Μόλις κυκλοφόρησε

NON FICTION

Διονύσης Σαββόπουλος του Δημήτρη Καράμπελα
Η επιδραστική πορεία του κορυφαίου τραγουδοποιού και η καθοριστική συμβολή του στο ελληνικό τραγούδι.

Γεννημένο από την αγάπη ενός εφήβου για τα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου, το βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη για την επιδραστική καριέρα του κορυφαίου τραγουδοποιού, που ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα. Έπειτα από δύο δεκαετίες περίπου επανεκδίδεται αναθεωρημένη: περιλαμβάνει επικαιροποιημένη βιβλιογραφία και αποκαλύπτει νέες πληροφορίες που ήρθαν στο φως μετά την αρχική έκδοση. Το εντυπωσιακό εξώφυλλο κοσμεί έργο της ζωγράφου Μάριας Μπαχά, προσδίδοντας μια ξεχωριστή αισθητική.
Διατρέχοντας χρονικά και θεματικά όλες τις δημιουργικές περιόδους του Σαββόπουλου απ’ το Φορτηγό ως τον Χρονοποιό, το δοκίμιο του Δημήτρη Καράμπελα κατέρχεται στους εσώτερους πυρήνες των τραγουδιών του –την αμφίθυμη σχέση με τη μητέρα-παράδοση, το πένθος, την ποιητική του κενού, το άνοιγμα του εαυτού σε ένα απρόσιτο Πνεύμα που θα ενοποιούσε τους κατακερματισμούς της ανθρώπινης εμπειρίας σε γιορτή– και συγχρόνως εξετάζει τη λειτουργία του τραγουδιού και της ποίησης στην ύστερη νεωτερικότητα.
Ο Δημήτρης Καράμπελας εξετάζει τη σχέση του Σαββόπουλου με τη δυτική τραγουδοποιία (Ντύλαν, Μπρασένς, Κοέν) και κυρίως την τομή που επέφερε στη συνέχεια του ελληνικού τραγουδιού. Στις σελίδες του βιβλίου αναπτύσσονται διεξοδικά τα κεντρικά μοτίβα των τραγουδιών του Σαββόπουλου και η συνομιλία του με την παράδοση, η σχέση του με την Αριστερά, οι πνευματικοί δεσμοί του με τον Χατζιδάκι και τον Γκάτσο.

«Στο βιβλίο του Δημήτρη Καράμπελα για τον Διονύση Σαββόπουλο επενδύεται μια ασυνήθιστη ψυχική θέρμη. Μετά βίας θα το χαρακτήριζα δοκίμιο. Σκέφτομαι ότι θα είχα το δικαίωμα να το θεωρήσω, πρωτίστως, ένα έργο αγάπης, δηλαδή ανάλωσης, δαπάνης, απώλειας. Έχει κανείς την αίσθηση ότι το περίσσευμα είναι μεταδοτικό […].
Μ’ αρέσει να ελπίζω ότι, εδώ κι εκεί, γύρω από γραπτές κατασκευές γεμάτες συγκίνηση, επιβιώνει ακόμa και σήμερα ένα είδος αναγνώστη όχι ολότελα τυπικού στα καθήκοντά του (υπολογίστε κι εμένα), ο οποίος προτιμάει να ψάχνει στην αγάπη την αλήθεια παρά το αντίθετο…
».
Ευγένιος Αρανίτσης

«Εξονυχίζοντας τις συγγένειες με αλλόθροα τραγούδια που κανοναρχούνε τη μεταπολεμική νεολαία, ρίχνοντας περιεκτικές ματιές στις πολιτικές εξελίξεις και δη στην Αριστερά, βάζοντας στο παιχνίδι και τη γενιά του ’30 και όλον το θίασο που την περιστοίχισε, ο Καράμπελας διεκδίκησε με κάποιο έντιμο θράσος και την ιδιότητα χρονικογράφου των τελευταίων –δηλαδή μεταπολεμικών– εξελίξεων στους κόλπους του πνευματικού μας κόσμου».
Κωστής Παπαγιώργης

«Στο σημαντικό, στοχαστικό βιβλίο του Δημήτρη Καράμπελα ξεμπλέκονται όλες οι κλωστές του έργου του [του Σαββόπουλου] […]. Κι έπειτα όλες οι κλωστές μπλέκονται ξανά σ’ αυτό το κέντημα του πόνου που λάμπει και λάμποντας τρέμει σαν “αέρας” στο ιερό: το έργο του Σαββόπουλου».
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος