Συγγραφέας του βιβλίου «Οι νύμφες της Εροιβιάς» – Εκδόσεις «Μάτι»

Ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα η συγγραφή αυτού του βιβλίου. Οι κρυμμένες αλήθειες ήταν ανοιχτές πληγές που αιμορραγούσαν αλλά η συγγραφέας τα κατάφερε. Αν και χρειάστηκε να περάσει από φουρτουνιασμένες θάλασσες μαζί με μια από τις τρεις ηρωίδες της όπως λέει στο Vivlio-life, βρήκε το δρόμο να περάσει μαζί της από τον πόνο στη λύτρωση. Και αυτό έγινε όταν τα αιώνια μυστικά που ήταν κρυμμένα στο βυθό της θρυλικής λίμνης των Ιωαννίνων βγήκαν επιτέλους στην επιφάνεια.

-Λενιώ – Θεοδώρα – Δάφνη. Τρεις γυναίκες, τρεις γενιές – τρεις διαφορετικές πικρές ιστορίες.

Τρεις γενιές, τρεις γυναίκες που οι ζωές τους γίνονται αιχμάλωτες του σκότους και των ψεμάτων. Περνούν πολλά εμπόδια και καταστρέφονται από τις επιλογές τους, κανείς δεν στέκεται στο πλευρό τους και μέσα από το πέρασμα του χρόνου, ανακαλύπτουν ποιες πραγματικά είναι. Τρεις τραγικές ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους και παλεύουν να βγουν στο φως.
Πεπρωμένο, καλά φυλαγμένα μυστικά, ευάλωτοι χαρακτήρες και λάθος επιλογές επιφυλάσσουν σε γιαγιά – κόρη κι εγγονή δραματικές στιγμές, σε μια ζωή που τους γύρισε την πλάτη επιδεικτικά.
Και στις τρεις ηρωίδες, η ζωή τους έπαιξε άσχημα παιχνίδια. Δεν ξέρω αν λέγεται πεπρωμένο, κι αν αυτό είναι πάντα καλό ή κακό… Αυτό που ακόμα αναρωτιέμαι… είναι πώς είναι δυνατόν να ταλαιπωρούνται και να καταστρέφονται άδικα τόσες ψυχές. Ας μην κρυβόμαστε δεν φταίει μόνο η ζωή για όσα έρχονται στο κατόπι μας. Οι επιλογές μας και εκείνη η σιωπή… Εκείνη η ευκαιρία που έχασες και δεν μίλησες… Μια αλυσίδα είναι όλα και συνεχίζουν, μέχρι κάποιος βρεθεί και την σπάσει.


-Λένε πως η αλήθεια ενός ανθρώπου είναι κυρίως αυτό που κρύβει. Αν οι τρεις γυναίκες αντιμετώπιζαν τη ζωή τους αλλιώς. Αν δεν έκρυβαν τα μυστικά βαθιά στην ψυχή τους. Αν, αν , αν… Μιλήσατε με κάποια από αυτές τις γυναίκες ή κάποιο κοντινό τους πρόσωπο για να ξετυλίξει το κουβάρι από το σημείο ακριβώς που μπλέχτηκε;

Αυτή η ιστορία δε θα μπορούσε να γραφτεί αν δεν μιλούσα σε προσωπικό επίπεδο με την τρίτη μου ηρωίδα, την Δάφνη Μητροπούλου. Πιάσαμε το κουβάρι από την αρχή και μέσα από τον πόνο, το δάκρυ, την απώλεια και τον καημό καταφέραμε και το ξετυλίξαμε. Περάσαμε από φουρτουνιασμένες θάλασσες, αλλά τα καταφέραμε.
Τελικά τα μυστικά, ακόμη και αν βρίσκονται στον πάτο της λίμνης της Εροιβιάς, θα βρουν τρόπο να βγουν στην επιφάνεια; Πόσο θα ταραχθούν τα νερά της; Ποιους θα παρασύρει το κύμα που θα σηκωθεί;
Επέρχεται η λύτρωση και τα αιώνια μυστικά παύουν να υπάρχουν αφού ελευθερώνεται ο ασκός του Αιόλου. Η απώλεια και ο πόνος δεν σταματούν ούτε λεπτό να τους ακολουθούν και δυστυχώς τα κύματα της μεγάλης υδάτινης αρχόντισσας παρασέρνει αρκετούς στο διάβα της.

-Μια αληθινή ιστορία από εκείνες που νομίζεις είναι απίθανο να τη βιώσεις εσύ ή κάποιος δικός σου. Η ίδια η ζωή, όμως, μας αποδεικνύει καθημερινά πως τέτοιες ιστορίες είναι κοντά μας. Ίσως περισσότερο κοντά απ’ όσο πιστεύουμε, ακόμη και πίσω από την κλειστή πόρτα του διπλανού σπιτιού…

Δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν τέτοιες ιστορίες… Βρίσκονται παντού. Ιστορίες καθημερινές γεμάτες πόνο, βία και κακοποίηση.
Αυτό που εμείς οφείλουμε να κάνουμε είναι πως πρέπει να βγάλουμε επιτέλους τις παρωπίδες από τα μάτια μας. Να ανοίξουμε την ψυχή μας και να απλώσουμε το χέρι μας δίχως να περιμένουμε κανένα αντάλλαγμα.


-Ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση, αιμομιξία. Σοβαρότατα κοινωνικά θέματα,που δυστυχώς στο πέρασμα των χρόνων τα συναντούμε όλο και πιο συχνά. Πόσο εύκολο ήταν να γράψετε γι αυτά;

Κοινωνικά θέματα που δυστυχώς δεν θα πάψουν ποτέ να μας απασχολούν και να καταστρέφουν καθημερινά εκατοντάδες ανθρώπους. Θέματα που αιμορραγούν και δυστυχώς η λύση είναι πάντα καταστροφική. Δεν θα έλεγα πως δυσκολεύτηκα να γράψω γι’ αυτά, αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο, ήταν ο πόνος της ψυχής μου. Οι ήρωες μου, μου επέτρεψαν να μπω στην ζωή τους και να αισθανθώ έστω και για λίγο τα μαρτύρια τους και τους ευγνωμονώ μέσα από την καρδιά μου. Ο πόνος είναι ένα στοιχείο της ζωής. Η ζωή όμως πάντα τον νικά.

–Ποιο ήταν το πιο δύσκολο περιστατικό που περιγράψατε στην αληθινή σας ιστορία;

Ήταν ο πρόλογος και το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου μου. Περιστατικά τα οποία έζησα με τα ίδια μου τα μάτια και η ψυχή μου πόνεσε πολύ από την απώλεια ενός αγαπημένου μου προσώπου. Εξαιτίας της απώλειας αυτής, ξεκίνησε και η συγγραφή του βιβλίου.

-Τον τελευταίο χρόνο τα ρεπορτάζ κακοποίησης παιδιών από συγγενείς τους μας συγκλόνισαν. Η κάθε μια που ερχόταν στο φως της δημοσιότητας ήταν χειρότερη από την άλλη. Κάποιες ήταν γροθιά στο στομάχι,επειδή δράστες ήταν είτε πατέρας είτε παππούς. Ευτυχώς πλέον τα ερμητικά κλειστά στόματα άλλων εποχών άρχισαν ν’ ανοίγουν. Πιστεύετε πως έχουμε ελπίδα ως κοινωνία;

Έχουμε μεγάλο δρόμο μπροστά μας. Πολύ μεγάλη ανηφόρα… Ναι όντως μπορεί τα στόματα επιτέλους να άνοιξαν, μα ακόμα υιοθετούμε την ηλίθια για μένα νοοτροπία, πως ό,τι δεν συμβαίνει στο σπιτικό μας, δεν μας αγγίζει. Εύχομαι πραγματικά μέσα από την καρδιά μου, να πάψει τούτο το τρελό πανηγύρι της βίας, της κακοποίησης.


-Η πρώτη σας συγγραφική απόπειρα, διαβάζω στο βιογραφικό σας, έγινε με παραμύθια και ποιήματα. Ποιον είχε πρωταγωνιστή το πρώτο σας παραμύθι και ποιος ήταν ο πρώτος του αναγνώστης;

Ο πρώτος μου πρωταγωνιστής ήταν ο παιδικός μου έρωτας και ο πρώτος αναγνώστης, δε θα μπορούσε να είναι άλλος από την μητέρα μου που βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό μου.

-Τα Ιωάννινα και ειδικά η Παμβώτιδα εκτός από το φυσικό κάλλος που μαγεύει τον επισκέπτη έχει κάτι ακόμη μαγικό, που αφορά τους συγγραφείς της περιοχής. Τους προσφέρει αστείρευτη έμπνευση…

Όσα λόγια και να πω για τα Γιάννενα, τα μοναδικά Γιάννενα είναι λίγα. Όποια πέτρα και αν σηκώσεις, οποίο σοκάκι κι αν περπατήσεις θα βρεις καλοσυνάτους ηλικιωμένους ανθρώπους, που θα σου ανοίξουν αμέσως την καρδιά τους και θα διηγηθούν ιστορίες που δεν σβήστηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Αν περπατήσεις στην ακρολιμνιά, θα αφουγκραστείς τις ψυχές που χάθηκαν στα νερά της. Ψιθυρίζουν για χαμένους έρωτες, για φονικά, για δολοπλοκίες για όσα κουβαλούν οι ψυχές τους και καρτερούν την λύτρωση. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ακούσουμε το τραγούδι της ψυχής τους.


-Τις ελεύθερες ώρες σας λέτε πως θα σας βρούμε στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης. Κάπου εκεί γεννήθηκε το πρώτο σας βιβλίο «Οι μοναχικές Αλκυόνες»;

Ακριβώς εκεί γεννήθηκαν «Οι Μοναχικές Αλκυόνες». Το πρώτο μου βιβλίο που μιλά για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, στο Παρίσι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όλοι έχουμε ζήσει, όλοι έχουμε πονέσει και πάντα κάτι κρατάμε μέσα μας. Εγώ τα κρατώ συντροφιά μου, καθώς διαβαίνω τα σοκάκια της Παλιάς Πόλης.

-Άραγε να υπάρχουν κι άλλα κρυμμένα μυστικά στα νερά που πέθανε η απελπισμένη Κυρα – Φροσύνη; Μήπως θα διαβάσουμε κάποιο από αυτά στο βιβλίο Ηπειρώτη συγγραφέα ή ακόμη και από εσάς; Τι συγγραφικά σχέδια έχετε;

Υπάρχουν πολλά μυστικά!!! Πιστέψτε με!!! Τούτος ο τόπος κρύβει πολλά και πού ξέρετε ίσως κάποια στιγμή τα διαβάσετε στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Σε λίγο καιρό κυκλοφορεί το δεύτερό μου βιβλίο από τις εκδόσεις «Μάτι». Μια υπέροχη δουλειά και εύχομαι πραγματικά να την αγαπήσετε όπως και τις «Νύμφες της Εροιβιάς|.
Σας ευχαριστώ πολύ, η χαρά και τιμή μεγάλη για την υπέροχη συνέντευξη σας. Να είστε καλά!!!

Βιογραφικό
Η Βασιλική Τσούνη γεννήθηκε στα Γιάννενα μια ηλιόλουστη μέρα το 1982. Σπούδασε Γεωπονία στη Λάρισα και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην πόλη καταγωγής της. Τις πρώτες της συγγραφικές απόπειρες τις έκανε σε μικρή ηλικία γράφοντας παραμύθια και ποιήματα.
Λατρεύει το διάβασμα, το γράψιμο, τα ζώα, τη μουσική και στις ελεύθερες ώρες της θα τη βρείτε να “ονειροπολεί” στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης. Το πρώτο της βιβλίο, «Οι μοναχικές Αλκυόνες” εκδόθηκαν το 2015, ενώ το δεύτερο βιβλίο, «Οι Νύμφες της Εροιβιάς», τον Απρίλιο του 2017 από τις εκδόσεις Μάτι. Σήμερα ζει και εργάζεται στα Γιάννενα, περιτριγυρισμένη από χιλιάδες βιβλία που είναι και η μεγάλη της αγάπη.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave