος. Έχει βάλει σκοπό να την κάνει να θυμηθεί πως είναι γυναίκα και να τη λυτρώσει από τον εαυτό και το παρελθόν της. Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος για τη Σύλια είναι μήπως χάσει την καρδιά της από έναν άντρα τον οποίο δε θα μπορέσει να αποκτήσει ποτέ.

Βιογραφικό
H Γεωργία Κακαλοπούλου κατάγεται από τη Λεπτοκαρυά και τη Νέα Έφεσο Πιερίας, όπου και διαμένει. Έχει κάνει σπουδές υγείας και μουσικής, ενώ έχει παρακολουθήσει μαθήματα εικαστικών τεχνών και υποκριτικής σε ερασιτεχνικό θέατρο της Κατερίνης, συμμετέχοντας σε πολλές παραστάσεις. Έχει συγγράψει πληθώρα μυθιστορημάτων, κάποια από τα οποία έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Λιβάνης, Ωκεανίδα, Ωκεανός, Μάτι. Γράφει ποιήματα και άρθρα στο blog της georgiakakalopoulou.blogspot.gr, ενώ κείμενά της έχουν δημοσιευτεί και σε διαδικτυακές εφημερίδες. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, του Κέντρου Γραμμάτων και Τεχνών Δίου, και του Παραρτήματος Πιερίας της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών «Παναθηναϊκή». Είναι παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save