Συγγραφέας του βιβλίου «Φωνές από την άβυσσο» – Εκδόσεις «Bell»

Άραγε πόσο σκοτάδι μπορεί να χωρέσει η ψυχή ενός ανθρώπου; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει με το μυθιστόρημά του ο Μάριος Δημητριάδης, καλώντας τους αναγνώστες να προβληματιστούν, καθώς όπως λέει στο Vivlio-life αυτό το ερώτημα ξεφεύγει από τις σελίδες και αγγίζει τις ζωές όλων μας. Ένα μυθιστόρημα τρόμου και εφιαλτικών ανατροπών, που δημιουργεί κατά την ανάγνωση όλες εκείνες τις συνθήκες ενός καθηλωτικού θρίλερ. Ο πρωταγωνιστής του αποφασίζει να βάλει τέλος στον ίδιο εφιάλτη που σκιάζει τριάντα χρόνια τα όνειρά του. Ακολουθεί τα ίχνη της γυναίκας που τον επισκέπτεται κάθε βράδυ στα όνειρά του και όταν το καταφέρνει έρχεται αντιμέτωπος με τρομακτικές αλήθειες.

Τίτλος κι εξώφυλλο βγαλμένα λες από ταινία θρίλερ. Σχεδόν πίστεψα πως διαβάζοντας τις πρώτες αράδες οι φωνές από την άβυσσο θα ξεπηδήσουν από τις λέξεις. Κι έτσι βρέθηκα δίπλα στον Ανδρέα. Μιλήστε μας για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας σας.
Καλησπέρα καταρχάς κι ευχαριστώ για τη φιλοξενία! Χαίρομαι πραγματικά που το βιβλίο δίνει από την αρχή κιόλας αυτή την εντύπωση, καθώς αυτό ήταν που ήθελα να περάσω στον αναγνώστη. Σχετικά με τον Ανδρέα, πρόκειται για έναν ήσυχο άνθρωπο και αρκετά κλειστό θα έλεγα, όπου ζει μόνος του μια συνηθισμένη ζωή στον Βόλο. Ο εφιάλτης που τον ταλαιπωρεί από χρόνια τον έχει κάνει καχύποπτο και όταν ξαφνικά εισβάλλει στην πραγματικότητά του, τότε η καχυποψία αυτή μετατρέπεται σε φόβο και ο Ανδρέας γίνεται ακόμη πιο κλειστός. Η ιδιαιτερότητα της κατάστασης δεν τον αφήνει να ανοιχτεί ελεύθερα στους δικούς του ανθρώπους και αναγκαστικά ακολουθεί τη γυναίκα από το όνειρό του. Καταλήγει εν τέλει σε ένα χωριό όπου θα έρθει αντιμέτωπος με πράγματα τα οποία βρίσκονταν καλά κρυμμένα μέσα του.

Τριάντα χρόνια βλέπει το ίδιο όνειρο: Μια γυναίκα που επαναλαμβάνει την ίδια φράση «Γύρνα. Εξιλέωση. Το σπίτι μας. Εκδίκηση». Έχω την αίσθηση πως στην τελευταία λέξη κρύβονται οι απαντήσεις που ψάχνω. Είναι έτσι;
Όλες οι λέξεις έχουν σημασία. Είναι ουσιαστικά ο κορμός όλου αυτού που θέλει να δείξει η παράξενη γυναίκα στον Ανδρέα και δεν μπορεί να του το πει ξεκάθαρα. Συνεπώς όλες οι λέξεις κρύβουν τις απαντήσεις.

Όταν ο ήρωάς σας ενώσει το παζλ μ’ αυτές τις λέξεις τι μας περιμένει άραγε εμάς τους αναγνώστες;
Σας περιμένει κάτι που δεν φαντάζεστε. Μεγάλες αλήθειες που ήταν βαθιά κρυμμένες. Θεωρώ ότι είναι μια ανατροπή που δεν θα μαντέψει κανείς. Έτσι ελπίζω τουλάχιστον. Δεν μπορώ να σας πω περισσότερα βέβαια γιατί θα χαλάσω τη μαγεία. Η συνέχεια στο βιβλίο.

Υπάρχουν άλλα πρόσωπα που πλαισιώνουν τον Ανδρέα, εκτός βέβαια από τη γυναίκα που στοιχειώνει τα όνειρά του και που φυσικά θα μας κρατήσει σε αγωνία;
Ναι, υπάρχουν κι άλλα πρόσωπα φυσικά, τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Άνθρωποι που προϋπάρχουν στη ζωή του Ανδρέα αλλά και άνθρωποι οι οποίοι θα εμφανιστούν στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, στο χωριό όπου καλείται να πάει. Ο καθένας παίζει τον δικό του ιδιαίτερο ρόλο στην ιστορία, επηρεάζοντας τις αποφάσεις του πρωταγωνιστή αλλά και κρίνοντας την έκβαση των γεγονότων.

Πότε και γιατί παίρνει την απόφαση ο ήρωάς σας να ψάξει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από το όνειρο;
Όταν το όνειρο εισβάλλει στη ζωή του και είναι αναπόφευκτο πια να μην ακούσει τι θέλει να πει αυτή η γυναίκα. Η ζωή του, πλέον, γίνεται κόλαση και δεν μπορεί να συνυπάρξει με αυτό, όπως έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τελικά καταφεύγει σε έναν ιδιαίτερο τρόπο προκειμένου να μπορέσει να αποκρυπτογραφήσει τις λέξεις που ακούγονται μέσα του αλλά και πλέον στην πραγματικότητα.

«Πόσο σκοτάδι μπορεί να χωρέσει η ψυχή ενός ανθρώπου;», αναρωτιέστε στο οπισθόφυλλο. Ο Ανδρέας θα μας δώσει την απάντηση;
Αυτό το ερώτημα είναι ουσιαστικά κάτι που θα μας το απαντήσει το βιβλίο στο σύνολό του. Είναι επίσης ένα ερώτημα που θέλω να απασχολήσει τους αναγνώστες και μετά το πέρας του βιβλίου, καθώς έχει να κάνει με τις ζωές όλων μας. Θέλω να τους προβληματίσω. Συνεπώς, ακόμη και μετά την απάντηση του ερωτήματος μέσα από την ιστορία, ο καθένας θα συνεχίσει να αναρωτιέται για το πόσο αυτό ισχύει και πέρα από τα όρια του βιβλίου.

Συνδυάσατε τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου με την metal μουσική. Είναι άλλωστε η ιδανική μουσική που ντύνει τέτοιου είδους φιλμ. Αν «Οι φωνές από την άβυσσο» γίνουν ταινία (που σας το εύχομαι) ποιον δίσκο θα επιλέγατε;
Η metal μουσική είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Ακούω μουσική τις περισσότερες ώρες της ημέρας και δεν θα μπορούσε να λείπει και από τα γραπτά μου. Συγκεκριμένα η έμπνευση αυτού του βιβλίου προήλθε από ένα τραγούδι των Cradle of Filth το Her ghost in the fog. Ο τίτλος και μόνο πιστεύω τα λέει όλα. Συνεπώς, απαντώντας στο ερώτημα, θα επέλεγα το Midian στο οποίο υπάρχει και το ανωτέρω τραγούδι. Είναι ο αγαπημένος μου δίσκος του συγκροτήματος.

Παίζετε κιθάρα και είστε μέλος του metal συγκροτήματος Asfodelos.Η μουσική αποτελεί πηγή συγγραφικής έμπνευσης ή το γράψιμο μιας σκηνής τρόμου σας εμπνέει μουσικά;
Είναι αμφίδρομο θεωρώ. Η μουσική συνδέεται άμεσα με το συναίσθημα. Κάθε φορά που ακούω μουσική εμπνέομαι για ιστορίες και σκηνές. Επίσης όταν γράφω, μερικές φορές ακούω την ανάλογη μουσική με τη σκηνή που θέλω να αποδώσω. Αυτό είναι βέβαια κάτι που γίνεται με ένα τρόπο που μεταφράζεται στη δική μου ψυχολογία. Αντίστροφα τώρα, μου αρέσει πολύ να προσεγγίζω τη μουσική μου με θεματολογίες από βιβλία, είτε δικά μου είτε από άλλα. Η μουσική και η λογοτεχνία είναι δύο πράγματα τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα για μένα και έτσι το καθένα επηρεάζει το άλλο. Άλλωστε για αυτόν ακριβώς τον λόγο διατηρώ και μια στήλη στο nyctophilia.gr εδώ και τέσσερα χρόνια, το Heavy Literature στην οποία αναλύω τη σχέση της λογοτεχνίας με το Metal.

Πόσο εύκολο είναι για τον συγγραφέα να αποδώσει τον τρόμο με λέξεις; Είναι ικανός ο γραπτός λόγος να πετύχει αυτό που πετυχαίνει η εικόνα;
Ωραία ερώτηση. Γενικά η εικόνα είναι πολύ εύκολο να πετύχει τρόμο σε σχέση με τις λέξεις. Στο βιβλίο όμως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Είναι θεωρώ πιο σκοτεινό καθώς έχει να κάνει μόνο με σκηνές που δημιουργούνται στο μυαλό. Μια σκηνή στην οθόνη την βλέπουν όλοι το ίδιο. Οι εικόνες όμως που προκαλεί ένα βιβλίο είναι διαφορετικές στον καθένα κι έτσι μπορείς να δημιουργήσεις διαφορετικό φόβο στον κάθε άνθρωπο. Αυτό βέβαια για να το πετύχεις δεν είναι εύκολο. Πρέπει ο συγγραφέας να μπει ο ίδιος μέσα σε αυτό το φανταστικό σκηνικό, να το στήσει έτσι ώστε να τρομάξει ο ίδιος και έπειτα να το αποτυπώσει στις σελίδες όσο πιο παραστατικά γίνεται. Χρειάζεται πολύ δουλειά για να καταφέρει να είναι πειστικός.

Και ποια είναι τα συγγραφικά τρικ που το πετυχαίνουν;
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο τρικ. Έχει να κάνει με το πώς το έχει δουλέψει ο καθένας. Δεν υπάρχει κάποια φόρμουλα την οποία χρησιμοποιούν όλοι. Η κάθε σκηνή προσεγγίζεται διαφορετικά και ο τρόμος πετυχαίνεται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο από τον καθένα. Χρειάζεται δουλειά και φαντασία.

Φαντάζομαι πως ένας συγγραφέας τρόμου θεωρείται καλός, όταν καταφέρει να μας κρατήσει ξάγρυπνους και με αναμμένο το φως. Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του δικού σας βιβλίου θα μπορέσουμε να κοιμηθούμε το βράδυ;
Δεν το γνωρίζω, απλά το ελπίζω. Οι σκηνές τρόμου και το ατμοσφαιρικό κλίμα είναι διάσπαρτα σε όλο το βιβλίο συνεπώς αν καταφέρω να περάσω αυτά που θέλω στον αναγνώστη, θα μείνει ξάγρυπνος από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Αυτή τη φορά θέλησα να ανεβάσω λίγο το επίπεδο του φόβου που προκαλείται από ένα βιβλίο τρόμου και μάλιστα χρησιμοποίησα πολλές μεθόδους. Πέρα από τις πολλές και έντονες τρομακτικές σκηνές, «οπτικοποίησα» κατά κάποιο τρόπο τις λέξεις κάθε φορά που το μεταφυσικό γλιστράει στην ιστορία. Είναι κάτι που δούλευα πολύ καιρό και σε συνεργασία με την γραφίστρια Στυλιανή Γκαρέτσου, των εκδόσεων Bell, την οποία υπερευχαριστώ για την υπομονή και το ταλέντο της, πετύχαμε κάτι μοναδικό που θεωρώ ότι δεν έχει ξαναγίνει στην ελληνική λογοτεχνία τρόμου αλλά και γενικότερα. Μένει απλά να το διαβάσετε για να το δείτε και μόνοι σας.

Η Ελληνική λογοτεχνία τρόμου δείχνει να αποκτά όλο και περισσότερους φίλους. Ωστόσο δεν είναι περιορισμένο το αναγνωστικό της κοινό;
Το κοινό δυστυχώς είναι περιορισμένο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια βλέπω ότι αυξάνεται αργά και σταθερά. Είμαι γενικά αισιόδοξος, καθώς όλο και περισσότεροι έρχονται σε επαφή με το είδος. Θεωρώ ότι σε μερικά χρόνια, αν συνεχίσει με αυτό τον ρυθμό, θα μπορούμε να μιλάμε για ένα ισχυρό πυρήνα αναγνωστών της λογοτεχνίας τρόμου.

Τα προηγούμενά σας βιβλίο «Οι Μακάριοι», οι «Σκοτεινές μέρες» και «Αγκαλιάζοντας το έρεβος» ήταν επίσης μυθιστορήματα τρόμου. Θα μείνετε πιστός σ’ αυτό το είδος λογοτεχνίας;
Θεωρώ πως ναι. Είναι αυτό που μου αρέσει να διαβάζω και να γράφω. Έχω διαβάσει κι άλλα είδη αλλά δεν μπορώ να με φανταστώ να γράφω κάτι άλλο πέρα απ’ αυτό. Είναι αυτό που αγαπάω και πιστεύω ότι εκεί μπορώ να δώσω τα περισσότερα.

Στη βιβλιοθήκη σας υπάρχουν μόνο βιβλία τρόμου, ή θα βρούμε και κάποια ρομαντικά μυθιστορήματα;
Ρομαντικά βιβλία θα βρείτε αλλά θα είναι της γυναίκας μου. Τα δικά μου είναι κυρίως τρόμου και μυστηρίου.

Ποια ταινία τρόμου είδατε τελευταία;
Είδα το Lighthouse το οποίο είναι μια ασπρόμαυρη ταινία ψυχολογικού τρόμου. Ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Πόσο σκοτάδι μπορεί να χωρέσει η ψυχή ενός ανθρώπου;
Ο Ανδρέας θα αναγκαστεί να το ανακαλύψει όταν ο εφιάλτης με τον οποίο είχε συμφιλιωθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια θα εισβάλει στην πραγματικότητά του. Η ίδια γυναίκα μπροστά σε ένα σπίτι στοίχειωνε χωρίς νόημα τα όνειρά του. Τα λόγια της επαναλαμβάνονταν. Ξανά και ξανά.
Γύρνα, εξιλέωση, το σπίτι μας, εκδίκηση…
Παράνοια και φόβος τον κατακλύζουν όταν νιώθει την παρουσία της στον κόσμο του. Η ζωή του χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και ο ίδιος οδηγείται σε αδιέξοδο. Ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει μια απάντηση για τα ολοζώντανα όνειρα που τον βασανίζουν, ο Ανδρέας θα φτάσει σε ένα απομακρυσμένο χωριό.
Ένας τόπος άγνωστος.
Ένας τόπος που θα φέρει στην επιφάνεια όσα ήταν καλά κρυμμένα μέσα του. Ένας τόπος τον οποίο εκείνη εξουσιάζει. Η αλήθεια θα αναδυθεί μέσα από τον τρόμο του απόκοσμου… Μέσα από τις φωνές της αβύσσου…

Βιογραφικό
Ο Μάριος Δημητριάδης κατάγεται από τον Ασκό Θεσσαλονίκης και έχει κάνει σπουδές γεωπονίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Παίζει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα και είναι μέλος του metalσυγκροτήματος Asfodelos. Αποτελεί έναν από τους ιδρυτές του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria και αρθρογραφεί στην ιστοσελίδα Nyctophilia. Λατρεύειτη λογοτεχνία τρόμου και έχει εκδώσει τα βιβλία “Σκοτεινές Μέρες” (Εκδόσεις λογεῖον), “Αγκαλιάζοντας το έρεβος” (Το ανώνυμο βιβλίο), “Οι Μακάριοι” (Εκδόσεις Bell), “Φωνές από την Άβυσσο” (Εκδόσεις Bell) και τα συνεργατικά βιβλία “Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών” (Εκδόσεις Λυκόφως) και “The Metal ChaptersVol. I” (Εκδόσεις Πηγή) με τον Γιώργο Δάμτσιο. Πολλά διηγήματά του έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς και βρίσκονται σε ανθολογίες διηγημάτων. Οι ταινίες τρόμου, τα videogamesκαι τα ταξίδια είναι μερικές από τις αδυναμίες του. Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα με τη σύζυγό του.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave