Συγγραφέας του βιβλίου «Ιστορικές Αλήθειες» – Αυτοέκδοση
Μετά από πενταετή έρευνα, αναζήτηση σε παλιότερους ιστορικούς αλλά κυρίως μετά από μία δύσβατη περιπλάνηση στα ογκώδη αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ, ο Γιώργος Ακριτίδης κατάφερε να παραδώσει στους αναγνώστες τις «Ιστορικές αλήθειες» του, επιχειρώντας να δώσει απαντήσεις σε πολλά αναπάντητα «γιατί» που μας βασανίζουν ως λαό. Όπως λέει στο Vivlio-life ξεκίνησε και εμβάθυνε την έρευνά του, κυρίως στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. «…Πιστεύω ότι κατά τη διάρκεια αυτής μεταμορφώθηκε ο Έλληνας, από πνευματικά αξιόλογος, υπερήφανος και ανιδιοτελής σε αυλοκόλακας, υπηρέτης και συμφεροντολόγος. Σε όλα τα υπόλοιπα κεφάλαια, ο μεταμορφωμένος πλέον Έλληνας βρίσκεται σε μια τροχιά άκρως ελεγχόμενη και εκμεταλλεύσιμη από τις Μεγάλες Δυνάμεις». Η πολύ ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη έρευνά του, την οποία εμπλούτισε με παραπομπές και υποσημειώσεις που δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ από κανέναν, ολοκληρώθηκε με το μεγάλο διχασμό και την καταστροφική ένοπλη εμφύλια σύγκρουση του 1946-1949.
- Ξεκινάτε το βιβλίο σας με τη ρήση του Γερμανού συγγραφέα του Διαφωτισμού Gotthold Ephraim Lessing: «Η αναζήτηση της αλήθειας έχει περισσότερη αξία από τη γνώση της αλήθειας». Πόσο συναρπαστική ήταν αυτή η αναζήτηση για σας, πόσο κράτησε και σε ποιες πηγές επικεντρώθηκε;
Πάντα έβλεπα ότι σαν χώρα – παρά τις φιλότιμες αλλά πρόχειρες και επιφανειακές προσπάθειες – υστερούμε κυρίως έναντι των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών. Το έναυσμα για την αναζήτησή μου ήταν το «γιατί». Η δύσβατη περιπλάνησή μου στα ογκώδη αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ, και η αναζήτησή μου στους παλαιότερους αλλά και σύγχρονους ιστορικούς, κράτησε περισσότερο από πέντε χρόνια. Το αποτέλεσμά μου ήταν να προσεγγίσω-αγγίξω το «γιατί» και να δώσω τροφή για σκέψη και έρευνα στον αναγνώστη. - Με ποιο ιστορικό γεγονός υποδέχεστε τους αναγνώστες και με ποιο ολοκληρώνετε το βιβλίο σας;
Αναζητώντας αυτό το μεγάλο «γιατί» η Ελλάδα του σήμερα βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, διαπίστωσα ότι τα τετρακόσια χρόνια υποτέλειας και σκλαβιάς στους Τούρκους διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του Έλληνα, κάνοντάς τον, από υπερήφανο και πνευματικό, σε αυλοκόλακα και δουλοπρεπή, προβάλλοντας πάνω από όλα το ατομικό του συμφέρον. Στα κατοπινά χρόνια, το κλίμα αυτό όχι απλά συντηρήθηκε αλλά έντεχνα αναζωπυρώθηκε από τους ανθέλληνες, οι οποίοι σε έναν αγώνα προβολής των ατομικών τους συμφερόντων, δίχασαν στο μέγιστο την Ελλάδα, με τελική κατάληξη την ένοπλη εμφύλια σύγκρουση του 1946-1949, με την οποία κλείνω και ολοκληρώνω την προσέγγιση του θέματος. - Ο τίτλος «Ιστορικές Αλήθειες» βάζει σε σκέψη εμάς τους αναγνώστες που αναρωτιόμαστε μήπως υπάρχουν ιστορικά ψέματα και αν όντως υπάρχουν ποια είναι και ποιες ιστορικές περιόδους αφορούν;
Δεν θα μπορούσα να πω ότι υπάρχουν ιστορικά ψέματα, αλλά διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων για πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό όφελος των Μεγάλων Δυνάμεων και των «υπηρετών» τους εντός των συνόρων. Εξετάζοντας όλες τις ιστορικές περιόδους, από την Τουρκοκρατία μέχρι και τον εμφύλιο πόλεμο, παρατηρούμε ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις αλλά και οι ισχυροί κυβερνητικοί αρχηγοί της Ελλάδας, με την κατά το δοκούν αποτύπωση των γεγονότων, διαμόρφωναν ένα κλίμα που εξυπηρετούσε περισσότερο τα συμφέροντά τους. Είναι γνωστό εξάλλου ότι την ιστορία την γράφουν οι νικητές και οι ισχυροί. - Στην εισαγωγή σας γράφετε πως «Δεν θα τολμήσω να πάρω θέση σε κανένα γεγονός, απλώς θα καταγράψω και θα αναφέρω τα γεγονότα, έτσι ώστε να αφήσω τον αναγνώστη να προβληματιστεί ακόμα περισσότερο και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα». Σε ποιο κεφάλαιο, θεωρείτε πως μας προβληματίζετε περισσότερο;
Σε όλα τα κεφάλαια γίνεται προσπάθεια να διεγείρω το ενδιαφέρον του αναγνώστη για περαιτέρω έρευνα. Ο βασικός στόχος για μένα είναι, ο αναγνώστης μελετώντας τα ιστορικά γεγονότα που αποτυπώνονται στο βιβλίο μου, να προβληματιστεί, να διερευνήσει και να ανακαλύψει την αλήθεια μόνος του. Αν τα συμπεράσματα είναι δικά του, τότε αποκτούν μεγαλύτερη δύναμη και αξία. - Πιστεύετε πως υπάρχει κάτι στον τρόπο καταγραφής των γεγονότων που παραθέτετε στο βιβλίο σας, το οποίο θα μπορούσε να ενοχλήσει ή να προκαλέσει αντιδράσεις και αρνητική κριτική;
Για τη διατήρηση και την εξύψωση του εθνικού φρονήματος, κάθε χώρα φροντίζει να ωραιοποιεί γεγονότα κατά το δοκούν, φθάνοντας χρόνο με τον χρόνο πολλές φορές μέχρι και στο σημείο της μυθοπλασίας. Σίγουρα όταν ανακατεύει κανείς τα λιμνάζοντα νερά κάποιους θα ενοχλήσει. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι πρέπει να γνωρίζουμε την πραγματική ιστορία, γιατί όπως λέει και η ρήση «ο λαός που ξεχνάει την (πραγματική–αληθινή, θα πρόσθετα εγώ) ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει».
Επίσης, σίγουρο είναι ότι δεν μπορούν τα αναγραφόμενα στο βιβλίο μου να προκαλέσουν αρνητική κριτική, διότι όλα όσα αποτυπώνονται είναι τεκμηριωμένα με παραπομπές–υποσημειώσεις και τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ από κανέναν. - Ανάμεσα σε μάχες και πολέμους, ήρωες και προδότες, εθνική ανάταση και εθνικό διχασμό, πρωταγωνιστούν στο βιβλίο σας πολλά γεγονότα και χρονολογίες. Ποιο είναι εκείνο το κεφάλαιο της ιστορίας μας, στο οποίο περισσότερο από κάθε άλλο εμβαθύνατε την έρευνά σας και γιατί;
Ξεκίνησα και εμβάθυνα την έρευνα μου στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, καθώς πιστεύω ότι κατά τη διάρκεια αυτής μεταμορφώθηκε ο Έλληνας, από πνευματικά αξιόλογος, υπερήφανος και ανιδιοτελής σε αυλοκόλακας, υπηρέτης και συμφεροντολόγος. Σε όλα τα υπόλοιπα κεφάλαια, ο μεταμορφωμένος πλέον Έλληνας βρίσκεται σε μια τροχιά άκρως ελεγχόμενη και εκμεταλλεύσιμη από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Οι Έλληνες πολιτικοί που ήρθαν, κυβέρνησαν και έφυγαν, ήταν απλώς διαχειριστές των θελημάτων των Μεγάλων Δυνάμεων. - Αν σας δινόταν η ευκαιρία να προχωρήσετε στην έκδοση ενός δεύτερου ιστορικού βιβλίου, ποια προσωπικότητα εθνικού ήρωα ή αντιήρωα θα θεωρούσατε πρόκληση να σκιαγραφήσετε;
Σίγουρα τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ήταν μια μεγάλη πολιτική μορφή η οποία επηρέασε το διεθνές πολιτικό σύστημα για τη συνοριακή διεύρυνση της Ελλάδας κατά τα ταραγμένα παγκοσμίως χρόνια της αρχής του 20ου αιώνα. - Πιστεύετε πως οι νεότερες γενιές Ελλήνων και συγκεκριμένα η γενιά του ιντερνέτ, που πεισματικά αρνείται να διαβάσει προτιμώντας την εύκολη πληροφόρηση, γνωρίζει την ιστορία των προγόνων της; Τι θα μπορούσε άραγε να αλλάξει αυτή την κατάσταση;
Δυστυχώς τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και η μεθοδευμένη παγκοσμιοποίηση, έχει διαταράξει την παραδοσιακή εθνική ταυτότητα και συνοχή. Η παγκοσμιοποίηση στηρίζεται ουσιαστικά στην τεχνολογική εξέλιξη, υλοποιείται στην οικονομία και επηρεάζει καταλυτικά τον πολιτισμό. Συντελεί στην απώλεια της εθνικής συνείδησης και κυριαρχίας και διαμορφώνει ενιαία πρότυπα σκέψεων και συμπεριφορών. Ένα σημαντικό εργαλείο για την υλοποίηση όλων των παραπάνω είναι το διαδίκτυο. Η ασύστολη χρήση του έφερε τις νέες γενιές και όπως πολύ εύστοχα αναφέρατε «την γενιά του ίντερνετ», σε μια κατάσταση εξάρτησης. Αυτό που ίσως θα μπορούσε να τροχοπεδήσει και να αντιστρέψει την ανεξέλεγκτη αυτή πορεία, θα ήταν μια ενιαία εθνική πολιτική για τη διατήρηση των αξιών, των αρχών και των παραδόσεων, καθώς επίσης και τη δημιουργία μιας παιδείας περισσότερο ανθρωποκεντρικής, που θα βασίζεται στην ουσιαστική γνώση της ιστορίας και στην ανάπτυξη της ιστορικής συνείδησης και κριτικής σκέψης. - Ο επίλογός σας χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια. «Η διχόνοια», που «δυστυχώς σε περιόδους κρίσης θεριεύει, σαν να θέλει να κατασπαράξει το γένος μας…», είναι το πρώτο. Αν αφήσουμε εκτός τον Εμφύλιο, ποιο από τα παραδείγματα που παραθέτετε θεωρείτε πως είχε τα πλέον καταστροφικά αποτελέσματα για εμάς τους Έλληνες;
Όλα τα ιστορικά παραδείγματα που αναφέρονται στον επίλογο, και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο «Η διχόνοια», με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο συντέλεσαν στη δημιουργία διαφορετικών αντιλήψεων και στη σύγκρουση συμφερόντων. Αυτό όμως που εμβάθυνε το χάσμα περισσότερο από κάθε τι άλλο, ήταν ο Εθνικός Διχασμός, μια σειρά από γεγονότα μεταξύ του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Ελευθερίου Βενιζέλου, και του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ την περίοδο 1912-1922. Τα τεκταινόμενα αυτής της περιόδου χώρισαν την Ελλάδα κυριολεκτικά στα δύο και την οδήγησαν στο δράμα των Δεκεμβριανών και στην ένοπλη εμφύλια σύγκρουση στα χαρακώματα του Γράμμου και του Βίτσι. - Έχει, όμως άλλο ένα κεφάλαιο ο επίλογός σας. Είναι «Η προτροπή μου», στην οποία γράφετε πως «Εάν ομονοήσουμε και θέσουμε ως υπέρτατο καθήκον μας την υπηρεσία της Ελλάδος και του ελληνισμού δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν εχθρό, όπως ενωμένοι το αποδείξαμε πολλές φορές στο παρελθόν!!!». Κάποιοι θα κρατούσαν μικρό καλάθι για την προτροπή σας. Εσείς;
Η προτροπή μου είναι να ομονοήσουμε και να θέσουμε ως υπέρτατο καθήκον την υπηρεσία της πατρίδας μας. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι, όλοι εμείς και ο καθένας ξεχωριστά, είμαστε η Ελλάδα. Για να συμβεί όμως αυτό θέλει πολύ δουλειά. Απαιτείται ένας εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός που θα στηρίζεται στην παιδεία και στη διαμόρφωση αμφίδρομων σχέσεων μεταξύ πολιτών και κράτους. Εκτιμώ ότι με συνεχή, επίπονη, μεθοδευμένη αλλά και μακρόχρονη πολιτική-κρατική βούληση, ελεύθερη από τις ξένες δυνάμεις, μπορούμε να πετύχουμε αυτό που σήμερα θεωρούμε ανέφικτο.
Λίγα λόγια για το βιλίο
Οι «Ιστορικές Αλήθειες» προσεγγίζουν γεγονότα που σημάδεψαν και καθόρισαν την τύχη της Ελλάδας. Αποτυπώνουν τις παθογένειες των Ελλήνων που μας οδήγησαν και μας οδηγούν ακόμα και σήμερα σε δύσβατους κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτικούς ατραπούς.
Οι αλήθειες που αποτυπώνονται είναι ιστορικά γεγονότα, που δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ από κανέναν. Περιγράφουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τα γεγονότα και καυτηριάζουν τις λανθασμένες αποφάσεις και συμπεριφορές, που άλλοτε ήτανε τυχαίες και παρανοϊκές και άλλοτε σκόπιμες και αποτροπιαστικές.
Στις «Ιστορικές Αλήθειες» καταγράφονται και αποτυπώνονται τα καταστροφικά αποτελέσματα του διχασμού των Ελλήνων και οι ενέργειες των διοικούντων, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ώθησαν την Ελλάδα σε καταστροφική τροχιά.
Είναι θλιβερό να διηγείσαι δυσάρεστα γεγονότα που θίγουν την εθνική μας αξιοπρέπεια, ωστόσο επιβάλλεται, γιατί είναι διδακτικά.
Η Ελλάδα δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από κανέναν. Έχουμε την ικανότητα να σχεδιάσουμε το μέλλον μας. Εμείς πρέπει να αποφασίσουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε. Γιατί εμείς όλοι και ο καθένας ξεχωριστά είμαστε η Ελλάδα!!!
Βιογραφικό
Ο Γιώργος Ακριτίδης γεννήθηκε στο Ροδώνα Φλωρίνης το 1961. Αποφοίτησε το 1984 από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Υπηρέτησε ως Αξιωματικός σε Μονάδες και Σχηματισμούς των τεθωρακισμένων. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου και παρακολούθησε επιτυχώς όλα τα προβλεπόμενα σχολεία του όπλου. Είναι παντρεμένος με την Μαρία Παντελίδου, έχει δυο παιδιά τον Σπύρο και την Παναγιώτα. Το 2006 στο βαθμό του Συνταγματάρχη αποστρατεύτηκε με την θέλησή του. Από τότε ζει και δραστηριοποιείται στην Κατερίνη.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.