Συγγραφέας του βιβλίου «Περί γυναικών» – Εκδόσεις «Κέδρος»

Η γυναίκα για τον συγγραφέα Νίκο Φαρούπο αποτελεί μυστήριο. «Αίνιγμα ανερμήνευτο και ιερό» τη χαρακτηρίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Vivlio-life. Ίσως γι’ αυτό από το τελευταίο του βιβλίο αλλά και το ιδιαίτερο εξώφυλλό του αναδύεται ένα υπέροχο… άρωμα γυναίκας. Ως αφηγητής μας παρασέρνει σε ιστορίες που έζησε, που άκουσε, που φαντάστηκε που έκλεψε και στις οποίες πρωταγωνιστούν «γυναίκες υπέροχες, γυναίκες αράχνες, γυναίκες ερωμένες, γυναίκες μητέρες, γυναίκες αγέρωχες, γυναίκες επιπόλαιες, γυναίκες μεγαλοπρεπείς, γυναίκες άντρες, γυναίκες θύματα, γυναίκες θεές». Όπως μας λέει, οι γυναίκες που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο του, «είναι χαρακτήρες πολυσύνθετοι, που βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν σοβαρά συναισθηματικά -και όχι μόνο- διλήμματα. Οι περισσότερες, όχι όλες, αξίζουν τη συμπάθειά μας».

Ένα σύνθετο εξώφυλλο. Μορφές πολλών γυναικών που (μάλλον) τίποτε κοινό δεν έχουν μεταξύ τους. Ή μήπως έχουν; Ίσως μια καλή ιδέα, λοιπόν, είναι να ξεκινήσουμε έτσι τη συνέντευξή μας. Να αποκωδικοποιήσουμε το ιδιαίτερο εξώφυλλό σας και τις γυναίκες που επιλέξατε γι’ αυτό.
Το εξώφυλλο δείχνει να ξεπηδούν από το θηλυκό νου γυναίκες – σύμβολα. Η μητέρα με το βρέφος, η εταίρα-πόρνη, η γυναίκα αίνιγμα, η γονιμότητα, η Λίλιθ, η σκοτεινή πλευρά της σελήνης, η Μέριλιν – η ομορφιά. Το εξώφυλλο είναι Η ΓΥΝΑΙΚΑ.

Ο υπότιτλος στο εξώφυλλο: «και άλλων μυστηρίων», μας δίνει να καταλάβουμε πως οπωσδήποτε για σας -συγγραφέα αυτού του βιβλίου- οι γυναίκες αποτελούν μυστήριο…
Μα για όλους τους άντρες, πιστεύω, η γυναίκα αποτελεί μυστήριο. Αίνιγμα, ανερμήνευτο και ιερό.

Ιστορίες εποχής και ιστορίες σύγχρονες, σαν μικρές ταινίες με αφηγητή. Υπάρχει κάτι που δένει τις ιστορίες μεταξύ τους;
Ναι βέβαια, πρόκειται για γυναίκες που επηρέασαν ανεξίτηλα τη ζωή ενός άντρα. Με happy end ή χωρίς.

«Ιστορίες που έζησα, που άκουσα, που φαντάστηκα, που έκλεψα», λέτε. Αναρωτιέμαι πόσες από αυτές ακούσατε, πόσες φανταστήκατε και πόσες κλέψατε. Ή μήπως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι μόνο ιστορίες που ζήσατε;
Έζησα δυο-τρεις απ’ αυτές –όχι όμως ως πρωταγωνιστής αλλά ως θεατής-παρατηρητής. Κάποιες τις άκουσα, όλες όμως μετασχηματίστηκαν-εμπλουτίστηκαν με δικά μου στοιχεία, με τρόπο ώστε να χάσουν την ρεαλιστική τους βάση και να αποκτήσουν τη δική τους μυθιστορηματική ζωή.

Γιατί οι αφηγητές των ιστοριών σας είναι μόνο άντρες;
Μα γιατί ο αφηγητής, αυτός που μιλάει εκ μέρους τους, είμαι εγώ. Στο βιβλίο μου ο δήμιος, συχνά αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο μια γυναίκα, και παιδεύτηκα πολύ, ομολογώ, να μπω στον ψυχισμό της ώστε να καταφέρω να είμαι πειστικός.

Ο τρόπος που προσεγγίσατε τις ιστορίες των γυναικών, μπορούμε να πούμε πως είναι καθαρές κουβέντες αντρών. Είναι έτσι; Και αν ναι, σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο σας. Είναι αυστηρά αντρική υπόθεση;
Πρόκειται ασφαλώς για την αντρική ματιά, η οποία όμως διαπραγματεύεται ερωτικές σχέσεις με σεβασμό και στα δύο φύλα.

Διαβάζω τους τόπους όπου κινούνται οι ηρωίδες σας. «Από το Περιστέρι του ’70, την Κυψέλη και τη Φωκίωνος Νέγρη του ’80, την παλιά και τη νέα Αθήνα, την Κρήτη, έως και την Αυστρία». Και πρέπει να σας πω ότι στο μυαλό μου έρχεται η ταινία «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη». Αλήθεια υπάρχει κάποιος άντρας-ρεμάλι στα μυστήρια των γυναικών σας;
Ναι βέβαια. Και όχι μόνο ένας. Είναι γνωστό άλλωστε ότι σε κάποιες γυναίκες αρέσουν σε υπερθετικό βαθμό τα «ρεμάλια». Τουλάχιστον μέχρι να αποφασίσουν να κάνουν οικογένεια. Τότε στρέφονται σε πιο «ισορροπημένους» τύπους ανδρών. Έτσι τουλάχιστον μας λένε οι έρευνες.

«Ιστορίες με γυναίκες υπέροχες, γυναίκες αράχνες, γυναίκες ερωμένες, γυναίκες μητέρες, γυναίκες αγέρωχες, γυναίκες επιπόλαιες, γυναίκες μεγαλοπρεπείς, γυναίκες άντρες, γυναίκες θύματα, γυναίκες θεές», διαβάζω. Ποια από αυτές τις γυναίκες συγκέντρωσε τα περισσότερα σχόλια των αναγνωστών σας;
Τρεις. Η ωραία Ελένη, η Μαρία η κρητικιά, η κα Αθηνά.

Και ποια είναι εκείνη η γυναικεία ιστορία που σας ταλαιπώρησε περισσότερο ως συγγραφέα;
Δύο: «Η προίξ της Ξανθής» και η «Μαρία η κρητικιά», είναι τα μεγαλύτερα διηγήματα και λαμβάνουν χώρα σε παλαιότερη εποχή και, ως εκ τούτου, χρειάστηκαν περισσότερα πραγματολογικά στοιχεία και πληροφορίες.

Θα γελάσουμε; Θα συγκινηθούμε; Θα κλάψουμε; Τι συναισθήματα πιστεύετε θα προκύψουν από τους αναγνώστες σας; Θέλετε να τις αγαπήσουμε τις… γυναίκες σας;
Οι ηρωίδες είναι χαρακτήρες πολυσύνθετοι, που βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν σοβαρά συναισθηματικά -και όχι μόνο- διλήμματα. Οι περισσότερες, όχι όλες, αξίζουν τη συμπάθειά μας.

Σαφώς και κατά την ανάγνωση διακρίνουμε εύκολα τη διάθεση χιούμορ που σας βγήκε σε κάποιες ιστορίες. Πόσο επηρεάζει το χιούμορ την προσωπική σας ζωή;
Αλίμονο, αν τα παίρναμε όλα πολύ σοβαρά. Νομίζω ότι το χιούμορ είναι απελευθέρωση, ψυχανάλυση, θεραπεία, και κάνει τους ανθρώπους ελκυστικούς και ερωτεύσιμους.

Η κάθε ιστορία σας είναι σύντομη κι επομένως δεν μας κουράζετε ως αναγνώστες. Εσείς ως αναγνώστης προτιμάτε τα ευέλικτα βιβλία; Σας κουράζουν οι επαναλήψεις και τα δυσκολονόητα κείμενα;
Ως αναγνώστης δεν έχω ιδιαίτερες προτιμήσεις ούτε σε λογοτεχνικό είδος ούτε σε αριθμό σελίδων. Διάβαζα και διαβάζω τα πάντα, αρκεί βεβαίως να είναι μέσα στα πλαίσια των λογοτεχνικών ενδιαφερόντων μου, τα οποία δεν είναι στενά και περιορισμένα. Και βεβαίως δεν ξεχνώ τη φράση του Αλμπέρ Καμί: «Αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες. Αυτοί που γράφουν δυσνόητα, έχουν σχολιαστές».

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ιστορίες εποχής και ιστορίες σύγχρονες. Από το Περιστέρι του ’70, την Κυψέλη και τη Φωκίωνος Νέγρη του ’80, την παλιά και τη νέα Αθήνα, την Κρήτη, έως και την Αυστρία. Ιστορίες εγκληματικών ερώτων. Ιστορίες που έζησα, που άκουσα, που φαντάστηκα, που έκλεψα. Ιστορίες με γυναίκες υπέροχες, γυναίκες αράχνες, γυναίκες ερωμένες, γυναίκες μητέρες, γυναίκες αγέρωχες, γυναίκες επιπόλαιες, γυναίκες μεγαλοπρεπείς, γυναίκες άντρες, γυναίκες θύματα, γυναίκες θεές.

Βιογραφικό

Ο Νίκος Φαρούπος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κοινωνική ψυχολογία και σκηνοθεσία κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στη διαφήμιση και σε ταινίες μεγάλου μήκους. Από το 1989 ασχολείται επαγγελματικά με το σενάριο και έχει συνεργαστεί σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές. Παράλληλα έχει γράψει και έχει σκηνοθετήσει δύο μικρού μήκους ταινίες, ενώ από το 1992 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα και μελέτες.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα βιβλία του Ο δήμιος (1998), Λεξικό των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων (2004), Η ωραία Ελένη (2004), Η ζώνη της Αφροδίτης (2004), Ο κόσμος των φανταστικών όντων των αρχαίων Ελλήνων (2005), Οι αυριανοί έρωτες θα είναι οι καλύτεροι (2006), Μικρά πάθη (2008), Οι ιχνηλάτες του σκότους (2010), Έγκλημα στην Αντίπαρο (2015), Ο αρχιβιβλιοθηκάριος και άλλες ιστορίες (2016), το ιστορικό μυθιστόρημα Εφιάλτης – η απολογία (2017) και το Μάρτιο του 2020 το Περί γυναικών και άλλων μυστηρίων.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave