Επίκαιρη και διαχρονική η αρχαία ιστορία μας. Γεμάτη μύθους με έννοιες που έχουν ανοίξει δρόμους να ακολουθούν και να εμπνέονται οι νεότερες γενιές.
Μια ανάλογη έμπνευση από την αγάπη που τρέφει ο Γρηγόρης Τεχλεμετζής, για την αρχαία ελλάδα, τον ώθησε να γράψει το βιβλίο «Μυθολογήματα και έντεκα πλην ένα μικρά πεζά».
Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε δύο ενότητες. Έξη μυθολογήματα προερχόμενα από το ένδοξο παρελθόν και δέκα μικρά πεζά σύγχρονα διηγήματα. Εκδόσεις Κέδρος.


Στα μυθολογήματα ο συγγραφέας καταπιάνεται από τον καταγεγραμμένο μύθο και επεκτείνει μέσα από τη φαντασία του στιγμές και περιστατικά από τις ζωές των ηρώων και ηρωίδων του, αποδίδοντας με τη δική του λογοτεχνική δυναμική τις ιστορίες τονίζοντας με την πλούσια γραφή του τα σημεία εκείνα που θέλει να αναδείξει.
Με σύγχρονη ματιά ακολουθεί τους μύθους ρίχνοντας το δικό του φως επάνω τους. Σε κάθε ένα μυθολόγημα εισάγει την κεντρική θεματική του μέσα από όμορφες αφηγήσεις κι έξυπνους διαλόγους, αποδίδοντας στα μέγιστα το μέσο έκφρασης των δικών του συναισθημάτων και τον τρόπο κατανόησης των βιωμάτων των χαρακτήρων που επεξεργάζεται και αναλύει.
Όλα τα διηγήματα διατρέχουν πλήθος μεταφορών και εικόνων καθώς από έναν ιδεατό κόσμο που περιγράφει ο συγγραφέας με το ύφος της γραφής του φέρει τη μετάβαση τους στην πραγματικότητα.
Εξωτερικεύει μέσα από τη δική του πνευματική δύναμη και γνώση όσα νιώθουν κι αποζητούν οι ήρωες του στον μοναδικό κι αυτόνομο πρωτοποριακό τους κόσμο. Σαν θα θέλει ο συγγραφέας να κάνει τον αναγνώστη να ακούει τα λόγια τους, και μέσα από αυτά, να αισθάνεται, να βυθίζεται στα όνειρα τους.
Λιτός – κατανοητός λόγος και άρα πετυχημένος. Περιγράφει γεγονότα και καταστάσεις χρησιμοποιώντας επιδέξια τη λογοτεχνική γλώσσα, συμπλέκοντας το παρελθόν με την πραγματικότητα του σήμερα σε ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα που διαβάζεται ευχάριστα, μαθαίνοντας ταυτόχρονα, ο αναγνώστης, τα μικρά μυστικά που κρύβει η ιστορία και τον μύχιο κόσμο των πρωταγωνιστών.


Από το οπισθόφυλλο:
“[…] Παρελθόν και παρόν βαδίζουν μαζί και σε αυτό το βιβλίο του συγγραφέα.
Παρακαταθήκες της ιστορίας, της λογοτεχνίας και της μυθολογίας, που “κουβαλούν” νοήματα ερμηνειών αιώνων, μετατρέπονται σε μυθολογήματα, δοσμένες με διαφορετικό τρόπο, που τους δίνει άλλη όψη. […]”
Από το αφήγημα “Το ταξίδι με τη σχεδία”:
“[…] Παρουσιάστηκε ένας Ρωσοπόντιος που το ήθελε. Στη δοκιμή το οδήγησε γκαζιάρικα, τόσο που φοβήθηκα -γαντζωμένος στη θέση μου-, μάλλον προσπαθώντας να με τρομάξει κοροϊδευτικά. Σμίξανε τα φρύδια μου με το σταμάτημα και στο παραπέντε κρατήθηκα να μην τον βρίσω. Όταν μπήκε στο σπίτι μας, θαμπωμένος από το ζωηρό χρώμα των καινούριων χαλιών μας, που εντούτοις δεν ήταν ακριβά, έβγαλε τα παπούτσια του να μην τα λερώσει, παρ’ όλη την επιμονή μου ότι δεν χρειαζόταν. Λες και ήταν σε ιερό τέμενος. Βάδιζε με αιδώ. Έφαγε ένα γλυκό του κουταλιού, χαμογέλασε συμπαθητικά και, τελικά, το αγόρασε.
Το βράδυ κοιμήθηκα ανακουφισμένος, καθώς το αμάξι, φορτωμένο σε μια σχεδία, περίοπτο, χανόταν στο βάθος μιας ακύμαντης μισοσκότεινης θάλασσας και ένας σκούρος, σκιερά ακαθόριστος κωπηλάτης τραβούσε ρυθμικά το κουπί, αντιβοώντας υπόκωφα το πλατσούρισμα στα αυτιά μου και τα αστέρια τρεμόσβηναν σαν κεριά στον ουρανό.”

Μπορεί να απελευθερωθεί ο Σίσυφος, να απολαύσουμε την ανέμελη ευτυχία των Kυνικών, να οργώσουμε τη γη με τις Μούσες, να κρυφοκοιτάξουμε τις απαγορευμένες αγάπες μας και να δικαιώσουμε τον αδικημένο μέσα μας;
Τι θα γίνει αν ερωτευτούμε τα αντικείμενα, ψάξουμε για ένα καταφύγιο, αρνηθούμε να πεθάνουμε, φανταστούμε, ονειρευτούμε και πάψουμε να κατακρίνουμε αυτά που μας πονούν;
Παρελθόν και παρόν βαδίζουν μαζί και σε αυτό το βιβλίο του συγγραφέα.
Παρακαταθήκες της ιστορίας, της λογοτεχνίας και της μυθολογίας, που «κουβαλούν» νοήματα ερμηνειών αιώνων, μετατρέπονται σε μυθολογήματα, δοσμένες με διαφορετικό τρόπο, που τους δίνει άλλη όψη.
Έντεκα μικρά πεζά, ως σκόπελοι, υπαινίσσονται περισσότερα από αυτά που λένε.
Και, πάνω από όλα, η αισθητική απόλαυση της γραφής και των λέξεων και η υποκειμενική, ασταθής και αντιφατική αντίληψη των όντων, σε ψυχαγωγικά πεζά.
Το εγχείρημα είναι μικτό, τόσο θεματικά όσο και τεχνοτροπικά.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Γρηγόρης Τεχλεμετζής ζει στην Αθήνα. Σπούδασε χημικός στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είναι απόφοιτος του κοινού μεταπτυχιακού προγράμματος Δημιουργικής Γραφής του ΕΑΠ και του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Η μεταπτυχιακή του εργασία είχε θέμα την ψυχαναλυτική κριτική της λογοτεχνίας και την εφαρμογή της στην πεζογραφία του Μάριου Χάκκα. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά (έντυπα και διαδικτυακά).
Έχει εκδώσει μία συλλογή διηγημάτων και δύο μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το μόνο ιστορικό μυθιστόρημα για τον ποιητή Αρχίλοχο (Ο Αρχίλοχός του, Γαβριηλίδης, 2016).
Από το 2011 διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό Ο Σίσυφος. Επίσης, ασχολείται με την κριτική λογοτεχνικών έργων ποίησης και πεζογραφίας, δημοσιεύοντας κείμενά του σε λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει παρουσιάσει βιβλία συναδέλφων του σε λογοτεχνικές εκδηλώσεις και έχει επιμεληθεί πολλά αφιερώματα στον Σίσυφο Ελλήνων λογοτεχνών, ενώ συμμετείχε με κείμενά του σε αφιερώματα περιοδικών και συλλογικών εκδόσεων.
Επικοινωνία με τον συγγραφέα: [email protected]
ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΝΑ ΜΥΘΟΛΟΓΗΜΑ, ΣΤΟ ΤΡΑΙΝΟ, ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ, ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ, ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ…
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave