Η Σόνια Σαουλίδου στις Εκδόσεις BELL

Μια συνομιλία με τη Βιργινία Αυγερινού
για το Vivlio-life.gr

Η Σόνια Σαουλίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Επικοινωνίες καθώς και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Slippery Rock University στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά ως δημοσιογράφος. Επίσης ανέλαβε την παρουσίαση τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών παραγωγών σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Το 2013 μετακόμισε στο Κέιπ Κόραλ της Φλόριντα, όπου η μόνη επαγγελματική επιλογή που είχε στη μικρή αυτή παραθαλάσσια πόλη ήταν να εργαστεί ως μεσίτρια. Εκεί ξεκίνησε στα μέσα του 2017 να γράφει το πρώτο της αστυνομικό θρίλερ, το οποίο ολοκλήρωσε την ίδια χρονιά, με την επιστροφή της στην Ελλάδα.
Στις Εκδόσεις BELL εντάχθηκε το 2021, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο Το Αμάρτημα της Κυρίας Ρέμικ, ένα αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ. Τον Σεπτέμβρη του 2022, κυκλοφόρησε το νέο της έργο, ένα ψυχολογικό-μεταφυσικό θρίλερ, ένα ταξίδι στον χωροχρόνο, με τίτλο Ο Φάρος του Κένεμπεκ.
Τα βιβλία της απέσπασαν θετικές κριτικές και τα αγκάλιασε το αναγνωστικό κοινό και αυτό στάθηκε η αφορμή, για την ομολογουμένως μεγάλη συνέντευξη που ακολουθεί, την οποία πρόθυμα η συγγραφέας μάς παραχώρησε με την βοήθεια των εκδόσεων BELL.
Τους ευχαριστούμε θερμά.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

1.Τι σημαίνει για εσάς η σύγχρονη λογοτεχνία και κατά τη γνώμη σας ποια νομίζετε ότι είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία που καθορίζουν την καλή λογοτεχνία;
Η σύγχρονη λογοτεχνία αποτελεί χρονολογική ταυτότητα των έργων. Είναι τα έργα της σύγχρονης εποχής και στο μεγαλύτερο ποσοστό αντικατοπτρίζουν τα δεδομένα της. Ακόμα και η γραφή έχει να κάνει με την εποχή. Υπάρχουν εκφράσεις που θεωρούνται παλαιομοδίτικες. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι ελλιπείς, απλά ότι είναι εκτός εποχής.
Καλή λογοτεχνία… είναι δύσκολο να το προσδιορίσει κανείς χωρίς να παρεξηγηθεί. Βασικά είναι η ένταση και η αλήθεια στο συναίσθημα που σου βγάζει ένα έργο. Επίσης η καλή λογοτεχνία θα σου δώσει τροφή για σκέψη.

2. Μιλήστε μας λίγο για τον τρόπο που γράφετε. Γράφετε γραμμικά ή μπορείτε να παραλείψετε τη σειρά και να γράψετε μελλοντικές σκηνές; Τι έρχεται πρώτο όταν ένα έργο αρχίζει να σχηματίζεται, η πλοκή ή οι χαρακτήρες;
   Ξεκινάω από την κεντρική ιδέα, το λόγο ύπαρξης της ιστορίας, χωρίς να έχω την πλοκή ολοκληρωμένη από την αρχή. Πρώτα έρχονται οι χαρακτήρες και μετά αφήνω να με καθοδηγήσουν εκείνοι στην υπόθεση.
3. Τα δύο τελευταία σας βιβλία, Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ και Ο φάρος του Κένεμπεκ, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Bell και ανήκουν στην κατηγορία του θρίλερ, μια κατηγορία με ιδιαίτερη δυσκολία. Τι σας ώθησε να στραφείτε στο ψυχολογικό θρίλερ και πόσο εύκολη είναι η δημιουργία του;
   Η Ρέμικ είναι θρίλερ με ψυχολογικά και αστυνομικά στοιχεία. Τα ψυχογραφήματα αποτελούν δέλεαρ για εμένα και ειδικά στο αστυνομικό μυθιστόρημα έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί οι συγκρούσεις μεταξύ των ηρώων είναι πολύ έντονες. Το ψυχολογικό θρίλερ μου αρέσει πολύ γιατί ο συγγραφέας ουσιαστικά επικεντρώνεται στον ίδιο τον αναγνώστη, παίζει δηλαδή με το μυαλό του. Ο καλός μήπως είναι ο κακός; Μήπως η καλή πράξη ήταν τελικά κακή;
4. Στο βιβλίο σας, Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ, η αφήγηση κινείται ανάμεσα στο ψυχολογικό θρίλερ και στην αστυνομική ιστορία. Πιστεύετε ότι το ένα είδος συμβάλλει στην εξέλιξη του άλλου και το βοηθά δραματουργικά;
   Ακριβώς. Ακριβώς αυτό.
5. Στο βιβλίο σας αυτό αναφέρεστε στα παιδικά τραύματα και στον τρόπο που αυτά καθορίζουν την εξέλιξη του ατόμου στην ενήλικη ζωή του. Τι μπορεί να αντιστρέψει τον πόνο των παιδικών τραυμάτων κατά τη γνώμη σας;
   Η αγάπη μπορεί να επουλώσει πληγές αλλά ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση ένα μικρό σημαδάκι θα μείνει. Είναι η ίδια η πληροφορία που καταγράφηκε και δε θα σβήσει ποτέ εντελώς. Για παράδειγμα αν ένα παιδάκι μέχρι τα 4-5 πρώτα χρόνια της ζωής του κακοποιείται από τους γονείς του, ακόμα κι αν το αναλάβει αργότερα η καλύτερη οικογένεια του κόσμου, ακόμα κι αν το ίδιο το θύμα κάνει την ομορφότερη οικογένεια όταν ενηλικιωθεί, από το υποσυνείδητο του δεν πιστεύω ότι θα σβηστούν ποτέ οι μνήμες. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι ψυχικά υγιής και να συμπεριφέρεται σωστά αλλά να έρθει η στιγμή που κάτι θα πυροδοτήσει μία δυσάρεστη συμπεριφορά ή αίσθηση στο άτομο. Και βέβαια η εξέλιξη πιστεύω ότι εξαρτάται και από το πόσο βαθιά είναι αυτά τα τραύματα αρχικά.
6. Ιστορίες μυστηρίου, ψυχολογικό θρίλερ, αστυνομική πλοκή. Θα σας ενδιέφερε να γράψετε κάποιο άλλο είδος μυθιστορήματος πέρα από αυτά; Υπάρχει κάποιο είδος που δε θα σκεφτόσασταν ποτέ να ασχοληθείτε;
   Δεν υπάρχει κανένα είδος που θα απέκλεια. Θα μου άρεσε κάτι χιουμοριστικό, θα μου άρεσε ένα κοινωνικό δράμα και επίσης μία ιστορία έρωτα.
7. Σε ποιο βαθμό σάς επηρεάζει η πορεία της κοινωνίας μας στη συγγραφή;
   Αποτελώ μέρος της κοινωνίας μας. Ζω αυτά που ζούμε όλοι μας. Αυτό με πάει στην πρώτη ερώτηση για τη σύγχρονη λογοτεχνία. Αυτό είναι για μένα η σύγχρονη λογοτεχνία, η εποχή που ζει ο συγγραφέας και που ακόμα κι αν γράψει ιστορικό ή εποχής και πάλι σύγχρονη λογοτεχνία θα είναι.
8. Ένα νησί που αποτελεί τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο κι ένας φάρος να σηματοδοτεί τη μοναξιά του τόπου και την ερημική μοίρα του από τη μια και το ξεκίνημα μιας νέας αρχής από την άλλη. Είναι εύκολο να βρει κανείς την ευτυχία σε έναν τόπο σαν κι αυτόν;
   Λογικά δε θα ψάξει κάποιος την ευτυχία σε έναν τόπο τόσο μοναχικό αλλά από την άλλη αν σκεφτούμε ότι ψάχνουμε την ευτυχία σε τσιμεντουπόλεις που υπάρχει εγκληματικότητα, βρωμιά, φτώχεια, που οι άνθρωποι βρίζονται στους δρόμους, στις τηλεοράσεις, στις δημόσιες υπηρεσίες, στα νοσοκομεία… γιατί να μην είναι καλύτερα στο νησί του Κένεμπεκ;
9. Τι συμβολίζει για εσάς ο φάρος του Κένεμπεκ;
   Η ιστορία αυτή συμβολίζει για εμένα τη δύναμη που έχει το πνεύμα και η ψυχή. Συμβολίζει το κοινό σημείο από όπου γεννιόνται όλες οι ψυχές και το κοινό μας πεπρωμένο.
10. Μια γυναίκα αποκαλεί την ερωμένη του άντρα της «γλυκιά μου Έμμα» και αρκούν αυτές οι τρεις λέξεις για να αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας ιστορίας δραματικά αναπάντεχης που κυριολεκτικά «παίζει» με την ψυχή του αναγνώστη. Ξεκινώντας τη συγγραφή αυτού του βιβλίου είχατε κατά νου να δημιουργήσετε αυτό το αφηγηματικό παιχνίδισμα και πόσο σας δυσκόλεψε η ολοκλήρωσή του;
    Ξεκινώντας τη συγγραφή είχα στο μυαλό μου να επικεντρωθώ στη σχέση της μάνας με τον γιο και σύντομα κατάλαβα ότι η ιστορία με πήγαινε από μόνη της αλλού. Κατά την προσωπική μου άποψη ο συγγραφέας δε θα πρέπει να κλειδώνει τους ήρωες του. Πρέπει να τους δίνει ψυχή και να τους αφήνει να τον καθοδηγούν εκείνοι. Βέβαια θα μου πείτε ότι οι ήρωες είναι φανταστικοί άρα πώς είναι δυνατόν να καθοδηγούν τον συγγραφέα; Αν τους γνωρίζεις καθώς γράφεις και ζεις αυτό που ζούνε, τότε αφήνεις να σε πάει η πλοκή και δεν την πας εσύ.
11. Η Λιντία και ο Άαρον θα μετακομίσουν με τον γιο τους σε έναν απομονωμένο τόπο σε μια προσπάθεια να γαληνέψουν τη ζωή τους. Θα τα καταφέρουν; Πόσο συχνά καταφέρνουμε να φτάσουμε στη γαλήνη που ονειρευόμαστε;
    Η Λιντία και ο Άαρον δε θα τα καταφέρουν, τουλάχιστο με αυτό τον τρόπο. Η γαλήνη είναι μεγάλη υπόθεση. Για μένα η γαλήνη είναι ο πυρήνας της ευτυχίας.
12. Στο οπισθόφυλλο αναφέρεστε στην Έμμα αφήνοντας να σκιαγραφηθεί ότι θα είναι ένα πρόσωπο κλειδί, ίσως το μοιραίο πρόσωπο της ιστορίας σας. Η γλυκιά Έμμα. Πόσο εύκολο είναι μια γυναίκα να μιλήσει έτσι για την αντίζηλό της και να κάνει έτσι τον αναγνώστη να αγκαλιάσει μια αλήθεια που στην πραγματική ζωή κρύβεται με επιμέλεια;
    Η γλυκιά Έμμα όπως αποκαλεί η Λιντία την ερωμένη του άντρα της είναι ξεκάθαρα ένα στοιχείο ψυχολογικού θρίλερ. Και πολύ αργότερα γίνεται ξεκάθαρο στον αναγνώστη πως τελικά υπήρχε ένα πολύ βαθύτερο νόημα στον χαρακτηρισμό.
13. Στο βιβλίο υπάρχουν στοχασμοί και φράσεις που αναφέρονται στη ζωή μετά τον θάνατο. Μοιάζει να είναι ένας σοβαρός προβληματισμός αυτός για εσάς. Ισχύει κάτι τέτοιο;
    Ναι ισχύει. Πάνω σε αυτό τον στοχασμό πατάνε και όλες οι θρησκείες γιατί αυτό είναι και το μεγαλύτερο ερώτημα για τον άνθρωπο. Ζήσε έτσι για να έχεις συνέχεια και μετά το θάνατο… Τι είναι όμως πραγματικά ο θάνατος; Αν το Σύμπαν είναι τόσο τέλειο τότε γιατί η ζωή είναι τόσο άδικη δηλαδή γιατί να της λείπει η σοφία; Γιατί να πεθαίνει το μωρό και να ζει μέχρι τα βαθιά γεράματα ένας παιδεραστής; Μήπως πρέπει να ψάξουμε τις αλήθειες σε άλλη βάση, που να βγαίνει και πιο λογικό νόημα; Μήπως είμαστε απλά ασήμαντοι όπως ακριβώς εμείς θεωρούμε την αράχνη όταν την πατάμε;
14. Πόσο σημαντική είναι η δόμηση της ατμοσφαιρικότητας στο είδος του μυθιστορήματος με το οποίο ασχολείστε; Σας δυσκόλεψε αυτή η διαδικασία όταν γράφατε το τελευταίο σας βιβλίο;
    Το μυθιστόρημα αυτό βασίζονταν πολύ στην ατμοσφαιρικότητα και στην αρχή το φοβήθηκα. Όταν όμως άρχισαν να με συμπαρασύρουν οι ήρωες στην πλοκή, απλά περιέγραφα αυτό που ζούσα
15. Ποιος ήρωας σας και από τα δύο έργα σας σας δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί, και ποιος θεωρείτε ότι είναι ο πιο σκοτεινός;
    Δεν με δυσκόλεψε κάποιος ήρωας γιατί τους αγάπησα όλους. Σκοτεινοί όμως είναι οι περισσότεροι αλλά με διαφορετικό τρόπο.
16. Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσουμε, θέλετε να μας πείτε αν σχεδιάζετε το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
    Γράφω κάτι αυτή την εποχή αλλά είμαι ακόμα πολύ στην αρχή. Δεν έχει σχηματιστεί η ιστορία και αν σας πω το είδος μπορεί τελικά να μην καταλήξει έτσι όπως το έχω στο μυαλό μου. Πάντως για την ώρα είναι μία μεταφυσική ιστορία πάθους.

Σας ευχαριστώ κι εγώ για την υπέροχη συνέντευξη.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΣΟΝΙΑΣ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL
https://harlenic.gr/product-tag/%cf%83%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%b1%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%b4%ce%bf%cf%85/

ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΡΕΜΙΚ

“Το μόνο που θυμάμαι είναι θολές εικόνες, ανθρώπους σαν σκιές να περιφέρονται βιαστικά γύρω μου ψάχνοντας τη θέση τους στο χωροχρόνο, και ήχους να μπερδεύονται ανάμεσά μας, να μας τυλίγουν, μέχρις ότου ένα πελώριο κόκκινο, σαν κύμα που γιγαντώνεται, ορμάει επάνω μας και μας σκεπάζει.
Σιγή για λίγο, κι έπειτα ο ήχος έρχεται υπόκωφος.
1-8-7, επαναλαμβάνω, 1-8-7, καλώ ενισχύσεις.
Νεκρό παιδί στο Καθολικό Δημοτικό Σχολείο Η Ιωάννα της Λωρραίνης.
Στο σημείο η ύποπτη.
Η διευθύντρια Άγκα Ρέμικ.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ.
Το παιδί της τραγωδίας του Σαν Αντόνιο του Τέξας τα Χριστούγεννα του 1989. Ο πατριός μου πυροβόλησε τη μητέρα μου κι έπειτα έδωσε τέλος στη ζωή του.
Η μικρή μας Μάργκο από την τρομάρα της το έσκασε και δεν είναι πλέον παρά ένας φάκελος που έκλεισε, ενός παιδιού που δε βρέθηκε ποτέ.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ.
Η κατάρα πίσω από κάθε τραγωδία.
Η γυναίκα που απελπισμένα προσπαθεί να σας μοιάσει.
Έχω μια όμορφη γάτα, τη Ζόι, και μια έξυπνη κούκλα, τη Ζακλίν. Έχω μια γειτόνισσα που πουλάει τη ζωή μου στον Τύπο.
Έχω ένα βασανιστικό ερώτημα που με στοιχειώνει.
Ποια είμαι; Τι είμαι;
Απεγνωσμένα, πλέον, σας ζητάω να με βοηθήσετε να το ανακαλύψω”.

Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΕΜΠΕΚ

“ Μία εβδομάδα στο νησί και δεν έχω παρατηρήσει την παραμικρή κίνηση πέρα απ’ αυτές των ζώων και των πτηνών που κουρνιάζουν στη μυστικιστική αγκαλιά της Φύσης. Ακούω τα πουλιά, αφουγκράζομαι τους υπόκωφους ήχους του δάσους, παρατηρώ την ορμή του ποταμού και τις εναλλαγές του καιρού, όμως από ανθρώπινη ζωή το νησί του Κένεμπεκ μοιάζει λειψό.
Εδώ δεν υπάρχει τίποτα να κάνει κάποιος. Δεν υπάρχουν μαγαζιά, δεν υπάρχει εκκλησία, δεν υπάρχει ταχυδρομείο, δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχουν μόνο τα λιγοστά σπίτια που στέκουν σαν κουφάρια. Ένας παλιός φάρος σαν γέρος ερημίτης. Κι ένα νεκροταφείο, που σε βαθιές τρύπες μέσα στο νοτισμένο χώμα του είναι θαμμένοι όλοι οι πρώτοι κάτοικοι. Παλιοί κάτοικοι που άφησαν τα κόκαλά τους σ’ αυτό το νησί, μα -κάπου διάβασα- οι ψυχές τους δραπέτευσαν από τους τάφους και σκόρπισαν παντού σαν ομίχλη. Ένα σωρό υπερβολές για αλλόκοτες λευκές σκιές από ψυχές του άλλου κόσμου που τότε χορεύουν μες στο πυκνό δάσος και πότε αιωρούνται πάνω απ’ τον ποταμό δημιουργώντας παράξενους αντικατοπτρισμούς στο νερό.
Σ’ αυτή την απομονωμένη γη αγοράσαμε το καινούργιο μας σπίτι. Εγώ για να απομακρυνθώ από τις τραγικές μνήμες της απαγωγής του μωρού μας κι ο άντρας μου… από την πρώην ερωμένη του. Την Έμμα. Τη γλυκιά μου Έμμα…”

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save