Συγγραφέας του βιβλίου Το όνειρο του γερακιού Εκδόσεις Ύδωρ – Όμιλος πολιτισμού

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 μας ταξιδεύει το «γεράκι» της Αλεξάνδρας Μπελεγράτη και μαζί του πετάμε κι εμείς πάνω από όμορφα μέρη του κόσμου παρακολουθώντας τη ζωή της ηρωίδας της για μια εικοσαετία. Από την επαρχία της Ελλάδας και τα νησιά του Αιγαίου που μοσχοβολάνε αρμύρα, βρισκόμαστε στο χαοτικό κέντρο της Αθήνας, την αρχέγονη φύση της Πελοποννήσου και από εκεί στη μαγεία της ερήμου της Σαουδικής Αραβίας και την άγρια εξοχή της Ιρλανδίας. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Πέρα από τις αντιθέσεις των εικόνων των τόπων και των τοπίων που αντικατοπτρίζουν και την ψυχοσύνθεση και τα εσωτερικά βήματα της ηρωίδας, η παρουσίαση των συγκεκριμένων δεκαετιών έχει συγκεκριμένο σκοπό: Μας δείχνει εποχές ευκαιριών, ανεμελιάς, ευημερίας, τεράστιας προόδου και εξέλιξης όπως είχε διαμορφωθεί τότε σε πολλά μέρη του πλανήτη, σε πολλά επίπεδα, για πολλούς ανθρώπους».

  • Μία. Ένα υποκοριστικό, που καλείστε να μας πείτε από ποιο κύριο όνομα προκύπτει, αν επιλέχτηκε για την έννοια στην οποία μας παραπέμπει (μοναδική) και αν υπήρξε ποτέ μία Μία στο φιλικό ή οικογενειακό σας περιβάλλον.
    Είναι ένα όνομα που επινόησα για το βιβλίο. Η ηρωίδα μου είναι η Μία, από το μία και μοναδική, όπως είναι ο καθένας μας σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά προέρχεται και από το Μαίρα (δηλαδή Νηρηίδα), που εξελίχθηκε από αυτή και το εβραϊκό γυναικείο όνομα Μυριάμ = η κυρά της θάλασσας, δηλαδή η Μαρία, η Παναγιά μας. Ήθελα η πρωταγωνίστρια να πορευθεί σε αυτή την ιστορία, έχοντας τον συμβολισμό της Δέσποινας του κόσμου, της αρχέγονης Μάνας όλων μας, της μήτρας αυτού του πλανήτη.
  • Οδύσσεια χαρακτηρίζετε τη ζωή της. Ποιοι είναι οι τίτλοι αυτής της περιπετειώδους ζωής;
    Δεν είμαι σίγουρη ότι τίτλοι θα απέδιδαν την ζωή της αλλά μπορώ να πω ότι η Μία, πάσχει και βασανίζεται από παιδί σαν τον πολυταξιδεμένο Οδυσσέα, αντιμετωπίζει το δικό της μερίδιο στην ζωή, όπως την έχουν υφάνει οι τρεις Μοίρες για εκείνην, την Μοίρα που ακόμη και οι ίδιοι οι θεοί όπως λέγεται, δεν μπορούν να αλλάξουν: Βρίσκεται να ζει ξαφνικά σε μια παράξενα σκληρή και ταυτόχρονα μυστηριακή χώρα, την Σαουδική Αραβία, έρχεται αντιμέτωπη με απώλεια πατρίδας, σπιτιού, οικείας ζωής, αγαπημένων ανθρώπων. Σε αυτήν την διαδικασία εξέλιξης, γίνεται η ίδια εφαλτήριο, σωτήριο όχημα, που για να σωθεί η ίδια, απελευθερώνει και τον αγαπημένο της πατέρα.
  • Ας περάσουμε στον «πρωταγωνιστή» του τίτλου. Το γεράκι, προφανώς, είναι αλληγορικό και κρύβει μέσα του το πιο σημαντικό στοιχείο της πλοκής. Ας πάρουμε μια γεύση…
    Το “γεράκι” είναι πολλά πράγματα. Πετά πολύ ψηλά στον ουρανό και είναι ο αγγελιοφόρος του πνευματικού κόσμου, έχει διόραση, είναι η σύνδεση με τον αληθινό μας εαυτό. Αλλά, δεν σας λέω περισσότερα, είναι το κλειδί όλου του βιβλίου.
  • «Μετανάστες καλών προδιαγραφών» αποκαλέσατε σε συνέντευξή σας τους ήρωες του μυθιστορήματός σας και όπως καταλαβαίνετε πρέπει να μας εξηγήσετε τις τρεις λέξεις στα εισαγωγικά.
    Οι μορφωμένοι δυτικοί, κι όχι μόνον, όταν φεύγουν από την χώρα τους να εργαστούν δεν ονομάζονται οικονομικοί μετανάστες. Λέγονται Expats, δηλαδή “Ομογενείς”. Συγκεκριμένα, είναι τα άτομα που διαμένουν εκτός της πατρίδας τους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα βάσει του συμβολαίου εργασίας τους. Ο όρος αναφέρεται συχνά σε έναν επαγγελματία ή ειδικευμένο εργαζόμενο που εργάζεται σε μία ξένη χώρα, ωστόσο, σκοπεύει να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του. Πολλοί Έλληνες μετά την οικονομική κρίση είναι Expats, σκορπισμένοι σε διάφορα μέρη του πλανήτη, όπως Λονδίνο, Βρυξέλλες, Ντουμπάι, και αλλού. Έτσι και η οικογένεια της Μίας, ο Ευτύχης και η Ελπίδα, ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά τους, άφησαν τα πάτρια εδάφη και κατευθύνθηκαν σε έναν άγνωρο τόπο με διαφορετικά ήθη, έθιμα, θρησκεία.
  • Σαουδική Αραβία. Πώς ήταν η ζωή του Έλληνα μετανάστη στην Αραβική χερσόνησο γενικά και ειδικότερα η ζωή της μικρής Ελληνίδας μετανάστριας σε μια χώρα τόσο μακρινή και τόσο, μα, τόσο διαφορετική;
    Ναι, η ιστορία μιλά για την προσαρμογή τους και τη ζωή της οικογένειας εκεί, αλλά ταυτόχρονα μας αφηγείται και την εξέλιξη και την διαμόρφωση του χαρακτήρα της Μίας βιώνοντας εμπειρίες εγκλεισμού και διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες σε έναν τόπο μακρινό, της μαγικής σχέσης της με την έρημο, σεβόμενη ωστόσο και κατανοώντας όσο δυνατόν περισσότερο, τον τόσο παράξενο για εμάς τους δυτικούς, τόπο.
    Εν γένει θα έλεγα, ότι πέρα από τις εμπειρίες της στην Σαουδική Αραβία, η Μία, παρά τις δυσκολίες της Ειμαρμένης, ανακαλύπτει και γεύεται την ζωή με κάθε τρόπο, καθόλου τυχαία με την επιστροφή της στην μυρωμένη από βότανα και αρμύρα, Ελλάδα της. Στην μακροχρόνια πορεία που ακολουθούμε, πάντα βρίσκεται σε σταυροδρόμια, συναντώντας ανθρώπους από διαφορετικούς τόπους, θρησκείες, πολιτισμούς που είναι για εκείνην μέρος του ταξιδιού της, άρρηκτα συνδεδεμένοι με το μονοπάτι της.
  • Συνήθως τα μυθιστορήματα που μιλούν για μετανάστευση καταπιάνονται με τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Η δική σας ιστορία διαδραματίζεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ως και τις αρχές του 2000 και μας ταξιδεύει σε ιδιαίτερα αντίθετους τόπους, μάλλον είχατε τους λόγους σας…
    Πολύ εύστοχη η παρατήρησή σας. “Το όνειρο του γερακιού” διαδραματίζεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ως και τις αρχές του 2000, και μας ταξιδεύει σε διάφορα μέρη του κόσμου: Από την επαρχία της Ελλάδας, τα νησιά του Αιγαίου που μοσχοβολάνε αρμύρα, το χαοτικό κέντρο της Αθήνας, την αρχέγονη φύση της Πελοποννήσου, τη μαγεία της ερήμου της Σαουδικής Αραβίας μέχρι την καταπράσινη και άγρια εξοχή της Ιρλανδίας.

Ο λόγος; Πέρα από τις αντιθέσεις των εικόνων των τόπων και των τοπίων που αντικατοπτρίζουν και την ψυχοσύνθεση και τα εσωτερικά βήματα της ηρωίδας, η παρουσίαση των συγκεκριμένων δεκαετιών έχει συγκεκριμένο σκοπό: Μας δείχνει εποχές ευκαιριών, ανεμελιάς, ευημερίας, τεράστιας προόδου και εξέλιξης όπως είχε διαμορφωθεί τότε σε πολλά μέρη του πλανήτη, σε πολλά επίπεδα, για πολλούς ανθρώπους. Ήθελα να αποτυπώσω αυτή την σπάνια χρονική περίοδο του 20ου αίώνα, του “πλούτου” σε όλα τα επίπεδα, με κάποιον τρόπο να το θυμόμαστε στην ψυχή μας. Είναι η Οδύσσεια της Μίας και ταυτόχρονα του καθενός από μας, είτε έχουμε βιώσει είτε όχι αυτήν την εποχή.

  • Μία εντυπωσιακή πληροφορία που μας δίνετε μέσα από τις συνεντεύξεις σας είναι πως δουλεύατε το βιβλίο είκοσι χρόνια. Πείτε μας γιατί;
    Σε πολύ πρόσφατη επίσκεψή μου στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο παρατήρησα στο βάθος της τεράστιας μαρμάρινης αίθουσας μία τοιχογραφία που υποδέχεται τον επισκέπτη, μια φράση από το ποίημα του φωτισμένου ποιητή Κωστή Παλαμά “Πατρίδες”, που γράφει, “το πνεύμα και στο χώμα λάμπει”. Ένιωσα μια παράξενη σύνδεση, συγκεκριμένα, με τη λέξη “χώμα”. Γιατί αυτό το βιβλίο, πραγματικά, το πάλευα είκοσι ολόκληρα χρόνια. Αλλά ήταν χρόνια χωμάτινα.

Έγραφα, εργαζόμουν πάνω σε αυτό και όταν νόμιζα ότι το είχα ολοκληρώσει, το κρατούσα στα χέρια μου και εκείνο, σαν ζωντανή άμμος ερήμου κυλούσε από τις παλάμες μου και χανόταν. Και συνειδητοποιούσα συνεχώς ότι δεν ολοκληρωνόταν. Κάθε φορά που πλησίαζα στο τέλος, και πιστέψτε με, ήταν πολλές οι απόπειρες, δεν μπορούσα να το συνθέσω, να νιώσω ότι είναι πλήρες.

Σαν ανεμοστρόβιλος, που ερχόταν απ’ τα βάθη της ανατολής, το βιβλίο έφευγε μακριά μου και έμενα ξανά με μία σκιά, στο κενό κοιτώντας λέξεις άψυχες. Και κατέθετα ατέρμονα τον νου και την ψυχή μου, όλα όσα γνώριζα και ένιωθα, συνειδητά και μη, όσα ήταν ορθό και χρήσιμο να υπάρχουν εκεί μέσα.

Έκανα μια βαθειά και ταυτόχρονα μακροχρόνια έρευνα πάνω σε χώρες, φιλοσοφίες, ανθρώπους, συνήθειες πολιτισμικές και κοινωνικές. Προσπάθησα να τις αποτυπώσω με γλαφυρό και ειλικρινή τρόπο στο βιβλίο και εύχομαι ο αναγνώστης να το διακρίνει.

Το βιβλίο χτιζόταν άθελά μου, απ’ έξω προς τα μέσα. Από την επιδερμίδα προς τα κόκαλα. Μέχρι που πολύ πρόσφατα, ένιωσα την φωτεινή, ρουμπινένια καρδιά του να χτυπάει. Τότε είχε τελειώσει η δική μου αποστολή. Η ιστορία είχε ειπωθεί.

  • Αν σας ζητούσαμε να δώσετε ένα χαρακτήρα στο βιβλίο σας ποιον θα επιλέγατε για «Το όνειρο του γερακιού»;
    Το βιβλίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα συμβολικό ξεφλούδισμα στην πορεία του βίου του κάθε ενός από εμάς χωριστά, μέχρι να φτάσουμε στην αλήθεια μας, στον φωτεινό πυρήνα μας. Άλλες φορές θα τα καταφέρουμε, άλλες θα σκοντάψουμε, άλλες θα πέσουμε, άλλες θα διαλυθούμε και θα μεταμορφωθούμε και πάλι, αλλά έτσι είναι η πορεία μας. Όσο παραμένουμε συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας, το γεράκι θα είναι εκεί να μας οδηγεί, ακόμη και στις σκοτεινότερες στιγμές μας το μονοπάτι μας θα παραμένει φωτεινό. Όπως λένε, “εκείνον που θέλει, οι Μοίρες τον οδηγούν.” .
  • Εκτός από συγγραφέας μυθιστορημάτων-θεατρικών έργων, είστε και σκηνοθέτης τηλεοπτικών και ανεξάρτητων ντοκιμαντέρ και σεναριογράφος. Θα ρωτούσε κάποιος: Χρειάζεται μόνο φαντασία για να ασχοληθεί με αυτού του είδους τη δημιουργία; Τι θα του απαντούσατε;
    Σίγουρα, απαραίτητο εργαλείο στην φαρέτρα του δημιουργού μυθοπλασίας και ιστοριών με εικόνες, δηλαδή σεναρίων, είναι η φαντασία – χωρίς αυτήν δεν δημιουργείται τίποτα. Αλλά η φαντασία είναι ένα μόνο κομμάτι του “πνευματικού εξοπλισμού”. Χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση της τέχνης και της τεχνικής της γραφής σεναρίου. Πάνω από όλα όμως, απαιτείται καθημερινή εσωτερική δουλειά, εργασία καθημερινή και συστηματική πάνω στις ιστορίες και στις λέξεις, ιδιαίτερη στοχοπροσήλωση, πνευματική πειθαρχεία και σταθερός βηματισμός – παρά τα θέματα της καθημερινότητας, τις δυσκολίες του επαγγέλματος, τις απορρίψεις και τα εμπόδια που, πιστέψτε με, στον τομέα της δημιουργίας όπως και της ίδιας της ζωής, είναι συνεχή. Θα έλεγα ότι ο δημιουργός/συγγραφέας-σεναριογράφος είναι σαν τον μαραθωνοδρόμο. Για να καταφέρει να φτάσει στον στόχο του θα πρέπει να προχωρά βήμα-βήμα, κοιτώντας τα πόδια του και μόνον αυτά, και αυτό πρέπει να το κάνει για πολλά χιλιόμετρα. Είναι ένα δύσβατο και ταυτόχρονα φωτεινό μονοπάτι που το διαβαίνει ο καθένας από μας, χωριστά.
  • Μάραμ, Κρεγκ, Λόη τα πρόσωπα που διεκδικούν κομμάτι από τα κεφάλαια της ζωής της ηρωίδας σας. Θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα καλό τηλεοπτικό σενάριο με πρωταγωνίστρια, φυσικά, τη Μία;
    Ναι, από ό,τι μου γράφουν και μου λένε οι αναγνώστες του βιβλίου, είναι ιδιαίτεροι και ενδιαφέροντες χαρακτήρες που τους νιώθουν αληθινούς, και πάσχουν μαζί τους. Η απάντηση είναι ναι! Θα μπορούσαν να αποτελέσουν τους πρωταγωνιστές μιας ιστορίας με εικόνες είτε γίνει τηλεοπτικό σενάριο ή ταινία. Θα ήταν χαρά μου να το δημιουργήσω σε ένα επόμενο στάδιο.
  • Τζέντα, Αθήνα, Ιρλανδία, Μύκονος, Αρκαδία, Δήλος. Ακολουθούμε τα βήματα της ηρωίδας σας σε όλους αυτούς τους τόπους. Πρόκειται για τα δικά σας προσωπικά και επαγγελματικά βήματα; Είναι, δηλαδή, η Μία κάτι από εσάς;
    Οτιδήποτε γράφει ένας συγγραφέας είναι μέρος του, κομμάτι του. Άρα ναι, η Μία και όλοι οι χαρακτήρες, οι ιστορίες, οι τόποι, οι λέξεις, τα γράμματα, τα κενά, οι τελείες του κειμένου είναι μέρος μου. Ωστόσο, η ζωή μου δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσα, ώστε να την μεταφέρω και να την μοιραστώ με πολύ κόσμο. Εξάλλου, γι’ αυτό γράφω, γιατί η φαντασία μου δημιουργεί ιστορίες που σμιλεύονται στο μυαλό μου. Επειδή αγαπώ πολύ τα ταξίδια, οι τόποι και οι περιγραφές τους είναι πάντα μέρος των ιστοριών μου. Αναπνέω τον θαλασσινό αέρα, νιώθω την ζέστη της ερήμου, τη δροσιά των βουνών της Αρκαδίας. Παρουσιάζω τόπους που, είτε έκανα έρευνα, τους έψαξα και τους κατέγραψα με όραμα, ή τους αγάπησα τόσο πολύ που θέλησα να τους δει να πάλλονται και ο κάθε αναγνώστης, μέσα από τα μάτια της γραφής μου.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Με ένα ταξίδι, έτσι άρχισαν όλα στη ζωή της Μίας.
Με ένα μακροχρόνιο ταξίδι ακόμα πιο εξωτικό από όσο μπορούσε να χωρέσει ο νους και η φαντασία της. Έτσι και τώρα, το 2001, σχεδόν στα τριάντα της, η ηρωίδα μας γεμίζει για άλλη μια φορά τη βαλίτσα της, προς το άγνωστο. Όπως και τότε, όταν ήταν παιδί σε εκείνο το ταξίδι που σημάδεψε ολάκερη την κατοπινή της ζωή.
Η Μία κάθισε στην άκρη του κρεβατιού κάνοντας κουβάρι στα παγωμένα χέρια της μια θαλασσιά, μάλλινη ζακέτα και το μυαλό της ταξίδεψε μακριά, πολύ πίσω στο χρόνο: Δύο δεκαετίες και κάτι. Όταν ήταν επτά ετών. Το 1981, τότε που μόλις είχε γίνει ο μεγάλος σεισμός στην Αθήνα. Αυτή θα ήταν μια από τις τελευταίες της παιδικές αναμνήσεις από την πόλη και τη ζωή της εκεί.”
Μια συναρπαστική ιστορία μυστικισμού και εσωτερικής πνευματικής αναζήτησης.

Βιογραφικό
Σεναριογράφος, συγγραφέας μυθιστορημάτων-θεατρικών έργων και σκηνοθέτης τηλεοπτικών και ανεξάρτητων ντοκιμαντέρ. Συνεργάστηκε με το Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα ως Visiting Lecturer, στο μάθημα του Σεναρίου και των Βιβλικών Ελληνικών. Διδάσκει στο Metropolitan College – affiliate of Queen Margaret University of Edinburgh το μάθημα του Σεναρίου στα τρία έτη του Τμήματος Σκηνοθεσίας, ομοίως, δίδαξε Σενάριο Ονειρικού Φιλμ και Σενάριο ΙΙ στα δύο έτη του Τμήματος Σκηνοθεσίας του ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Είναι ανεξάρτητη εισηγήτρια σεμιναρίων και workshops Δημιουργικής Γραφής και Ερμηνευτικής Ανάλυσης Ρόλων, καθώς επίσης και εισηγήτρια σεμιναρίων και workshops Σεναρίου στο πλαίσιο της συνεργασίας της με την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος. Είναι αναλύτρια και σύμβουλος σεναρίου σε ντοκιμαντέρ, ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους στην ελληνική και αγγλική γλώσσα. Εργάζεται ως σεναριογράφος μυθοπλασίας ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικών σειρών στην ελληνική και αγγλική γλώσσα. Είναι μέλος της ΕΣΕ από το 2013.
Βραβεύσεις:
-”You are my only sunshine”, συγγραφή σεναρίου στα αγγλικά, έλαβε δύο βραβεία, “Best Special Mention Screenplay” & “Best Family Drama Screenplay” στα Angel Film Festival 2012, Monte Carlo/Monaco.
-”My Sweet Escape”, συγγραφή σεναρίου στα αγγλικά με την Αμερικανίδα παραγωγό Dianna Ippolito, Best Special Mention Award, London Greek Film Festival, 2020.
-“Κόρες της Τανάγρας”, πήρε το Best Short Fiction Screenplay – Acting Code Awards στο London Greek Film Festival 2023.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave