Το νέο βιβλίο της Ελένης Κεκροπούλου, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ωκεανός.
Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Πώς μια γυναίκα που πίστεψε στην αγάπη και με αυτήν έχτισε τον γάμο της, «ακυρώθηκε» και απαξιώθηκε από τον σύζυγό της, όταν αυτός δημιούργησε Ιστορία βγαλμένη από την ζωή, ιστορία που συναντάμε σχεδόν καθημερινά γύρω μας. Ο Θάνατος της οικογένειας, η ημερομηνία λήξης της εξωσυζυγικής σχέσης, η προδοσία που γεννιέται και γιγαντώνεται.
Ο γάμος, η απιστία, τα ψυχικά τραύματα που αιμορραγούν και δεν μπορούν να επουλωθούν. Η γυναίκα που χάνει την αυτοεκτίμησή της όταν μια ερωμένη κυριεύει τη ζωή του άντρα της. Κι εκείνη; Τι στάση θα κρατήσει όταν αρχίζει να χάνει «το άλλο της μισό»; Υπάρχει δεύτερη ευκαιρία; Συγχώρηση; Και αν ναι για ποιόν; Για την ίδια ή για την οικογένεια; Πόσο μπορεί να αντέξει στη σιωπή; Πόσο μπορεί να κάνει υπομονή; Άραγε τα συντρίμμια μιας σχέσης μπορούν να αναδομήσουν την οικογένεια και τον συζυγικό δεσμό;
Ήρωες απλοί, καθημερινοί. Η Τζένη, μια κυρία που κλονίζεται όταν μαθαίνει την περιπέτεια του άντρα της. Ο Αντρέας, ένας ευυπόληπτος πολίτης, αδύναμος χαρακτήρας ωστόσο, που υποκύπτει στα τερτίπια της Λιουντμίλλα όταν εκείνη χρησιμοποιεί τεχνάσματα, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της. Δέκα χρόνια από την ζωή των ηρώων της αποτυπώνει η συγγραφέας. Δέκα χρόνια παράλληλης ζωής, μοναξιάς, ψεμάτων και ένοχων μυστικών. Μιας ψεύτικης και ψυχοφθόρας ζωής που δε φέρνει την ευτυχία.
Η διάβρωση του κοινωνικού ιστού, ο κλονισμός του θεσμού του γάμου και η διάλυση των συζυγικών σχέσεων, η φθορά της καθημερινότητας, η σωματική απομάκρυνση των συζύγων, η οικονομική εξάρτηση μιας γυναίκας, τα «πρέπει» η περιφρόνηση της ίδιας της οικογένειας κυρίως από τους δυο εραστές, είναι τα κύρια μηνύματα αυτού του μυθιστορήματος. Ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, απλά γραμμένο, όσο απλή είναι η ιστορία αυτή που συναντάμε τόσο συχνά στην σημερινή κοινωνία μας.
Το βιβλίο, είναι αφιερωμένο από την συγγραφέα «στις νέες γυναίκες που έχουν την ζωή μπροστά τους. Ας την ζήσουν με ανεκτικότητα, ενσυνείδηση και χάρη»

«…Μέχρι πριν λίγο καιρό πίστευα ότι είχα ένα ζεστό κι όμορφο σπιτικό που μάτωσα για να του δώσω τα καλύτερα υλικά. Του έβαλα μέσα όλη μου την αγάπη, τη στοργή, την αφοσίωση, την αθώα εμπιστοσύνη μου, την ανοχή μου, την κατανόηση, τα όμορφα παιδιά μου… κι εσένα πρώτ’ απ’ όλους και όλα.

Μόνο που τυφλωμένη από τη λάμψη της εφήμερης ευτυχίας μου, δεν είδα ότι δεν μπήκες ποτέ μέσα για τα καλά. Φοβήθηκες το απόλυτο δόσιμο, φοβήθηκες τη φλογερή αγάπη μου, εμένα… Ήσουν με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω απ’ αυτό. Το έξω τελικά σε κέρδισε. Και μείναμε εμείς, εγώ και τα παιδιά μας, να σε κοιτάμε ν’ απομακρύνεσαι…
Ο γάμος μου κι όσα επένδυσα σ’ αυτόν, ένα δένδρο στον χειμώνα, γυμνό από τα φύλλα του. Όλα πεσμένα κάτω στο υγρό χώμα, κιτρινισμένα, ψυχομαχούν…»
Ένα μυθιστόρημα για τον γάμο και την απιστία, για τα πλήγματα και τα τραύματα που η ανθρώπινη επιπολαιότητα μπορεί να καταφέρει σε έναν εύθραυστο θεσμό, τον θεσμό του γάμου, πάνω στον οποίο στηρίζεται το ίδιο το κύτταρο της κοινωνίας: η οικογένεια.
Βασισμένο σε αληθινές ιστορίες καθημερινής τρέλας και στην αβάσταχτη ελαφρότητα του ανθρώπινου είναι.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave