Σκέψεις για το μυθιστόρημα της Ιφιγένειας Τέκου «Θάλασσες μας χώρισαν» από την Ιουλία Ιωάννου

«Άραγε η ευτυχία είναι τόσο σπουδαία όσο η αναμονή της;»

«Συγχωρώ» δεν σημαίνει «ξεχνώ», σημαίνει «θυμάμαι, μα θέλω να προχωρήσω και να επικεντρωθώ στα όμορφα πράγματα που έχει να μου προσφέρει η ζωή, αν την αφήσω».

«Η ζωή, ασταμάτητη, ορμητική, δεν επιτρέπει να παραιτηθείς, πριν έρθει το τέλος. Μοιάζει με θαύμα. Και ο χρόνος τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά; Μπορεί τον σημαντικότερο. Ο χρόνος συνδέεται άρρηκτα με τη ζωή. Η κατανόηση και η συμφιλίωση με το πεπερασμένο και τη θνητότητα του ανθρώπου εκβιάζουν την αναζήτηση στιγμών ευτυχίας».

Το μυθιστόρημα «Θάλασσες μας χώρισαν» είναι ένα βαθιά κοινωνικό μυθιστόρημα! Μπορεί να τοποθετείται χρονολογικά και γεωγραφικά σε περιόδους που συνέβησαν γεγονότα σκληρά για τον ελληνισμό στην Πόλη, στην Αλεξάνδρεια, στη Σύμη νωρίτερα που οδήγησαν τους ήρωες και να εγκαταλείψουν τη ζωή τους προς αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, όμως θα μπορούσε να διαδραματίζεται ακόμη και σήμερα, και πάντα.
Η Ιφιγένεια Τέκου μας εξιστορεί ένα οικογενειακό δράμα με πολλές προεκτάσεις. Συγκρούονται η αδύναμη ανθρώπινη φύση που υποκύπτει στη ζήλια, προς ό,τι έχει η μία αδελφή και δεν έχει η άλλη και στον υποτιθέμενο έρωτα που νομίζει πως αισθάνεται η μία αδελφή προς τον άντρα που εκείνη απέκτησε ενώ η ίδια ποτέ δεν θα είχε τη δική της τύχη.
Η αδύναμη φύση της Ελπίδας, η πεποίθηση πως είναι κατώτερη από την αδελφή της σε ομορφιά, σε κοινωνικότητα, στην αγάπη που εισπράττει από τους γύρω της, την οδηγούν στη λανθασμένη για την ίδια διαπίστωση πως είναι ερωτευμένη με τον άντρα της αδελφής της. Καταπολεμάει αυτό το πάθος, παλεύει με τους δαίμονές της, απομακρύνεται, αφήνει το χρόνο να κυλήσει. Όταν όμως η ζωή έχει στήσει τον δικό της ιστό κανείς δεν ξεφεύγει κι έτσι όταν φτάνει η μοιραία στιγμή να κάνει το πιο μεγάλο λάθος που θα μπορούσε να κάνει, όλα από εκεί και μετά παίρνουν άλλη τροπή.
Τι είναι προτιμότερο, μια σκληρή αλήθεια που δεν λογαριάζεις τις συνέπειες ή να συνεχίζεις να ζεις μέσα στο ψέμα;
Δεν νομίζω ότι μπορείς κανείς εύκολα να απαντήσει σε ένα τέτοιο ερώτημα σε όποια εποχή κι αν διαδραματίζονται τα γεγονότα που αφορά.
Η σκληρή αποκάλυψη της Ελπίδας φέρνει τις πιο καταστροφικές συνέπειες που θα μπορούσε για τους ανθρώπους γύρω της.
Έτσι νόμιζε στην αρχή.
Όμως ένα λάθος πάντα θα σε κυνηγάει και θα κουβαλάς στην ψυχή σου την «κατάρα» της αμαρτίας που διέπραξες. Αλυσιδωτές αντιδράσεις, αρκετά χρόνια αργότερα, αποκαλύπτουν πως ο χρόνος μπορεί να γιατρεύει, ο άνθρωπος να συγχωρεί και να προχωράει, η μοίρα όμως όταν δεν έχει ολοκληρώσει το καταστροφικό της πλάνο δεν σταματάει μπροστά σε τίποτα, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Ποιο είναι το πιο τραγικό πρόσωπο της ιστορίας; Εύλογα ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Τι είναι πιο ολέθριο από ένα πάθος;
Πού μπορεί να οδηγήσει η τρέλα ένα σαλεμένο από τη ζήλια και την κατάθλιψη μυαλό;
Τραγικές φιγούρες κι όσοι βρίσκονται γύρω από τις κεντρικές ηρωίδες. Ο καθένας σηκώνει τον δικό του σταυρό και προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη νέα πραγματικότητα που κάθε φορά προκύπτει.
Από τους χαρακτήρες που πραγματικά αξίζει τον κόπο να σταθείς, να υμνήσεις το μεγαλείο της ψυχής τους, είναι ο Μιχάλης και ο Ανδρέας.
Αν υπάρχει μια υπέροχη ιστορία αγάπης που κάποιοι από τους πρωταγωνιστές έζησαν και δεν είναι ικανός ούτε ο θάνατος να τη σβήσει, αυτή είναι σίγουρα του Μιχάλη και της Αννέζας.
Μα και ο Ανδρέας αποδεικνύει πως λιθαράκι λιθαράκι χτίζεται η πραγματική αγάπη, η αφοσίωση, η ελπίδα ότι όλα μπορεί να συμβούν, αρκεί να το αξίζουμε, να το πιστεύουμε πραγματικά, να μην εγκαταλείπουμε.
Το ποια πράξη από τις δύο που στιγμάτισαν τις ζωές των δύο αδελφών είναι η πιο κατακριτέα ας το ανακαλύψει και ας δώσει την απάντηση ο κάθε αναγνώστης μόνος μου.
Το ολέθριο πάθος όσο καταστροφικές συνέπειες και να έχει, μπορεί να αφήσει πίσω του βλαστάρια που κάποτε θα ανθίσουν.
Το καταστροφικό λάθος όμως που δεν έχει γυρισμό μπορεί να σε καταδικάσει στην πιο βαθιά φυλακή, στην μοναξιά και την αποξένωση για να τιμωρηθείς και να φτάσει κάποτε το τέλος που θα έχεις βρει την εξιλέωση…

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save