«Η σκοτεινή πλευρά της ψυχής …» – Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη

Η εκδίκηση είναι ένα καλό πιάτο όταν σερβίρεται κρύο και η Έμιλυ το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Η Τόνια Κυριφίδη όταν έπλαθε λέξη προς λέξη την προσωπικότητά της ήθελε να μας συναρπάσει όχι μόνο με την ιστορία και τις εμμονές της αλλά και με τη μεγάλη της επιθυμία να ανταποδώσει το κακό που της έκαναν στα παιδικά της χρόνια. Η συγγραφέας μιλάει στο Vivlio-life για την σκοτεινή πλευρά της ψυχής της ηρωίδας της και αφήνει σ΄ εμάς τους αναγνώστες την απόφαση αν θα πρέπει να τη μισήσουμε ή να την συμπονέσουμε.

– Πρωταγωνίστριά σας η Έμιλυ Άντερσον. Πόσο σκοτεινή είναι η ψυχή της; Τι πρόκειται να ζήσουμε μαζί της;

Για να είμαι ειλικρινής, όταν μου ήρθε η ιδέα να γράψω αυτήν την ιστορία, στο μυαλό μου την ηρωίδα μου την είχα πιο “σκοτεινή”, πιο αδίστακτη και πιο αμείλικτη! Σχεδόν μισητή! Άλλωστε έπρεπε ο χαρακτήρας της να συνάδει και με τον τίτλο του μυθιστορήματος. Παρ’ όλα αυτά, στο τέλος δεν μου βγήκε τόσο μοχθηρή όσο την ήθελα στην αρχή, αλλά είχα τους λόγους μου για την αλλαγή πλεύσης που ακολούθησα…

 

– Της δώσατε αυτό το όνομα εξαρχής ή επικράτησε μεταξύ κάποιων επιλογών;

Από την αρχή είχε κολλήσει στο μυαλό μου το όνομα “Έμιλυ” διότι είναι εύηχο – τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Το επίθετο Άντερσον το επέλεξα, γιατί μετά από λίγο ψάξιμο, είδα πως ήταν ένα κοινό βρετανικό επίθετο και αυτό επεδίωκα από την αρχή. Έπρεπε δηλαδή η ηρωίδα μου να έχει ένα κοινότυπο επίθετο, για να μπορεί να κινείται με ευελιξία, χωρίς να αφήνει περιθώρια στους γύρω της να ψάξουν για το παρελθόν της…

– Μέσα από την πλοκή του μυθιστορήματός σας θα τη συμπαθήσουμε τελικά; Ή μήπως η εμμονή της για εκδίκηση θα μας κάνει να τη μισήσουμε;

Όπως είπα και πριν, όταν ξεκίνησα την ιστορία είχα σκοπό να αφήσω τον αναγνώστη να μισήσει την ηρωίδα, αγανακτώντας με τις επιλογές της και με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της. Στην διάρκεια όμως, όσο συνέχιζα την ιστορία “της”, άρχιζα να την συμπονώ. Προσέξτε! Όχι να την δικαιολογώ δίνοντάς της άφεση αμαρτιών, αλλά να αντιλαμβάνομαι την ανάγκη της να αποδώσει δικαιοσύνη, όπως εκείνη φυσικά την μεταφράζει, προσπαθώντας να μετατραπεί σε αδέκαστο κριτή! Μετά από τα όσα άσχημα βίωσε στην παιδική και εφηβική της ηλικία, απαιτεί κάποιος να πληρώσει για τις δικές της πληγές και για τα βάσανά της. Ένα είναι το σίγουρο. Πως μετά την ολοκλήρωση της ιστορίας, ο αναγνώστης θα είναι αυτός που θα επιλέξει αν θα τη μισήσει ή αν θα την λυπηθεί, δικαιολογώντας την.

– Διαβάζοντας το βιβλίο κατάλαβα πως αυτή η γυναίκα έχει έναν πολύ απρόβλεπτο χαρακτήρα και είναι γεμάτη εμμονές. Π;vς ξεκινήσατε να σκιαγραφείτε την προσωπικότητά της; Την προσεγγίσατε μόνο με γνώμονα τη μυθοπλασία;

Όντως, η Έμιλυ είναι εξολοκλήρου αποκύημα της φαντασίας μου. Στο περιβάλλον μου δεν γνωρίζω κάποιο άτομο με τέτοια σκοτεινή πλευρά και με τόσο έντονη την ανάγκη να εκδικηθεί και ταυτόχρονα να πληγώσει τους γύρω της. Ωστόσο, όταν άρχισα να πλάθω στο μυαλό μου την ιστορία αυτή, ήθελα μια ηρωίδα που δεν θα είναι η καλή, η γλυκιά, η αθώα κοπελίτσα που είναι γεμάτη αγάπη και ευαισθησία για τους ανθρώπους και που ενεργεί με γνώμονα το γενικό καλό! Ήθελα να πλάσω ένα χαρακτήρα χωρίς ευαισθησίες, ανήμπορο να αγαπήσει, γεμάτο μίσος και εμμονές. Ήθελα όμως και να μπορεί να δώσει εξηγήσεις. Να μπορεί να δικαιολογήσει αυτή την ψυχρή στάση του απέναντι στους ανθρώπους. Να έχει λόγους που έχει γεμίσει με τόσο σκοτάδι την ψυχή του!

– Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μας μεταφέρετε την άποψη κάποιου αναγνώστη. Επικοινώνησε κάποιος μαζί σας μέσω της δυνατότητας που μας δίνει το διαδίκτυο για να σας πει την άποψή του γι αυτήν;

Η αλήθεια είναι πως επικοινώνησαν αρκετοί μαζί μου, για να μου πουν την άποψή τους για την ιστορία μου και τους ευχαριστώ πολύ γι αυτό. Κάποιοι μου δήλωσαν πως θύμωσαν πολύ με την ηρωίδα μου και με την αχαρακτήριστη, σχεδόν ανήθικη συμπεριφορά της. Κάποια μάλιστα αναγνώστρια, την χαρακτήρισε “έντονα διαταραγμένη και διπολική προσωπικότητα, στα πρόθυρα της σχιζοφρένειας!” Εγώ πάλι θεωρώ πως είναι ένα βαθιά πληγωμένο άτομο, που οι σκέψεις και οι αποφάσεις του παραπαίουν μεταξύ μιας ηθικής υποχρέωσης που νιώθει ότι έχει και των προσωπικών προσδοκιών του για ένα μέλλον απελευθερωμένο από μίσος και εμμονές… Υπήρξαν όμως και ορισμένοι αναγνώστες που έψαξαν μέσα στην δική τους ψυχή, να της βρουν ελαφρυντικά για να δικαιολογήσουν το φέρσιμό της. Ενδόμυχα κι εγώ πιστεύω πως, όποιος έχει βιώσει ενδοοικογενειακή κακοποίηση ή γενικώς, οποιαδήποτε μορφή βίας, είναι σε θέση να καταλάβει την εμμονή της για εκδίκηση, άσχετα αν η Έμιλυ βάλλεται τελικά εναντίον λάθος ανθρώπων…

– Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλετε να μας περάσετε μέσα από τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Έμιλυ τη ζωή και η ζωή την Έμιλυ;

Η Έμιλυ δυστυχώς, παρόλο που έχει όλα τα προσόντα να πετύχει στην ζωή της – ομορφιά, εξυπνάδα, μόρφωση, ένα ελπιδοφόρο επαγγελματικό μέλλον – εκείνη αποφασίζει να τα αγνοήσει και να επικεντρωθεί μονάχα στο σατανικό σχέδιο που έπλαθε στο μυαλό της για 13 ολόκληρα χρόνια, παίρνοντας την πολυπόθητη εκδίκηση που τόσο εμμονικά αποζητάει. Αντί να προχωρήσει μπροστά και να φτιάξει την ζωή της, μένει δέσμια του βασανισμένου παρελθόντος της, βάζοντας ενέχυρο τα μελλοντικά της όνειρα στις πληγές του μουχλιασμένου χθες, προσπαθώντας να ξορκίσει τους δαίμονές της. Μένει λοιπόν εγκλωβισμένη στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε, το Σαουθάμπτον και στις εφιαλτικές αναμνήσεις της. Επειδή όμως, ως γνωστόν, το σύμπαν επιστρέφει συμπεριφορές, έτσι και η ζωή δεν μπορεί να αφήσει ατιμώρητο τόσο μίσος!

– Νιώσατε κάποια στιγμή της συγγραφής να ταυτίζεστε με την ηρωίδα σας;

Σε καμία περίπτωση! Εντούτοις, δεν μπορώ να της προσάψω μόνο σφάλματα. Εν μέρει, ίσως και να την συμπαθώ ή καλύτερα, να την συμπονώ!

– Υπάρχει, πιστεύετε, ελπίδα να φωτιστεί κάποτε η… σκοτεινή πλευρά της ψυχής ανθρώπων που το παρελθόν τους στοιχειώνει; Τι μας διδάσκει η στριμωγμένη ψυχή της Έμιλυ;

Είναι γεγονός πως όταν ένας άνθρωπος βιώσει την απόλυτη αδικία στην ζωή του, δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει μπροστά, αφήνοντας πίσω τις πληγές και τα τραύματα του παρελθόντος. Αυτά θα τον κατατρέχουν μία ζωή. Μπορεί όμως να προσπαθήσει, όχι να ξεχάσει, αλλά να συγχωρήσει. Μέσα από την συγχώρεση, έρχεται και η λύτρωση (για αυτόν που την δίνει). Άλλωστε κριτής είναι μονάχα ο Θεός! Εμείς… απλοί θνητοί! Μην προσπαθούμε λοιπόν να του κλέψουμε αυτό τον ρόλο!

– Πόσες ώρες της ημέρας και για πόσο καιρό βαδίζατε δίπλα της, μέχρι να την παραδώσετε στον εκδοτικό σας οίκο;

Δεν μπορώ να πω ότι καθημερινά έγραφα επί ώρες. Ήταν μάλιστα και κάποιες φορές που δεν άνοιγα καθόλου το laptop, διότι ήμουν υποχρεωμένη να ασχολούμαι με θέματα της οικογένειάς μου, συμπεριλαμβανομένων και των γονιών μου που βρίσκονται σε μεγάλη ηλικία! Οι ώρες που επέλεγα να γράψω ήταν οι βραδινές. Τις περισσότερες φορές έκλεινα το laptop τα χαράματα, όταν πλέον αισθανόμουν ικανοποίηση για τον αριθμό των σελίδων που κατάφερνα να γράψω και άλλες πάλι όταν ένιωθα πως έπρεπε να σταματήσω, γιατί δεν είχα – την παρούσα στιγμή – κάτι να δώσω στην ιστορία μου. Πάντως, η συνύπαρξή μου με την Έμιλυ, κράτησε περίπου επτά μήνες. Η ενασχόληση με την ζωή της ξεκίνησε Σεπτέμβριο του 2016 και ολοκληρώθηκε τον επόμενο χρόνο, κοντά στις αρχές Μαρτίου, όταν γύρω στις 06:00 το πρωί, έγραψα την λέξη ΤΕΛΟΣ. Βέβαια από τότε, χρειάστηκε και κάποιος χρόνος μέχρι να βρεθεί ο εκδοτικός οίκος που θα μας φιλοξενήσει (την Έμιλυ κι εμένα εννοώ).

– Φοβηθήκατε όταν φθάνατε στον επίλογο ότι οι σχεδόν 600 σελίδες πιθανόν να κουράσουν τον αναγνώστη;

Ναι, ομολογώ πως αυτός ήταν ένας από τους φόβους μου. Όχι μόνο να μην κουράσουν αυτές οι 600 σελίδες, αλλά και να μην χαθεί η ένταση, το νόημα και να πλατειάσει η ιστορία. Δεν θα ήθελα, σε καμία περίπτωση, ο αναγνώστης να αρχίσει να προσπερνάει κεφάλαια, γιατί βαρέθηκε τις περιγραφές και τις αναλύσεις. Ωστόσο, σε ένα μεγάλο μυθιστόρημα, είναι λογικό οι πρώτες σελίδες να μην έχουν την ένταση και το αναμενόμενο ενδιαφέρον, διότι σκοπός του συγγραφέα είναι να δημιουργήσει εικόνες, ώστε να εντάξει τον αναγνώστη στην ιστορία του, συστήνοντάς του τους ήρωες. Έτσι λοιπόν κι εγώ, θέλω να πιστεύω πως οι πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος, δεν είναι και αντιπροσωπευτικές. Θα παρακαλούσα δηλαδή τον αναγνώστη να δώσει περιθώριο στην ιστορία να εξελιχθεί και θέλω να ελπίζω πως δεν θα απογοητευθεί στο τέλος για τον χρόνο που διέθεσε διαβάζοντας το βιβλίο αυτό…

– Στην προσωπική σας ζωή θα συναναστρεφόσασταν μ’ έναν άνθρωπο που θα διαπιστώνατε πως η ψυχή του έχει και μια σκοτεινή πλευρά;

Θέλω να πιστεύω, πως στην ηλικία που έχω φθάσει, είμαι σε θέση να ξεχωρίσω ή να διακρίνω ανθρώπους με υποχθόνιες σκέψεις και σκοτεινή πλευρά. Αν πάλι τύχαινε να βρεθεί στο δρόμο μου ένας τέτοιος άνθρωπος με τόσο σκοτεινή πλευρά και στην πορεία, ανακάλυπτα πως για όλα υπάρχει μία εξήγηση, πιθανότατα θα του έδινα την ευκαιρία να μου δικαιολογήσει την περίεργη συμπεριφορά του. Γενικώς είμαι άνθρωπος, που πάντα αναζητώ (μέσα μου) τους λόγους για τους οποίους κάποιος φέρεται άσχημα, άδικα, εγωιστικά ή ακόμη και κακόβουλα. Είμαι, βλέπετε, ρομαντική και θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί, απλά κάποια δυσάρεστα γεγονότα της ζωής τους ή άσχημα βιώματα, τους ώθησαν να γίνουν κάτι άλλο – πιο σκοτεινό – από αυτό που πράγματι είναι…

– Δε θα σας ρωτήσω αν το τέλος της ιστορίας σας είναι ευχάριστο, γιατί αυτό θα πρέπει να το διαπιστώσει ο αναγνώστης. Ήθελα να μου πείτε ως αναγνώστρια ποιο είδος βιβλίο σας ελκύει και αν προτιμάτε τη μεγάλη ανατροπή ή το happy end.

Μου αρέσουν σχεδόν όλα τα είδη βιβλίων. Η αλήθεια είναι πως με κουράζουν λίγο τα αμιγώς ιστορικά. Προτιμώ να υπάρχει και μυθοπλασία ανάμεσα στα γεγονότα, που προσθέτει ένταση και περισσότερο ενδιαφέρον. Μου αρέσουν επίσης τα βιβλία μυστηρίου, με κρυφούς κώδικες, gothic καταστάσεις και έντονο παρασκήνιο. Μεγάλο ενδιαφέρον μου προκαλούν και τα αστυνομικά, φθάνει να είναι γρήγορα και έξυπνα. Δεν με νοιάζει αν το βιβλίο περιγράφει πολλούς φόνους, είναι πλημμύρα στο αίμα και στη βία. Με ενδιαφέρει ο δημιουργός να με κάνει να περιπλανηθώ στα σκοτεινά μονοπάτια της υπόθεσης που μου αναλύει, μέχρι την στιγμή που θα με οδηγήσει στο απρόσμενο φινάλε! Τα βιβλία όμως που προτιμώ να διαβάζω είναι τα αισθηματικά και ψυχολογικά δράματα, με κοινωνικές προεκτάσεις, που μου δημιουργούν ανάμεικτα συναισθήματα με τα ψυχογραφήματα και τις ωραίες περιγραφές! Δεν μπορώ – δυστυχώς – να διαβάσω βιβλία πολιτικού περιεχομένου. Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης έχω να πω ότι φυσικά και μου αρέσουν οι ανατροπές. Δεν θα ήθελα τα βιβλία που διαβάζω να είναι flat, χωρίς ένταση και ίντριγκα. Όσο για το τέλος, δεν με ενδιαφέρει αν θα είναι ευχάριστο, ή στενάχωρο, φθάνει ο τρόπος που θα το παρουσιάσει ο δημιουργός του, να είναι έξυπνος και να με αποζημιώσει για την ανάγνωση του πονήματός του. Βέβαια, το βιβλίο όπου όλα κυλούν καλά, από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς εντάσεις και ανατροπές, θεωρώ πως είναι βαρετό. Όμως θα το διαβάσω μέχρι και την τελευταία σελίδα, γιατί δεν μου αρέσει να βγάζω γρήγορα συμπεράσματα, καταδικάζοντας τον συγγραφέα με συνοπτικές διαδικασίες, απαξιώνοντας έτσι τον χρόνο που διέθεσε και τον κόπο που έκανε. Άλλωστε πιστεύω πως κάθε βιβλίο χρειάζεται να διαβαστεί την κατάλληλη ώρα, δηλαδή αυτό που λέμε στο σωστό timing. Διαφορετικά μπορεί να κριθεί πλημμελώς και είναι κρίμα για τον δημιουργό του, που κατέθεσε σε αυτό ένα μέρος της ψυχής του!

-Πώς σχολιάζετε την τάση των αναγνωστών να επιλέγουν ευπώλητα βιβλία γνωστών συγγραφέων και κάποια άλλα αν και αξιόλογα να μένουν στα «αζήτητα», επειδή οι συγγραφείς τους δεν είναι τόσο γνωστοί;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα πρέπει να δώσουμε το έναυσμα στο αναγνωστικό κοινό να μην επιλέγει απαραίτητα βάσει εκδοτικού οίκου και αναγνωρισιμότητας του συγγραφέα. Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι, (εκτός λίγων μεμονωμένων περιπτώσεων) δεν έχουν την δυνατότητα να προωθήσουν με μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες τα βιβλία των συγγραφέων τους. Συνεπώς, ορισμένα εξαιρετικά συγγράμματα μένουν αδιάβαστα ή ακόμη χειρότερα καταλήγουν να πολτοποιηθούν, επειδή δεν αποτέλεσαν ποτέ επιλογή του αναγνωστικού κοινού…

– Μας δώσατε ένα σημαντικό δείγμα γραφής. Σκέφτεστε να συνεχίσετε το συγγραφικό ταξίδι;

Πράγματι, δεν θα ήθελα να σταματήσει εδώ αυτό το ταξίδι! Έχω ήδη ολοκληρώσει μία δεύτερη ιστορία, εντελώς διαφορετική και ιδιαίτερα πρωτότυπη τολμώ να πω, από αυτή για την οποία κλήθηκα να μιλήσω σήμερα και που περιμένει στωικά στο συρτάρι για την κατάλληλη στιγμή που θα γίνει – όταν πια αξιολογηθεί – βιβλίο. Παράλληλα, αυτόν τον καιρό βρίσκομαι στα μέσα περίπου μίας τρίτης ιστορίας που γράφω και η οποία θα πάρει κι εκείνη την σειρά της για αξιολόγηση, αμέσως μόλις ολοκληρωθεί.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να πω ορισμένα σημαντικά πράγματα για το μυθιστόρημά μου, προτρέποντας ή τέλος πάντων, βοηθώντας τους αναγνώστες να πάρουν μία γεύση από την ιστορία του βιβλίου, ευχόμενη να το επιλέξουν για να τους συντροφεύσει στις καλοκαιρινές τους διακοπές!
Στέλνω επίσης τις πιο θερμές μου ευχές στους φίλους του Vivlio-life για ένα ξεκούραστο κι ευχάριστο καλοκαίρι!!!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Τόνια (Αντωνία) Κυριφίδη, κόρη στρατιωτικού, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Απόφοιτος μίας Ιδιωτικής Σχολής Γραμματέων, εργάσθηκε για 28 συναπτά έτη σε διάφορες εταιρείες, στο χώρο της Γραμματειακής υποστήριξης.
Παντρεμένη εδώ και 24 χρόνια είναι μητέρα μίας κόρης 20 ετών. Διαθέτοντας πνεύμα δημιουργικό και με καλλιτεχνικές ανησυχίες, έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με τη ζωγραφική και την ποίηση.
Τα δύο τελευταία χρόνια δεν εργάζεται και για λόγους καθαρά εσωτερικής ανάγκης, αποφάσισε να εκδώσει το πρώτο της μυθιστόρημα, μία αισθηματική ιστορία που αναφέρεται σε ένα ερωτικό τρίγωνο, με απρόσμενο τέλος. Κι αυτό, γιατί η αρρωστημένη εμμονή για εκδίκηση, τις περισσότερες φορές, αποδεικνύεται καταστροφική.
Σεβόμενη το αναγνωστικό κοινό, επέλεξε να είναι γλαφυρή, μα ταυτόχρονα διακριτική στις περιγραφές της. Επιθυμία και όνειρό της είναι να αγαπηθεί το βιβλίο της αυτό από τον κόσμο. Στα άμεσα σχέδιά της είναι η έκδοση του δεύτερου βιβλίου της, με τίτλο “Η Τάξη του ’82” ενώ ήδη συνεχίζει τη συγγραφή ενός τρίτου.
Στοιχεία Επικοινωνίας: e-mail: [email protected]
Facebook: Κυριφίδη Τόνια
Instagram: toniakyrifidi

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave