Βιβλιοκριτική της Έλιας Κουρή για το βιβλίο “Τ’ αηδονιού το δάκρυ”, Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης, εκδόσεις Ωκεανίδα

«Και πώς αλλάζει μια ζωή; Kι όμως αλλάζει η ζωή, Κλειώ! Αλλάζει!»

Μυθιστόρημα λυρικό που αναβλύζει συναισθήματα, αλλά και απόλυτα ρεαλιστικό καθώς πίσω απ’ τις λέξεις κρύβονται βαθιές αλήθειες στις οποίες ο καθένας θα αναγνωρίσει προσωπικές στιγμές του. Ζυμωμένο με μαεστρία, ευθύνη και σεβασμό προς το αναγνωστικό κοινό και με τέχνη από τον μεστό λόγο του συγγραφέα που δημιουργεί εικόνες μπροστά στα μάτια του αναγνώστη από την πρώτη ως και την τελευταία αράδα.
Ο συγγραφέας με τη δυναμική της πένας του στήνει το αφηγηματικό σκηνικό σε δύο χρόνους κεφάλαιο το κεφάλαιο: Στην γενέτειρά του, την Κρήτη, και συγκεκριμένα σ’ ένα χωριό έξω απ’ τα Χανιά με την ιστορία να ξετυλίγεται τριάντα χρόνια πριν με αφετηρία τη γέννηση της Κλειώς, η οποία συνδέεται με ένα θαύμα και μια βαριά κατάρα και στο παρόν στην Αθήνα του σήμερα όπου παρακολουθούμε τη ζωή της ηρωίδας, της Κλειώς, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί ύστερα από την παραμονή της στη μεγαλούπολη επί μια δεκαετία και τον απολογισμό της, την αυτοκριτική της.
Ο ρυθμός της αφήγησης γρήγορος, τα συναισθήματα που δημιουργούνται στον αναγνώστη χειμαρρώδη και καταιγιστικά. Πώς είναι δυνατόν να μην συμπορευτείς με τους ήρωες, να μην δακρύσεις και να μην βγάλεις το καπέλο στον Αηδονάκη –ατόφυα κρητική περήφανη φιγούρα– για την αυτοθυσία του προκειμένου να ζήσει η κόρη του; Πώς να μην υποκλιθείς στη φιγούρα της μάνας που στέκει βράχος παρ΄ όλες τις αντιξοότητες, υπομένει, σιωπά, συμβουλεύει το παιδί της, στηρίζει τον άντρα της; Πώς να μην χαρείς με τις χαρές τους και να μην λυπηθείς με τις πίκρες και τα βάσανα που τους χτυπούν αλύπητα; Πώς να μην ραγίσεις όταν έρχονται αντιμέτωποι με λάθη και ευθύνες και «ξεγυμνώνονται» κάνοντας τον απολογισμό και την αυτοκριτική τους; Πώς να μη νιώσεις κι εσύ αγαλλίαση όταν στο τέλος λύνεται το μυστήριο και συνθέτεται το παζλ που κομματάκι κομματάκι βλέπεις να δημιουργείται;
O αναγνώστης διαβάζει με κομμένη την ανάσα. Ταξιδεύει στο χωριό, στο λιβάδι με τα κρινάκια, στην αυλή του σπιτιού των Αηδονάκηδων με την κληματαριά και το γιασεμί – όλα τα βλέπει μπροστά στα μάτια του, σαν σε κινηματογραφική ταινία, ακούει το λάλημα του πετεινού, τον παφλασμό του κύματος στη θάλασσα όταν τα ερωτευμένα παιδιά πηγαίνουν βόλτα, τη λύρα του λυράρη γεύεται τις κρητικές συνταγές που μαγειρεύει η Κωστούλα. Με λίγα λόγια μεταφέρεται στη δράση μέσω της πρωτότυπης πλοκής.
Οι χαρακτήρες είναι τόσο άρτιοι και ολοκληρωμένοι, οι σκέψεις τους πολλές φορές ματώνουν, η γραφή είναι τόσο άμεση, η γλώσσα τόσο φρέσκια αλλά και αιχμηρή, σκληρή στα σημεία που πρέπει, ώστε να περάσουν στον αναγνώστη τα κατάλληλα μηνύματα. Και φυσικά γραφή και γλώσσα είναι εμποτισμένες από την κρητική ντοπιολαλιά και τις φιλοσοφικές σκέψεις του συγγραφέα με πινελιές και δόσεις λογοτεχνίας.
Ναι, σίγουρα μπορεί να υπάρχει μοίρα και γραμμένο και όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Όμως αναμφίβολα μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου, αρκεί να το θελήσεις πραγματικά και να προσπαθήσεις. Τότε σίγουρα, όσο μακριά και δύσβατη κι αν είναι η ανηφόρα, στο τέλος αγγίζεις την κορυφή.
Απολαύστε το. Θα σας σαγηνεύσει ή καλύτερα θα σας «σαϊτέψει», όπως το βλέμμα του Γιώργη σαν κοίταζε την αγαπημένη του Κωστούλα.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save