Ποιήματά της κυκλοφόρησαν στην Ιταλία, θεατρικό της ανέβηκε στο σανίδι, έγραψε μυθιστορήματα αλλά και διηγήματα. Η συγγραφή παραμυθιών, όμως, δείχνει να έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά της, αφού όπως λέει στο Vivlio-life.gr τα μηνύματα που θέλει να δώσει στα εγγόνια της, τα λέει με παραμύθια!

-Πολλοί από τους συγγραφείς προέρχονται από τον χώρο της εκπαίδευσης. Πιστεύετε πως είναι πιο εύκολο για έναν δάσκαλο ή καθηγητή να αποτυπώσει τις σκέψεις του στο χαρτί;

Πιστεύω πως μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε, πέρα από σπουδές, αρκεί να μπορεί να εκφράζεται. Απλώς οι σπουδές βοηθούν πολύ, επειδή πιθανόν να προσδίδουν μια παραπάνω γνώση της γλώσσας.

-Γράψατε και διηγήματα και μυθιστορήματα. Ποιο είδος είναι πιο απαιτητικό;

Κάθε είδος έχει τη δική του δυσκολία και τη δική του ομορφιά. Πιστεύω πως όταν κάποιος ασχολείται σοβαρά με τη συγγραφή, αντιμετωπίζει με το ίδιο βλέμμα και ένα μυθιστόρημα πεντακοσίων σελίδων και ένα διήγημα τριών σελίδων.

-Γράφετε και παραμύθια. Η απόφαση αυτή έχει σχέση με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού ή με εσωτερική ανάγκη;

Η απόφασή μου προέκυψε όταν γεννήθηκαν οι εγγονές μου. Λες και ξανάγινα γονιός από την αρχή. Και παιδί μαζί. Αυτά που θέλω να τους πω, τα μηνύματα που θέλω να δώσω, τους τα λέω με παραμύθια.

-«Η πριγκίπισσα που δεν έτρωγε μελιτζάνες». Ο τίτλος αυτού του παραμυθιού, το οποίο μάλιστα μεταφράστηκε και στα αγγλικά, μου προκαλεί το ενδιαφέρον. Άραγε η πριγκίπισσα έφαγε τελικά μελιτζάνες; Θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους οι μικροί σας αναγνώστες;

Η Έλενα, η καλομαθημένη πριγκίπισσα, έφαγε τελικά μελιτζάνες και της άρεσαν πολύ. Ελπίζω να ακολουθήσουν το παράδειγμά της οι αναγνώστες!

-Το παραμύθι σας «Το Πάσχα του Πέπερ» κυκλοφόρησε πρόσφατα. Δώστε μας κάποια στοιχεία του.

Ο Πέπερ είναι ένα χαριτωμένο κουνελάκι που το κάνουν δώρο στο μικρό Μάρκο, ο οποίος το λατρεύει, αλλά παρόλες τις περιποιήσεις του, ο Πέπερ κάθεται στο κλουβί του στεναχωρημένος. Μέχρι που πηγαίνει όλη η οικογένεια για Πάσχα στο χωριό, όπου το κουνελάκι περνάει υπέροχα στην εξοχή, το φυσικό του περιβάλλον δηλαδή, με τους νέους φίλους του, τα ζώα του αγροκτήματος. Ο Μάρκος καταλαβαίνει ότι εκεί ανήκει ο φίλος του και αποφασίζει να του χαρίσει την ελευθερία του. Το παραμύθι απευθύνεται σε παιδάκια από τριών ετών και πάνω, στην ηλικία που χτίζεται ο χαρακτήρας και περνάνε τα πολύτιμα μηνύματα στα παιδιά.

-Θεατρικό με την υπογραφή σας πήρε τη μορφή παράστασης από το Θέατρο «Μω». Τι κοινό έχει η συγγραφή ενός θεατρικού έργου με ένα μυθιστόρημα;

Η διαφορά είναι ότι το θεατρικό είναι δομημένο με διαλόγους μόνο, ενώ το μυθιστόρημα χρειάζεται αφήγηση και περιγραφές. Επομένως οι διάλογοι οφείλουν να είναι ‘ζωντανοί’, ώστε να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού.

-Εκδώσατε μεταφρασμένα σας ποιήματα στην Ιταλία σε μια συλλογή με τίτλο «Framenti di anima». Πως προέκυψε αυτό;

Έστειλα τα ποιήματά μου σε έναν Ιταλό εκδότη μέσω μιας κοινής μας φίλης, τα ενέκρινε και τα ζήτησε μεταφρασμένα, ώστε να κυκλοφορήσουν στη γείτονα χώρα. Ήμουν τυχερή, ήταν σχετικά εύκολο.

-Μπορεί ένα ποίημα να τύχει ακριβής μετάφρασης σε μια άλλη γλώσσα;

Πολύ δύσκολα! Πάντα κάτι χάνεται στη διαδρομή. Δεν έχω δώσει πολλά ποιήματά μου για μετάφραση, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή σε πολλές περιπτώσεις μόνο ο γηγενής μπορεί να κατανοήσει το ακριβές νόημα της γλώσσας. Πρέπει να υπάρχει το ‘γλωσσικό αίσθημα’ και οι καταβολές, οι εμπειρίες που θα δημιουργήσουν έδαφος για απόλυτη κατανόηση των μηνυμάτων.

-Η δωρεάν ανάγνωση στα παραμύθια σας – μέσω του διαδικτύου – έχει ανταπόκριση;

Ναι! Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό! Έφτασαν τα παραμύθια μέχρι τους ομογενείς στην Αμερική και διαβάζονται στα εκεί ελληνικά νηπιαγωγεία.

-Ανάμεσα σε όλα αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα που διαβάζω στο βιογραφικό σας, είστε, επιπλέον, ραδιοφωνική παραγωγός και ασχολείστε ερασιτεχνικά με το θέατρο και το τραγούδι. Χρόνος ελεύθερος υπάρχει;

Όχι πολύς. Είναι όμως τόση η χαρά που παίρνω από τις διάφορες ενασχολήσεις μου, που δε λογαριάζω την κούραση. Χαλάλι!

-Είστε μητέρα και γιαγιά. Ποιο ή ποια παραμύθια γράψατε ή σκέφτεστε να γράψετε στο μέλλον εμπνευσμένη από αυτούς τους δυο σπουδαίους ρόλους της ζωής σας;

Όπως σας είπα, όλα τα παραμύθια μου γράφτηκαν για τις εγγονές μου. Υπάρχουν κι άλλα στο συρτάρι που περιμένουν τη σειρά τους για έκδοση, που μιλάνε για ισότητα φύλων, για τη διαφορετικότητα, την αγάπη, όλα όσα πρέπει να διδαχθεί ένα παιδί από τη νηπιακή του ηλικία, δηλαδή.

-Ετοιμάζετε κάποια καινούρια συγγραφική δουλειά;

Αυτή τη στιγμή εργάζομαι πάνω στην επιμέλεια της τρίτης μου ποιητικής συλλογής και παράλληλα γράφω μια κωμωδία για το θέατρο.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Χρυσούλα Λουλοπούλου γεννήθηκε στη Δράμα το 1962. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έπειτα από σχεδόν τριακονταετή θητεία ως εκπαιδευτικός, σήμερα εργάζεται ως διοικητικός υπάλληλος στον Δημόσιο Τομέα στην Καρδίτσα, όπου και ζει με την οικογένειά της. Το πρώτο της μυθιστόρημα “Η πρώτη ευγενική αλήθεια” εκδόθηκε το 2002 και το δεύτερο “Ο ψίθυρος του Θεού στο αυτί μου” το 2008. Έχει δημοσιεύσει διηγήματα στο διαδικτυακό κυπριακό περιοδικό “Μag”. Έχουν κυκλοφορήσει δύο παραμύθια της σε ψηφιακή μορφή: “Η πριγκίπισσα που δεν έτρωγε μελιτζάνες” και “Το δέντρο της αληθινής ευχής”. Έχει συμμετάσχει και στο συλλογικό e-book “Tweet Stories – Λογοτεχνία σε 140 χαρακτήρες”. Τιμήθηκε με δεύτερο βραβείο στον Α΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό “Καισάριος Δαπόντες” του Δήμου Σκοπέλου το 2012.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave