Μόλις κυκλοφόρησαν

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ανθολογία διηγημάτων του Χριστόφορου Μηλιώνη
Ανθολόγηση: Αλέξης Ζήρας, Ελισάβετ Κοτζιά, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου
Γνωριμία με το έργο ενός από τους εξέχοντες μάστορες της σύγχρονης διηγηματογραφίας μας.

Ο Μηλιώνης, ένας συγγραφέας ανοιχτός στις νεότερες πεζογραφικές τάσεις, δεν έπαψε να συνδιαλέγεται µε την ελληνική πεζογραφική παράδοση, ιδίως µε εκείνη τη γραμμή της «εξομολογητικής αναµνηµόνευσης» που αρχίζει µε τον Βιζυηνό και τον Παπαδιαμάντη και φτάνει ως τον Δηµήτρη Χατζή, τον Γιώργο Ιωάννου και τους μεταγενέστερους. Για αυτό και, όπως εκείνοι, στα διηγήματα, στα χρονικά και στα μυθιστορήματά του δεν υπήρξε ακραιφνώς ρεαλιστής. Στην πλειονότητά της η λογοτεχνία του βασίζεται σε έντονα και πυκνά προσωπικά βιώματα, µε συνέπεια το υποκειμενικό στοιχείο να αναδύεται συνεχώς και από παντού. Έτσι, δινόταν ένας βαθύς συναισθηματικός τόνος σε ό,τι έγραφε, που δεν τον άφηνε να αποστασιοποιείται από τις μυθοπλασίες του.

«Εκείνον τον καιρό συνήθιζα να περνώ τις μέρες µου –τους μήνες και τα χρόνια µου– σ’ ένα μικρό οροπέδιο, στα λιβάδια του μοναστηριού, που στη µια άκρη του, στα ριζά ενός λόφου, ήταν το παλιοµονάστηρο και στην άλλη ένα στεφάνι από βράχια, στο φρύδι του γκρεμού. Αποκεί πάνω μπορούσες ν’ αγναντεύεις στα δυτικά τον κάμπο της Δερόπολης µε τα νερά του Δρίνου να λαμποκοπάνε, κι ακόμα μακρύτερα, ως τα βουνά του Αργυροκάστρου και του Τεπελενιού, που κάποτε, τέτοιαν ώρα, βογκούσανε βαθιά από το κανονίδι µα τώρα λούφαζαν στο ήμερο ηλιοβασίλεμα. Λούφαζε αντίκρυ κι η Μουργκάνα, ξεπλυμένη απ’ τις βροχές, όπου μπορούσες να ξεχωρίσεις και το πιο μικρό ελατάκι, ακόμα και τη χλόη που πρασίνιζε τόπους τόπους στις πλαγιές της».
Απόσπασμα από το βιβλίο

Ώρες κοινής ανησυχίας της Μαίρης Κόντζογλου
Μικρές ιστορίες εγκλεισμού και άλλων δεινών. Η Μαίρη Κόντζογλου γράφει για το κυνήγι της ζωής τον καιρό του εγκλεισμού.

Οι ένοικοι δύο απέναντι πολυκατοικιών επί της οδού Ανεξαρτησίας, άνθρωποι συνηθισμένοι, την εποχή της καραντίνας, αρχίζουν να παρατηρούν τους γείτονές τους. Με το μεγαλείο και τις μικρότητές τους, το γέλιο και το κλάμα, τις αλήθειες και τις πλάνες τους: ένας στρατηγός εν αποστρατεία που δεν τα ’χει καλά µε κανέναν, µια γυναίκα που εγκληματεί από μεγάλο έρωτα, ένα ζευγάρι που σκόπιμα αγνοεί ο ένας την ύπαρξη του άλλου, ένας αντιρρησίας στράτευσης, δυο νέοι που ψάχνουν µόνο την αγάπη, ένας τηγανισμένος –στην κυριολεξία όμως– σατράπης σύζυγος, µια συνταξιούχος καθηγήτρια που δεν έχει τραγουδήσει ποτέ, ένας Ρωμαίος και µια Ιουλιέτα που δεν θα πάρουν ποτέ το δηλητήριο γιατί το πίνουν κάθε μέρα.
Αυτοί, και άλλοι τόσοι, σκιαγραφούν µε χιούμορ και πίκρα το πορτρέτο μιας κοινωνίας, ήδη «διασωληνωμένης», πολύ πριν από την πανδημία.
Ώρες κοινής ανησυχίας, μικρές ιστορίες εγκλεισμού και άλλων δεινών για ανθρώπους σαν εσένα και µένα.

«… και επειδή κανείς δεν κατάλαβε τον ερχομό της άνοιξης, όλα είναι διαφορετικά. Τα παλτό συνεχίζουν να κρέμονται μελαγχολικά στις κρεμάστρες πίσω από τις πόρτες εισόδου, τα χαλιά κυλιούνται τεμπέλικα στα πατώματα, οι θάλασσες παραμένουν μουτρωμένες. Ακόμα και η μέρα θαρρείς και δεν λέει να μεγαλώσει! Άσε που κοτζάμ Πάσχα πέρασε εντελώς αθόρυβα, τσακίζοντας τα νεύρα των παπάδων για την αναδουλειά και των παιδιών που δεν έφερε η νονά λαμπάδα µε καλάσνικοφ επάνω…»
Απόσπασμα από το βιβλίο

ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Σειρά: Μεγάλες αφηγήσεις
Υπεύθυνος σειράς: Δημήτρης Στεφανάκης

Αισθηματική αγωγή του Γκιστάβ Φλομπέρ
μετάφραση-εισαγωγή: Αριστέα Κομνηνέλλη
επίμετρο: Σωτήρης Παρασχάς
Ένα από τα σημαντικότερα γαλλικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα. Μια ειρωνική ελεγεία στην ασημαντότητα της ύπαρξης.

Βασισμένη στο νεανικό πάθος του ίδιου του συγγραφέα για μία μεγαλύτερη γυναίκα, η Αισθηματική αγωγή χαρακτηρίστηκε από τον Φλομπέρ ως «η ηθική ιστορία των αντρών της γενιάς μου». Στο βιβλίο αφηγείται τις ερωτικές περιπέτειες του Φρεντερίκ Μορό, φοιτητή νομικής, ο οποίος επιστρέφοντας από το Παρίσι στη Νορμανδία ερωτεύεται την κυρία Αρνού που είναι αρκετά χρόνια μεγαλύτερή του. Αυτή είναι η αρχή ενός έρωτα που θα διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή. Ο Φρεντερίκ αποκτά φιλικές σχέσεις με τον σύζυγό της, έναν επιχειρηματία με μεγάλη επιρροή, και καθώς οι πορείες τους διασταυρώνονται ξανά και ξανά στη διάρκεια των χρόνων, η κυρία Αρνού παραμένει ο αιώνιος, ανεκπλήρωτος έρωτας του Μορό. Συνδυάζοντας την ερωτική ιστορία, την ιστορική αλήθεια και τη σάτιρα, η Αισθηματική αγωγή είναι όχι μόνο ένα από τα σημαντικότερα γαλλικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

«Η ιδέα ότι “το ύφος, για τον Φλομπέρ, είναι η απόλυτη οδύνη, η ατέρμονη οδύνη, η ανώφελη οδύνη” ήταν ήδη διαδεδομένη μεταξύ των συγχρόνων του: οι φήμες ότι αυτός ο “βαρυποινίτης του μυθιστορήματος” επεξεργαζόταν εξαντλητικά τα έργα του είχαν δημιουργήσει έναν μύθο, με αποτέλεσμα ακόμα και οι δυσμενώς διακείμενοι κριτικοί του να αναμένουν εναγωνίως τη δημοσίευση της Αισθηματικής αγωγής».
Από το επίμετρο του Σωτήρη Παρασχά

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Το μπλουζ της πεταλούδας του Μάρκου Κρητικού
Ποτέ δεν πρέπει να τα βάζεις με κάποιον που δεν έχει τίποτα να χάσει. Μια νουάρ περιπλάνηση στα κακόφημα στέκια της νύχτας υπό τις μελαγχολικές νότες της μπλουζ.

Η φαινομενικά ακίνδυνη παρακολούθηση μιας φοιτήτριας από τη Σαντορίνη οδηγεί τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Μίλτο Οικονόμου στα ίχνη ενός σκοτεινού κυκλώματος ναρκωτικών και πορνείας. Αδίστακτοι εγκληματίες εισβάλλουν αναπάντεχα στη ζωή του όταν μαθαίνουν τη σχέση του με μια πεταλούδα της νύχτας που γνωρίζει πολλά για την παράνομη δράση τους. Αυτό που ίσως αγνοούν είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να τα βάζεις με κάποιον που δεν έχει τίποτα να χάσει.
Στη νέα υπόθεση του Μίλτου Οικονόμου, που εξελίσσεται στην Αθήνα και κορυφώνεται στη Μύκονο, κυριαρχούν η νουάρ ατμόσφαιρα στα κακόφημα στέκια της νύχτας και το μαύρο χιούμορ του αντιήρωα πρωταγωνιστή, ενώ οι μελαγχολικές νότες της μπλουζ συνοδεύουν την αφήγηση σαν μουσική υπόκρουση κινηματογραφικής ταινίας.

«Ξεκλειδώνω το τελευταίο συρτάρι της βιβλιοθήκης και βγάζω την μπερέτα. Κάθε φορά που την κουβαλάω πάνω μου ξέρω καλά ότι σε κάποια άλλη θαλάμη μια σφαίρα γράφει το όνομά μου. Μόνο αν είσαι διατεθειμένος να πεθάνεις έχεις το δικαίωμα να σκοτώσεις. Χαϊδεύω κάθε καμπύλη του κρύου μετάλλου και ένα ρίγος ηδονικού τρόμου στη συνειδητοποίηση μιας αμετάκλητης απόφασης σκαρφαλώνει στη ραχοκοκαλιά μου. Να φτάσω την υπόθεση μέχρι τέλους. Κι ας είναι απ’ αυτές που βγαίνεις χαμένος ακόμα κι αν τις κερδίσεις. Γιατί οι ιστορίες απαιτούν το τέλος τους και δεν ησυχάζουν αν δεν το αποκτήσουν».
Απόσπασμα από το βιβλίο

Θάρρος ή αλήθεια της Camilla Lackberg
μετάφραση: Αγγελική Νάτση
Ό,τι κι αν επιλέξεις, δεν υπάρχει επιστροφή. Θα παίξεις μέχρι το τέλος.

Τέσσερις νέοι μαζεύονται σε µια πολυτελή βίλα για να γιορτάσουν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Δεν τους λείπει τίποτα. Χρήμα, ομορφιά, νιάτα. Ή μήπως τα φαινόμενα απατούν; Τι κρύβεται κάτω από την αστραφτερή επιφάνεια; Τι μπορεί να έρθει στο φως όταν µια απλή παρτίδα Monopoly μετατρέπεται σε Θάρρος ή Αλήθεια; Μπορεί το παιχνίδι να οδηγήσει στην αποκάλυψη της αθέατης πλευράς της ζωής του καθενός;
Ανεπούλωτα τραύματα, σκοτεινά μυστικά και ψέματα. Καθώς τα πυροτεχνήματα φωτίζουν τον ουρανό της Στοκχόλμης, τα σκοτάδια διαλύονται και κανείς δεν θα μείνει ατιμώρητος.

NON FICTION

Οδοιπορικό Θεσσαλονίκης: Περπάτημα στην πόλη αλλιώς του Σάκη Σερέφα
φωτογραφίες: Πάνος Νικολετάτος
Ένα λοξό οδοιπορικό της Θεσσαλονίκης, με διαδρομές και στάσεις στην αφανή ιστορία της πόλης.

Ποιος ναός της πόλης λειτούργησε ως φρενοκομείο; Ποια πλευρά από τις επάλξεις του Λευκού Πύργου προτιμούν οι αυτόχειρες; Ποιες φράσεις έχουν χαράξει πάνω στους τρούλους από το Μπεζεστένι οι εργάτες εδώ και τρεις αιώνες; Σε ποιας εκκλησίας το προαύλιο έγιναν φονικές μάχες; Γιατί λείπουν τα δάχτυλα από τα αγάλματα της οδού Φράγκων; Σε ποιο σημείο της παλιάς παραλίας στήθηκαν αγχόνες; Μπροστά από ποιο ξενοδοχείο σκοτώθηκε ο καπνεργάτης από τους χωροφύλακες; Μέσα σε ποια εκκλησία τα ποντίκια έφαγαν τους ανθρώπους; Μέσα σε ποιο ζαχαροπλαστείο γυρίστηκε μια σκηνή της Χριστίνας με τον Ηλιόπουλο; Ποιος είναι ο «συνήθης τόπος εκτελέσεων»; Σε ποιο ξενοδοχείο έμενε η Γερμανίδα κατάσκοπος; Ποια είναι η ιστορία της τηγανητής πατάτας στην πόλη; Ποιο πρόπυλο ναού είναι χτισμένο με υλικά από τα σπίτια που κάηκαν το 1917; Σε ποιον δρόμο της πόλης οι άνθρωποι προσκυνούσαν τους αγίους που ζωγραφίζονταν στα τζάμια των σπιτιών; Ποιος μαχαιρώθηκε με τον σουγιά που βρίσκεται πεταμένος στη θάλασσα, μπροστά από το «Όλυμπος-Νάουσα»; Κάτω από ποιο πλατάνι στο κέντρο της πόλης γίνονταν τα παλουκώματα; Ποιο φονικό έγινε στη Διαγώνιο; Σε ποιο σημείο του βυθού στ’ ανοιχτά του Λευκού Πύργου βρίσκεται ποντισμένο ένα πιάνο; Ποιοι θέλησαν να εξοντώσουν τις ακακίες της Βενιζέλου; Μέσα σε ποιον κινηματογράφο αυτοκτόνησε ένας απελπισμένος; Υπάρχουν ιπτάμενοι δίσκοι στην παραλία; Ποιο είναι το πιο κολασμένο στρατόπεδο της πόλης;

Το Πέρα των Ελλήνων της Ιώς Τσοκώνα
Στην Κωνσταντινούπολη του χθες και του σήμερα
πρόλογος: Θωμάς Κοροβίνης
Η ατμόσφαιρα και ο απόηχος της πιο φημισμένης αστικής περιοχής της Πόλης.

«Όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό και να μην πω το αυτονόητο: Είναι πανέμορφη η Πόλη, είναι πανέμορφο το Πέρα. Βαρύ και ασήκωτο το φορτίο που κουβαλούν. Κάθε γωνιά τους έχει και μια ιστορία, κάθε στενό τους έχει το δικό του μυστικό.
Εδώ και αιώνες γράφτηκαν, γράφονται και θα γράφονται διθύραμβοι για το κάλλος της Πόλης, για την αρχοντιά και τη μεγαλοπρέπειά της, για την ιστορία της… Τι μπορεί να προσθέσει κανείς όταν άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων και όλων των τεχνών ζωγράφισαν, τραγούδησαν και έγραψαν για κάθε σπιθαμή της, βάζοντας ο καθένας το δικό του λιθαράκι στο μωσαϊκό που τη συνιστά; Αν πρέπει όμως να συμπυκνώσουμε όλα αυτά και θελήσουμε να δώσουμε ένα στίγμα της που να τα συγκεντρώνει όλα, θα καταλήξουμε στο Πέρα. Χωρίς να θέλω να μειώσω την ομορφιά και την αξία καμίας άλλης περιοχής, θεωρώ πως στο Πέρα χτυπούσε και εξακολουθεί να χτυπάει η καρδιά της Πόλης».
Απόσπασμα από το βιβλίο

Ένα σύντομο οδοιπορικό, εκ των έσω, στην ιστορία της πιο φημισμένης αστικής περιοχής της Πόλης, στο πολυπολιτισμικό Πέρα, το οποίο όμως στιγματίστηκε καθοριστικά από την ελληνορθόδοξη κοινότητα. Μέσα από μία βιωματική αφήγηση περιγράφονται τα σχολεία, τα προξενεία και τα μέγαρα, ο κινηματογράφος, το θέατρο και ο Τύπος, αλλά και οι άνθρωποι, αστοί, διανοούμενοι ή γραφικοί, που έδωσαν πνοή και χρώμα στην περιοχή. Ξεκινώντας από την πρώτη κατοίκηση του Πέρα τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα, ξεδιπλώνεται η ακμή και η παρακμή μιας κοσμοπολίτικης κοινωνίας, παράλληλα με τη μεταμόρφωση της όψης της περιοχής.
Η εμπλουτισμένη αυτή και αναθεωρημένη έκδοση συμπληρώνεται από φωτογραφικό υλικό.

«Στους άσπιλους τόπους της παιδικής και στους λαχταρισμένους της εφηβικής γεωγραφίας συντελούνται πολλά απροσδόκητα θαύματα. Η Ιώ ξεδιπλώνει χαριτωμένα το νηπιακό και μαθητικό λεύκωμα της μικρής ζωηρής Πολίτισσας και μας ξεναγεί στη μυσταγωγία της διαμαντένιας μνήμης της, καθιστώντας μας κοινωνούς μιας άρτι παρελθούσας κοινωνικής ζωής που διατηρούσε ακόμα πολλά από τα ιδιάζοντα στοιχεία της κοσμοπολίτικης ώσμωσης του ξακουστού ευρωλεβαντίνικου Πέρα».
Από τον πρόλογο του Θωμά Κοροβίνη

Σειρά: Μεγαλώνοντας παιδιά βήμα βήμα

Συγκροτώντας ταυτότητα (6-13 ετών) της Hedvig Montgomery
μετάφραση: Δέσπω Παπαγρηγοράκη
Ένας κατατοπιστικός οδηγός με χρήσιμες συμβουλές για να σταθείτε στο πλάι του παιδιού σας κατά τη διάρκεια της σχολικής του ζωής.

Κατά τη διάρκεια της σχολικής του ζωής κάθε παιδί βιώνει πρωτόγνωρες για αυτό καταστάσεις. Ανακαλύπτει τον εαυτό του, γνωρίζει και επιλέγει τους φίλους του, ξεκινά κάποιο χόμπι, αναζητά τη θέση του στη μεγάλη κοινότητα έξω από την οικογένεια. Για να τα καταφέρει όμως σε αυτή την απαιτητική αποστολή, έχει ανάγκη να πατάει σε σταθερό έδαφος, να στηρίζεται στον γερό δεσμό µε την οικογένειά του. Το παιδί του δημοτικού σχολείου μπορεί να µη σας κρατάει πια από το χέρι, όμως σας χρειάζεται τόσο όσο και πριν. Σταθείτε στο πλάι του και ψιθυρίστε: «Εγώ είμαι εδώ και εγώ σε αγαπάω».

Στο τέταρτο βιβλίο της πεντάτομης εικονογραφημένης σειράς η καταξιωμένη ψυχολόγος και οικογενειακή σύμβουλος Hedvig Montgomery βοηθάει τους γονείς μέσα από πραγματικά περιστατικά να κατανοήσουν τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών σχολικής ηλικίας. Ταυτόχρονα, προτείνει τρόπους για να διαχειριστούν µε επιτυχία σημαντικά θέματα αυτής της περιόδου, όπως τις συναισθηματικές διακυμάνσεις, τις οικογενειακές και τις φιλικές σχέσεις, τον σχολικό εκφοβισμό, τις δυσκολίες των παιδιών να ανταποκριθούν στις σχολικές τους υποχρεώσεις.

«Το βιβλίο της Μontgomery ασχολείται µε κάθε έκφανση της διαδρομής των παιδιών κατά τα σχολικά χρόνια. Με βαθιά κατανόηση της σημασίας των μικρών και των μεγάλων γεγονότων που συμβαίνουν αυτή την τόσο διαμορφωτική περίοδο, µας βοηθά να τα προσεγγίσουμε σωστά, ώστε να τους προσφέρουμε υποστήριξη αλλά και καθοδήγηση και οριοθέτηση».
Χριστίνα Ρασιδάκη
Ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος γονέων και εκπαιδευτικών

Στην ίδια σειρά κυκλοφορούν: Η μαγεία να είσαι γονιός, Η εποχή των θαυμάτων και Η εποχή της εξερεύνησης.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave